چکیده
نهادهای مدنی به معنای جدید آن ریشه در تاریخ مغرب زمین و پیوند ناگسستنی با جامعه مدنی دارد. آشنایی ایرانیان با غرب و توجه روشنفکران ایرانی به مدرنیسم در قرن نوزده سبب توجه برخی از ایرانیان به این نهادها شد. استقرار مشروطیت در ایران و تدوین قانون اساسی اگر چه تشکیل و فعالیت این نهادها را قانونی ساخت اما در تاریخ معاصر ایران، به استثنای مقاطع کوتاهی، هیچگاه امکان فعالیت برای این نهادها فراهم نشد. پیروزی انقلاب اسلامی در ایران فرصت مناسب برای تشکیل و فعالیت این نهادها فراهم ساخت. اما وقوع برخی حوادث و رویدادها همراه با حاکم شدن مشارکت توده ای در جامعه یکبار دیگر این فرصت را از میان برد. بقدرت رسیدن آقای خاتمی در ایران و طرح جامعه مدنی از سوی وی ضرورت جایگزینی مشارکت سازمان یافته بجای مشارکت توده ای را عیان ساخت. مهمترین ابزار برای نیل بدین منظور شکل گیری نهادهای مدنی برای ایفای نقش واسط میان دولت و ملت بود. بدین ترتیب یکبار دیگر نهادهای مدنی در ایران امکان حیات یافتند. اما این بار نیز این نهادها، همانند مقاطع قبلی، از جانب سه حوزه حاکمیت، مردم و نظام بین الملل در معرض تهدید قرار دارند، لذا حیاتی ترین موضوع برای سازمانهای مردمی حاضر در ایران شناخت چالشها و انتخاب راهکارهای مناسب برای مقابله با آنهاست.
مقدمه
تاریخچه جامعه مدنی و نهادهای غیردولتی
مشروطیت، جامعه مدنی و نهادهای غیردولتی در ایران
انقلاب اسلامی؛ جامعه مدنی و نهادهای غیردولتی
نهادهای غیردولتی، چالشها و راهکارها
حاکمیت
مردم
نظام بین الملل
نتیجه
شامل 28 صفحه فایل word
بخشی از متن اصلی :
سازمان های غیردولتی و حقوق بشر
سازمان های غیردولتی از مهمترین و موثرترین نهادهای جامعه مدنی به شمار می آیند. به ویژه در طول سه دهه گذشته این شخصیت های غیرانتفاعی که اعضای آن شهروند یا اجتماعی از شهروندان یک یا چند کشور هستند که نوع فعالیت شان برحسب خواست جمعی اعضای آن در پاسخ به احتیاجات اعضای جامعه یا جوامعی که سازمان مذکور با آن همکاری می کند، تعیین می شود، در جهت تضمین حقوق بشر مطرح و در راستای اسناد بین المللی گام های بلندی برداشته اند. بررسی عملکرد سازمان های غیردولتی مختلف نشان می دهد که این سازمان ها به منظور ارتقای حقوق بشر در داخل کشور خود عمدتاً به اشکال ذیل عمل می کنند؛
۱- اقدامات مربوط به ترویج و آموزش حقوق بشر همچون جمع آوری تولید و انتشار اطلاعات و برگزاری دوره های آموزشی
۲- اقدامات مربوط به یاری رساندن به دولت در پیشبرد حقوق بشر به عنوان نمونه از طریق ارائه مشورت به نهادهای دولتی در زمینه قانونگذاری و اجرای قوانین حقوق بشری، اصلاح نظم قضایی در جهت تضمین دادرسی عادلانه و نیز اجرای مفاد اسناد بین المللی
۳- پیگیری و پی جویی موارد نقض حقوق بشر که از طریق شکایت نسبت به آنها آگاهی یافته اند.
بررسی اصول و روش هایی که عمل بدان ها در پی جویی موارد نقض به یک سازمان غیردولتی کارایی می بخشد هدف این نوشتار است و می کوشد از خلال رویه سازمان های غیردولتی فعال این امر را برجسته سازد که اتخاذ چه تدابیری در پی جویی موارد نقض حقوق بشر منجر به اجرای موثر آن به نحوی می شود که نه تنها به تحقیق در مورد یک قضیه و جبران خسارات مادی و معنوی قربانی نقض حقوق بشر بینجامد بلکه از تکرار آن کاسته و شائبه همدستی دولت و مصونیت مرتکبان را نیز بزداید. ناگفته پیداست که آن سازمان غیردولتی که قادر به ایفای این نقش خود به درستی باشد هم به تضمین حقوق افراد جامعه کمک می کند و هم می تواند منعکس کننده اراده جدی و روشن دولت متبوع خود در اجرای تعهدات ملی و بین المللی باشد.
