مقاله تأثیر آموزش سبک حل مسئله بر میزان حرمت خود دانش آموزان سنین 12 تا 13 ساله دارای مشکلات رفتاری ارتباطی در دوره راهنمایی تح

اختصاصی از یارا فایل مقاله تأثیر آموزش سبک حل مسئله بر میزان حرمت خود دانش آموزان سنین 12 تا 13 ساله دارای مشکلات رفتاری ارتباطی در دوره راهنمایی تحصیلی دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات:29

فهرست مطالب:

چکیده: ۴
بیان مسأله: ۵
روش ۱۱
نمونه پژوهشی و شیوه نمونه گیری ۱۱
ابزار اندازه گیری ۱۱
شیوة اجرا ۱۳
یافته ها: ۱۵
فرضیه اول: ۱۵
فرضیه دوم: ۱۶
فرضیة سوم: ۱۷
فرضیه چهارم: ۱۸
فرضیه پنجم: ۱۹
فرضیه ششم: ۱۹
فرضیه هفتم: ۱۹
بحث، نتیجه گیری و تفسیر ۲۰
منابع: ۲۶

چکیده:
هدف این تحقیق بررسی تأثیر آموزش حل مسئله بر میزان حرمت خود دانش آموزان نوجوان دارای مشکلات رفتاری ارتباطی سنین 12 تا 13 ساله (مقطع راهنمایی تحصیلی) بوده است. ابزار مورد استفاده در این تحقیق آزمون حرمت خود کوپر اسمیت و پرسشنامه مشکلات رفتاری راتر بوده است. از بین 68 دانش آموز 48 نفر که نمرات آنها در پرسشنامه راتر 9 و بالاتر از 9 و در پرسشنامه حرمت خود پایین تر از حد میانگین بود به طور تصادفی انتخاب گردید و به گروههای آزمایش و کنترل تقسیم شد. گروه آزمایش به مدت 7 هفته (هر هفته یک جلسه 90 دقیقه ای) تحت تأثیر متغیر مستقل قرار گرفتند، در حالیکه گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکردند. بعد از آن، پس آزمون انجام گرفت و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که بین میانگین های حرمت خود کلی دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد (P = 0). بدین گونه که میانگین نمرات حرمت خود کلی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بیشتر بود همچنین مقایسة بین میانگین های حرمت خود کلی دو گروه پسر و دختر در پس آزمون تفاوت معنی داری را نشان نداد. تأثیر متقابل جنسیت و آموزش حرمت خود در این تحقیق معنی‌دار نبود.
واژه های کلیدی: سبک حل مسئله، دانش آموزان، حرمت خود، مشکلات رفتاری ارتباطی.
بیان مسأله:
    در خلال نیم قرن گذشته حرمت خود به عنوان یکی از سازه های اصلی شخصیت همواره مورد توجه روان شناسان بوده است. روزنبرگ (1979) بر این عقیده بود که حرمت خود به معنای یک سازه کلی، ارزشیابی فرد از خود را به منزله موجود انسانی شایسته و با ارزش نشان می دهد. برخی از محققان (تفردی و ساوان، 2001) ابعاد اصلی تشکیل دهنده حرمت خود را در چهارچوب دو مولفه احترام و تمایل یا علاقه‌مندی قابل تمایز می دانند. این مولفان نشان داده‌اند که حرمت خود کلی در دو سطح صلاحیت خود و علاقه به خود قابل جداسازی است. صلاحیت خود نوعی تجربه شخصی ارزشمند است که در آن فرد خود را عامل عمل احساس می کند. بنابراین، سطح صلاحیت خود می تواند دارای جهت گیری مثبت یا منفی باشد. علاقه به خود، به عنوان بعد دیگر حرمت خود نیز شرایط و عوامل تجربه مفیدی را برای فرد به عنوان یک موجود اجتماعی فراهم می آورد (نقل از نورالله محمدی، 1384).
    بدون تردید یکی از دلایل اصلی توجه پژوهشگران به مفهوم حرمت خود، اثر بالقوه آن بر سلامت است. پژوهش هایی که به مطالعه اثرات حرمت خود اختصاص یافته اند آشکار ساخته اند که «حرمت خود آسیب دیده» تحمل شرایط دشواری که افراد در زندگی روزمره خواه ناخواه با آن مواجه می شوند را غیرممکن می سازد و پیامدهای روانی و جسمانی زیان آوری را برای آنها به بار می آورد (تیلور و اسپینوال، 1996) این شواهد نشان می دهند که گستره وسیع پیامدهای فردی مواردی چون اضطراب و افسردگی (نقل از کاپلان، 1996)، اختلال های جسمانی و روانی (اوگدن، 1998). مشکلات رفتاری و ارتباطی (سلیمی، 1376) و پاسخ های نامطلوب و انحراف آمیز مانند استفاده از مواد مخدر، خرابکاری، تحریف واقعیت (به نقل از کاپلان، 1996) را در بر می‌گیرد. بی‌تردید چنین پیامدهایی میزان آسیب پذیری فرد را به طور فزاینده ای افزایش می دهد که این نیز به نوبه خود برای نظام های بین فردی و اجتماعی عواقبی چون جدا افتادن فرد از ایفای نقش بهنجار را به دنبال دارد (کاپلان 1996، نقل از طاووسی، 1380).

