مقاله انقلاب مصر

اختصاصی از یارا فایل مقاله انقلاب مصر دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات:33

فهرست مطالب:
روزشمار رخدادها واعتراضات    3
اولین جرقه‌های اعتراضات    4
۱۵ ژانویه    4
۱۷ ژانویه    4
اعتراضات فراگیر    5
۲۵ ژانویه (روز خشم)    5
۲۶ ژانویه    6
۲۷ ژانویه    6
۲۸ ژانویه (جمعه خشم)    6
۲۹ ژانویه    8
۳۰ ژانویه    9
۳۱ ژانویه    11
۱ فوریه(تظاهرات میلیونی)    12
حمایت ارتش:    12
دعوت به تظاهرات یک میلیون نفری:    13
تظاهرات آرام در میدان تحریر:    13
واکنش مبارک:    14
۲ فوریه    15
درگیری خونین طرفداران مبارک و معترضان در میدان التحریر    16
سخنرانی دوم مبارک:    17
۳ فوریه    17
۴ فوریه (روز وداع)    18
۵ فوریه انفجار در خط لوله انتقال گاز    19
تغییر در حزب دموکراتیک ملی مصر    20
۶ فوریه (یکشنبه شهداء)    20
آغاز مذاکرات رسمی معترضان و دولت    20
۷ فوریه    21
۸ فوریه (روز عشق به مصر)    21
۹ فوریه    22
درگیری در وادی‌الجدید    22
۱۰ فوریه    22
شایعه استعفای مبارک    23
سخنرانی حسنی مبارک    23
۱۱ فوریه    24
رخدادهای پس از رفتن مبارک    26
۳ مارس    26
۲۱ مارس    26
۹ سپتامبر    27
اقتصاد مصر در خلال اعتراضات    27
محدودیت‌های رسانه‌ای    27
تغییر در دولت    28
بازتاب بین المللی    28
محاکمه مبارک    29
حکم دادگاه    30
حمله به سفارت اسرائیل در قاهره در ۹ سپتامبر ۲۰۱۱    31
راهپیمایی جمعه ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۱    31
راهپیمایی روز جمعه ۲۵ نوامبر ۲۰۱۱ روز باز پس گیری انقلاب    32
منابع و مراجع:    33




انقلاب مصر
انقلاب ۲۰۱۱ مصر (انقلاب ۲۵ ژانویه) مجموعه‌ای از راهپیمایی‌ها، اعتراضات و نافرمانی‌های مدنی است که از ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱ (۵ بهمن ۱۳۸۹)در کشور مصر آغاز شد و به استعفای حسنی مبارک در ۱۱ فوریه ۲۰۱۱ و ایجاد حکومتی نظامی در کشور منجر شد. مخالفان اهداف این اعتراضات را با الهام از موفقیت انقلاب تونس انقلاب علیه شکنجه، فقر، فساد و بی‌کاری[۱۰] سرنگونی حسنی مبارک و لغو قانون شرایط اضطراری، افزایش حداقل دستمزدها، پایان دادن به خشونت‌ها و مهمتر از همه خواسته اخیر خود را روی کار آمدن دولتی مردمی اعلام کردند.
حسنی مبارک پس از استعفا اختیارات خود را به شورای عالی نیروهای مسلح متشکل از فرماندهان ارشد ارتش به ریاست ارتشبد محمدحسین طنطاوی سپرد. ارتش مصر در طول انقلاب از حمایت حکومت مبارک خودداری کرده بود. احمد شفیق نخست‌وزیر مصر بر اثر فشار معترضین در ۳ مارس مجبور به استعفا شد و شورای عالی نظامی عصام شرف را به ریاست دولت برگزید. عصام شرف هم در نوامبر همین سال استعفا داده و کمال جنزوری به جای او به این مقام رسید.
با وجود سرنگونی حکومت حسنی مبارک برخی از معترضین همچنان به اعتراضات خود ادامه می‌دهند. در ماه مارس قانون اساسی جدیدی در این کشور با همه‌پرسی عمومی رسمیت یافت. انتخابات پارلمانی هم در ۲۸ نوامبر برگزار شد. همچنین دادگاه حسنی مبارک و دو پسرش، به همراه تعدادی از مقامات حکومت وی در حال برگزاری است.