قبل از ورود به موضوع یادآوری این نکته ضروری است که پیش فرض نوشتار حاضر این است که سازمان های غیردولتی مورد بحث دارای شرایط لازم یک سازمان غیردولتی - از جمله استقلال و اختیار- هستند و به آنها به عنوان وسیله یی صرفاً تزئینی برای اقناع افکار عمومی داخلی و بین المللی نگریسته نمی شود یا برای این منظور ساخته و پرداخته نشده اند.
این فایل به همراه چکیده ، فهرست مطالب ، متن اصلی و منابع تحقیق با فرمت word ، قابل ویرایش در اختیار شما قرار میگیرد.
تعداد صفحات :8
فرمت فایل : word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:29
فهرست مطالب:
جامعه مدنی و نهادهای غیردولتی در ایران؛ ۲
چالشها و راه کارها ۲
چکیده ۳
Abstract 4
مقدمه ۶
تاریخچه جامعه مدنی و نهادهای غیردولتی. ۷
مشروطیت، جامعه مدنی و نهادهای غیردولتی در ایران. ۱۰
انقلاب اسلامی؛ جامعه مدنی و نهادهای غیردولتی. ۱۴
نهادهای غیردولتی، چالشها و راهکارها ۲۰
حاکمیت.. ۲۰
نظام بین الملل. ۲۴
منابع. ۲۸
چکیده
نهادهای مدنی به معنای جدید آن ریشه در تاریخ مغرب زمین و پیوند ناگسستنی با جامعه مدنی دارد. آشنایی ایرانیان با غرب و توجه روشنفکران ایرانی به مدرنیسم در قرن نوزده سبب توجه برخی از ایرانیان به این نهادها شد. استقرار مشروطیت در ایران و تدوین قانون اساسی اگر چه تشکیل و فعالیت این نهادها را قانونی ساخت اما در تاریخ معاصر ایران، به استثنای مقاطع کوتاهی، هیچگاه امکان فعالیت برای این نهادها فراهم نشد. پیروزی انقلاب اسلامی در ایران فرصت مناسب برای تشکیل و فعالیت این نهادها فراهم ساخت. اما وقوع برخی حوادث و رویدادها همراه با حاکم شدن مشارکت توده ای در جامعه یکبار دیگر این فرصت را از میان برد. بقدرت رسیدن آقای خاتمی در ایران و طرح جامعه مدنی از سوی وی ضرورت جایگزینی مشارکت سازمان یافته بجای مشارکت توده ای را عیان ساخت. مهمترین ابزار برای نیل بدین منظور شکل گیری نهادهای مدنی برای ایفای نقش واسط میان دولت و ملت بود. بدین ترتیب یکبار دیگر نهادهای مدنی در ایران امکان حیات یافتند. اما این بار نیز این نهادها، همانند مقاطع قبلی، از جانب سه حوزه حاکمیت، مردم و نظام بین الملل در معرض تهدید قرار دارند، لذا حیاتی ترین موضوع برای سازمانهای مردمی حاضر در ایران شناخت چالشها و انتخاب راهکارهای مناسب برای مقابله با آنهاست.
