فرمت فایل : word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:35
چکیده:
حقایق، باید ها و نبایدهای شبکه های بی سیم (Wi-Fi)
شبکه های بی سیم (Wireless) یکی از تکنولوژی های جذابی هستند که توانسته اند توجه بسیاری را بسوی خود جلب نمایند و عده ای را نیز مسحور خود نموده اند. هرچند این تکنولوژی جذابیت و موارد کاربرد بالایی دارد ولی مهمترین مرحله که تعیین کننده میزان رضایت از آن را بدنبال خواهد داشت ارزیابی نیاز ها و توقعات و مقایسه آن با امکانات و قابلیت های این تکنولوژی است. نادیده گرفتن حقایق، امکانات فنی و موارد کاربرد این تکنولوژی نتیجه ای جز شکست و ...
عدم رضایت نخواهد داشت. نکاتی که در اینجا به آنها اشاره میکنم مجموعه دانسته هایی است که میتواند در انتخاب و یا عدم انتخاب شبکه بی سیم و بکارگیری موثر و مفید آن به شما کند.
شخصاً با افراد و سازمان ها متعددی برخورد داشته ام که در بکارگیری شبکه های بی سیم دچار شکست شده اند فقط به این دلیل که صرفاً مسحور جدابیت کلمه Wireless گردیده اند بدون اینکه ارزیابی و شناختی نسبت به واقعیات و موارد کاربرد آن داشته باشند لذا فکر کردم جمع آوری برخی دانستنی ها، بایدها و نباید ها که شرکت های ارائه کننده تجهیزات بی سیم کمتر آن را به مشتری منتقل میکنند میتواند آگاه بخش و موثر در تصمیم گیری درست باشد.
آنچه در این نوشته به آن توجه شده با این فرض صورت گرفته که هدف از بکارگیری تکنولوژی Wireless جهت راه اندازی شبکه LAN بصورت بی سیم است و شامل سناریو های ارتباطات Point-to-Point نمی شود.
باز یادآور میشوم شبکه های بی سیم حداقل با مشخصات فعلی یک راه حل هستند برای شرایطی که در آن امکان استفاده از Ethernet و کابل کشی وجود ندارد و نه یک جایگزین Ethernet و اگر کسی غیر از این به شما گفت میتوانید بصورت خیلی خاصی (Special) در صورتش نگاهی بیاندازید! بکارگیری از شبکه های بی سیم در کنار شبکه Ethernet برای کاربران Mobile که ممکن است هر لحظه با Laptop و یا PDA خود از گرد راه برسند و یا سالن کنفرانس و اجتماعات هموراه بسیار سودمند و رضایت بخش خواهد بود. همچنین امکانی که بصورت موقتی برپا شده اند نظیر پروژه های عمرانی و نمایشگاه ها و دفاتر استیجاری نیز در فهرست موارد کاربرد شبکه های بی سیم قرار دارند.
راهاندازی شبکههای بیسیم در ابتدا با ظهور استاندارد wifi802.11 و نسخههای a، b و g آن آغاز شد. استفاده از استانداردهای یاد شده به کاربران رایانههای مختلف امکان میداد تا به صورت بیسیم با هم ارتباط برقرار کنند و حتی به شبکه اینترنت هم متصل شوند.
اما این روزها خبر از تدوین استاندارد جدیدی برای شبکههای بیسیم توسط شرکت اینتل به گوش میرسد. استاندارد مذکور موسوم به Wimax 802.16 نسل جدید شبکههای بیسیم را سازمان خواهد داد. استفاده از استاندارد یاد شده سرعت ارتباطات بیسیم را به نحو چشمگیری افزایش داده و حجم اطلاعات رد و بدل شده در شبکههای اطلاعرسانی محلی را نیز بالا میبرد.
استفاده از Wimax فعلا برای عموم ممکن نیست، اما مدافعان هیجان زده آن در مورد مزایایش ادعاهای
فراوانی میکنند؛ ارزان بودن تجهیزات مورد نیاز، قابلیت به کارگیری ساده، سرعت بالای انتقال اطلاعات که به 70 مگابیت در ثانیه هم میرسد و از همه مهمتر برد که شبکه بیسیم که معادل با 50 کیلومتر است، از جمله مزایای Wimax نسبت به wi-fi است. بسیاری از کارشناسان این فناوری بیسیم را راهی مناسب و به صرفه برای انتقال اطلاعات به فواصل دور دست میدانند. این در حالی است که برد فناوری بیسیم wi-fi از چندین متر فراتر نمیرفت.