پایان نامه بررسی رابطه حرمت خود با پرخاشگری دانش آموزان

اختصاصی از یارا فایل پایان نامه بررسی رابطه حرمت خود با پرخاشگری دانش آموزان دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات:115

فهرست مطالب:
چکیده1
 
فصل اول : معرفی پژوهش3
مقدمه4
بیان مسأله6
و سؤال اصلی این است آیا حرمت خود با پرخاشگری رابطه دارد؟18
هدف پژوهش:19
زمینه های کاربردی:19
فرضیه پژوهش:19
متغیرهای پژوهش:20
تعاریف:20
حرمت خود20
پرخاشگری21
 
فصل دوم:ادبیات پژوهشی22
رویکردهای نظری حرمت خود:23
دیدگاه مازلو:23
فهرست کلی سلسله مراتب نیازهای مازلو به ترتیب از این قرارند:25
دیدگاه راتر:32
نظریه تحلیل عاملی:51
تحقیقات انجام شده در مورد حرمت خود:52
 
فصل سوم : فرآیند روش شناختی69
جامعه آماری:70
ابزار پژوهشی:70
پرسشنامه حرمت خود کوپر اسمیت70
معرفی پرسشنامه:70
روش اجرای آزمون:71
اعتبار و رواین آزمون72
 
فصل چهارم :طرح تحلیل آماری75
فصل پنجم :بحث و نتیجه گیری92
 
جمع بندی و تحلیل نتایج :93
دیدگاه ناتانیل98
محدودیت ها و پیشنهادها104
محدودیت ها104
پیشنهادها105
منابع فارسی108
منابع انگلیسی:115

چکیده
هدف از اجرای این پژوهش بررسی رابطه حرمت خود با پرخاشگری دانش آموزان سال اول دبیرستان بعثت منطقه 17تهران در سال تحصیلی 86-1385 بوده است. حجم نمونه پژوهش 80 نفر از دانش آموزان دختر بود. نمونه این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردید. ابزارهای استفاده شده در این تحقیق عبارتند از آزمون حرمت خود کوپر اسمیت و پرخاشگری آیزنگ. در این تحقیق از روش آماری t استیودنت استفاده شد که بر اساس آن، فرضیه پژوهش مورد تأئید قرار گرفت و داده های پژوهش نشان داد که هر چه حرمت خود بالاتر باشد پرخاشگری پایین تر است.


فصل اول :


معرفی پژوهش
 
مقدمه
از زمانی که کودک پا به عرصه حیات می گذارد و حتی قبل از اینکه از تولد و پا گذاشتن به این دنیای مادی، یکسری از نیازها را با خود به همراه می آورد که این نیازها را به شرح زیر می توان طبقه بندی کرد.
نیازهای اولیه و اساسی که باعث رشد و بالندگی کودک می شود. از جمله این نیازها: نیاز به آب، غذا، خواب، استراحت و ... نیاز به امنیت یعنی داشتن محیطی امن و دور از تهدید نام برد. اما انسان دارای این نیاز نیز هست که خودش را خوب بداند و تمام کارکردهایش را اخلاقی و منطقی جلوه دهد. روانشناسان این نظریه را پذیرفته اند که انسان دارای نیاز به حرمت خود است.
مسأله حرمت خود  و خود ارزشمندی از اساسی ترین عوامل در رشد مطلوب شخصیت کودکان و نوجوانان است. برخورداری از اراده و اعتماد به نفس قوی، قدرت تصمیم گیری و ابتکار و خلاقیت و نوآوری، سلامت فکر و بهداشت روانی رابطه مستقیمی با میزان و چگونگی حرمت و احساس خودارزشمندی فرد دارد.
امروزه در اصلاح و درمان بسیاری از اختلالات شخصیتی و رفتاری کودکان و نوجوانان نظیر کمرویی، گوشه گیری و لجبازی و پرخاشگری ، تنبلی و کندروی به عنوان اولین و مهمترین گام به ارزیابی و پرورش احساس حرمت خود و مهارتهای فردی و اجتماعی آنان می پردازد.


