زندگی ازدید خردمندان امری است جاری ودرحال گذران ازجاده ی هموار و ناهموار که عبور ازآن نیاز به چشمانی باز ، انتخاب مسیر ورعایت ضوابط در کیفیت گذران وعبور دارد.
بدون داشتن راهنما وروش ، خطر سردرگمی درکمین است.
امام امیرامؤمنین (ع) در نهج البلاغه هشدارهایی دراین عرصه می دهد که اساس آن کسب بینش برای استفاده ازراه وروش افراد موفق وعبرت آموزی ازآنان که دچار سقوط وصدماتی دراین راه شده اند ، وقتی حرکت درخط اعتدال درعین خود نگهداری ومراقبت است.
درزمینه ی کارکرد عاطفی ، خداوند عواطفی چون ایمان ، اطمینان ، یقین ، انابه ، خشوع ، وجلت (استشعار الخوف یااحساس ترس ) ونیز عواطفی چون کینه ، حسرت غیظ ، شک و.....رابه قلب انسان نسبت می دهد درسوره ی حجرات (49) آیه ی 7 می فرماید :
« لکنُّ اللهُ اِلَیکُمُ وَزَیَّنهَ فی قُلوبِکم » « ولکن خداوند ایمان رابرای شما پسندید وآن رادر قلب های شما زینت بخشید » درایه ی 14 همین سوره خطاب به اعراب بدوی ، هنگامی که ادعای ایمان می کنند می فرمایند : « ایمان دردل های شما وارد نشده ، یعنی شما ایمان نیاورده اید بلکه بگویید که ما تسلیم شده ایم » قرآن عمل عمدی را نیز به قلب نسبت می دهد وآن چه مورد مواخذه یاثواب قرار می گرد ا« چیزی است که ازقلب انسان سرچشمه می گیرد.