فرمت فایل : word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:40
مقدمه .۱
باب اول
فن داستان نویسی
طبقه بندی داستانها .۲
راه پرپیج وخم تجربه (پل انگگل).۴
داستان را چگونه باید گفت؟.۶
داستان تا چه حد ساختگی است؟(جورج ه سیزرز،دارال شوایستر)۷
داستان نویس و انتخاب نوع داستان ۱۰
روند رسیدن میوۀ داستان(لارنس بلاک)۱۳
َماهیت وهدف داستان(فلانری اوکانر).۱۴
تصویر در داستان(والیس گریوز، ویلیام ج. لیری).۱۶
باب دوم
سرگذشت داستان نویسی ایران
قدیمی ترین متون۱۹
استمرار سنت داستان پردازی۲۵
گذر از دوره ها.۲۸
جمال زاده واغاز عصر جدید داستان نویسی۳۱
ایسم گرایی۳۳
مکاتب مهم ادبی۳۴
فهرست مآخذ.۳۸
اما شاید هیچکس نتواند به سؤال چگونه می توان داستان نویس موفقی شد، پاسخ کاملی بدهد. زیرا همه کم و بیش با این حقیقت کنار امده اند که نویسندگی اموختنی نیست. ولی مأیوس نشوید. اگر استعداد نویسندگی در خود سراغ دارید می توانید و باید، راه و روش بهتر نوشتن را نیز بیاموزید. اما یادتان باشد که معلم و کتابِ راهنما جز اینکه مجموعه ای از فنون قراردادی وغیر قراردادی راهمچون ابزاری دردستانتان بگذارند،کار دیگری نمی توانند بکنند.
هدف از گرداوری این مقاله اشنایی با برخی از فنون داستان نویسی از دید چند تن از داستان نویسان غربی و ایرانی و همچنین اشنایی با سرگذشت داستان نویسی ایران و مطالعه ای مختصر دربارۀ چند داستان معروف ایرانی است.
امیدوارم این مطالب بتواند شما را در خلق اثاری ماندنی تر و بهتر یاری کند.
(( نخستین سؤال دربارۀ داستان اینست که: چرا باید رنجی بر خود تحمیل کنیم و داستان بخوانیم؟ با زندگی ای بدین کوتاهی، با اینهمه نیازهای مبرم و روزافزون، و با درک این حقیقت که چه بسیار کتابهای مختلف پیرامون مسائل اموزشی و مباحث متنوع وجود دارد که هنوز نخوانده ایم، چرا باید اوقات گرانبهای خود را صرف خواندن اثاری تخیلی کنیم؟
به این سؤال می توان دو پاسخ اساسی داد: برای «لذت وتفریح» وبرای «درک وفهم بیشتر».
اگر بخواهیم زیاد طول و تفصیل ندهیم، داستان کمک می کند تا زندگی کمتر برای ما خسته کننده و یکنواخت باشد. ونیزکمک می کند تا اوقات ما با خوشی و سرعت بیشتری بگذرد. با این دلایل واضح، مطمئناً دیگر نیازی به توصیه بیشترنسبت به خواندن داستان نیست.
لذت- ولذت بیشتر- نخستین مقصود و ابتدایی ترین توجیه برای خواندن داستان است. ولی اگر داستان چیزی بیشتر از لذت به ما نمی داد، به سختی می توانست خودش را به عنوان مبحثی برای « مطالعات دانشگاهی» مطرح کند.
داستانها را می توانیم به دو بخش عمده طبقه بندی کنیم:
الف) ادبیات داستانی تفریحی
ب)ادبیات داستانی تحلیلی
ادبیات داستانی تفریحی صرفاً بدین منظور نوشته می شود تا ما اوقاتمان را بطور دلپذیر و مطبوع بگذرانیم.
اما ادبیات داستانی تحلیلی نوشته می شود تا اگاهی ما را از زندگی گسترش داده، عمق و حساسیت بیشتری بدان ببخشد.
ادبیات داستانی تفریحی ما را ازجهان واقعی دور می کند. ما را قادر می کند تا موقتاً دردها و رنجهای خویش را بدست فراموشی بسپاریم.
ادبیات داستانی تحلیلی دست ما را می گیرد و به یاری تخیلمان وامی دارد تا بیشتر به درون جهان واقعی برویم. به ما توان می بخشد تا درد و رنجهایمان را به درستی بفهمیم.
ادبیات داستانی تفریحی در نهایت به هدف و مقصود خود یعنی لذت ختم می شود.
ادبیات داستانی تحلیلی علاوه بر لذت،درک و بصیرت را نیز به همراه دارد.))[۱]
((نوشتن مثل عشق ورزیدن است.وقتی که می بینیم این غریزۀ پاک وبی الایش(البته اگر پاک وبی الایش باشد) تا کجا ما را با خود می برد شگفت زده می شویم. به علاوه نکاتی دربارۀ این اّشکال غنایی بیانی یعنی نویسندگی و عشق ورزیدن موجب نیل ان به کمال خواهد شد. نکته بسیار مهم دربارۀ نویسندگی این است که اولا چیزی به نام مصالح نویسندگی به خودی خود وجدا ازنوع نگرش نویسنده به ان، نحوۀ احساس ان و شکل اندام وار و بیانی در قالب کلمات دادن بدان، وجود ندارد.از نظر نویسنده شکل بخشی از محتواست ضمن اینکه بر روی ان اثرمی گذارد وصورتی واقعی به ان می دهد. هنری جیمزمی نویسد تجربه «حساسیتی شدید ونوعی تارعنکبوت بسیار بزرگ ازلطیف ترین نخهای ابریشم و در ناخوداگاه ادمی معلق است و ذرات هوا را به میان رشته هایش می کشد. تجربه همان کیفیت حسی فضای ذهن است.»واین سخن بسیار قاطعی است چرا که می گوید اهمیت اتفاقات جهان بیرون مطلق نیست بلکه تغییراتی که ذهن نیرومند هنرمند به هنگام کشف وقایع، در انها می دهد وانها را منظم می کند مهم است. پس وقتی صحبت از تجربه به میان می اید منظور این نیست که نویسنده باید ماجراهای گوناگون را پشت سر گذاشته باشد.داستان می تواند دربارۀ هر چیزی باشد. البته داستان ثبت حوادثی که برای اشخاص رخ می دهد نیست، بلکه ثبت واکنش انها دربرابرحوادث است. چون داستان به شخصیت می پردازد و شخصیت است که حوادث را رقم می زند و حوادث نیز شخصیت را ترسیم می کند. مثلاً نوشتن دربارۀ مردی که بر روی رینگ مشت زنی یا در حال دست و پنجه نرم کردن با گاوی خشمگین است همان قدر حساس برانگیز و مناسب است که لرزش خفیف دست یک زن. کسانی هم که می خواهند نویسنده شوند باید حساسیت قوۀ ادراکشان را نسبت به زندگی بشر تقوییت کنند. در این مورد نیز جیمزسخن نغزی گفته است. وی ضمن تایید این نکته که نویسندگان جوان باید اثارشان را براساس تجربییات خود شان بنویسند، می گوید ولی قبل از این باید یاد بگیرند که چه طور بیشترین و والاترین تجربیات ممکن را به وسیلۀ خود اگاهشا ن جذب کنند.وسپس به نویسندگان جوان توصیه می کند که«سعی کنید چیزی از چشمانتان دور نماند.» جیمزبا استفاده از مهارتهای عملی خودش درداستان نویسی به شرح نحوۀ استفادۀ نویسنده ازتجربیاتش می پردازد ومی نویسد« قدرت حدس زدن نادیده ها ازطریق دیده ها،توانایی کشف اشارات ضمنی، قدرت قضاوت دربارۀ کل یک چیز ازطریق یکی از اجزای ان، داشتن وضعیتی که بتوان زندگی را در مجموع و به طور کامل احساس کرد طوری که بتوان به راحتی هرکدام از زوایای خاص ان را شناخت، مجموعۀ استعدادهای ذاتی ای است که تجربه را بوجود می اورد. پس اگر تجربه متشکل از مجموع برداشتهاست می توان گفت که مجموعۀ برداشتها و تاثیرگیریها تجربه است.» اگر بگوییم نویسندگی حاصل کشف و شهود است ان را محدود به جنبۀ کوچکی از زندگی و در نتیجه تحقیر کرده ایم. به همین دلیل هم عکس این گفته صحیح است. منبع اصلی اثر نویسنده کل زندگی اوست. همۀ حواس او من جمله حس چشایی و لامسه اش، وضع سوخت وساز بدن، فشار خون، وضع دستگاه گوارش، دمای بدن، خاطرات گذشته، سرزندگی و هوشیاری ذهن، مطالعات قبلی، نگاه ژرفکاو وی نسبت به زنگی اشخاص، تمایلات جنسی و گوش اوکه برای شنیدن اصوات تیزاست،هریک به نحوی در پدید امدن اثرش سهیمند.))[۲]
فرمت فایل : word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:86
فهرست مطالب:
عنوان صفحه
فصل اول: آشنایی با محل کارآموزی 1
فصل دوم: آشنایی با زبان PHP 6
1-2: مقدمه 7
2-2: برتریها و نقاط قوت PHP 9
3-2: شما به چه چیزی احتیاج دارید؟ 11
4-2: PHP و فرم های HTML 13
5-2: ساختار های کنترلی 18
6-2: ایجاد توابع 26
7-2: پایگاه های داده 33
8-2: ایجاد برنامه های کاربردی وب 48
فصل سوم: آزمون آموخته ها، نتایج و پیشنهادات 64
1-3: برنامه تغییر سایز عکس 65
2-3: برنامه ثبت نام کاربر 67
3-3: برنامه login و logout 76
4-3: برنامه چک کردن و عوض کردن رمز عبور 79
فرم خلاصه اطلاعات کارآموزی 82
گزارش پیشرفت کارآموزی شماره یک 83
گزارش پیشرفت کارآموزی شماره دو 84
گزارش پیشرفت کارآموزی شماره سه 85
فرم پایان دوره کارآموزی 86
چکیده:
PHP که در ابتدا در سال 1994 توسط Rasmus Lerdorf ایجاد شد، مخفف واژگان Personal Home Pages به حساب میآمد.