بیان مسأله
در خلال نیم قرن گذشته حرمت خود به عنوان یکی از سازه های اصلی شخصیت همواره مورد توجه روانشناسان بوده است(محمدی، 1384).
کوپر اسمیت (1967) حرمت خود را قضاوت شایستگی شخصی که در نگرشهای فرد در رابطه با خود نمود یافته است تعریف کرده است.
فرنچ  و وارگو  حرمت خود را یک سپر فرهنگی در مقابل اضطراب معرفی می کنند.
کالهون ، وارن  و کورفیس  معتقدند که تصور از خود و حرمت خود دو مفهوم متفاوتند و برای هر یک تعاریفی جداگانه ارائه داده اند. آن ها بر این باورند که تصور از خود عبارت است از نحوه ادراک فرد از خود، رفتار خود و نگرش نسبت به کیفیت انگاره های دیگران در حالی که حرمت خود خشنودی فرد را نسبت به تصور از خود خویش شامل می گردد. ارزیابی های مثبت و منفی اثرهای متفاوتی روی حرمت خود افراد دارد. افراد دارای حرمت خود پایین از ارزش کمتر مطمئن هستند و توسط ارزیابی های اجتماعی بیشتر تحت تأثیر قرار      می گیرند و به ارزیابی ها بیشتر توجه می کنند(ناظم شیرازی، 1376).
حرمت خود از خود پنداره متفاوت است. خود پنداره از مجموعه ویژگی هایی است که فرد برای توصیف خویش به کار می برد. اما حرمت خود از ارزشی است که اطلاعات درون خودپنداره برای فرد دارد.(میردریکوند، 1378)
در بررسی حرمت خود اولین کارتوسط ویلیام جیمیز (1890) انجام شده است. وی به توضیح تمیز بین خود شناخته شده و خود شناسانده پرداخته و آن را به سه عنصرمادی (بدن،خانواده،خانه)، اجتماعی (فرد در عین داشتن سطوح مختلف اجتماعی برای سایر افراد قابل شناخت است) و روحانی (حالات هشیاری و تمایلات) تقسیم کرد. او معتقد بود که تصور فرد از خود در حین تمایلات اجتماعی، یعنی زمانیکه متولد شده و مورد شناسایی دیگران واقع می شود، شکل می گیرد.
جرج کلی (1902) به گسترش این عقیده یعنی توجه به خود پرداخت و تأکید را بر اهمیت واکنشهای افراد دیگر در شکل دادن به حرمت خود قرار داد. استور3 (1979) بر اساس مکتب روان پویایی فرمولی برای حرمت خود تهیه نمود که اینچنین است: نوزاد پس از تولد به طور فزاینده از وابستگی و ناتوانی خود و نیاز به بزرگسالان آگاه می شود. اگر نوزاد در خانواده ای متولد شده باشد که آن خانواده پذیرنده وی باشند و از طرف آنها مورد محبت، نوازش و علاقه قرار گیرد به تدریج در طی رشد و تکامل خود احساس ارزشمندی می کند و والدین را به عنوان موضوعات خوب، درونی می سازد. بر اثر تکرار تأیید و تصدیقات بیرونی حس ارزشمندی  در فرد درونی می شود. حال اگر این نوزاد در خانواده ای به دنیا آمده باشد که مورد پذیرش لطف و نوازش قرار نگیرد از همان ابتدا دچار فقدان ارزشمندی می شود و این نقیصه در طی فرایند رشد روانی به گونه های مختلفی بر رفتار فرد تأثیر می گذارد. حرمت خود هر فرد بر اساس ترکیبی از اطلاعات عینی در مورد خودش و ارزشهای ذهنی که برای آن اطلاعات قائل است، بنا نهاده می شود.

پایان نامه تأثیر آموزش سبک حل مسئله بر میزان حرمت خود نوجوانان

اختصاصی از یارا فایل پایان نامه تأثیر آموزش سبک حل مسئله بر میزان حرمت خود نوجوانان دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:50

فهرست مطالب:

فصل یکم
معرفی پژوهش
هدف پژوهش:
زمینه کاربردی:
فرضیه  پژوهش:
متغیرهای  پژوهش:
فصل دوم
بررسی گسترده و پیشینه پژوهش
رویکردهای نظری حرمت خود
نظریه راجرز:
نظریه ناتانیل براندن:
نظریه یادگیری اجتماعی:
تحقیقات انجام شده در زمینه حرمت خود:
نظریه‌های اضطراب:
دیدگاه روان تحلیل‌گری:
دیدگاه رفتاری نگر
دیدگاه شناختی:
دیدگاه پدیدار شناختی :
دیدگاه زیست شناختی:
یافته‌های پژوهش در مورد اضطراب:
فصل سوم 
جامعه آماری و روش نمونه گیری:
مواد آزمون :
ابزار پژوهش :
توصیف آزمون:
روش نمره گذاری:
روش اجرا:
اعتبار :
پرسشنامه حالت صفت اسپلبرگر :
مقیاس حالت اضطراب
اعتبار
روایی :

