تحقیق معماری به سبک اصفهانی

اختصاصی از یارا فایل تحقیق معماری به سبک اصفهانی دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات:18

فهرست مطالب:
1- تاریخچه سبک اصفهانی
2- ویژگیهای این شیوه
3- نیارش
4- آرایه
5- میدان نقش جهان اصفهان
6- مسجد شاه
7- مسجد شیخ لطف الله
8- کاخ علی قاپو
9- کوشک هشت بهشت
10- پل الله وردی خان و پل خواجو
11- مدرسه خان شیراز
12- ارسن گنجعلی خان
13- مدرسه چهار باغ اصفهان
14- کلات نادری
15- باغ دولت آباد
16- بازار وکیل شیراز
17- باغ دلگشای شیراز
18- ارسن کرمان
19- مدرسه و مسجد آقا بزرگ کاشان
20- شمس العماره



موضوع تحقیق: معماری به سبک اصفهانی
تاریخچه این سبک
(معماری برمی آذربایجان  پدید آورنده 3 شیوه معماری ایران از جمله شیوه اصفهانی بوده است. (آذری- پارسی- اصفهانی). پس خاستگاه این شیوه شهر اصفهان نبوده ولی در آنجا رشد کرده و بهترین ساختمان‌های آن در این شهر ساخته شده‌اند.) شیوه اصفهانی در بر گیرنده شیوه‌هایی است که در نوشته‌های غربی به شیوه صفوی، افشاری، قاجاری و زند- قاجار خوانده شده‌اند. این شیوه کمی پیش از روی کار آمدن صفویان از زمان قره قویونلوها  آغاز شده است.
در طول تاریخ؛ عباس میرزا  از نوادگان خاندان صفوی در سال 995 به تخت نشست. او در سال 1006 پایتخت خود را از قزوین به اصفهان منتقل کرد و در این دوره است که شهر اصفهان به نهایت آبادی خود می‌رسد. در دوره او روابطی با کشورهای غربی ایجاد گردید. صفویان این شهر را بسیار آباد کردند تا جایی که شاردن جهانگرد فرانسوی آنرا برابر با لندن می‌داند. شهری با یک میلیون و دویست هزار نفر جمعیت و حدود چهار صد هزار ساختمان. از زمان صفویان اندامهای شهری مانند چهار باغ، بازار قیصریه و میدان نقش جهان به جای مانده‌اند.
ویژگی‌های این شیوه
1- ساده شدن طرح‌ها که در بیشتر ساختمان‌ها، فضاها یا چهار پهلو (مربع) هستند و یا مستطیل.
2- در شیوه آذری با بکارگیری یک هندسه قوی، طرح‌های پیچیده‌ای ساخته شده‌اند، اما در شیوه اصفهانی هندسه ساده و شکل‌ها و خط‌های شکسته بیشتر به کار رفته‌اند.
3- در تهرنگ ساختمان‌ها پیش آمدگی و پس رفتگی کمتر شد ولی از این شیوه به بعد ساخت گوشه‌های پخ در ساختمان رایج‌تر شد.
4- پیمون بندی و بهره‌گیری از اندام‌ها و اندازه‌های یکسان در ساختمان دنبال شد.
5- سادگی طرح در بناها هم آشکار شد.
نیارش
از ویژگی‌های نیارشی در معماری ایران این بوده است که به نشست کلی ساختمان در روند ساخت و اثر آن بر نماسازی توجه داشتند. در این شیوه سنت کاری و نازک کاری با هم انجام می‌شد، یعنی کار «همچین» می‌شد و برای اینکه نشست یکسان پدید آمد. سفت کاری و نازک کاری را با هم چفت و بست می‌کردند. اما در شیوه آذری چون در ساختن شتاب داشتند. زبره و نما (سفت کاری و نازک کاری) جداگانه ساخته می‌شدند. این روش در شیوه اصفهانی نیز پیگیری شد و شاید از دید فنی روش درست‌تری بود. همچنین در این شیوه همه گونه‌های تاقها و گنبدها به کار برده شد. گنبدهای گسسته میان تهی در بیشتر ساختمان‌های این شیوه به زیبایی دیده می‌شوند. مانند: گنبد مسجد شاه اصفهان، گنبد مدرسه چهار باغ، گنبد مدرسه آقا بزرگ کاشان و دیگر جاها. در این شیوه برخی ساخت مایه‌ها را نخست دگرگون کرده و سپس به کار می‌برند که این روش، کیفیت ساختمان را پایین می‌آورد. و به متن ساختمان نیز آسیب می‌زند. مثلاً از آجر آبساب یا آجر تراش بهره می‌گرفتند و درز میان آجرها در آجرچینی کم می‌شد. که پس از زمانی که لبه آجرهای پریده زشت می‌شد. از دیگر کاستی‌های موجود در این شیوه نسبت به سایرین می‌توان هر آنچه و پوشش‌هایی آویخته و دروغین، بی‌باکی و جسارت بیش از اندازه در پرسش گنبدها نام برد که همگی از سر شتاب در ساختمان‌ سازی بوده است.