با گسترش قابلیها و موارد استفاده این زبان، PHP در معنای Hypertext Preprocessor بهکارگرفتهشد.(عبارتپیشپردازشگر(preprocessor) بدین معنیاستکهPHP ، اطلاعات را قبل ازتبدیل به زبان HTML،پردازش میکند.)
مطابق مطالب سایت وب رسمی PHP، که در آدرس www.PHP.net (تصویر (i-1 PHP یک زبان اسکریپتی سمت سرویس دهنده HTML , platform-independent (Server-side) embedded میباشد
سمت سرویس دهنده بودن PHP، بدین معناست که تمام پردازشهای این زبان بر روی سرویس دهنده (Server) انجام میگیرد. یک سرویس دهنده، در حقیقت یک کامپیوتر مخصوص میباشد که صفحات وب در انجا نگهداری میشوند و از آنجا به مرورگر کاربران منتقل میشوند.
منظور از platform-independent بودن این زبان، این است که بر روی هر سیستم و با هر سیستم عاملی از قبیلMacintosh, Windows NT , Unix اجرا میشود. توجه کنید که منظور از این سیستم عاملها، سیستم عاملهایی میباشند که بر روی سرویس دهندهنصب میشوند برعکس Asp فقط روی سرویسدهندههای Microsoft اجرا میشوند.PHP نه تنها قابلیت اجرا بر روی هر سیستم عاملی را دارا میباشد، بلکه برای منتقل کردن برنامههای آن از یک سیستم عامل به سیستم عامل دیگر، احتیاج به تغییرات اندکی خواهید داشت و حتی در بعضی از موارد، بدون احتیاج به هیچ تغییری میتوانید، یک برنامه به زبان PHP را از یک سیستم عامل به سیستم عامل دیگر منتقل کنید.
منظور از HTML embedded بودن PHP این است که دستورات این زبان در بین کدهای HTML قرار میگیرند. بنابراین برنامه نویسی به زبان PHP کمی پیچیده تر از برنامه نویسی به زیان HTML، به حساب میآید.
این گزارش کارآموزی بصورت کامل و جامع همراه با فهرست بندی،جلد،و متن اصلی میباشد و با فرمت ورد و قابل ویرایش آماده دانلود میباشد
فرمت فایل : word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:320
چکیده:
فصل اول :
این فصل مقدمه ای برای تکنیکهای برنامه نویسی CNC در کتاب حاضر می باشد. که در رابطه با اکثرتکنیکهای که قسمتی از یک برنامه را به یک روش سازماندهی شده درآوریم صحبت می کند. به همین منظور با استفاده از یک نقشه ساده مهندسی پروسه های مورد نیاز جهت برنامه نویسی نهایی را بررسی می کنیم. در گام بعدی با نوشتن پله به پله برنامه، مراحل برنامه نویسی را طبقه بندی می کنیم . این کار برای آن است که برنامه نویسCNC با توجه به تعدد مراحل، مراحل را با یکدیگر اشتباه نکند . برای مثال تغییری در انتخاب و نصب یا sctup ابزار در عرض یا عمق برش می تواند تأثیر بگذارد . به این نکته تا پایان فصل توجه کنید .
برنامه نویسی نقشه :
نقشه زیر در این فصل مورد ارزیابی ه قرار می گیرد، این نقشه شامل همه جزئیات مورد نیاز ، محاسبات و توضیحات اختصاصی هر مرحله برای نوشتن برنامه CNC می باشد . نقشه شامل تعدادی از عملیاتهای ماشینکاری مرسوم مانند روتراشی سوراخکاری ،مسیر زنی ،گود تراشی دایره ای و یک شیار فرزکاری شده می باشد . نقشه و طرح عمدا ساده در نظر گرفته شده است .
ارزیابی نقشه :
اولین کاری که یک برنامه نویس CNC بایستی همیشه بایستی قبل از نوشتن برنامه به یاد داشته باشد این است که نقشه را به منظور گرفتن یک ایده کلی درباره قطعه مورد ارزیابی قرار دهد . که هر ارزیابی شامل چندین مشاهده خلاصه شده زیر می تواند باشد :
1) واحدها و مقیاس نقشه ، 2) نوع اندازه گذاری ، 3) شکل ، نوع ، اندازه و جنس مواد ،4) صافی سطح مورد نیاز ،5) اطلاعات جدول ،6) تجدید نظر نقشه ، 7) هزینه مواد اگر در دسترس می باشد ، اشتباهات یا از قلم افتادگی نقشه در نقشه مورد تحلیل واحدهای اندازه گیری مستقیما مشخص نشده اند ،اما همانطور که از نقشه مشخص است این اندازهها در واحد متریک می باشند . مقیاس همیشه در نقشه ذکر نمی شود این به این دلیل است که انواع کپی های مختلفی که از این نقشه گرفته می شود ممکن است با نقشه اصلی مطابقت نداشته باشد . نقشه مورد نظر یک نقشه با مقیاس یک به یک ( 1:1) می باشد و تمامی اندازه ها نیز لحاظ شده اند ابعاد نقشه همیشه برای برنامه نویس CNC مهم می باشد حداقل به دو دلیل :
یک : به منظور انتخاب و بنای یک شکل خام برای قطعه و
دو : جهت ارزیابی مبناء صفر قطعه اندازههای نقشه از گوشه سمت چپ و پائین قطعه اندازه گذاری شده اند . در این مورد این قسمت برای صفر قطعه بسیار مناسب است . این را به خاطر داشته باشید که همیشه این دلیلی برای مبنا دهی نمی باشد. تلرانسها بسیار به اندازه ها وابسته اند . این نقشه شامل همه تلرانسها نمی باشد بنابراین برنامه نویس (و اپراتور )باید از استانداردهای کلی (شرکتی )استفاده نماید .همه نقشه ها جنس قطعه را ذکر نمی کنند ، برنامه نویس باید بتوانند قطعه را از نظر شکل ،وضع ،نوع و اندازه بلوک خام مورد ارزیابی قرار دهد. جنس قطعه و اندازه آن در نقشه مشخص شده است . جنس قطعه از آلومینیوم 6061 است که امکان ماشین کاری آسان و امکان استفاده از سرعتهای برشی و پیشروی بالا جهت ماشین کاری را فراهم می آورد. می دهد . اندازه قطعه طبق نقشه
90* 65*13 (l*w*d) میلیمتر است . که این موارد از اولین پارامترهای مستقیم انتخاب ابزار و عملیات ماشین کاری محسوب می شوند . طول و عرض قطعه خام به اندازه طول و عرض قطعه نهایی می باشد اما در مورد برای ضخامت قطعه خام اینطور نیست . البته یک تفاوت یک میلیمتری را می توان در طول برنامه نویسی یا هنگام Setup ابزاربه ضخامت قطعه اعمال کرد نظر گرفت .
