احتمالاً قدیمیترین شیوه پیشگیری از بارداری، غیر از خودداری از برقراری رابطه جنسی، روش نزدیکی منقطع بودهاست.
در پاپیروس ابرس (Ebers) که از ۱۵۵۰ سال پیش از میلاد مسیح در مصر به جای مانده است، نوشته شده که زنان از عسل و برگ اقاقیا برای مسدود کردن راه اسپرم در واژن استفاده میکردند. به نوشته مجله امریکن ساینتیست، مورخان بر این باور هستند که در یونان باستان گیاه سیلفیون (سیلفیوم) به عنوان اولین داروی ضد بارداری استفاده میشده است. به نوشته این مجله، این گیاه دارویی آنقدر در اقتصاد آفریقای شمالی، یعنی تنها صادر کننده آن به سراسر مدیترانه، تاثیر داشت که تصویر آن را بر سکههای آن زمان حک کردند. در اروپای قرون وسطی، کلیسای کاتولیک هر نوع عملی را که سبب پیشگیری از بارداری میشد، ممنوع کرد و در نتیجه، به نوشته دائرةالمعارف زنان در رنسانس، زنان پنهانی به روشهایی برای جلوگیری از بارداری و یا حتی نوزادکشی روی آوردند. جاکومو کازانووا، نویسنده ایتالیایی قرن هجدهم، از پوششهایی از جنس روده گوسفند میگوید که به منظور پیشگیری از ورود اسپرم به واژن بکار برده میشد. با این وجود استفاده از کاندوم تنها در قرن بیستم شروع شد. در قرن نوزدهم اقتصاددانان انگلیسی و آمریکایی طی مناظرههایی سیاستمداران را متقاعد کردند که جریمههای ضد کنترل جمعیت را حذف کنند و در عین حال اهمیت تنظیم خانواده را تبلیغ کنند و آموزش دهند. کم کم با تلاش پیشتازان فمینیسم همچون استلا براون، جامعه شناس و دورا راسل، نویسنده و همسر فیلسوف معروف برتراند راسل، اولین کلینیکهای تخصصی تنظیم خانواده ایجاد شد. پس از آن، اولین قرص ضد بارداری در دهه پنجاه میلادی ساخته شد و سقط جنین نیز دو دهه پس از آن به یکی از انتخابهای زنان در راه تنظیم خانواده اضافه شد. [۱]
شامل 140 اسلاید powerpoint