فصل یکم
معرفی پژوهش


در خلال نیم قرن گذشته، حرمت خود  به عنوان یکی از سازه های اصلی شخصیت، همواره مورد توجه روان نشاسان بوده است. روزنبرگ  (1979) بر این اعتقاد بود که حرمت خود به معنای یک سازه کلی ، ارزیابی فرد خود را به منزله یک موجود انسانی شایسته و با ارزش نشان می دهد. با وجود این، پاره ای از محققان (تفردی  و ساوان ، 2001) نشان داده اند که انسان  نیز مانند شی¬ء، دارای دو ارزش ابزاری  و درونی  است. این دو بعد، به ترتیب به جنبه های کنشی و کیفی انسان باز می گردند و تشکیل دهندة ابعاد اصلی حرمت خود به حساب می آیند. برخی دیگر از پژوهشگران، حرمت خود را به منزلة نوعی بازخورد  تلقی کرده اند؛ باخوردی که می تواند به صورت کلی (مانند بازخورد نسبت به دانشگاه، جامعه، ...) و یا به شکل خاص  با موردی (مانند جذابیت موقعیتی و با کیفیت یا گروه خاصی از دانشگاه) باشد (محمدی، 1384).
حرمت خود قضاوت شایستگی مشخصی است که در نگرش های فرد در رابطه با خود نمود یافته است (کوپر اسمیت ، 1967 به نقل از ناظم شیرازی، 1376).
فرنچ  و وارگو  حرمت خود یک سپر فرهنگی در مقابل اضطراب معرفی می کنند (حجت خواه، 1375).
کالهون ، وارن  و کورفیس  معتقدند که تصور خود و حرمت خود در مفهوم متفاوتند و برای هر یک تعاریفی جداگانه ارائه داده اند. آنها بر این باورند که تصور از خود عبارت است از غدة ادراک فرد از خود، رفتار خود و نگرش نسبت به کیفیت انگاره های دیگران، در حالی که حرمت خود، خشنودی فرد را نسبت به تصور از خود خویش شامل میگردد. ارزیابی های مثبت و منفی اثرهای متفاوتی روی حرمت نفس افراد دارد. افراد دارای حرمت نفس پایین از ارزش خود کمتر مطمئن هستند و توسط ارزیابی های اجتماعی بیشتر تجت تأثیر قرار میگرند و به این ارزیابیها بیشتر توجه می کنند. (بارون و برن؛ 1991 به نقل از ناظم شیرازی، 1376).
بالبی ، حرمت خود را قسمتی از شخصیت می داند، و اهمیت کسب امنیت در دوران کودکی را نیز به عنوان اصلی کلی و پایه ای برای درونیکردن اعتماد به خود متذکر می شود. (دولت آبادی، ناظم شیرازی، 1376).
در بررسی حرمت خود، اولین کار توسط ویلیام جیمز (1890) انجام شده است وی به توضیح تمیز بین خود شناخته شده و خود شناسانده پرداخته و آن را به سه عنصر مادی، اجتماعی و روحانی تقسیم کرد. او معتقد بود که تصور فرد از خود در حین تعاملات اجتماعی، یعنی از زمانی که متولد شده و مورد شناسایی دیگران قرار میگیرد، شکل می گیرد. (ناظم شیرازی، 1376)
جرج کلی  (1902) به گسترش این عقیده، یعنی توجه به خود، پرداخت و تاکید را بر اهمیت واکنشهای افراد دیگر در شکل دادن به حرمت خود قرار داد. (همان منبع)
استور ، بر اساس مکتب روان پویایی فرمولی بر حرمت خود تهیه نمود که بر طبق آن، نوزاد پس از تولد به طرز فزاینده ای از وابستگی و ناتوانی خود و نیاز به بزرگسالان آگاه می شود. اگر نوزاد در خانواده ای متولد شده باشد که آن خانواده پذیرفته وی باشند و از طرف آنها مورد بحث، نوازش و علاقه قرار گیرد به تدریج در طی رشد و تکامل خود احساس ارزشمندی میکند و والدین را به عنوان موضوعات خوب، درونی می سازد. برانتر تکرار تأیید و تصدیقات بیرونی، حس ارزشمندی در فرد درونی می شود. حال اگر این نوزاد در خانواده ای به دنیا آمده باشد که مورد پذیرش، لطف و نوازش قرار نگیرد از همان ابتدا دچار احساس فقدان ارزشمندی می شود و این نقیصه در طی رشد روانی به گونه های مختلفی بر رفتار فرد تاثیر می گذارد. (همان منبع)
نحوة شکل گیری حرمت را از طریق در مورد «خود ادراک شده » و «خود ایده آل » می توان بررسی کرد، خود ادراک شده همان خود پنداره می باشد یعنی دیدگاه عینی فرد درمورد مهارتها، صفات و ویژگیهایی که در خود می بیند یا فاقد آن است.
خود ایده آل عبارت از تصوری است که هر فرد دوست دارد از خود داشته باشد. زمانی که خود ادراک دشه و خود ایده آل با هم همتراز باشند، فرد از حرمت خود بالایی برخوردار است. وجود شکاف و فاصله بین خود ادراک شده و خود ایده آل عاملی است که مشکلات مربوط به حرمت خود را به وجود می آورد. (همان منبع)