Wimax نیز مانند wi-fi بیش از یک استاندارد دارد. 2 مدل اصلی این استاندارد به ترتیب، «بیسیم ثابت» 802.16REVD و «بیسیم نیمهسیار قابل کوچ» 802.16e نام دارند. استاندارد سوم به نام «بیسیم سیار» 802.20 به تازگی معرفی شده و انتظار میرود که در آینده ای نزدیک به عنوان استاندارد غالب و برتر صنایع مختلف برگزیده شود. استفاده از استاندارد به کاربران شبکههای بیسیم امکان میدهد تا در صورت ثابت بودن در یک محل به اینترنت متصل شوند، اما 2 استاندارد 802.16e و 802.20 به افرادی که در حال جابجایی هستند امکان استفاده از امکانات مشابهی را میدهد. با این حساب انتظار میرود که 2 استاندارد اخیر از مقبولیت و شهرت بیشتری برخوردار شوند. مزیت دیگر استاندارد 802.16 Revd آن است که کاربران آن ضرورتا نباید در تیررس ایستگاههای پرسرعت بیسیم قرار داشته باشند و به عبارت دیگر وجود موانع و عوارض طبیعی و غیرطبیعی ارتباط بیسیم کاربر این استاندارد را مختل نخواهد کرد.
انتظار میرود تا ظرف یکی، دو سال آینده بسیاری از کامپیوترهای لپتاپ به جای فناوری بیسیم wi-fi به فناوری wimax مجهز شده و از مزایای گسترده و بخصوص برد فراوان آن بهرهمند شوند.
در فناوری wimax به جای نقاطی موسوم به Hotspot که در فناوری wi-fi به نوعی ساطعکننده امواج بیسیم برقرارکننده اتصال با اینترنت بودند، از محوطههایی موسوم به «hot zones» استفاده میشود که گستردگی و شعاع نفوذ بیشتری دارند. با توجه به همپوشانی این ایستگاهها، کاربران دیگر مجبور به ثابت ماندن در یک نقطه برای اتصال به شبکه نیستند و با خیالی آسوده میتوانند ضمن قدم زدن یا حتی مسافرت درونشهری از خدمات متنوع اینترنتی بهره ببرند. این بدان معناست که شما اینترنت را همیشه در جیبتان خواهید داشت.
مقامات شرکت اینتل اظهار امیدواری کردهاند که دسترسی به wimax ثابت تا پایان سال جاری و بهرهمندی از استانداردهای wimax بسیار تا پایان سال 2006 میلادی امکانپذیر شود.
همچنین قرار است تا کاربران رایانههای نوتبوک از اواخر سال آینده و مالکان رایانههای جیبی و PDA از اواخر سال 2007 بتوانند از این فناوری منحصر به فرد بهرهمند شوند.
در حال حاضر تعدادی از شرکتهای دستاندرکار فناوری برای نصب امکانات مورد نیاز برای استفاده از این فناوری در حال مذاکره هستند. به عنوان مثال شرکت آلکاتل ساخت تجهیزات مبتنی بر استاندارد 802.16REVD را آغاز کرده و به گفته مقامات این شرکت با این کار درصدد جلب نظر صاحبان مشاغل کوچک و متوسط است. انتظار میرود تا تلاشهای آلکاتل در این حوزه تا اواسط سال 2006 به نتیجه برسد.
بد نیست در پایان به این نکته هم اشاره کنیم که اقبال wimax منحصر به آمریکا نیست و در آسیا، کشورهای سنگاپور و ژاپن به پیشتازان استفاده از این فناوری مبدل شدهاند.
مارکونی
1896، Guglielmo Marconi در کنار اولین دستگاه مخابراتی خود
گولیلمو مارکونی در 25 آوریل 1874 در بولوگنا (Bologna) ایتالیا متولد شد. وی دومین پسر خانواده جوزپه مارکونی و آنی جیمسون که از خانواده های اشراف و متشخصین ایتالیا به شمار می رفتند، بود. مادرش آنی دختر آندرو جیمسون از نوادگان دافنه (Daphne) در وکسفورد (Wexford) ایرلند برای خود تاریخچه بزرگی خانوادگی داشت.
