مقدمه
سیمرغ مرغی افسانه یی که به سبب صفات برجسته و سیمای اساطیری اش در فرهنگ ایران از دیر باز حضور داشته است . این مرغ فراخ بال بر درختی اساطیری آشیان دارد . این مرغ اسطوره یی که در شاهنامه دارای دو چهره ی مقدس و اهریمنی می باشد بر سرنوشت قهرمانان و حوادث جاری تأثیر گذار بوده است . سیمرغ متعلق به قلمروی ورای واقعیت های این جهان است . در این مبحث به سیمای سیمرغ در شاهنامه پرداخته ایم .
اگر چه در شاهنامه ، سیمرغ ، به منزله ی موجودی مادی تصویر می شود که این جهانی می نماید ، اما صفات و خصوصیات او کاملا فوق طبیعی و روحانی و متعلق به قلمروی واقعیت های این جهان است .
ارتباط دنیوی او تنها از طریق زال است در واقع سیمرغ به یکی از امشاسپندان یا ایزدان یا فرشتگان می ماند که ارتباط گهگاهشان با این جهان یا یکی از جهانیان ، دلیل تعلق آنان به جهان مادی و یا این جهانی بودنشان نیست . درخت یا کوهی که بر آن آشیان دارد ، نیز درخت یا کوهی که بتوان موقع جغرافیایی آن را در عالم خاک معین کرد ، نیست.