پایان نامه دندانپزشکی-تعیین میزان استئواینتگریشن و بررسی اپیتلیوم در سطح ایمپلنت به روش بدون فلپ در پنج گروه مختلف

اختصاصی از یارا فایل پایان نامه دندانپزشکی-تعیین میزان استئواینتگریشن و بررسی اپیتلیوم در سطح ایمپلنت به روش بدون فلپ در پنج گروه مختلف دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:95

فهرست مطالب:

فصل اول ـ مقدمه
دلایل انتخاب موضوع :
بیان مسئله  :

فصل دوم ـ  بررسی پیشینه پژوهش
تعاریف

فصل سوم ـ اهداف و فرضیات
اهداف
سؤالات:
فرضیات :

فصل چهارم ـ مواد و روش تحقیق
متغیرها :
جامعه آماری :
نوع مطالعه
نحوه انتخاب نمونه :
روش اجرای تحقیق :
طرح تجزیه و تحلیل اطلاعات:
مسائل اخلاقی :

فصل پنجم ـ یافته‌ها
یافته‌ها

فصل ششم ـ بحث و نتیجه‌گیری
بحث:
نتیجه‌گیری:
محدودیتها و پیشنهادها:
منابع

فصل اول ـ مقدمه

 دلایل انتخاب موضوع :

1) با انجام این تحقیق به این سئوال علمی و کاربردی پاسخ داده می‌شود که استئوپورز به چه میزان روی Interface  استخوان و ایمپلنت موثر است و درمان استئوپورز با استروژن و ویتامین D یا آلندرونایت می‌تواند چه تاثیری بر ارتباط استخوان در Interface  با ایمپلنت داشته باشد. از طرفی ارتباط اپیتلیوم و ایمپلنت چه تأثیری بر میزان استئواینتگریشن خواهد داشت.

2) توانایی انجام این تحقیق از نظر تخصص دندانپزشکی، پرسنل مورد نیاز، تجهیزات و مواد مصرفی و نمونه‌های مورد بررسی کاملا موجود است.

3) موضوع طرح در ارتباط با مشکل قشر وسیعی از جامعه ما می‌باشد که از پروتزهای دندانی استفاده می‌کنند.

4) پیشینه تحقیق در مورد تغییرات Osteointegration در استخوان نرمال و مبتلا به Osteoporosis وجود دارد که هادی طرح می‌باشد. البته تحقیقی در مورد مقایسه تغییرات Osteointegration پس از درمان با استروژن، ویتامین D و الندرونات در استخوان فک وجود ندارد.

بیان مسئله :

بهبود بهداشت عمومی و امکانات پزشکی به افزایش قابل توجهی در امید به زندگی منجر شده است.به این ترتیب بیماریهای سنین پیری تدریجا در جامعه شیوع بیشتری خواهند یافت(1).استئوپورز یکی از شایع ترین بیماریهای مرتبط با سن است.خانمها اغلب حدود 15-10 سال پس از یاسئگی دچار استئوپورز می‌شود(1و2).

از طرفی سنین میانسالی به بالا نیز از سنین شایع برای دریافت درمانهای پروتز از جمله ایمپلنت می‌باشد که امروزه طرفداران زیادی در بین مردم پیدا کرده است.

باقی ماندن ایمپلنت با عملکرد ارضاء کننده در داخل دهان بستگی به ارتباط مستقیم و سخت سطح آن با ترابکولهای استخوانی برای تحمل نیروی اعمال شده و تنش ایجاد شده از طرف عضلات به مجموعه ایمپلنت و فک ومهمتر از آن تحمل خستگی ناشی از اعمال مستمر نیرومی‌باشد(2و3و4و5).

بنابراین هر شرایطی که باعث کاهش استئواینتگریشن ایمپلنتهای دندانی شود به صورت کمی و کیفی ممکن است روی موفقیت طولانی مدت ایمپلنتهای دندانی موثر باشد(6و7).

از طرفی ارتباط اپیتلیوم با سطح ایمپلنت نیز بسیار با اهمیت است و ارتباط نزدیک اپیتلیوم با سطح ایمپلنت برای ایجاد استئواینتگریشن لازم می باشد، زیرا از ورود پاتوژنها به اطراف ایمپلنت و ایجاد عفونت والتهاب جلوگیری می کند.(8و9)

استئوپورز یک پدیده پاتولوژیک است که باعث کاهش محتوای استخوان و تخریب ساختار استخوان می‌شود. بنابراین استخوان استئوپورتیک با حداقل تروما دچار شکستگی می‌شود(3و10و11). تاثیر استئوپورز روی استئواینتگریشن ایمپلنتهای دندانی و اثرات طولانی مدت آن باید مورد توجه قرار گیرد.