صافی سطح برای همه قسمتهای مشخص شده در نقشه می تواند 3.2 در نظر گرفته شود . همه نقشه ها صافی سطح همه قسمتها را مشخص نمی کنند .
مقدار 3.2 خطای مجاز صافی سطح بر حسب mm است . در عمل صافی سطح 3.2 با تیغه فرزهای استاندارد در سرعتهای دورانی بالای محور و پیشروی مورد نیاز با فرض Setup صحیح و کیفیت مناسب ابزار ایجاد می شود.
نقشه های کوچک و ساده به ندرت دارای جدول نقشه می باشند . جدول نقشه معمولا یک مساحت مستطیلی کوچکی درگوشه نقشه است که شامل اطلاعاتی نظیر اسم نقشه ، شماره قطعه ،نام طراح ، داده ها ، تجدید نظرات ،جنس و … می باشد .
تجدید نظرها یا بازبینی ها، تغییراتی از نقشه به نسخه مبنا را اعمال می کنند و برای برنامه نویس CNC مهم می باشند، همیشه از آخرین نقشه بازبینی شده جهت تهیه برنامه استفاده کنید و یک کپی از آن داشته باشید. هزینه مواد لیست مخصوصی است که شامل مولفه های مورد نیاز جهت تولید قطعه می باشد. این مولفه ها شامل، هزینه قطعه خام ، اقلام خریداری شده و سایر قطعات مختلف مورد نیاز برای مونتاژ قطعه می باشند . هزینه که مواد نقشه های بزرگ و پیچیده از نقشه ساده وکوچک متعاقبا بیشتر می باشد. یک قسمت مهمی از نقشه، ارزیابی و جستجوی خطاها، از قلم افتادگی ها ، اشتباهات و سایر مغایرتها می باشد . بهترین کار ابتدا به بررسی اندازه های بحرانی و ضروری که از قلم افتاده اند پرداخته شود برنامه نویس بایستی به بررسی اندازههایی بپردازد که مغایر با اندازههای دیگرمی باشند .
جنس و قطعه خام:
به خاطر داشته باشید که خیلی عوامل جدای اندازه قطعه، به جنس قطعه قبل از ماشین کاری و برنامه نویسی برمی گردد. در اینجا ، شکل و حالت قطعه به یک اندازه مهم هستند. شکل قطعه می تواند یک مکعب و یا استوانه ساده باشد که به صورت توخالی یا توپر ،ریخته گری یا فورج شده و… باشد . شکل قطعه در تصمیم گیری نحوه انتخاب ابزار و مسیر ابزار نیز بسیار مهم می باشد.
پوسته :frake
حالت قطعه به کیفیت برو سطح قطعه خام، پوسته ها، عملیات پیش ماشین کاری وسختی آن برمی گردد . برای مثال این مهم است که مواد برای نقشه مورد مثال اندازه 90*65 (l×w )باید دقیقا رعایت شود و گوشه ها گونیا باشند این اندازه ها ، اندازه های نهایی هستند که نیاز به ماشین کاری ندارند . اضافه تراشی کوچکی برای سطح بالای قطعه خام که طبق اندازه ضخامت قطعه نهایی می خواهد براده برداری شود باید در نظر گرفت.
ثابت کردن قطعه :
برای ثابت کردن قطعه از گیره ای با مکانیزی متناسب با ماشین CNC که از متداولترین گیرهها برای قطعات با اندازههای کوچک و متوسط در ماشین های فرز است، استفاده می شود .
نقطه ارجاع قطعه:
این نقطه به نامهای صفر قطعه و نقطه مرجع نیز می تواند باشد . قبل از انتخاب مسیر ابزار همچنین طبق یک قانون کلی جهت در نظر گرفتن نقطه صفر قطعه کار روی گیره باید جایی در نظر گرفته شود که قطعه از فکهای ثابت موقعیت دهی شود و از ویک استپر (برای تکرار عملیات) نیز برای گذاشت وبرداشت قطعه بعدی برای جلوگیری از برهم خوردن صفر قطعه قبلی با بعدی استفاده می شود.
موقعیت دهی قطعه :
این که چگونه قطعه خامی که درگیره موقعیت دهی شده است در روش ماشین کاری تأثیر می گذارد . به نقشه نگاه کنید قطعه می تواند هم به صورت عمودی و هم افقی موقعیت دهی شود به جهت اپراتورCNC توجه کنید . مزیت موقعیت دهی افقی این است که قطعه با نقشه مطابقت داده می شود و دیگر اینکه گوشه سمت چپ و پائین قطعه در تقاطعی از فک ثابت گیره و استپر بنا خواهد شد. تنها مزیت موقعیت دهی عمودی این است که عرض قسمت در گیر پاکیزه بجای 65 میلیمتر در حالت افقی به 90 میلیمتر در حالت عمودی تبدیل می شود و این تفاوت باعث جلوگیری هر گونه انحراف یا خمیدگی متأثر از فشار فکها در قطعه می شود . برای این کار موقعیت دهی افقی انتخاب شده که تفاوت 25 میلیمتر در عمل مشکلی را به وجود نمی آورد .
انتخاب صفر قطعه :
با توجه به ملاحظات قبلی، انتخاب صفر قطعه برای محورهای xوy مشکلی ایجاد نمی کند . گوشه سمت چپ و پائین قطعه صفر قطعه خواهد بود . که این برای افست کاری G54 نیز استفاده می شود .
تماسی صفر قطعه برای محور Z با توجه به ارزیابی و امکان سنجی ها باید داده شود متداولترین روش برای داده طولی ابزار روش غیر تمامی ابزار با قطعه کار است مگر این که از پرستو برای این کار استفاده شود . انتخابZ0 برای Setup قطعه مهم است متداولترین روش در نظر گرفتن بالای سطح تمام شده قطعه است اما کف قطعه یا گیره نیز ممکن است برای zo در نظر گرفته شود . در این مثال zo بالای قطعه خواهد بود، که با این سئوال مواجه می شویم. سوالی را مطرح می کند . که با یک میلیمتر اضافی چه کنیم ؟ جواب ،سطح بالایی فرز کاری خواهد شد .
و یک میلیمتر اضافی براده برداری می شود،هر ابزاری با هر طولی می تواند روی این سطح کار کند، در قسمتی از این فصل به این موضوع نیز می پردازیم. به شکل صفحه قبل نگاه کنید .
انتخاب ابزار :
انتخاب ابزار گیرها از عوامل مهم دیگر در برنامه نویسی قطعه می باشد. بطور کلی ابزارگیرها با ابزارهای برشی متفاوتی می توانند استفاده می شوند و در زمان تعویض ابزار صرفه جویی می کنند . ابزارهایی از قبیل ،متدها ،برقوها ،قلاویزها ،تیغه فرزهای انگشتی ،الماسه ها و … از نوع مستهلک شونده هستند. بعضی از ابزارگیرها برای گروه خاصی از ابزارها استفاده می شوند، مثلا برای تیغه فرز انگشتی نگه دارنده مناسب کلت می باشد . ابزارگیری نوع weldon از spining ابزار جلوگیری می کند و نوع Jacobs سه نظامی است که برای متدها استفاده می شود و … . بعضی ابزارها از قبیل ،قلاویزها احتیاج به ابزارگیر مخصوص دارند که برای همان هدف طراحی شده اند .
