فصل اول
مقدمهای بر شبکههای مخابراتی
-1 تعریف شبکههای مخابراتی و بررسی یک شبکه تلفی ساده
شبکههای مخابراتی جهت انتقال سیگنالها از نقطهای به نقطه دیگر بکار میروند. بهترین مثال یک شبکه مخابراتی، شبکه تلفن است و سادهترین شبکه تلفن از یک تلفن به ازای هر مشترک تشکیل شده است. مسیر ارتباطی بین این دو تلفن را یک رابط (link) میگوییم.
در صورتی که هر دو مشترک فوق بتوانند با یکدیگر ارتباط داشته باشند، آن را خط دوطرف مینامیم. هرگاه بخواهیم این شبکه را گسترش دهیم، برای هر مشترک جدید نیاز به یک رابط جدید داریم شکل 2 یک شبکه تلفن با چهار مشترک به همراه تجهیزات موردنیا آ ن را توصیف میکند.
همانطور که مشاهده میکنیم، توسعه شبکه از دو مشترک به بالا باعث اضافه شدن وسیلهای دیگر به نام سوئیچ شده است که تعیین کننده مقصد مکالمه هر کدام از مشترکین میباشد. در صورتی که بخواهیم شبکه فوق را باز هم گسترش دهیم، تعداد رابطهها افزایش مییابد یا یک تقریب را میتوان گفت هرگاه تعداد N مشترک تلفنی داشته باشیم، در این صورت تعداد رابطهها N2/2 خواهد شد. مثلاً اگر 10000 مشترک تلفنی در این شبکه موجود باشد، در این صورت تعداد رابطههای موجود 500000=2/2 10000 خواهد شد. پس با این روش امکان توسعه شبکه در مقیاس وسیع وجود ندارد.
2-1 مرکز تلفن
در شبکههای عملی مبنای تمرکز تمام سوئیچها در یک محل به نام مرکز سوئیچینگ و تخصیص دادن تنها یک رابط به ازای هر مشترک گذاشته شده است.
هر سه کلمه مرکز سویئیچینگ و مرکز تلفن اشاره به یک مفهوم دارند. هر کدام از رابطهها که به مرکز متصل میگردد، تشکیل یک حلقه (LOOP) بین مرکز و مشترک ایجاد میکند. رابطهای مشترکین از طریق کابل وارد مرکز تلفن میشود. جهت افزایش قابلیت انعطاف اتصال بین رابطها در کابل و تجهیزات مرکز تلفن از وسیلهای به نام Main Distribution Frame (MDF) استفاده میشود. از طرفی MDF محلی مناسب برای تست نیز میباشد. در MDF تجهیزات حفاظتی ولتاژ و فیوز نیز بکار رفته است. هر مرکز تلفن تعداد رابطهای محدودی را شامل میشود. مثلاً یک مرکز تلفن با ظرفیت 100 شماره تنها میتواند به 100 مشترک سرویس دهد. بنابراین با گسترش شبکههای تلفنی و بالا رفتن تعداد مشترکین بایستی بین مراکز تلفن نیز از طریق مراکز دیگر ارتباط برقرار کنیم. در این حال به مراکزی که به تعداد محدودی از مشترکین مثلاً 10000 تا سرویس میدهند، مراکز محلی (Local Exchange) و به مراکزی که بین مراکز محلی ارتباط برقرار میکند. مراکز اولیه (Primary center) و به مراکزی که بین مراکز محلی ارتباط برقرار میکنند، مراکز ثانویه (Secondary center) و نهایتاً به مراکزی که بین مراکز ثانویه ارتباط برقرار میکنند، مراکز بینالمللی (International exchanges) میگویند.
3-1 تقسیمبندی شبکههای تلفنی و نحوه ارتباط آنها با یکدیگر
میتوان در یک طبقهبندی کلی شبکهها را به دو دسته عمومی و خصوصی تقسیم کرد. شبکههای عمومی قابل استفاده توسط مردم میباشد، ولی شبکههای خصوصی به شرکتها یا افراد جهت استفاده خصوصی آنها تخصیص داده میشود. شبکههای خصوصی را Private Branch Exchange (PBX) مینامند. گاهی اوقات به PABX, PBX نیز میگویند. شبکههای خصوصی تمام وظایف شبکههای عمومی را دارند. به رابطهای بین یک شبکه خصوصی و عمومی یا دو شبکه خصوصی، ترانک (Trunk) به واسطهای گفته میشود که ارتباط دهنده محیط درون و برون PBX است)، میگویند.
همانطور که از جمله فوق استنباط میشود، سه نوع ترانک وجود دارد:
شکل بالا که صرفاً یک مثال از PBX است، نشان میدهد که این مرکز خصوصی چهار خط C.O ترانک و مثلاً 100 مشترک داخلی دارد. مثال دیگری است که در طی آن سه مرکز PBX از طریق خطوط Tie Trunk به طور خصوصی به یکدیگر مرتبط میشوند و با مراکز شهری خود نیز توسط رابطهای C.O ترانک در ارتباطاند.
4-1 انواع ترانک
در تقسیمبندی دیگری ترانکها میتوانند به صورت یک جهته یا دو جهته عمل کنند. در ترانک دو جهته هم امکان برقراری تماس از سمت مرکز فرضی A به سمت مرکز فرضی B (خارج شونده Out Going) و هم امکان تماس از سمت مرکز B به سمت مرکز A (وارد شونده In Comming) است. در مثال زیر، ترانکهای بکار رفته در دو مرکز A و B هر دو به صورت بیرون رونده (Out Going) و وارد شونده (In Coming) عمل میکند.
در ترانک یک جهته تنها امکان برقراری تماس از دست یکی از دو مرکز A و B میسر است.
(ممکن است هنگام انتقال از فایل ورد به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل است)
متن کامل را می توانید دانلود نمائید
چون فقط تکه هایی از متن پایان نامه در این صفحه درج شده (به طور نمونه)
ولی در فایل دانلودی متن کامل پایان نامه
همراه با تمام ضمائم (پیوست ها) با فرمت ورد word که قابل ویرایش و کپی کردن می باشند
موجود است