پایان نامه تغییرات محتوای آمینواسیدهای آزاد، ترکیبات فنلی و ترکیبات ایمیدازولی در دانه های در حال رویش سویا

اختصاصی از یارا فایل پایان نامه تغییرات محتوای آمینواسیدهای آزاد، ترکیبات فنلی و ترکیبات ایمیدازولی در دانه های در حال رویش سویا دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت:word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:123

عنوان:پایان نامه تغییرات محتوای آمینواسیدهای آزاد، ترکیبات فنلی و ترکیبات ایمیدازولی در دانه های در حال رویش سویا (Glycine max L. cv. Pershing) تحت اثر تنش شوری اسمزی و ژیبرلین

پایان نامه کارشناسی ارشد علوم گیاهی(M.S )

اهداف پژوهش

اهداف پژوهش حاضر را میتوان شامل چند محور عمده دانست .

–        مشخص کردن حساس ترین مقاطع زمانی رویش دانه با تنش شوری

–        بررسی اثر احتمالی ژیبرلین در شرایط شور در بهبود جوانه زنی و محتوای آمینواسیدی

–        تفکیک اثرات اسمزی و یونی شوری بر جوانه زنی و محتوای آمینواسیدی

–        تفکیک اثرات اسمزی و یونی شوری بر جوانه زنی و محتوای آمینواسیدی دانه ها در حین رویش

 چکیده:

در پژوهش حاضر تاثیرات تنش شوری ناشی از کلرور سدیم ۵۰ میلی مولار و تنش اسمزی ناشی از محلول پلی اتیلن گلیکول ۶۰۰۰ هم فشار با آن با غلظت ۶۴ گرم بر لیتر با و یا بدون ژیبرلین
(۱۰ میکروگرم بر میلی لیتر) بر محتوای آمینو اسیدی، ترکیبات فنلی و نیز ترکیبات ایمیدازولی در حین رویش دانه های سویا رقم پرشینگ (Glycine max L. cv. pershing) مورد بررسی قرار گرفته است.

دانه ها در طی یک دوره زمانی ۴۸ ساعته با محلولهای فوق، محلول ژیبرلین و یا آب مقطر به عنوان شاهد آبیاری شدند و در پایان هر ۸  ساعت، درصد جوانه زنی،  محتوای کلی آمینواسیدهای آزاد، ترکیبات فنلی و ترکیبات ایمیدازولی و نیز محتوای آمینواسیدهای آرژینین، پرولین و گلیسین بتائین مورد اندازه گیری قرار گرفت.

بر اساس نتایج حاصل،  تیمارهای نمکی و پلی اتیلن گلیکول قادر به ایجاد تاخیر در جوانه زنی دانه ها هستند و ژیبرلین این تاخیر را جبران می نماید.

به نظر می رسد که تیمار نمکی به ویژه با ایجاد تاخیر در افزایش محتوای آمینو اسیدی، آرژینین وترکیبات ایمیدازولی موجب تاخیر در جوانه زنی است در حالی که تنش اسمزی با ایجاد تاخیر و یا

کاهش در محتوای کلی آمینواسیدها و نیز محتوای گلیسین بتائین و پرولین باعث این تاخیربوده است.

افزایش تدریجی محتوای پرولین و گلیسین بتائین در حین تنش اسمزی و افزایش محتوای آرژینین و ترکیبات ایمیدازولی در تنش نمکی به طور احتمالی مکانیسمهای مهم مقابله با تنشهای مزبور در حین رویش دانه هستند.

به نظر نمی رسد که تغییر محتوای ترکیبات فنلی در حین رویش دانه دلیل قاطعی در تغییر قابلیت رویشی دانه ها باشد.

ژیبرلین به تنهایی و یا توام با تنشهای به کار رفته در این پژوهش باعث حفظ و یا افزایش محتوای
ترکیبات مورد سنجش بوده است.

پاسخ مقاطع زمانی مختلف به ویژه مراحل جوانه زنی مطلق و رشد در طی ۴۸ ساعت به تیمارهای

مورد استفاده به طور لزوم مشابه نمی باشد.