انتخاب ابزار همیشه نسبت مستطیلی به Setup و وضعیتهای برشی دارد . همیشه فرمان انتخاب ابزار این دو مورد را در نظر داشته باشید زمانیکه روش Setup قطعه تأئید شد ،ابزار با توجه به نقشه و عملیاتهای ماشین کاری مورد نیاز است می تواند انتخاب می شود. ابزارها همیشه بر اساس عملیاتهای ماشین کاری انتخاب می شوند .
فرآیندهای ماشین کاری :
از نقشه و می توان نوع عملیاتهای مورد نیاز برای ماشین کاری قطعه را تشخیص داد. آن دسته از این فرآیندها که خیلی مرسومند می توانند کار مورد نظر ما را انجام دهند عبارتند از :
فرزکاری سطحی (رو تراشی) ،فرزکاری مسیر ، ( مسیر زنی ، دور بری) گود تراشی دایره ای ،فرزکاری شیار ،سوراخکاری نقطه ای ،سوراخکاری ،قلاویزکاری . یکی از مهمترین قوانین ماشین کاری این است که عملیاتهای سنگین قبل از عملیات های سبک انجام شوند . این به آن معنی نیست که خشن کاری قبل از پرداخت کاری انجام شود. برای مثال فرزکاری قبل از سوراخ کاری است. فرزکاری تمایل به جابجا کردن قطعه در راستای محورهای xوy را دارد و برای سوراخکاری قطعه را در راستای محور Z فشار می دهد ،عملیاتهایی که در بالا لیست شد برای فرآیندهای مورد نظر می تواند استفاده شوند .
فرزکاری سطح :
اگر که یک میلیمتر اضافی برای ضخامت قطعه در نظر گرفته شده باشد نیاز به فرز کاری سطح جهت براده برداری یک میلیمتر اضافی خواهد بود، قطعه به اندازه نهایی 12 میلیمتر برسد. مقدار یک میلیمتر، را با یک پاس براده برداری می کنیم.
به منظور انتخاب بهترین قطر تیغه فرز، طول و پهنای قطعه باید در نظر گرفته شود. در خیلی از موارد طول یا پهنای قطعه ، جهت برش را تعیین می کند. طول قطعه 90 میلیمتر و پهنای آن 65 میلیمتر است. یک تیغه فرز با قطر 100 میلیمتربرای براده برداری در هر دو جهت عرضی و طولی قطعه استفاده نمود. یک تیغه فرز با قطر 75 میلیمتر تنها در راستای محور X می تواند براده برداری کند. اگر هر دو تیغه فرز موجود باشد کدامیک بهتر است؟ تعداد خاره ها یا شیارهای ابزار یا لبه های برنده باید مورد ملاحظه قرار گیرد اگر تیغه فرز قطر 100 میلیمتر تعداد لبه برنده بیشتری را دارد انتخاب این ابزار بهتر است .
مسیر برشی همانند قطر ابزار نیز مهم است. اگر چه تیغه فرز با قطر 100 میلیمتر می تواند در چهار جهت در راستای دو محور براده برداری کند انتخاب جهت X یعنی از +X به –X ( راست به چپ )پیشنهاد می شود . این جهت به دلیل اعمال نیرو از ابزار به گیره ها وفیکسچرها وضعیت برشی مطلوبی را ایجاد می کند . براده برداری در طول محور Y می تواند باعث کشیدن قطعه به سمت بالا شود .
یکی از ملاحظات مهمی دیگر موقعیت ابزار نسبت به قطعه کار است تیغه فرز را در وسط قطعه کار موقعیت دهی نکنید می توانید کمی از وسط قطعه کار ابزار جابه جا شود . ابزاری که خوب موقعیت دهی شود براده ها در طی ورود و خروج ابزار از قطعه بهتر کنترل می شوند و همچنین لرزش را به حداقل می رساند .
تیغه فرز نسبت به محور Y به گونه ای باید موقعیت دهی شود که پهنای 65 میلیمتر قطعه کاری که می خواهد ماشین کاری شود را تضمین نماید . برای حداکثر مقدار جابه جایی باید تفاوت بین نصف تیغه فرز 100میلیمتر و قطعه کار 65 میلیمتر در نظرگرفته شود .
حداکثر جابه جایی (100 – 65 ) / 2= 17.5میلیمتر است محور Y را برای جلوگیری از قلاب قطعه کار کوچکتر انتخاب کنید ، در این مثال این مقدار 15 میلیمتر از مرکز ابزار از مرکز قطعه کار انتخاب شده که یک فاصله منطقی است .
فرزکاری مسیر :
برای فرم مستطیلی شکل مقدار چهار میلیمتر از لبه ها براده برداری می شود به جز در گوشه ها که این فاصله بیشتر می شود . این فاصله گوشه در انتخاب اندازه قطر ابزار مهم است اگر تنها یک مسیر ابزار مورد نیاز باشد قطر ابزار باید بزرگتر از فاصله C باشد ( به شکل نگاه کنید ) اگر این فاصله از اندازه ابزار برشی خیلی بزرگتر باشد ممکن است به دو پاس یا بیشتر از دو پاس برای براده برداری نیاز باشد در غیر این صورت از روش ماشین کاری دیگر بایداستفاده شود .
عمق کار در طول لبه چهار میلیمتری 3.5 میلیمتر است این مقدار را برای و ابزاری که می خواهد انتخاب شود این نیز باید در نظر گرفت . برای این کار این مقدار عمق نباید مشکل خاصی ایجاد کند و به یک پاس می تواند ماشین کاری انجام شود . برای این کار پهنای S برابر 4 میلیمتر و شعاع گوشه نیز R=4 میلیمتر است . با استفاده از فرمول بالا اندازه C (حداکثر فاصله گوشه )7.31371 میلیمتر است. در عمل از تیغه فرز انگشتی با قطر8 میلیمتر یا بزرگتر برای براده برداری گوشه ها با یک پاس می تواند استفاده شود. این نتیجه درست است اما وضعیت های برشی واقعی دیگری نیز باید در نظر گرفته شود . تیغه فرز انگشتی قطر 8 میلیمتر برای این مورد انتخاب مناسبی نیست برای اینکه شعاع آن مساوی مقدار S (4mm) است . محور مرکزی ابزار با لبه قطعه کار برابری می کند، که این وضعیت ماشین کاری مطلوبی نمی باشد. استفاده از بعلاوه یک ابزار با قطر بزرگتر هم از خیز ابزار جلوگیری می کند و هم به استقامت و پایداری آن اضافه می شود . تیغه فرز انگشتی سه فاز یا دو فاز که برای براده برداری آلومینیوم طراحی شده اند بهترین انتخاب اند. همچنین برای قطر انتخابی نباید تنها منوط به همین فرآیند باشد بلکه با سایر فرآیندها نیز باید مطابقت داشته باشد یکی از دو تیغه های فرزهای قطر10 و 12 یک انتخاب مناسبی می باشد تصمیم نهایی به شرایط ابزار برای گود تراشی دایره ای نیز بستگی دارد ،اگر پهنای شیار 10 میلیمتر است قطر ابزار برای حالت بهینه باید کوچکتر از این قطر باشد .
فرز کاری گود (گود تراشی):
شکل سمت راست دایره ای به قطر 30 میلیمتر و عمق 5 میلیمتر را نشان می دهد . برخلاف تیغه فرزی که برای مسیر زنی در مرحله قبل انتخاب شد تیغه فرز انتخابی برای گود تراشی برای فرو روی در قطعه یا ماده خام باید از نوع انگشتی (Centercutting) باشد. این تیغه فرزها مترهای شیار زنی نیز نامیده می شوند زیرا آنها اساسا برای فرزکاری شیارهای استاندارد طراحی شده اند . برای براده برداری آلومینیوم ابزارهایی با مارپیچ بلند و سه لبه مناسب می باشند . اغلب اوقات ابزارهای سه فاز به دلیل اینکه با میکرو متر نمی توانند اندازه گیری شوند مورد توجه قرار نمی گیرند . اغلب آنها صافی سطح مورد نیاز، شکل برداشت براده و مقاومت مورد نیاز را برای آلومینیوم پاسخ گو می باشند . البته تیغه فرزهای دو فاز بیشتر مرسومند که این نیز یک انتخاب مناسبی است .
