روانشناسی اجتماعی در زمره سایر بررسیها به مطالعه افراد در حالی که با دیگران در کنش متقابل هستند، میپردازد. روانشناسی معمولا انسان را به عنوان افرادی منحصر به فرد یا مجزا از دیگران مطالعه میکند، اما آشکار است که هر کس با دیگران زندگی میکند، قسمتی از اموخته های خود را از آنان فرا میگیرد، و معمولا مهمترین انگیزههای او برخاسته از روابط اجتماعی است. بدین ترتیب، انسان همواره با دیگران است، با آنان زندگی میکند و اجتماعی بودن بخشی از ماهیت انسانی اوست.
ارسطو (1328 ق.م ) نوشته است: «انسان ماهیتاً یک حیوان اجتماعی است... هر کس که نمیتواند یک زندگی عادی داشته باشد، یا به قدری خودکفاست که نیازی به دیگران ندارد و بنابراین در اجتماع شرکت نمیکند، یا یک حیوان وحشی یا یک الهه است.»
انسانها به یکدیگر نیازمندند، همدیگر را دوست دارند و عمیقاً از یکدیگر تاثیر میپذیرند. روانشناسان اجتماعی این جذابیتها، نیازها و تاثیرات را مطالعه میکنند.
کنش متقابل اجتماعی
یکی از ویژگیهای خاص انسان، توانایی و مهارت او در برقراری ارتباط با دیگران به پیچیدهترین وجه است. ارتباط عبارت است از «فرایند ارسال اطلاعات از طریق یک شخص به شخص دیگر و درک آن توسط شخص گیرنده، یعنی انتقال و سهیم شدن در اندیشهها، عقاید و واقعیتهای مورد نظر فرستنده پیام به گونهای که گیرنده آنها را دریافت و کمک کند.»
استعداد تکامل یافته انسان در برقراری ارتباطات نمادی، اکتساب فرهنگ را آسان و انتقال فرهنگ را از نسلی به نسل دیگر ممکن میسازد. جامعه شناسان و انسان شناسان بر این عقیدهاند که چنانچه انسان استعداد و مهارت وسیع فراگیری زبان و برقراری ارتباط با دیگران را نداشت، نمیتوانست به حیات خود ادامه دهد. ارتباط نمادی آدمیان به شیوه زیر صورت میگیرد:
برای دانلود کل مطلب به لینک زیر مراجعه کنید.