مقدمه
بدنبال برگزاری انتخابات ریاست جمهوری خردادماه سال 1376 و انتخابات آقای سیدمحمد خاتمی، با اکثریت قاطع آرا، به عنوان رییس جمهور دوران جدیدی در حیات سیاسی انقلاب اسلامی ایران فرا رسید. طرح موضوعاتی جدید در گفتمان سیاسی ایران نظیر جامعه مدنی، توسعه سیاسی، شفاف سازی، پاسخگوکردن دولت همه و همه بیانگر آغاز حرکتی جدید در مسیر تاریخ انقلاب برای جایگزین ساختن مشارکت سازمان یافته بجای مشارکت توده ای بود. این تغییر و تحول در حوزه نظری زمینه ساز وقوع برخی دگرگونیها در حوزه عملی نیز گردید که مهمترین آنها تشکیل و تشدید فعالیت نهادهای غیردولتی NGOs نظیر احزاب، انجمنها، اتحادیه های کارگری و سندیکاها بود، لذا باتوجه به اهمیت این نهادها برای تحقق جامعه مدنی هم به عنوان ابزار و هم به عنوان غایت، بنظر می رسد مهمترین مساله برای آنها در مقطع کنونی آسیب شناسی به موقع و اتخاذ راهکارهای مناسب جهت مقابله با چالشها باشد. مبنای این پژوهش سؤال ذیر است:
• “ علت شکل گیری و تشدید فعالیت نهادهای غیردولتی در ایران طی سالهای اخیر چه بوده است؟ چه چالشهایی حیات این نهادها را تهدید می کند و راهکار برون رفت از این چالشها کدامند؟”
علاوه بر سؤال اصلی، سؤالات فرعی دیگر نیز مدنظر بوده اند:
• نهادهای غیردولتی به معنای جدید آن چگونه شکل گرفت؟
• رسالت این نهادها چیست؟
• فعالیت این نهادها چه تغییراتی در ساخت اجتماعی و فکری جوامع ایجاد می کند؟
• ایرانیان چگونه با نهادهای غیردولتی به معنای جدید آن آشنا شدند؟
• سابقه عملکرد این نهادها در تاریخ سیاسی معاصر چگونه باید ارزیابی گردد؟
فرض اساسی ما در این تحقیق بر آن است که:
تغییرات و تحولات ساختاری – جمعیتی بوقوع پیوسته در جامعه ایران در دهه دوم انقلاب همراه با دیدگاههای رییس جمهور وقت ایران درخصوص ثبات سیاسی و تثبیت نظام زمینه را برای شکل گیری نهادهای غیردولتی در ایران به منظور سازماندهی مشارکت سیاسی در ایران براساس نوعی مهندسی اجتماعی فراهم ساخت. حیات سیاسی این نهادهای نوپا از جانب سه حوزه، حاکمیت مردم و نظام بین الملل، در معرض چالشهای جدی قرار دارد، لذا مهمترین موضوع برای نهادهای غیردولتی حاضر شناخت این چالشها و اتخاذ راهکارهای مناسب به منظور مقابله با آنها می باشد. هدف از این پژوهش پاسخ به سوآلات مطروحه و بررسی صحت و سقم فرضیه فوق براساس داده های تاریخی، اجتماعی و عینی است.
فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات:111
فهرست مطالب:
پیشگفتار
مقدمه
فصل اول: (کلیات تحقیق)
سازمان های غیر دولتی
انواع سازمانهای غیردولتی
بررسی کمیت سازمانهای غیردولتی در جهان
تاریخچه سازمانهای غیردولتی در ایران
ویژگیهای سازمانهای غیر دولتی
جایگاه سازمان های غیر دولتی (NGO) دراینترنت
سایت سازمان ملی جوانان
NGO ها در وب
فناوری روز و تشکل های غیر دولتی
راهکارهایی برای توسعه وبی ngo ها
فصل دوم: (نقش سازمان های غیر دولتی در سازمان تجارت جهانی)
اهمیت سازمان های غیر دولتی
فصل سوم: (سازمان های غیر دولتی و جامعه تجاری)
سازمان های غیر دولتی و جامعه تجاری
فصل چهارم: (سازمان های غیردولتی و حقوق بشر)
سازمان های غیردولتی و حقوق بشر
مبحث اول؛ اهمیت و ضرورت پیگیری
مبحث دوم؛ ساز و کار شکایت
بحث سوم؛ جبران خسارت
فصل پنجم: (سازمانهای غیردولتی زنان)
سازمانهای غیردولتی زنان
رویکرد افزایش رفاه اجتماعی
ضرورت سازمانهای غیردولتی زنان
کارکردهای سازمانهای غیردولتی زنان
ویژگیهای سازمانهای غیردولتی زنان
فصل ششم دیوان کیفری بین المللی یوگسلاوی سابق (ICTY) و NGOs
دیوان کیفری بین المللی یوگسلاوی سابق (ICTY) و NGOs
فهرست منابع
منابع لاتین
پیشگفتار
سازمان های غیردولتی معمولا به سازمان های غیر انتفاعی اطلاق می شود که در خارج از محدوده کنترلی دولت، شرکت های تجاری ، احزاب سیاسی و یا گروه های مسلح قرار دارند و از نظر ساختاری از سازمان های جهانی با ساختاری بسیار منظم تا گروه هایی با فعالان محلی در تفاوتند. بیشتر سازمان های غیر دولتی شناخته شده بر مسائل محیط زیستی تمرکز دارند در حالی که دیگر سازمان ها همانند پزشکان بدون مرز و سازمان عفو بین المللی بر موضوعاتی نظیر ارائه امدادهای پزشکی و یا دفاع از حقوق انسان های نیازمند که باعث نگرانی جامعه جهانی است ، متمرکزند. بودجه این سازمان ها اغلب از طریق دریافت هزینه های عضویت و یا وام های اعطایی از طریق دولتها و یا موسسات بین المللی تامین می شود . بیشتر ناظران بر این باورند که جهانی سازی دنیا را به شبکه ای در هم تنیده تبدیل کرده است و سازمان های غیر دولتی نقش موثری را در پر کردن فضای میان محدوده فعالیتی دولتها و دنیای تجارت بر عهده دارند.