گود تراشی ها به روشهای زیادی می توانند ماشین کاری شوند، اما بیشترین روش اقتصادی، روش یک یا تک پاس است، به خصوص برای گودهای کوچک . همان طور که از شکل ملاحظه می شود حداقل قطر انتخابی ابزار باید یک سوم قطر دایره براده برداری باشد . به این دلیل که کف گود را در یک دور زدن دایره ای ابزار کاملا براده برداری می شود . قطر دایره گود همانطور که در شکل نشان داده شده است 30 میلیمتر، است بنابراین حداقل قطر براده برداری 10 میلیمتر است البته در تئوری و ریاضی درست است اما در عمل همیشه بهتر است که از ابزار براده برداری با قطر بزرگتر برای براده برداری لبه های ریز به جا مانده در کف گود استفاده شود .
فرمت فایل : word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:320
چکیده:
فصل اول :
این فصل مقدمه ای برای تکنیکهای برنامه نویسی CNC در کتاب حاضر می باشد. که در رابطه با اکثرتکنیکهای که قسمتی از یک برنامه را به یک روش سازماندهی شده درآوریم صحبت می کند. به همین منظور با استفاده از یک نقشه ساده مهندسی پروسه های مورد نیاز جهت برنامه نویسی نهایی را بررسی می کنیم. در گام بعدی با نوشتن پله به پله برنامه، مراحل برنامه نویسی را طبقه بندی می کنیم . این کار برای آن است که برنامه نویسCNC با توجه به تعدد مراحل، مراحل را با یکدیگر اشتباه نکند . برای مثال تغییری در انتخاب و نصب یا sctup ابزار در عرض یا عمق برش می تواند تأثیر بگذارد . به این نکته تا پایان فصل توجه کنید .
برنامه نویسی نقشه :
نقشه زیر در این فصل مورد ارزیابی ه قرار می گیرد، این نقشه شامل همه جزئیات مورد نیاز ، محاسبات و توضیحات اختصاصی هر مرحله برای نوشتن برنامه CNC می باشد . نقشه شامل تعدادی از عملیاتهای ماشینکاری مرسوم مانند روتراشی سوراخکاری ،مسیر زنی ،گود تراشی دایره ای و یک شیار فرزکاری شده می باشد . نقشه و طرح عمدا ساده در نظر گرفته شده است .
ارزیابی نقشه :
اولین کاری که یک برنامه نویس CNC بایستی همیشه بایستی قبل از نوشتن برنامه به یاد داشته باشد این است که نقشه را به منظور گرفتن یک ایده کلی درباره قطعه مورد ارزیابی قرار دهد . که هر ارزیابی شامل چندین مشاهده خلاصه شده زیر می تواند باشد :
1) واحدها و مقیاس نقشه ، 2) نوع اندازه گذاری ، 3) شکل ، نوع ، اندازه و جنس مواد ،4) صافی سطح مورد نیاز ،5) اطلاعات جدول ،6) تجدید نظر نقشه ، 7) هزینه مواد اگر در دسترس می باشد ، اشتباهات یا از قلم افتادگی نقشه در نقشه مورد تحلیل واحدهای اندازه گیری مستقیما مشخص نشده اند ،اما همانطور که از نقشه مشخص است این اندازهها در واحد متریک می باشند . مقیاس همیشه در نقشه ذکر نمی شود این به این دلیل است که انواع کپی های مختلفی که از این نقشه گرفته می شود ممکن است با نقشه اصلی مطابقت نداشته باشد . نقشه مورد نظر یک نقشه با مقیاس یک به یک ( 1:1) می باشد و تمامی اندازه ها نیز لحاظ شده اند ابعاد نقشه همیشه برای برنامه نویس CNC مهم می باشد حداقل به دو دلیل :
یک : به منظور انتخاب و بنای یک شکل خام برای قطعه و
دو : جهت ارزیابی مبناء صفر قطعه اندازههای نقشه از گوشه سمت چپ و پائین قطعه اندازه گذاری شده اند . در این مورد این قسمت برای صفر قطعه بسیار مناسب است . این را به خاطر داشته باشید که همیشه این دلیلی برای مبنا دهی نمی باشد. تلرانسها بسیار به اندازه ها وابسته اند . این نقشه شامل همه تلرانسها نمی باشد بنابراین برنامه نویس (و اپراتور )باید از استانداردهای کلی (شرکتی )استفاده نماید .همه نقشه ها جنس قطعه را ذکر نمی کنند ، برنامه نویس باید بتوانند قطعه را از نظر شکل ،وضع ،نوع و اندازه بلوک خام مورد ارزیابی قرار دهد. جنس قطعه و اندازه آن در نقشه مشخص شده است . جنس قطعه از آلومینیوم 6061 است که امکان ماشین کاری آسان و امکان استفاده از سرعتهای برشی و پیشروی بالا جهت ماشین کاری را فراهم می آورد. می دهد . اندازه قطعه طبق نقشه
90* 65*13 (l*w*d) میلیمتر است . که این موارد از اولین پارامترهای مستقیم انتخاب ابزار و عملیات ماشین کاری محسوب می شوند . طول و عرض قطعه خام به اندازه طول و عرض قطعه نهایی می باشد اما در مورد برای ضخامت قطعه خام اینطور نیست . البته یک تفاوت یک میلیمتری را می توان در طول برنامه نویسی یا هنگام Setup ابزاربه ضخامت قطعه اعمال کرد نظر گرفت .
صافی سطح برای همه قسمتهای مشخص شده در نقشه می تواند 3.2 در نظر گرفته شود . همه نقشه ها صافی سطح همه قسمتها را مشخص نمی کنند .
مقدار 3.2 خطای مجاز صافی سطح بر حسب mm است . در عمل صافی سطح 3.2 با تیغه فرزهای استاندارد در سرعتهای دورانی بالای محور و پیشروی مورد نیاز با فرض Setup صحیح و کیفیت مناسب ابزار ایجاد می شود.
نقشه های کوچک و ساده به ندرت دارای جدول نقشه می باشند . جدول نقشه معمولا یک مساحت مستطیلی کوچکی درگوشه نقشه است که شامل اطلاعاتی نظیر اسم نقشه ، شماره قطعه ،نام طراح ، داده ها ، تجدید نظرات ،جنس و … می باشد .
تجدید نظرها یا بازبینی ها، تغییراتی از نقشه به نسخه مبنا را اعمال می کنند و برای برنامه نویس CNC مهم می باشند، همیشه از آخرین نقشه بازبینی شده جهت تهیه برنامه استفاده کنید و یک کپی از آن داشته باشید. هزینه مواد لیست مخصوصی است که شامل مولفه های مورد نیاز جهت تولید قطعه می باشد. این مولفه ها شامل، هزینه قطعه خام ، اقلام خریداری شده و سایر قطعات مختلف مورد نیاز برای مونتاژ قطعه می باشند . هزینه که مواد نقشه های بزرگ و پیچیده از نقشه ساده وکوچک متعاقبا بیشتر می باشد. یک قسمت مهمی از نقشه، ارزیابی و جستجوی خطاها، از قلم افتادگی ها ، اشتباهات و سایر مغایرتها می باشد . بهترین کار ابتدا به بررسی اندازه های بحرانی و ضروری که از قلم افتاده اند پرداخته شود برنامه نویس بایستی به بررسی اندازههایی بپردازد که مغایر با اندازههای دیگرمی باشند .
جنس و قطعه خام:
به خاطر داشته باشید که خیلی عوامل جدای اندازه قطعه، به جنس قطعه قبل از ماشین کاری و برنامه نویسی برمی گردد. در اینجا ، شکل و حالت قطعه به یک اندازه مهم هستند. شکل قطعه می تواند یک مکعب و یا استوانه ساده باشد که به صورت توخالی یا توپر ،ریخته گری یا فورج شده و… باشد . شکل قطعه در تصمیم گیری نحوه انتخاب ابزار و مسیر ابزار نیز بسیار مهم می باشد.
پوسته :frake
حالت قطعه به کیفیت برو سطح قطعه خام، پوسته ها، عملیات پیش ماشین کاری وسختی آن برمی گردد . برای مثال این مهم است که مواد برای نقشه مورد مثال اندازه 90*65 (l×w )باید دقیقا رعایت شود و گوشه ها گونیا باشند این اندازه ها ، اندازه های نهایی هستند که نیاز به ماشین کاری ندارند . اضافه تراشی کوچکی برای سطح بالای قطعه خام که طبق اندازه ضخامت قطعه نهایی می خواهد براده برداری شود باید در نظر گرفت.
