فرمت فایل : word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:23
فهرست مطالب:
چکیده
1- مقدمه
2- شیوه های کلاسیک بودجهبندی سرمایهای در حالت دادههای قطعی
3 -اعداد، اعداد فاصلهای(بازه عددی) و فازی و انجام عملیات روی آنها
4- مفهوم کلی بودجهبندی سرمایهای فازی
5- بودجهبندی سرمایهای در حالت جریانهای نقدی فازی و نرخ بازده فازی و مدت زمان ثابت و صحیح
نتیجه گیری
چکیده
در این مقاله معادل فازی تمام روشهای کلاسیک بودجهبندی سرمایهای (انتخاب سرمایهگذاری) به صورت پیشنهادی ارائه میگردد. این معادلها میتوانند برای ارزیابی و انتخاب پروژههای سرمایهگذاری در شرایطی به کار روند که در آن جریانهای نقدی، زمان لازم برای انجام پروژه و حداقل نرخ بازده سرمایهگذاری (بهای سرمایه) به طور دقیق ارائه نشده است.
کلمات کلیدی : اقتصاد، بودجهبندی سرمایهای، اعداد فازی
1- مقدمه
هدف این مقاله ارائه یک راهکار عملی برای وارد کردن عدم اطمینان به بودجه بندی سرمایه ای در سادهترین صورت آن است (زمانی که می خواهیم تصمیم بگیریم که یک پروژه سرمایه گذاری را رد کنیم یا بپذیریم یا زمانی که میخواهیم از بین چند پروژه یکی را انتخاب کنیم).
روشهای متنوعی در بودجهبندی سرمایهای ]18،6،2[ مورد استفاده قرار میگیرند که در ]2[ به آنها پرداخته شدهاست. شکل کلاسیک این روشها، عدم اطمینان ذاتی که ممکن است در اطلاعات به کار رفته در آنها وجود داشته باشد را در نظر نمی گیرد. این اطلاعات عبارتند از جریانهای نقدی آتی ورودی و خروجی، حداقل نرخ بازده سرمایه گذاری(هزینه سرمایه) و زمان لازم برای انجام پروژه. روشهای مختلفی برای وارد کردن عدم اطمینان به تصمیمگیریهای بودجهبندی سرمایهای وجود دارد ]21،20،16،15،7[. بعضی از آنها بر مبنای تعدیل ذهنی داده های مورد استفاده در روشهای کلاسیک هستند (مثل تعدیل ریسک که شامل افزایش هزینه سرمایه فعلی به وسیله یک ضریب ثابت در مراحل بعدی تحلیل پروژه می باشد)، بعضی دیگر دادههای قطعی را با معادل تصادفی آنها جایگزین میکنند. روشهای ذهنی به طور گسترده در عمل به کار میروند که اشکال آن وابستگی زیاد به ادراک و نظر تصمیمگیرنده است. رویکرد مبتنی بر احتمال، روشهایی رسمی ارائه میکند اما همانطور که در ]7،15،16،22[ اشاره شده مشکلات دیگری در این رابطه وجود دارد. تئوری احتمال انعطاف پذیری بسیار کمتری نسبت به تئوری مجموعههای فازی دارد و مستلزم تحقق فرضهای متعددی در توزیعهای احتمال و انجام عملیات بر روی آنهاست، اما این فرضها به ندرت به طور کامل در توزیع های مورد استفاده در بودجه بندی سرمایه ای تحقق می یابند. به علاوه برای به کار بردن این روش، اطلاعات بیشتری نسبت به اطلاعاتی که در حالت عادی شرکت ملزم به ارائه آن می باشد لازم است، در حالیکه مجموعههای فازی حتی میتواند با اطلاعات نسبتاً کم به کار رود.
به همین دلیل است که بعضی از نویسندگان ]از قبیل 16،15،7،19،4[ از روش دیگری استفاده نمودهاند که میتوانیم آن را روش امکانپذیری یا فازی یک بنامیم. در این روش به جای توزیع احتمال از توزیع امکانپذیری یا اعداد فازی استفاده شده است.
اگر چه بوک لی در ]4[ تئوری بودجهبندی سرمایهای فازی را در بیش از ده سال قبل ارائه کرده و بعضی دیگر از مؤلفان نیز مواردی را به آن اضافه کرده اند ]7 ، 8 ، 17[، مقالاتی که اخیراً منتشر شده به بحث درخصوص چگونگی برخورد شرکتها در عمل با ریسک و عدم اطمینان پرداخته اند ]20 ، 21[ و هیچ اثری از روش امکانپذیری/ فازی وجود ندارد (به جز در ]19[). باوجود این حقیقت که در مقالات هیچ انتقاد صریحی نیز از روش فازی نشده است این سؤال پیش میآید که چرا این روش مورد استفاده قرار نگرفتهاست. به عقیده ما دلایل آن میتواند شامل موارد زیر باشد:
- برخی از نویسندگان در ]4،17[ به بعضی از مشکلات رسمی (مثلاً در روش نرخ بازده داخلی) اشاره و ادعا نمودهاند که روشهای معینی از تصمیم گیریهای بودجهبندی سرمایهای در روش فازی نمیتوانند مورد استفاده قرار گیرند.
- بوکلی در ]4[ بعضی از روشهایی را که در عمل به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفتهاند را در نظر نگرفته است (مثل روش بسیار معمول دوره بازگشت سرمایه ]7و13[).
- در بعضی از مقالات مفروضاتی انجام گرفته که لازم نیست در عمل به طور کامل اجرا شوند (مثل این فرض که عدد فازی جریانهای نقدی یا مثبت هستند یا منفی).
هدف این مقاله بی اعتبار کردن دلایل ارائه شده در بالا یا حداقل تضعیف قوت آنهاست. به عبارت دیگر می خواهیم روش بوکلی را تکمیل نموده به این امید که بتوانیم شیوه ای کاربردی از آن ارائه دهیم.
با تعریف مسئله و ارائه شیوههای سرمایهگذاری کلاسیک و مورد استفاده در عمل آغاز و در ادامه شکل فازی شده آنها را ارائه می کنیم.