مارکونی به طور خصوصی درس خواند و تحصیلاتش را زیر نظر معلمان کار کشته ایتالیایی در بولوگنا و فلورانس ادامه داد. به عنوان یک پسربچه علاقه زیادی به فیزیک و علوم الکترونیکی داشت و کارها و پژوهش های کسانی مثل ماکسول، هرتز و....را بررسی و مطالعه میکرد.
در سال 1895 تجربیات و فعالیتهای آزمایشگاهی اش را در لابراتوار پدرش در پونتچیو (Pontecchio) شروع کرد جایی که اولین سیگنالها و نشانه های رادیویی تلگراف بی سیم را در فاصله یک و نیم مایلی مخابره کرد. در سال 1896 مارکونی تجهیزات آزمایشگاهی خود را به انگلیس آورد و در آنجا با سر ویلیام پریس (William Preece) مهندس الکترونیک اداره پست آشنا شد و بعد از یک سال حق ثبت امتیاز اولین سیستم تلگراف بی سیم را دریافت کرد و این اختراع را به نام خود ثبت کرد.
تاسیس کمپانی مارکونی
یکی از دستگاههای فرستنده رادیویی مارکونی
او با موفقیت تمام سیستم مخابره بی سیم خود را در لندن بین ایستگاه مخابراتی سالیسبوری (Salisbury) و بریستول (Bristol) در معرض نمایش گذاشت و در ژولای 1897 کمپانی تلگراف بی سیم و سیگنال The Wireless Telegraph & Signal را با مسوولیت محدود تاسیس کرد. این شرکت در سال 1900 به کمپانی تلگراف بی سیم مارکونی تغییر نام داد. در همان سال سیستم بی سیم خود را در حضور مقامات دولتی ایتالیا در اسپزیا (Spezia) به معرض نمایش گذاشت. این نمایش در ایتالیا در فاصله 12 مایلی انجام شد که رکوردی چشمگیر تا آنزمان بود.
در سال 1899 ارتباط تلگراف بی سیم میان دو کشور فرانسه و انگلیس برقرار شد. او ایستگاههای بی سیم ثابتی را در نیدلز (Needles)، ایسل آو ویت ( Isle of Wight)، بورن موث (Bournemouth) و پس از آن در هاون هتل (Haven Hotel) ، پول (Poole) و دورست (Dorset) ایجاد کرد. وی همچنین در سال 1900 شماره مشهور 7777 را برای امتیاز مخابرات بی سیم هم فرکانس را به نام خود ثبت کرد.
یک فرضیه با اثبات تجربی
در دسامبر سال 1901 او توانست فرضیه امواج رادیویی که تحت تاثیر چرخش زمین و در مدار آن قرار نمی گرفتند را اثبات کند. او با بیان این فرضیه اقدام به مخابره کردن اولین سیگنالهای امواج رادیویی در دریای آتلانتیک میان پولدهو (poldhu)، کورن وال ( Cornwall) و سنت جونز (St. John's )، نیو فاوند لند (Newfoundland) به فاصله 2100 مایلی مخابره کرد.
سالهای 1902 تا 1912 او اختراعات دیگری را به ثبت رساند. در 1902 در طول سفر دریایی خود به فیلادلفیای آمریکا تاثیرات روشنایی روز و ارتباط مستقیم آن با ارتباطات و امواج بی سیم را کشف کرد و در همان سال امتیاز رد یاب مغناطیسی خود را که پس از آن تبدیل به گیرنده استاندارد امواج رادیویی شد ثبت نمود. این گیرنده برای سالهای طولانی یک الگوی استاندارد و جامع بود.
(Wireless application Protocol) WAP
WAP یک استاندارد جهانی برای ایجاد ارتباطات اینترنت و خدمات تلفنی پیشرفته بر روی تلفن های همراه دیجیتالی، Pager ها، وسایل دیجیتالی و پایانه های بی سیم است، WAP یک پروتکل جهانی است و به کاربران موبایل در استفاده از وسایل بی سیم اختیار تام می دهد که به آسانی پردازش کنند و به کلیه عملکردها سرویس می دهد. همچنین با ایجاد کردن امکاناتی ساده در ارتباطات و ابزارات انتقال دهنده اطلاعات آزادی را برای کاربر ایجاد می کند تا از این نوآوریها و سرویس های لازم استفاده کند. در واقع هدف دسترسی سریع و آسان در تبادل اطلاعات و سرویس دادن به کاربران موبایل است.