ثابت کردن قطعه :
برای ثابت کردن قطعه از گیره ای با مکانیزی متناسب با ماشین CNC که از متداولترین گیرهها برای قطعات با اندازههای کوچک و متوسط در ماشین های فرز است، استفاده می شود .
نقطه ارجاع قطعه:
این نقطه به نامهای صفر قطعه و نقطه مرجع نیز می تواند باشد . قبل از انتخاب مسیر ابزار همچنین طبق یک قانون کلی جهت در نظر گرفتن نقطه صفر قطعه کار روی گیره باید جایی در نظر گرفته شود که قطعه از فکهای ثابت موقعیت دهی شود و از ویک استپر (برای تکرار عملیات) نیز برای گذاشت وبرداشت قطعه بعدی برای جلوگیری از برهم خوردن صفر قطعه قبلی با بعدی استفاده می شود.
موقعیت دهی قطعه :
این که چگونه قطعه خامی که درگیره موقعیت دهی شده است در روش ماشین کاری تأثیر می گذارد . به نقشه نگاه کنید قطعه می تواند هم به صورت عمودی و هم افقی موقعیت دهی شود به جهت اپراتورCNC توجه کنید . مزیت موقعیت دهی افقی این است که قطعه با نقشه مطابقت داده می شود و دیگر اینکه گوشه سمت چپ و پائین قطعه در تقاطعی از فک ثابت گیره و استپر بنا خواهد شد. تنها مزیت موقعیت دهی عمودی این است که عرض قسمت در گیر پاکیزه بجای 65 میلیمتر در حالت افقی به 90 میلیمتر در حالت عمودی تبدیل می شود و این تفاوت باعث جلوگیری هر گونه انحراف یا خمیدگی متأثر از فشار فکها در قطعه می شود . برای این کار موقعیت دهی افقی انتخاب شده که تفاوت 25 میلیمتر در عمل مشکلی را به وجود نمی آورد .
انتخاب صفر قطعه :
با توجه به ملاحظات قبلی، انتخاب صفر قطعه برای محورهای xوy مشکلی ایجاد نمی کند . گوشه سمت چپ و پائین قطعه صفر قطعه خواهد بود . که این برای افست کاری G54 نیز استفاده می شود .
تماسی صفر قطعه برای محور Z با توجه به ارزیابی و امکان سنجی ها باید داده شود متداولترین روش برای داده طولی ابزار روش غیر تمامی ابزار با قطعه کار است مگر این که از پرستو برای این کار استفاده شود . انتخابZ0 برای Setup قطعه مهم است متداولترین روش در نظر گرفتن بالای سطح تمام شده قطعه است اما کف قطعه یا گیره نیز ممکن است برای zo در نظر گرفته شود . در این مثال zo بالای قطعه خواهد بود، که با این سئوال مواجه می شویم. سوالی را مطرح می کند . که با یک میلیمتر اضافی چه کنیم ؟ جواب ،سطح بالایی فرز کاری خواهد شد .
و یک میلیمتر اضافی براده برداری می شود،هر ابزاری با هر طولی می تواند روی این سطح کار کند، در قسمتی از این فصل به این موضوع نیز می پردازیم. به شکل صفحه قبل نگاه کنید .
انتخاب ابزار :
انتخاب ابزار گیرها از عوامل مهم دیگر در برنامه نویسی قطعه می باشد. بطور کلی ابزارگیرها با ابزارهای برشی متفاوتی می توانند استفاده می شوند و در زمان تعویض ابزار صرفه جویی می کنند . ابزارهایی از قبیل ،متدها ،برقوها ،قلاویزها ،تیغه فرزهای انگشتی ،الماسه ها و … از نوع مستهلک شونده هستند. بعضی از ابزارگیرها برای گروه خاصی از ابزارها استفاده می شوند، مثلا برای تیغه فرز انگشتی نگه دارنده مناسب کلت می باشد . ابزارگیری نوع weldon از spining ابزار جلوگیری می کند و نوع Jacobs سه نظامی است که برای متدها استفاده می شود و … . بعضی ابزارها از قبیل ،قلاویزها احتیاج به ابزارگیر مخصوص دارند که برای همان هدف طراحی شده اند .
انتخاب ابزار همیشه نسبت مستطیلی به Setup و وضعیتهای برشی دارد . همیشه فرمان انتخاب ابزار این دو مورد را در نظر داشته باشید زمانیکه روش Setup قطعه تأئید شد ،ابزار با توجه به نقشه و عملیاتهای ماشین کاری مورد نیاز است می تواند انتخاب می شود. ابزارها همیشه بر اساس عملیاتهای ماشین کاری انتخاب می شوند .
فرآیندهای ماشین کاری :
از نقشه و می توان نوع عملیاتهای مورد نیاز برای ماشین کاری قطعه را تشخیص داد. آن دسته از این فرآیندها که خیلی مرسومند می توانند کار مورد نظر ما را انجام دهند عبارتند از :
فرزکاری سطحی (رو تراشی) ،فرزکاری مسیر ، ( مسیر زنی ، دور بری) گود تراشی دایره ای ،فرزکاری شیار ،سوراخکاری نقطه ای ،سوراخکاری ،قلاویزکاری . یکی از مهمترین قوانین ماشین کاری این است که عملیاتهای سنگین قبل از عملیات های سبک انجام شوند . این به آن معنی نیست که خشن کاری قبل از پرداخت کاری انجام شود. برای مثال فرزکاری قبل از سوراخ کاری است. فرزکاری تمایل به جابجا کردن قطعه در راستای محورهای xوy را دارد و برای سوراخکاری قطعه را در راستای محور Z فشار می دهد ،عملیاتهایی که در بالا لیست شد برای فرآیندهای مورد نظر می تواند استفاده شوند .
فرزکاری سطح :
اگر که یک میلیمتر اضافی برای ضخامت قطعه در نظر گرفته شده باشد نیاز به فرز کاری سطح جهت براده برداری یک میلیمتر اضافی خواهد بود، قطعه به اندازه نهایی 12 میلیمتر برسد. مقدار یک میلیمتر، را با یک پاس براده برداری می کنیم.
به منظور انتخاب بهترین قطر تیغه فرز، طول و پهنای قطعه باید در نظر گرفته شود. در خیلی از موارد طول یا پهنای قطعه ، جهت برش را تعیین می کند. طول قطعه 90 میلیمتر و پهنای آن 65 میلیمتر است. یک تیغه فرز با قطر 100 میلیمتربرای براده برداری در هر دو جهت عرضی و طولی قطعه استفاده نمود. یک تیغه فرز با قطر 75 میلیمتر تنها در راستای محور X می تواند براده برداری کند. اگر هر دو تیغه فرز موجود باشد کدامیک بهتر است؟ تعداد خاره ها یا شیارهای ابزار یا لبه های برنده باید مورد ملاحظه قرار گیرد اگر تیغه فرز قطر 100 میلیمتر تعداد لبه برنده بیشتری را دارد انتخاب این ابزار بهتر است .
مسیر برشی همانند قطر ابزار نیز مهم است. اگر چه تیغه فرز با قطر 100 میلیمتر می تواند در چهار جهت در راستای دو محور براده برداری کند انتخاب جهت X یعنی از +X به –X ( راست به چپ )پیشنهاد می شود . این جهت به دلیل اعمال نیرو از ابزار به گیره ها وفیکسچرها وضعیت برشی مطلوبی را ایجاد می کند . براده برداری در طول محور Y می تواند باعث کشیدن قطعه به سمت بالا شود .
یکی از ملاحظات مهمی دیگر موقعیت ابزار نسبت به قطعه کار است تیغه فرز را در وسط قطعه کار موقعیت دهی نکنید می توانید کمی از وسط قطعه کار ابزار جابه جا شود . ابزاری که خوب موقعیت دهی شود براده ها در طی ورود و خروج ابزار از قطعه بهتر کنترل می شوند و همچنین لرزش را به حداقل می رساند .