ارتباط میان فک و دیگر استخوانهای بدن نیز مورد آزمایش قرار گرفته است. کاهش حجم استخوان و تراکم آن در فک در بیمار مبتلا به استئوپورز سیستمیک ممکن است منجر به افزایش تحلیل استخوان اطراف دندان و یا در فک بدون دندان شود(12و13و14).

استئوپورز پس از یائسگی شرایطی است که به دلیل کاهش شدید استروژن ایجاد می‌شود. عدم وجود استروژن منجر به افزایش تخریب استخوان و کاهش سرعت ایجاد استخوان می‌شود(15و16).درمان جایگزینی استروژن به مدت زیادی برای درمان استئوپورز پس از یائسگی مورد استفاده قرار می‌گرفت و تاثیر آن به طور گسترده‌ای شناخته شده است(15و17و18).

البته توصیه می‌شود از استروژن برای درمان استئوپورز خفیف استفاده شود زیرا دوز بالای آن می‌تواند کارسینوژن باشد. از طرفی آزمایشها نشان داده است که دوز مناسب استروژن باعث کاهش شکستگی‌های ستون مهره‌ها می‌شود ولی این یافته در مورد استخوانهای دیگر بدن اثبات نشده است(19).

درمان جایگزینی استروژن شکستگیهای مربوط به استئوپورز را به میزان 34% در ستون مهره‌ها و لگن کاهش می‌دهد(20). کاهش استروژن باعث اثرات زیر می‌شود :

1- کاهش فعالیت استئوبلاستی 2- کاهش ماتریس استخوان 3- کاهش رسوب کلسیم و فسفات در استخوان (21)

ویتامین D3 نیز از داروهایی می‌باشد که برای درمان استئوپورز پس از یائسگی از آن استفاده می‌شود که اثرات آن بیشتر روی استئوبلاستها است(22و23). ویتامین D3 در جذب فعال کلسیم از دستگاه گوارش نقش دارد(24).

ویتامین D3 به طور اولیه در کلیه‌ها توسط فعالیت هورمون PTH ایجاد می‌شود(25). کاهش استروژن باعث تخریب استخوان و افزایش کلسیم خارج سلولی شده در نتیجه ترشح PTH کاهش می‌یابد، به دنبال آن تولید ویتامین D3 کم شده و در نتیجه جذب کلسیم مختل می‌شود. بنابراین در بیماری استئوپورز کاهش ویتامین D3 به طور ثانویه در بدن ایجاد می‌شود(26).

آلندرونات نیز که یک آمینوبیس فسفونات است در درمان استئوپورز به کار می‌رود. در واقع آلندرونات مانع تمایز و فعالیت موثر استئوکلاستها می‌شود(27). از طرفی تصور می‌شود، آلندرونات تا حد کمی توانایی فعال کردن استئوبلاستها را نیز دارد(28و29). مشکلی که با آلندرونات وجود دارد جذب ضعیف آن از دستگاه گوارش و ایجاد اختلالات گوارشی و عمر کم آن در داخل پلاسما می‌باشد(30).

عطف به مطالعات انجام شده در زمینه پیشگیری یا درمان پدیده استئوپورز با بهره گیری از رایج ترین روشهای درمانی، انجام مطالعات و تحقیقات کاربردی در زمینه اثرات متقابل پدیده استئوپورز بر روی ایمپلنتهای تیتانیومی متداول قابل اجرا بر روی انسان ضروری به نظر می‌رسد.

زیرا روش مطالعات پروتز با اجرای ایمپلنت روش موفق و رو به توسعه در جوامع پیشرفته بهداشتی شناخته شده است و طبیعتاً در کشور ما نیز با استقبال روز افزونی روبروست.

بررسی تطبیق ایمپلنت بر روی عضو زنده فرد مبتلا به بیماری استئوپورز در حال معالجه قابل اجرای مستقیم نبوده است و لازم است تحقیقات بر روی مناسب ترین حیوان برای این منظور که همان رت می‌باشد انجام شود.

هدف ما از انجام این تحقیق مقایسه هیستوپاتولوژیک مخاط و استخوان اطراف ایمپلنت در پنج گروه رت درمان شده با ایمپلنت به روش بدون فلپ است.