پپ  و همکاران (1989) خود پنداره و به تبع آن حرمت خود، بر اساس ترکیبی از مسائل و موضوعاتی که در زندگی برای ما اهمیت دارند، ساخته شده است اگر فرد زمینه هایی را که در آنها فعالیت داشته است، با ارزش بداند، حرمت خود کلی او بالا خواهد بود، در حالی که اگر وی آن زمینه ها را بی ارزش بداند، عقاید منفی در مورد خودش خواهد داشت (همان منبع).
کوپراسمیت چهار عامل را در تحول حرمت خود کودک مهم می داند :
الف) ارزشی که کودک از سوی دیگران، از طریق ابزار مهر و محبت، تحسین و توجه، دریافت می کند.
ب) تجربة همراه با موفقیت کودک، مقام یا موقعیتی که فرد خودش را در ارتباط با محیط می بیند.
ج) تعریف مشخصی کودک از موفقیت یا شکست.
د) شیوه کودک در ارتباط با بازخورد منفی یا انتقاد.
نقش والدین در هر کدام از عوامل فوق بارز است. همچنن میزان حرمت خود و شایستگی خود والدین حائز اهمیت است چرا که کودکان نظاره گر چگونگی درگیری والدن با مسائل زندگی و روشهای آنان در رویارویی با دوشاریها و میزان شایستگی آنها هستند. (همان منبع)
حرمت خود درجه تصویب، تأیید، پذیرش و ارزشمندی است که شخص نسبت به خود احساس ارزشمندی می کند (بیابانگرد، 1372 به نقل از ناظم شیرازی، 1376).
ربر  (1985) مینویسد درجه ای که شخص خودش را ارزیابی می کند حرمت خود است. او می نویسد توجه داشته باشید که هر چند لغت esteem نشان دهندة ارزش و قیمت بالاست.
ولی فرم ترکیبی کلمة self-esteem نمایشگر درجة احترام به نفس است که می تواند بالا با پایین باشد. (ابراهیم زاد یزدانی، 1381)
دنیس وتیلی (1372) را در کتاب روان شناسی پیروزی، حرمت خود یا 0خود ارزیابی مثبت) را متضاد ضعف نفس، تردید و دودلی دانسته آن را اتکاء به خود می داند و مترادف آن از اتکاء به لیاقت خود، احترام به خود و اعتماد به خود استفاده کند. (همان منبع)
ارضای نیاز اعتماد به نفس، به فرد اجازه می دهد که نسبت به قدرت و ارزش خود احساس اطمینان داشته باشد، در نتیجه چنین احساسی است که فرد می تواند در همة جنبه های زندگی، صلاحیت وکفایت بیشتری از خود نشان دهد، از طریق دیگر وقتی که فرد اعتماد به نفس نداشته باشد، احساس حفارت و درماندگی کرده و در نتیجه امید و اطمینان خود را برای سازش با مشکلات از دست می دهد. (همان منبع)
در اهمیت حرمت خود همین بس که رضایت از زندگی، شدیداً به احساسات آنان در مورد میزان ارزش خویش بستگی دارد، به طوریکه هرگاه افراد احساس کنند حرمت خودشان در معرض خطر قرار گرفته است، سعی می کنند تا با استفاده از انواع رفتارها و راهبردها احساس ارزشمندی خویش را حفظ کرده از خود دفاع کنند. به طور کلی باید اذعان کرد که جامعه ای که افراد آن از احساس ارزشمندی (حرمت خود بالا) برخوردار باشند در مقابل انواع مشکلات ومسائل زندگی و حوادث ناگوار و فشارهای روانی و ... مقاوم و پایدار خواهند بود که این امر، شکوفایی استعدادها نهفته، خلاقیت و پیرفتهای فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و ... را به دنبال خواهد داشت. (همان منبع)
در چرخه زندگی، دوره نوجوانی بهمنزله یکی از دوره های مهم محسوب می شود و گذار موفقیت آمیز از نواجوانی به بزرگسالی منوط به سازش یافتگی های روانشناختی، اجتماعی و زیست شناختی است، که با توجه به اهمیت دوره نوجوانی، به بررسی حرمت خود و اضطراب در نواجوانان پرداخته ایم.
یکی از گسترده‌ترین قلمروهای تحقیق در چند دهه اخیر، اضطراب  و حوزه‌های وابسته به آن است. اضطراب، اغلب خاستگاه مبهمی دارد. به طور کلی عوامل آن می‌تواند هم محیطی مانند جنگ، تورم اقتصادی، بحرانهای اجتماعی و مسائل سیاسی و ... باشد و هم درونی مانند آشفتگی درونی، سطوح تعارض، سردرگمی در ایفای نقش، بحران هویت ، نگرانی از آینده و... باشد. به این ترتیب عوامل محیطی ودرونی می‌تواند تحول شخص را دچار دگرگونی یاتوقف کردند، نویسندگان، قرن هفدهم را عصر روشن بینی  قرن هجدهم را عصر منطق ، قرن نوزدهم را عصر پیشرفت  و قرن بیستم را عصر اضطراب نام نهاده‌اند. امامسلم که اضطراب عصر و زمان نمی‌شناسد و همیشه همراه بشر بوده است(میبدیان، 1381).