تیغه فرز نسبت به محور Y به گونه ای باید موقعیت دهی شود که پهنای 65 میلیمتر قطعه کاری که می خواهد ماشین کاری شود را تضمین نماید . برای حداکثر مقدار جابه جایی باید تفاوت بین نصف تیغه فرز 100میلیمتر و قطعه کار 65 میلیمتر در نظرگرفته شود .
حداکثر جابه جایی (100 – 65 ) / 2= 17.5میلیمتر است محور Y را برای جلوگیری از قلاب قطعه کار کوچکتر انتخاب کنید ، در این مثال این مقدار 15 میلیمتر از مرکز ابزار از مرکز قطعه کار انتخاب شده که یک فاصله منطقی است .
فرزکاری مسیر :
برای فرم مستطیلی شکل مقدار چهار میلیمتر از لبه ها براده برداری می شود به جز در گوشه ها که این فاصله بیشتر می شود . این فاصله گوشه در انتخاب اندازه قطر ابزار مهم است اگر تنها یک مسیر ابزار مورد نیاز باشد قطر ابزار باید بزرگتر از فاصله C باشد ( به شکل نگاه کنید ) اگر این فاصله از اندازه ابزار برشی خیلی بزرگتر باشد ممکن است به دو پاس یا بیشتر از دو پاس برای براده برداری نیاز باشد در غیر این صورت از روش ماشین کاری دیگر بایداستفاده شود .
عمق کار در طول لبه چهار میلیمتری 3.5 میلیمتر است این مقدار را برای و ابزاری که می خواهد انتخاب شود این نیز باید در نظر گرفت . برای این کار این مقدار عمق نباید مشکل خاصی ایجاد کند و به یک پاس می تواند ماشین کاری انجام شود . برای این کار پهنای S برابر 4 میلیمتر و شعاع گوشه نیز R=4 میلیمتر است . با استفاده از فرمول بالا اندازه C (حداکثر فاصله گوشه )7.31371 میلیمتر است. در عمل از تیغه فرز انگشتی با قطر8 میلیمتر یا بزرگتر برای براده برداری گوشه ها با یک پاس می تواند استفاده شود. این نتیجه درست است اما وضعیت های برشی واقعی دیگری نیز باید در نظر گرفته شود . تیغه فرز انگشتی قطر 8 میلیمتر برای این مورد انتخاب مناسبی نیست برای اینکه شعاع آن مساوی مقدار S (4mm) است . محور مرکزی ابزار با لبه قطعه کار برابری می کند، که این وضعیت ماشین کاری مطلوبی نمی باشد. استفاده از بعلاوه یک ابزار با قطر بزرگتر هم از خیز ابزار جلوگیری می کند و هم به استقامت و پایداری آن اضافه می شود . تیغه فرز انگشتی سه فاز یا دو فاز که برای براده برداری آلومینیوم طراحی شده اند بهترین انتخاب اند. همچنین برای قطر انتخابی نباید تنها منوط به همین فرآیند باشد بلکه با سایر فرآیندها نیز باید مطابقت داشته باشد یکی از دو تیغه های فرزهای قطر10 و 12 یک انتخاب مناسبی می باشد تصمیم نهایی به شرایط ابزار برای گود تراشی دایره ای نیز بستگی دارد ،اگر پهنای شیار 10 میلیمتر است قطر ابزار برای حالت بهینه باید کوچکتر از این قطر باشد .
فرز کاری گود (گود تراشی):
شکل سمت راست دایره ای به قطر 30 میلیمتر و عمق 5 میلیمتر را نشان می دهد . برخلاف تیغه فرزی که برای مسیر زنی در مرحله قبل انتخاب شد تیغه فرز انتخابی برای گود تراشی برای فرو روی در قطعه یا ماده خام باید از نوع انگشتی (Centercutting) باشد. این تیغه فرزها مترهای شیار زنی نیز نامیده می شوند زیرا آنها اساسا برای فرزکاری شیارهای استاندارد طراحی شده اند . برای براده برداری آلومینیوم ابزارهایی با مارپیچ بلند و سه لبه مناسب می باشند . اغلب اوقات ابزارهای سه فاز به دلیل اینکه با میکرو متر نمی توانند اندازه گیری شوند مورد توجه قرار نمی گیرند . اغلب آنها صافی سطح مورد نیاز، شکل برداشت براده و مقاومت مورد نیاز را برای آلومینیوم پاسخ گو می باشند . البته تیغه فرزهای دو فاز بیشتر مرسومند که این نیز یک انتخاب مناسبی است .
گود تراشی ها به روشهای زیادی می توانند ماشین کاری شوند، اما بیشترین روش اقتصادی، روش یک یا تک پاس است، به خصوص برای گودهای کوچک . همان طور که از شکل ملاحظه می شود حداقل قطر انتخابی ابزار باید یک سوم قطر دایره براده برداری باشد . به این دلیل که کف گود را در یک دور زدن دایره ای ابزار کاملا براده برداری می شود . قطر دایره گود همانطور که در شکل نشان داده شده است 30 میلیمتر، است بنابراین حداقل قطر براده برداری 10 میلیمتر است البته در تئوری و ریاضی درست است اما در عمل همیشه بهتر است که از ابزار براده برداری با قطر بزرگتر برای براده برداری لبه های ریز به جا مانده در کف گود استفاده شود .
فرمت فایل : word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:13
چکیده:
«حسین توفیق الحکیم» پدر نمایشنامه نویسی عرب به سال ۱۸۹۸م در اسکندریه زاده شد . پدرش، اسماعیل از قاضیان مشهور و اهل ادب بود. توفیق بسیاری از خوی های پدرش در متانت ، صبر و تأمل را به ارث برد.مادرش نیز زنی ترک نژاد و بسیار جسور بود . او تسلط زیادی بر همسر و فرزندش داشت و مانع ارتباط فرزند با دنیای خارج و بازی با همسن و سالهایش می گشت و همین عامل ، زمینه ی گوشه گیری توفیق حکیم را فراهم ساخت.
توفیق ، از همان کودکی به قران ، کتابهای ادبی ، داستانهای هزارو یک شب و کلیله و دمنه که مادرش برایش تعریف می کرد و نیز نمایشهایی که در شهرشان توسط گروه نمایشی «شیخ سلامه حجازی» اجرا می شد بسیار علاقمند بود و همین امور بعدها در رویکرد وی به ادبیات نمایشی و نمایشنامه نویسی ـ بنا به گفته ی خودش ـ بسیار تأثیر گذار بود. توفیق از دبیرستان شروع به تألیف نمایشنامه و اجرای آن توسط دوستانش کرد.
انقلاب ۱۹۱۹م نیز از جمله عللی بود که وی را به نگارش هدایت کرد . انقلابی که جوانان رابه طرفی سوق داد که هر کدام جویای وسیله ای بودند تا احساسات خود را به گونه ای در قالب شعر ، سخنرانی و یا سرودهای ملی بیان دارند .
توفیق حکیم هم به نگارش سرودهای ملی – حماسی پرداخت و گاه خودش آنها را آهنگ گذاری می کرد… ؟ هر چند اشعارش به چاپ نرسید و یا در رادیوها در میان ازدحام اشعار شوقی و امثال وی پخش نشد .
سرودهای وی گاه در میان مردم منتشر و خوانده می شد و حال آنکه آنها نمی دانستند شاعر و آهنگ گذار آنها که بوده است .
توفیق حکیم هم در انقلاب ۱۹۱۹ تأثیر گذاشت و هم از آن تأثیر پذیرفت . کتاب وی به نام «عودة الروح» نمونه ای از تأثیرپذیری ایشان می باشد چرا که داستانی کامل راجع به انقلاب است .
او در اثنای انقلاب ۱۹۱۹ دستگیر و در «القلعة» به اتهام شرکت در تظاهرات بازداشت شد.
در همان سال توفیق، اولین نمایشنامه اش به نام «الضیف الثقیل» را با الهام از پدیده ی اشغالگری و استعمار نوشت در آن موقع اجرای آن نمایش ممکن نبود به همین خاطر آن اثر از بین رفت.