روزشمار رخدادها واعتراضات
انقلاب ۲۰۱۱ مصر (در جهان عرب به انقلاب ۲۵ ژانویه نیز مشهور است)  مجموعه‌ای از راهپیمایی‌ها، اعتراضات و نافرمانی‌های مدنی است که از ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱ (۵ بهمن ۱۳۸۹)در کشور مصر آغاز و تا روز ۱۱ فوریه ۲۰۱۱ (۲۲ بهمن ۱۳۸۹) با استعفای مبارک و ایجاد دولت موقتی نظامیان، پایان پذیرفت. گردانندگان این اعتراضات با الهام از موفقیت انقلاب تونس مردم مصر را به انقلاب علیه شکنجه، فقر، فساد و بی‌کاری فراخوانده‌اند. انقلاب ۲۰۱۱ مصر به روز خشم نیز معروف شده‌است. در طول اعتراضات مردم مصر حسنی مبارک سه بار با مردم صحبت کرد و در سخنرانی‌های خود گفت که حاضر نیست از مقام خود استعفاء دهد اما در همه‌پرسی سپتامبر ۲۰۱۱ شرکت نخواهد کرد او همچنین قول داد مواردی از قانون اساسی کشور را نیز تغییر ‌دهد.
هدف اصلی این اعتراضات سرنگونی حسنی مبارک بود که از ۳۰ سال پیش و پس از ترور انور سادات قدرت را در این کشور به دست گرفته بود. لغو قانون شرایط اضطراری که از سال ۱۹۶۷ (۱۳۴۶) - به جز در یک دوره ۱۸ ماهه- پیوسته در حال اجرا بوده‌است، افزایش حداقل دستمزدها، و برکناری وزیر کشور، حبیب العادلی، که پلیس تحت امر او به خشونت بسیار متهم است از دیگر خواسته‌های معترضان بوده‌است.  در این میان احمد شفیق وزیر کشور باقی مانده از حکومت مصر بر اثر فشار معترضین در ۳ مارس مجبور به استیفا شد.
اولین جرقه‌های اعتراضات
۱۵ ژانویه
اولین جرقه اعتراض‌های مردمی درحقیقت در ۱۵ ژانویه ۲۰۱۱ م. (۲۵ دی ۱۳۸۹ خ.) با تظاهرات شهروندان مصری در مقابل سفارت تونس که برای حمایت از انقلاب تونس بود آغاز شد, بسیاری از تحلیلگران تظاهرات فوق را اولین جرقه انقلاب مصر قلمداد می‌کنند.
۱۷ ژانویه
دو روز پس از این تظاهرات یک جوان مصری با نام عبده عبدالمنعم حماده جعفر خلیفه در اعتراض به بسته شدن رستوران خود و عدم توجه مسئولان به شکوائیه‌اش، در مقابل ساختمان مجلس شعب (مردم) این کشور دست به خودسوزی زد.این جوان مصری قبل از خودسوزی در مقابل مجلس شعارهایی نظیر «ای نیروهای امنیتی این کشور حق من درون مصر ضایع و پایمال شده‌است» سر داد.
اعتراضات فراگیر
۲۵ ژانویه (روز خشم)
 
صف‌آرایی پلیس ضد شورش، ۲۵ ژانویه، قاهره
اولین فراخوان برای انجام این اعتراضات توسط یک گروه جوانان حامی دموکراسی به نام جنبش ۶ آوریل انجام شد. روز ۲۵ ژانویه از آن رو پیشنهاد شد که «روز ملی پلیس» در مصر است. ده‌ها هزار نفر از افراد مشهور، هواداران فوتبال و اعضای گروه‌های اپوزیسیون در یک صفحه فیس‌بوک اعلام کردند که در تظاهرات شرکت خواهند داشت. وزارت کشور اعلام کرده بود که با قاطعیت با قانون‌شکنان برخورد خواهد کرد - بر اساس قانون شرایط اضطراری تظاهرات خیابانی ممنوع است- اما محمد البرادعی چهره سرشناس اپوزیسیون از اعتراض حمایت کرده و گفت وقت آن است که مخالفان حکومت مصر قدم در راه تونس بگذارند.