مقدمه
واژه سـازمـان غیردولتی برای نخـستیـن بار توسـط سازمـان ملـل متـحد در سـال ۱۹۴۵ در تبـصـره ۷۱ فـصـل ۱۰ اســاسنــامــه ایــن سازمــان مـطــرح گـردیــد (www.un.org/aboutun/charter/chapt /O.htm) و در سال ۱۹۵۰ همزمان با تشکیل شورای اجتماعی ▪ اقتصادی سازمان ملل در بیانیه ۲۸۸ این شورا سازمانهای غیردولتی به عنوان مشاوران اصلی مطرح شدند.
عاریف متعددی از سازمانهای غیردولتی ارائه شده است که در هر کشور بنا برفرهنگ، استراتژیهای سیاسی و خواست ملتها، تفاوتهایی در تعریف و محدوده فعالیتهای آنان مشاهده میشود. ولی رایجترین مفهوم، تعریفی است که بانک جهانی[۲] ارائه داده است: «سازمانهای خصوصی که برای رفع گرفتاریها و آلام مردم، ارتقاء سطح زندگی و رفع فقر، حفظ محیط زیست، فراهم آوردن خدمات اساسی اجتماعی و توسعه ارتباطات ایجاد میشوند».(World Bank Website, June ۸, ۲۰۰۱)
به طور کلی واژه «سازمان غیردولتی» به سازمانهایی غیرانتفاعی و مستقل از دولت اطلاق میشود و معمولاً انتظاری که از تشکلهای غیردولتی میرود ارزش محوری در ساختار نظام آن است که اهدافی غیراقتصادی و غیرمادی دارد و از شاخصههای کلیدی اینگونه سازمانها فعالیتهای داوطلبانه و خودجوش افراد جامعه میباشد. برطبق این تعریف سازمانهای غیردولتی به دو دسته عمده طبقهبندی میشوند:
۱)عملیاتی
۲) پیگیری و کمکرسانی
نوع اول شامل سازمانهایی است که هدفشان طراحی و بکارگیری روشهای توسعهای و کاربردی است و نوع دوّم سازمانهایی را در برمیگیرد که بر روی ارتقاء سیستمهای خدماتی و یا گونه خاصی از سیستمهای اجتماعی تأثیر میگذارند.
با توجه به این تقسیمبندی کلی، طبقهبندیهای مختلفی از سازمانهای غیردولتی برحسب گونه و عملکرد آنها نیز مشاهده میشود. برخی از این سازمانها از ساختارهای متفاوتی تشکیل شدهاند که در بعضی از موارد گونهای انحراف در سیستمهای آنها ملاحظه میشود.
فصل اول :
( کلیات تحقیق )
سازمان های غیر دولتی یا NGO ها، تجلی مشارکت مردم در تمام نهادهای سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی جامعه محلی ، ملی و بین المللی است.این سازمان ها که ریشه در آموزه های مذهبی جوامع و نوع معیشت مردم هر جامعه ای دارد امروزه به یکی از بازیگران اصلی صحنه های بین المللی تبدیل شده و در معادلات سیاسی- اقتصادی جهانی نقش بسیار موثری ایفا می کند.
برای سازمان های غیر دولتی تعاریف مختلفی وجود دارد.دست اندرکاران این سازمان ها بسته به نوع نگرشی که به آن دارند تعاریف گوناگونی ارائه داده اند.در بانک اطلاعات سازمان های غیردولتی ایران این سازمان ها به شکل زیر تعریف شده است:
«سازمانی غیر دولتی محسوب میشود که تشکیلات وساختاری مشخص داشته، غیر حکومتی باشد؛همچنین عمده اعتبار آن از بخش غیر دولتی تأمین شود، نیز غیر انتفاعی و داوطلبانه بوده، پاسخگوی تمام یا بخشی از نیازهای جامعهی خود باشد.»
از مجموع بررسیهای صورت گرفته در زمینهی سازمان های غیر دولتی ونیز شناسایی و تمیزسازمان های مختلفی که با چنین هدف و فلسفهای فعالیت میکنند، میتوان ویژگیهای زیر را برای این سازمان ها مورد تاکید قرار داد :
1- غیر انتفاعی بودن : این سازمان ها با انگیزهی سود جویی شکل نگرفتهاند و در پی کسب سود برای اشخاص یا دستههای خاص نیستند. هر چند سازمان های غیر دولتی میتوانند در فعالیتهای بازرگانی شرکت کرده تولید سود و سرمایه کنند، سود وسرمایهی آنها باید صرفا برای اجرای مأموریت سازمان به مصرف برسد یا در سازمان سرمایهگذاری شود.