رسالت نمایش نسبت به اوضاع اجتماعی موجود ، توفیق ،دانشجوی حقوق را بر آن داشت که دومین نمایشنامه اش به عنوان «المرأة الجدیدة» را به سال ۱۹۲۳ بنویسد .
او آن زمان که اشتیاق بسیار مردم نسبت به نمایش غنایی (شعری) را دید بر آن شد نمایشنامه ی «علی بابا» را بنگارد که برخی از قسمتهای آن به شکل زجل و عامیانه است .
از این سه نمایشنامه که توفیق، بدانها کار ادبی اش را آغاز کرد پیداست که وی به طور کامل تابع تحولات هنری حاکم در روزگارش بوده است .
توفیق حکیم همچنان به کارهای ادبی و هنری خود ادامه می داد به گونه ای که خانواده اش نگران آن شدند که مبادا اشتیاق او به ادبیات ، وی را از ادامه تحصیل در رشته ی حقوق بازدارد. به همین خاطر پدرش تصمیم گرفت حکیم را با فرستادن به فرانسه از محافل ادبی و هنری دور کند. اما بر خلاف آنچه انتظار می رفت سفر به فرانسه حکیم را وارد جریانات ادبی بسیاری کرد به گونه ای که سبب پختگی وی در ادبیات نمایشی شد. او از نزدیک با آثار مشاهیر بزرگ دنیای غرب بخصوص نمایشنامه نویسان بزرگی چون شکسپیر و مولییر آشنا شد و به تماشای نمایشنامه های آنها می رفت. توفیق به این نکته پی برد که تئاتر اروپا از تئاتر یونانیها سرمنشأ گرفته است . به همین خاطر به بررسی نمایش یونانی ها روی آورد و تکامل آن به دست غربیان را بررسی کرد . وی در خلال تحقیقاتش پیرامون داستانهای اروپایی فهمید که چقدر اروپائیان در پی انعکاس روحیه ی ملی و نیز اوضاع اجتماعی و روانشناختی خود هستند .
آری توفیق در فرانسه به سوی ادبیاتی سوق داده شد که بسیار برتر از سطح جلوه های سیاسی و اجتماعی و مردمی زودگذر بود تا بدان جا که به سمت ادبیات انسانی روی آورد ؛ ادبیاتی که در نمایشهای سمبلیکش که همانا نقطه شروع اوج ادبی وی به شمار می آید جلوه گر شد .
توفیق آنقدر غرق در دنیای نمایش و نمایشنامه نویسی شد که از احراز درجه ی دکترای حقوق در فرانسه باز ماند.زمانی که والدینش فهمیدند که پسرشان در پاریس همان مسلک هنری را دنبال کرده از او خواستند که بازگردد .
او به سال ۱۹۲۸ با کوله باری پر از اندوخته هایش از فرهنگ ها و ادبیات ملل مختلف به مصر باز گشت .
توفیق حکیم آماده ی ایجاد یک حول عظیم در ادبیات بود اما همه چیز بر وفق مرادش صورت نگرفت. در مصر آن زمان به خاطر کشمکش های سیاسی احزاب تمام توجهات معطوف به سیاست شده بود و دیگر توجهی به ادبیات و بخصوص نمایش و نمایشنامه نمی شد .دوستان قدیمی اش همه از کارهای نمایشی دست کشیده بودند. حکیم خود را تنها یافت، بی هیچ یاوری اما مأیوس نشد. هر چند این جوّ حاکم سبب گوشه گیری وی گشت ولی او همچنان به کارهای ادبی پرداخت.
او در نامه ای خطاب به دوست فرانسوی اش «اندریه» می نویسد : « از همه چیز و از همه کس خسته شده ام . از اینکه کشوری چون مصر در آینده ای نزدیک ، صاحب حیاتی فکری شود مأیوسم . کسی که برای فکر کردن زندگی می کند را توان زیستن در مصر نیست .
توفیق، بارها و بارها بر روزهای خوشی که در پاریس می گذراند غبطه می خورد.
او در مصر کارش را به عنوان دادستان کل در دادگاههای اسکندریه آغاز کرد .او از نزدیک با بسیاری از مشکلات جامعه اش آشنا شد ودر نوشته هایش از آنها الهام گرفت . وی بسیاری از ملاحظاتش در این خصوص را در دو کتاب «یومیات فی الاریاف» و«ذکریات فی الفن والعدالة» جمع آوری کرد.
او در سال ۱۹۳۳- آن زمان که رئیس تحقیقات وزارت آموزش و پرورش بود – نمایشنامه ی «اهل الکهف» را منتشر کرد و بدین وسیله نمایش فکری – فلسفی را وارد ادبیات عربی کرد و اعجاب ادب دوستان را برانگیخت . توفیق به سال ۱۹۴۳ از کارهای دولتی استعفا داد و در روزنامه ی «اخبار الیوم» به کار مشغول شد و از آن طریق به ابراز بسیاری از نظرات خود در ادب ، سیاست و فرهنگ و… می پرداخت. وی در این روزنامه نیز به چاپ سلسله ای از نمایشنامه های اجتماعی اش پرداخت.
حکیم در سال ۱۹۴۶ با زنی مطلقه ازدواج کرد و صاحب دو فرزند به نامهای اسماعیل و زینب شد.
او در سال ۱۹۵۱ دوباره به کارهای دولتی روی آورد و همزمان با مسئولیت وزارت آموزش و پرورش به عنوان رئیس دارالکتب مصر منصوب گشت و در ۱۹۵۴ عضو مجمع زبان عربی قاهره شد. وی در ۱۹۵۷ عضو دائمی شورای عالی نظارت بر هنرها و ادبیات و علوم اجتماعی گردید و موفق شد بالاترین نشان دولتی را در تقدیر از خدماتش به ادبیات و تفکر عربی در ۱۹۵۸ از دستان «جمال عبدالناصر» – رئیس جمهور وقت مصر- کسب کند.
او همچنین توانست از سوی آکادمی هنرها با حضور «محمد انور سادات»- رئیس جمهور وقت مصر – مدرک دکترای افتخاری دریافت کند چرا که او توانسته بود تفکر و فرهنگ عرب را با بیش از پنجاه کتاب و هشتاد نمایشنامه اش غنی سازد.
توفیق حکیم و « طه حسین » نامزد جایزه نوبل در دهه شصت بودند و بعد از فوت دکتر طه حسین ، توفیق ، تنها نامزد جایزه نوبل در جهان عرب شد.
توفیق حکیم در ۲۶/۷/۱۹۸۷ در بیمارستان « المقاولون العرب » قاهره دار فانی را وداع گفت.
بیشتر آثار حکیم به زبانهای مختلف اروپایی ، آسیایی ترجمه شده برخی از نمایشنامه های وی بر صحنه های تئاتر غرب به اجرا درآمده است . او نویسنده ای بی سبک و بی اسلوب بود . به میراث و ارزشهای کهن احترام می گذاشت و از آنها در آثارش الهام می جست ، ولی از تقلید کردن بیزار بود . توفیق از اینکه هنرش را مبتنی بر مذهب و طریقه ای گرداند بیزار بود چر که معتقد بود هنر یک جستجوگر و کاشف آزاد در اسرار هستی است و این آزادی در احساس و جستجو وتفکر همان وسیله اول وی بود .
او بر خود واجب می دانست که از هر علم و ادب وهنری ،جرعه ای بر گیرد . چرا که معتقد بود که ادیب در زمان حاضر باید یک « دایرة المعارف » باشد . به همین خاطر می کوشید بر آثار برجسته ی نبوغ انسانها احاطه پیدا کند.
توفیق در برخی آثارش نظیر عودة الروح» ، «عصفور من الشرق» و «یومیات نائب فی الاریاف» و «مسرح المجتمع» هدفی ملی گرایانه و اصلاح طلبانه در پیش گرفت و در نمایشنامه هایی چون «اهل الکهف» ، «شهرزاد» ، «سلیمان الحکیم» ، «پجمالیون» و «الملک اودیب» و . . . هدفی مذهبی که متصل به سرنوشت انسان می باشد را تعقیب می نموده است . او این داستانها را بخاطر زیبایی یک اسطوره ننوشت بلکه به گفته ی خودش این اسطوره ها و داستانها را جهت تحقق هدفی دیگر نگاشت .