اضطراب به منزله بخشی از زندگی هر انسان، در همه افراد در حدی اعتدال آمیز وجود دارد و دراین حد به عنوان یک پاسخ سازش یافته تلقی می‌شود، به گونه‌ای که می‌توان گفت اگر«اضطراب نبود همه ما پشت میزهایمان به خواب می‌رفتیم» فقدان اضطراب ممکن است ما را با مشکلات و خطرات قابل ملاحظه‌ای مراجعه گرداند: اضطراب است که ما را وا می‌دارد که برای معاینه کلی به پزشک مراجعه کنیم، کتابهایی را که از کتابخانه به رعایت گرفته‌ایم بازگردانیم ، در یک جاده لغزنده با احتیاط رانندگی کنیم... و به این ترتیب، زندگی طولانی‌تر، سازنده‌تر، و باروری‌تر داشته باشیم. اما اگر چه اغلب مردم درپاره‌ای از مواقع دچار اضضطراب می‌شوند.در گروهی دیگر، این حالت جنبه مزمن و مداوم می‌یابد و در این صورت، نمی‌توان پاسخ را سازش یافته دانست بلکه باید آن را به استیصال گسترده‌ای تلقی کرد که فقط براساس راهبردهای محدود کننده آزادی و انعطاف فردی، تقلیل می‌یابد.
بررسی تحولی اضطراب این نکته را برجسته می‌سازد که از آغاز زندگی، نوزاد انسان با یکی از شایع‌ترین رنجهای روانی یعنی اضطراب دمساز است. کودک با جهان درونی و برونی خویش، براساس اضطرابی که جنبه سازشی دارد و به منزله «علامت هشدار دهنده» در برابر خطرها به شمار می‌آید، مواجه می‌شود( آژوریاگرا  ، 1982 به نقل از دادستان، 1370).
به ندرت اتفاق می‌افتد که در خلال فرآیند نوجوانی، بحرانهای اضطراب مشاهده نگردند. گاهی این اضطراب به طور ناگهانی و زمانی به صورت تدریجی ظاهر می‌شود، گاهی فراگیر است و زمانی به احساس مبهم و پراکنده‌ای محدود می‌گردد، گاهی هفته‌ها طول می‌کشد وزمانی به احساس مبهم و پراکنده‌ای محدود می‌گردد، گاهی هفته‌ها طول می کشد و زمانی بالعکس فقط در خلال چند ساعت پایان می‌پذیرد. اما صرفه نظر از چگونگی بروز، شدتومدت آن، اضطراب یک احساس بنیادی است که کمتر نوجوانی با آن بیگانه است.(دادستان، 1370 به نقل از نعمت طاووسی، 1379).
بنابراین اضطراب به منزله بخشی از زندگی کودکان و نوجوانان یکی از مولفه‌های ساختار شخصیت آنهاراتشکیل می‌دهد و از این زاویه است که پاره‌ای از اضطرابهای دوران کودکی و نوجوانی را می‌توان بهنجار تلقی کرد و تاثیر مثبت آنهارا بر فرآیند تحول پذیرفت چ.ن این فرصت را برای افراد فراهم می‌آورند که مکانیزم‌های سازشی خود را در جهت مواجه با منابع تنیدگی زا   و اضطراب آور گسترش دهند پس می‌توان گفت که اضطراب می تواند در پاره‌ای از مواقع، سازندگی و خلاقیت را در کودک یا نوجوان به وجود آورد، امکان تجسم موقعیت‌ها و سلطه بر آنها را فراهم سازد و یا آنکه آنها را برانگیزد تا به طور جدی با یک مسئولیت مهم مانند آماده شدن برای یک امنحان یا پذیرفتن یک وظیفه اجتماعی مواجه شوند.بالعکس، اضطراب ؟ نیز وجود دارد که به منزله منبع شکست و سازش نایافتگی به شمار می‌آید و طیف اختلالی را از اختلالات شناختی و بدنی تاترسهای غیر موجه و وحشت‌گیها گسترده‌اند به وجود می‌آورد و فرد را از بخش عمده‌ای از امکاناتش محروم می‌کند(نعمت طاووسی، 1379).
اضطراب، عموما یک انتظار به ستوه آورنده است، به منزله چیزی است که ممکن است در تنشی گسترده و موحش و اغلب بی‌نام، اتفاق افتد. این حالت کهبه شکل احساس و تجربه کنونی مانند هر اغتشاش هیجانی در دو سطح همبسته روانی و بدنی در فرد پدید می‌آید، ممکن است به یک تهدید عینی «اضطراب آور» (تهدید مستقیم یا غیر مستقیم مرگ، حادثه شوم شخصی یا مجازات نیز وابسته باشد)(لافون  ،1973 به نقل از دادستان )
اضطراب عبارت است از واکنش فرد در مقابل یک موقعیت ضربه آمیز، یعنی موقعیتی که زیر تاثیر بالا گرفتن تحریکات اعم از بیرونی یا درونی واقع شده و فرد در مهار کردن آنها ناتوان است(چاپلین  ، 1975. به نقل دادستان، 1384) .
هیلگارد اضطراب را این گونه تعریف می‌کند:« حالت نگرانی و دلشوره که با ترس پیوند دارد، موضوع اضطراب (مانند خطری مبهم یا یک رویداد اجتماعی ناگوار معمولاً نامشخص‌تر و غیر اختصاصی‌تر از موضوع ترس (مانند یک حیوان وحشی است)» (ترجمه براهنی، 1368، به نقل از میردریکوند، 1370)
اضطراب حالتی با اثرات روانشناختی و فیزیولوژیکی عموما، حالت هیجانی ناخوشایندی همراه بابرانگیختی فیزیولوژیکی و اجرای شناختی تشویش، احساس یک بلای قریب‌الوقوع است، از ترس که یک واکنش هیجانی به مشی‌ء مشخص یا قابل شناسایی است تمایز است (ساراسون ، 1987 به نقل از محبت خواه،1375).

