شهرهای هخامنشی با سیمای که نشان دهنده ی مظاهر عظمت و قدرت امپراطری و مکان صدور فرمان و ابلاغ آن به دیگر نقاط هستند ، شکل می گیرد ، پارسیان شهرهای محل اقامت خود را از روی نقشه ای بنا می کردند که توسط موبدان تقدیس شده بود . شهر مربعی بود به طول یک میدان که اسب به میل خود و یک نفس بدود ( حدود 9*9 کیلومتر ) و در وسط آن آتش را به منزله ی حافظ حقیقی مکان می افروختند . شهر هم مکان استقرار دولت است و هم به کار بازرگانی می پردازد و هم از تولید کشاورزی نشان دارد .