رویترز گزارش داد که مردم مصر، برخلاف گذشته که می‌گفتند به دلیل ترس از نیروهای امنیتی در اعتراضات شرکت نمی‌کنند و در نتیجه به‌ندرت اعتراضات آن‌ها بیش از چندصد نفر را همراه خود می‌کرد، این بار انگیزه بسیار زیادی داشتند و معترضان افرادی را که از پنجره خانه‌ها خیابان را تماشا می‌کردند به پیوستن به جمع خود تشویق می‌کردند و بسیاری نیز این کار را انجام می‌دادند. حتی وقتی پلیس با پمپ‌های فشار آب به سوی معترضان حمله می‌کرد آن‌ها به جای فرار جسورتر شده و بعضی حتی مأموران پلیس را تعقیب می‌کردند و به نظر می‌رسید ترس خود را کاملاً از دست داده‌اند. بعضی از نیروهای پلیس نیز از نقش خود کاملاً ناراضی بودند. یک افسر پلیس به یکی از معترضان می‌گفت سه ماه دیگر خدمت او به پایان می‌رسد و پس از آن همراه آن‌ها خواهد بود. اما برخی دیگر موضع خود را تغییر نداده با باتون به معترضان حمله می‌کردند. دولت مصر مانند گذشته اسلام‌گرایان را مسئول این اعتراضان اعلام کرد اما در واقع اخوان‌المسلمین نقش کوچکی در این اعتراضات داشت و حتی سازمان جوانان آن خشمگین بود که چرا اخوان‌المسلمین فعال‌تر عمل نمی‌کند. سازمان‌دهنده اصلی اعتراضات کاربران اینترنتی بودند که به خوبی از رسانه‌های اجتماعی برای تشجیع مردم ناراضی استفاده کردند.
۲۶ ژانویه
در ۲۶ ژانویه اعتراضات و شورش‌ها ادامه پیدا کرد. در این روز خشونت هم از طرف معترضین و هم از طرف پلیس افزایش پیدا کرد. در این روز شهر سوئز شاهد یک قیام منحصر به فرد بود. معترضین در این شهر تعدادی از ساختمان‌های دولتی من جمله چند پاسگاه پلیس را به آتش کشیدند.
۲۷ ژانویه
در پی نا آرامی‌های مصر مردم مصر با دعوت از مخالفین تظاهراتی میلیونی در میدان التحریر قاهره تشکیل دادند, تنها در یکی از این تظاهرات‌ها پانصد تن دستگیر و روانه زندان حکومت مصر شدند. فعالان سیاسی مصر با انتشار بیانیه‌هایی در صفحه‌ای در فیس‌بوک به نام «همه خالد سعید هستیم» از ملت مصر درخواست کردند، پس از ادای فریضه نماز جمعه در اعتراض به شرایط بد معیشتی و ادامه «انقلاب خشم» در تظاهرات اعتراض‌آمیز روز خشم, میلیونی و سراسری شرکت کنند. مردم و اقشار مختلف جامعه مصر بویژه جوانان مصری با در دست داشتن پلاکارد و سردادن شعارها علیه حکومت حسنی مبارک در این روز خواهان کناره‌گیری رئیس جمهور مادام العمر مصر از قدرت و برقراری آزادی و دموکراسی واقعی درکشورشان شدند. در این تظاهرات نیروهای ضد شورش به طور گسترده با مردم با شلیک گلوله و گاز اشک آور و ماشین‌های آپ پاش درگیر شدند. در این تظاهرات شخصیت‌ها، گروهها و احزاب مختلف مصر بویژه گروه اخوان المسلمین شرکت داشتند. ناظران سیاسی تظاهرات روز خشم را برای تعیین سرنوشت مبارک تعیین کننده می‌دانستند.