پایان نامه تأثیر آموزش سبک حل مسئله بر میزان حرمت خود نوجوانان سنین 12 تا 13 ساله دارای مشکلات رفتاری ارتباطی

اختصاصی از یارا فایل پایان نامه تأثیر آموزش سبک حل مسئله بر میزان حرمت خود نوجوانان سنین 12 تا 13 ساله دارای مشکلات رفتاری ارتباطی دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت:word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:29

پایان نامه روانشناسی و علوم تربیتی

فهرست مطالب:

چکیده: ۴
بیان مسأله: ۵
روش ۱۱
نمونه پژوهشی و شیوه نمونه گیری ۱۱
ابزار اندازه گیری ۱۱
شیوة اجرا ۱۳
یافته ها: ۱۵
فرضیه اول: ۱۵
فرضیه دوم: ۱۶
فرضیة سوم: ۱۷
فرضیه چهارم: ۱۸
فرضیه پنجم: ۱۹
فرضیه ششم: ۱۹
فرضیه هفتم: ۱۹
بحث، نتیجه گیری و تفسیر ۲۰
منابع: ۲۶

چکیده:
هدف این تحقیق بررسی تأثیر آموزش حل مسئله بر میزان حرمت خود نوجوانان دارای مشکلات رفتاری ارتباطی سنین 12 تا 13 ساله (مقطع راهنمایی تحصیلی) بوده است. ابزار مورد استفاده در این تحقیق آزمون حرمت خود کوپر اسمیت و پرسشنامه مشکلات رفتاری راتر بوده است. از بین 68 دانش آموز 48 نفر که نمرات آنها در پرسشنامه راتر 9 و بالاتر از 9 و در پرسشنامه حرمت خود پایین تر از حد میانگین بود به طور تصادفی انتخاب گردید و به گروههای آزمایش و کنترل تقسیم شد. گروه آزمایش به مدت 7 هفته (هر هفته یک جلسه 90 دقیقه ای) تحت تأثیر متغیر مستقل قرار گرفتند، در حالیکه گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکردند. بعد از آن، پس آزمون انجام گرفت و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که بین میانگین های حرمت خود کلی دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد (P = 0). بدین گونه که میانگین نمرات حرمت خود کلی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بیشتر بود همچنین مقایسه بین میانگین های حرمت خود کلی دو گروه پسر و دختر در پس آزمون تفاوت معنی داری را نشان نداد. تأثیر متقابل جنسیت و آموزش حرمت خود در این تحقیق معنی‌دار نبود.