2- نداشتن وابستگی به دولت : سازمان های غیر دولتی را مردم تأسیس میکنند وعموما دولتها در ایجاد و مدیریت آنها نقش ندارند؛ از قبیل انجمنها، مجامع، گروههای حرفهای و سازمان های خیریه و مذهبی. به دیگر سخن این سازمان ها در ساختار دیوانسالاری دولتی جایی ندارند. با وجود غیر دولتی بودن این سازمانها، برخی دولتها با هدف گسترش مشارکتهای مردمی در تأسیس و مدیریت این سازمان ها دخالت میکنند.
3- داوطلبانه : خصلت عمدهی سازمان های غیر دولتی آن است که مردم به صورت داوطلبانه آنها را تشکیل دادهاند. با وجود آنکه این سازمان ها باید تابع قوانین ومقررات باشند؛ هیچ تشکیلات دولتی نباید در شرایط عادی دستور ایجاد، اداره و انحلال آنها را صادر کند وهر چند این سازمان ها به استخدام کارمند اقدام میکنند، به مشارکت داوطلبانهی بسیاری از افراد علاقهمند، برای خدمت در هیئت مدیره وکمک های دیگر متکی هستند.
4- برخورداری از شخصیت حقوقی: برای گسترش فعالیت سازمان های غیر دولتی،قوانینی وضع می شود که بر اساس آن،این سازمان ها به ثبت رسیده،از شخصیت حقوقی مستقل برخوردار می شوند.این امرموجب جلب اعتمادمردم به آنهاشده واز این طریق آنها میتوانندباسازمان های دولتی قرارداد امضا کرده،از تسهیلات مختلفی نظیروام بانکی استفاده کنند.
5- مدیریت دمکراتیک ومشارکتی: محققان معتقدند که در این سازمان ها فرآیند دمکراتیک یا مردم سالاری اهمیت بالایی دارد؛زیرا این روند،مشارکت مستمر افراد داوطلب را تضمین می کند.ماهیت مردمی سازما ن های غیر دولتی اقتضا می کند که فرآیند اداره آنها از پایین به بالا و مشارکتی باشد.برهمین اساس نیز مدیران آنها از سوی اعضـا انتخـاب ودر صـورت عـدم رضایـت از عمـل کردشـان برکنـار می شوند.این ویژهگی سـبب می شود که اعضـا همـواره بر عمـلکرد مـدیران نظارت داشته باشند ومدیران پاسخ گوی عملکردشان در برابر اعضا باشند.و به این ترتیب نیز سازمان از پویایی بیشتر برخوردار شود.بنا براین،هرچند سازمان ها به سوی نخبه گرایی حرکت کنند از ماهیت دمکراتیک بودن به دور خواهند شد.
6- خود گردان : سازمان های غیر دولتی، از نظر مالی خودگردان هستند. هرچند آن ها از دولت، افراد خیر، سازمان های بینالمللی و ... کمکهایی دریافت می کنند، این کمکها نباید به گونه ای باشد که وابستگیشان را به منابع کمکدهنده فرا هم کرده، آنها را از اهداف و تعهدات اجتماعی شان دور سازد.
7- غیر سیاسی بودن: این سازمان ها تعهد اجتماعی دارند هدف اساسی آنها خدمت به اجتماع، فقرا، گروههای آسیب پذیر، رفع تبعیضهای جنسی، نژادی، مشکلات محیطی و ... است. ساز و کارهای تاسیس سازمان های غیر دولتی نیز با سازمان های سیاسی ( احزاب ) متفاوت است و معمولاً آنها در زمان تأسیس تعهداتی مبنی بر وارد نشدن به حوزههای سیاسی می سپارند. در برخی کشور ها نظیر اندونزی زمانی که سازمان های غیر دولتی با احزاب همدستی داشته اند، دولت مانع گسترش آنها شده است. با این همه، این ویژگی نباید به معنی اجتناب از حرکت های جمعی و انتقـادی به برنـامـه ریزی های دولتـی و بیـن المـللی تلقـی شود. آنها می توانند از سازمان های ملی و بین المللی انتقاد کنند، برنامه هایشان را افشاء کنند و راهپیمایی های مسالمت آمیزی ترتیب دهند.