مقاله گیاه گلرنگ

اختصاصی از یارا فایل مقاله گیاه گلرنگ دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات:12

فهرست مطالب:

عنوان     صفحه

مقدمه     2

خصوصیات گیاهی     2

سازگاری     4

ارقام     5

تناوب زراعی     5

تهیه زمین     6

کود شیمیایی     7

تاریخ کاشت     8

روش کاشت     8

مقدمه:                                               
ظاهراً ” گلرنگ از اولین گیاهانی است که در خاور نزدیک، هند، چین و ژاپن کشت می شده است و احتمالاً در شمال شرقی هند اهلی گردیده است. اجداد احتمالی آنرا می دانند.
گلرنگ از قدیم الایام در خراسان، آذربایجان و اصفهان به صورت زراعت فرعی و با هدف تهیه رنگ از گل آن کشت می شده است، زیرا مادة رنگی کار تامین در گلبرگ آن زیاد است. از این رنگ به عنوان رنگ غذا و برای رنگ آمیزی پارچه و ابریشم استفاده می شود. گل گلرنگ در تهیه زعفران تقلبی نیز بکار می رود. امروزه هدف اصلی تولید گلرنگ استخراج روغن از دانة‌ آن است. درصد روغن دانه در بعضی ارقام و در شرایط مساعد تولید تا 45 درصد می رسد. حداکثر سطح زیر کشت آن در ایران طی سالهای گذشته حدود 1000 هکتار با میانگین عملکرد حدود 700 کیلو در هکتار بوده است. پتانسیل عملکرد گلرنگ به پیش از 4 تن در هکتار می رسد و عملکرد بالاتر از 2 تن در هکتار مطلوب به شمار می رود.

خصوصیات گیاهی :
گلرنگ گیاهی است از تیره، مرکبه و با اینکه ظاهراً شبیه خار زرد می باشد اما به صورت علف هرز در نمی آید. گلرنگ همانند بسیاری از گیاهان تیرة مرکبه ابتدا یک مرحلة غنچه ای (روزت را گذرانده و سپس به ساقه می رود.)
گلرنگ گیاهی است که به صورت بوته ای استوار رشد می کند ارتفاع بوته به 60 الی 150 سانتی متر می رسد و طول دورة رشد آن بسته به رقم، طول فصل رشد مؤثر و سایر عوامل محیطی از 120 تا 180 روز می باشد.
گلرنگ دارای ریشة مستقیم، توسعه یافته و قوی با ریشه های جانبی زیاد است که می تواند تا عمق 3 متری در خاکهای نفوذ پذیر رشد کند و رطوبت و مواد غذائی خاک را تا عمق جذب نماید. قدرت نفوذ ریشة گلرنگ در خاکهای متراکم بسیار بیشتر از آفتابگردان است.
جوانه انتهائی ساقه گلرنگ در پایان دورة رشد غنچه ای (روزت) به صورت یک ساقة مستقیم و خشن رشد می کند. رشد ساقه های جانبی در قسمت فوقانی ساقة اصلی و پس از آنکه ارتفاع ساقة اصلی به 30 الی 40 سانتی متر یا بیشتر رسید آغاز می گردد.
برگهای گلرنگ قلبی شکل، بدون دمبرگ و دندانه دارند، برگ در بسیاری از ارقام، بخصوص برگهای فوقانی، خاردار می باشد. اما برگ در بعضی ارقام جدید فاقد هرگونه خار است.
گل آذین گلرنگ بصورت طبق است. طبقها در انتهای ساقه های اصلی و فرعی پدیدار می شود. هر طبق 5/1 الی 5/3 سانتی متر قطر داشته و شامل 20 تا 100 گل می باشد. گلها توسط چند ردیف برگچه احاطه گردیده است. رنگ گل از زرد کمرنگ تا نارنجی مایل به قرمز متغیر می باشد. گلها به دلیل اینکه پرچمها زودتر می رسد خود عقیم است، اما از آنجائیکه دانه های گردة گلهای مجاور واقع در یک طبق می تواند همدیگر را بارور سازد، عملاً خود گشنی ( از نظر ژنتیکی) انجام می شود. در صدد گرگشنی به فعالیت حشرات بستگی دارد. در هر حال استفاده از زنبور عسل ممکن است در افزایش عملکرد مؤثر باشد. هر گل منفرد تولید یه دانه می کند، بنابراین هر طبق 20 تا حداکثر 100 دانه دارد.
میوة گلرنگ همانند میوة آفتابگردان به صورت فندقه است که در اینجا با دانه مترادف گرفته می شود. دانه از نظر شکلی شبیه یک دانة کوچک آفتابگردان است و به رنگهای سیاه، زرد، سفید یا کرمی با سطح خارجی صاف دیده می شود. ذخیرة روغن در لپه ها انجام می شود. وزن هزار دانة گلرنگ از 35 تا 50 گرم متغیر می باشد.