بیان مسأله:

          در خلال نیم قرن گذشته حرمت خود[۱] به عنوان یکی از سازه های اصلی شخصیت همواره مورد توجه روان شناسان بوده است. روزنبرگ۲ (۱۹۷۹) بر این عقیده بود که حرمت خود به معنای یک سازه کلی۳، ارزشیابی فرد از خود را به منزله موجود انسانی شایسته و با ارزش نشان می دهد. برخی از محققان (تفردی و ساوان۴، ۲۰۰۱) ابعاد اصلی تشکیل دهنده حرمت خود را در چهارچوب دو مولفه احترام۵ و تمایل یا علاقه‌مندی۶ قابل تمایز می دانند. این مولفان نشان داده‌اند که حرمت خود کلی۷ در دو سطح صلاحیت خود۸ و علاقه به خود۹ قابل جداسازی است. صلاحیت خود نوعی تجربه شخصی ارزشمند است که در آن فرد خود را عامل عمل احساس می کند. بنابراین، سطح صلاحیت خود می تواند دارای جهت گیری مثبت یا منفی باشد. علاقه به خود، به عنوان بعد دیگر حرمت خود نیز شرایط و عوامل تجربه مفیدی را برای فرد به عنوان یک موجود اجتماعی فراهم می آورد (نقل از نورالله محمدی، ۱۳۸۴).

          بدون تردید یکی از دلایل اصلی توجه پژوهشگران به مفهوم حرمت خود، اثر بالقوه آن بر سلامت است. پژوهش هایی که به مطالعه اثرات حرمت خود اختصاص یافته اند آشکار ساخته اند که «حرمت خود آسیب دیده» تحمل شرایط دشواری که افراد در زندگی روزمره خواه ناخواه با آن مواجه می شوند را غیرممکن می سازد و پیامدهای روانی و جسمانی زیان آوری را برای آنها به بار می آورد (تیلور و اسپینوال۱۰، ۱۹۹۶) این شواهد نشان می دهند که گستره وسیع پیامدهای فردی مواردی چون اضطراب و افسردگی (نقل از کاپلان۱۱، ۱۹۹۶)، اختلال های جسمانی و روانی (اوگدن۱۲، ۱۹۹۸). مشکلات رفتاری و ارتباطی (سلیمی، ۱۳۷۶) و پاسخ های نامطلوب و انحراف آمیز مانند استفاده از مواد مخدر، خرابکاری، تحریف واقعیت (به نقل از کاپلان، ۱۹۹۶) را در بر می‌گیرد. بی‌تردید چنین پیامدهایی میزان آسیب پذیری فرد را به طور فزاینده ای افزایش می دهد که این نیز به نوبه خود برای نظام های بین فردی و اجتماعی عواقبی چون جدا افتادن فرد از ایفای نقش بهنجار را به دنبال دارد (کاپلان ۱۹۹۶، نقل از طاووسی، ۱۳۸۰).

          کوپراسمیت[۲] (۱۹۸۷) حرمت خود را به عنوان یک متغیر آستانه ای در نظر می گیرد، به این معنا که حرمت خود پایین تاثیر بازدارنده ای بر پشتکار، اعتماد، و عملکرد تحصیلی (صدر السادات و اسفند آباد، ۱۳۸۰) می گذارد و عملکرد فرد را در قلمرو روان‌شناختی، جسمانی، خانوادگی و اجتماعی دچار اختلال می کند و وی را وادار می سازد تا در جهت تغییر موقعیت خود یا سازش یافتگی با آن گام بردارد؛ سازش یافتگی که می تواند موثر یا ناموثر باشد (دادستان، ۱۳۷۷).

          حرمت خود یکی از تعیین کننده های اصلی در شکل دهی الگوهای رفتاری- عاطفی به ویژه در نوجوانان بشمار می آید. چه از دیدگاه تحولی حرمت خود همچون دیگر ویژگی‌های کودکان در خلال کودکی و نوجوانان دچار تغییراتی می گردد. طبق نظریه تعالی خود۲، نوجوان دارای ارزشگذاری منفی از خود، ارزشگذاری مشابهی را نزد همسالان داراست. به عبارت دیگر گروه همگنان۳ موجب نگرش منفی به خود در فرد می‌شود و همین ارزشگذاری منفی موجب بی ارزشی خود۴ شده که در حیطه های مختلف حرمت خود تجلی می یابد. هرچه بیشتر نوجوان احساس بی ارزشی را در خود تجربه نماید، به همان نسبت احتمال درگیر شدن او در رفتارهای انحرافی افزایش می یابد (کاپلان، ۱۹۹۶، نقل از سلیمی، ۱۳۷۶). همچنین نتایج تحقیقات دیگر نشان می دهند که حرمت خود همبستگی منفی با مشکلات رفتاری دارد. (شوایتزر و همکاران۵، ۱۹۹۲) در تحقیق خود نمونه های بالینی را مورد بررسی قرار دادند و ارتباط منفی بین حرمت خود و مشکلات رفتاری را در نوجوانان ارجاع شده به کلینیک ها به دست آوردند. میزان حرمت خود در این نوجوانان پایین تر از میزان حرمت خود در نوجوانان سالم بود. پترسون و همکاران (۱۹۹۲) متوجه شدند که پسران پرخاشگر حرمت خود تحصیلی پایین تری نسبت به پسران فاقد پرخاشگری دارند و بین حرمت خود تحصیلی و بزهکاری همبستگی منفی وجود دارد.