دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 14
مقدمه :
آب رسانی و پالایش آب در ایران باستان
زیگورات چغازنبیل خوزستان: قدیمی ترین تصفیه خانه آب در جهان
چو این کرده شد، چاره ی آب ساخت
ز دریا برآورد و هامون نواخت
به جوی آنگهی آب را راه کرد
به فر «کی» ای رنج کوتاه کرد
چو آگاه مردم بر آن برفزود
پراکندن تخم و کشت و درود
شاهنامه فردوسی
شوش را دیدم.
گو بماند آن شنیدن ها و خواند ها
دیدنی بسیار بود وگفتی بسیار،
گو بماند گفتنی ها نیز،
لیک، تنها یک سخن، یک چیز :
من نمی دانم
بر خراب این ابر شهر شگفت انگیز
بر فراز آن شکوه و شوکت دیرین
ما پریشان نسل غمگین را
بر سر اطلال این مسکین خراب آباد
فخر باید کرد، یا ندبه
شوق باید داشت، یا فریاد؟
از قصیده شوش، مهدی اخوان ثالث، سال 1349
تقدیس و ارج گذاری آب از دیرباز در باورها و اعتقادات ایرانیان باستان، بازتاب داشته است، آنان آب را دومین آفریده از آفریدگان هفت گانه ای می پنداشتند که اورمزد خلق کرده است وپس از آتش، مقدس ترین عنصر به شمار می آورند، نیاکان ما آب را مظهر پاکی وماده ای زندگی بخش می دانستند و این باور را ب استایش وجودهای مقدسی که نمایشگر نشانه ای ارزش های آب بودند، ابراز می کردند. آناهیتا یا ناهید الهه یا فرشته نگهبان آب، همواره مورد ستایش و تقدیر قرار می گرفت. اشکانیان برای نیایش الهه آب معبدهای بزرگی در کنگاور، نیشابور، همدان و شوش ساختند. اهورامزدار پرداختن به آب را امری نیک شمرد وسرزمین های خشک و بیابان های بایر ر اقلمرو اهریمن دانست. شاهان هخامنشی تمام کسانی را که سرزمینی را آبیاری و آباد می کردند تا پنج نسل از پرداخت مالیات معاف داشند. ساسانیان و حکومت های دوره اسلامی در ایران، قوانین تشویقی فراوانی براس ساختن شبکه ها و کانال های آبیاری وضع و اجراء کردند. احادیث و روایات متعددی نیز از پیامبر گرامی اسلام (ص) و ائمه معصومین (ع) در تأکید بر اهیمت آبیاری و آبادانی نقل شده است. قرآن مجید ضمن تأکید بر صرفه جویی در مصرف آب، آبیاری و آبادانی را ستوده و در قسمتی از آیۀ سی ام سوره انبیاء با طرح «من الماء کل شیء حی» حیات و زندگی کلیه موجودات را از آب دانسته است.
گاهواره تمدن ایران باستان، جنوب و جنوب غربی سرزمین پهناوری بوده است که از چند هزار سال پیش بنام «ایرانشهر» مهر خود را بر تارک فرهنگ و تمدن جهانی نقش کرده است. خوزستان که مرزهای آن با محدوده جغرافیایی ایلام قدیم مطابقت دارد، کانون این تمدن است. شوش و پس از آن شوشتر با سابقه ای به قدمت تاریخ به عنوان پاسدار و مشعل دار فرهنگ و تمدن درخشان خوزستان شناخته شده اند.
خوزستان به معنی کشور خوزهاست وخوز را به صورت های هوز یا حوز نیر نوشته اند که به یک قبیله جنگجو اطلاق می شده است. جمع هوز در زبان عربی اهواز می شود که در حال حاضر مرکز استان خوزستان در گذشته، انبار غله و سرزمین نیشکر ایران بوده و شهرت جهانی داشته است. در حاشیه برهان قاطع آمده است که نیشکر را بدان جهت خوز خوزستان سرزمین فراوان یافت می شود.
خوزستان سرزمین سدها و شبکه های آبیاری باستانی است. هر چند احداث سدهای جدید، آماده سازی اراضی و کانال کشی های فراوان، بیشتر بندها و نهرهای قدیمی را از بین برده است، اما هنوز هم سد شادوران و نهر داریون که اعراب آن ر اعجایب ابنیه جهان می شمردند، شبکه گسترده نهرهای آبیاری خوزستان که بر اساس مدارک و اسناد موجود در دوره ایلامی ها احداث شده اند، پل بند دزفول که در طغیان سده اخیر غیر قابل استفاده گردیده است و پل بند ساسانی کرخه در پای پل که آثار آن اینک نیز وجود دارد در کنار بقایای سدها و بناهای قدیمی خوزستان، عظمت و بزرگی تمدن و فرهنگ قوم ایرانی را نشان می دهد.
خوزستان از دیرباز از مناطق بسیار با ارزش ایران محسوب می شده است. جمعیت آن در گذشته دور بیش از 5 میلیون نفر بوده است و به علت احداث سدهای متعدد روی رودخانه های پر آب و اراضی حاصل خیز آن مورد توجه سلاطین قدیم قرار داشت و زمانی مرکز و پایتخت کشور شد. خوزستان یکی از مراکز مهم بازرگانی ایران و هند نیز به شمار می آمد ودهلیز کشورهای خاورزمین نامیده می شد. قسمت عمده جنگ های اسکندر مقدونی و اعراب در این سرزمین رخ داده است.
تاخت و تازهای مکرر عشایر عرب نواحی مختلف خوزستان وعشایر عرب ساکن بین النهرین که تحت حمایت دولت عثمانی بودند، موجب خرابی سدها و بایر ماندن اراضی و متواری شدن سکنه آن شد و سرزمینی که هندوستان ایران بود برای مدت طولانی به دشتی خشک وشورزار تبدیل گردید.
خوزستان سرزمینی ثروت خیز است. اما در فاصله زمانی که بند قدیمی کارون محل پل سیاه یا پل فلزی فعلی وسایر بندها و سدهای کوچک شمال اهواز در اثر دخالت بیگانگان و پیوستن نهر مسرقان به کارون، شکست و کانال ها و شبکه های
