168 صفحه
چکیده
یکی از مهم ترین مشکلات ، در جوامع امروزی، مسأله تجمل گرایی است. تجمل به معنای آراستگی ظاهر و تجملگرایی به معنای افراط و و زیادهروی در آراستگی است. تجملگرایی در دیدگاه عرف، به معنای رویآوری بیش از حد به مادیات و گردآوری اشیا و لوازم غیرضروری و دلبستن به آنهاست، به گونهای که این عمل، به یک هدف برای انسانها تبدیل شود. این نوع تجملگرایی نه تنها سفارش نشده، بلکه به دلیل پیآمدهای ناخوشایند آن، نکوهش نیز شده است. البته زیبایی های مصنوعی وتجمل وخود آرایی مورد عنایت مخصوص قرآن کریم وروایات مذهبی است اما توجه بیش از اندازه به این امر ممکن است باعث پیدایش عادات ناپسندی هم چون،غرور،غفلت از یاد خدا ،خود پسندی ، خود نمایی شود . وانسان با پرداختن به این مسائل راه سعادت وتکامل را که هدف نهایی از خلقتش می باشد از بین می برد . از این رو در جهت کمرنگ کردن این مسأله باید مقدماتی از قبیل عوامل تجمل گرایی، آثار فردی و اجتماعی تجمل گرایی،راهکار های جلوگیری از آن را باید شناخت و آن ها را درمان کرد.
کلمات کلیدی : تجمل گرایی ، تجمل و آراستگی ، اعتدال و میانه روی،اسراف و تبذیر،اتراف، رفاه زدگی