تحقیق درمورد پروتکل مدیریت 37 ص

اختصاصی از یارا فایل تحقیق درمورد پروتکل مدیریت 37 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 60

پروتکل مدیریت گروه اینترنت (IGMP)

IGMP ، که در RFC 3376 تعریف شده ، توسط میزبانها و مسیریاب ها برای مبادلة اطلاعات عضویت Multicast بر روی LAN استفاده می شود . IGMP از ماهیت پخشی LAN استفاده می کند تا تکنیکی کارآمد برای تبادل اطلاعات بین چندین میزبان و مسیریاب‌ها را فراهم نماید . در حالت کلی ، IGMP دو عملکرد اصلی را حمایت می کند :

1ـ میزبان ها پیغامهایی به مسیر یاب ها می فرستند تا مشترک یک گروه Multicaset تعریف شده توسط یک آدرس Multicaset شوند یا اشتراک خود را از آن حذف نمایند .

2ـ مسیریاب ها به صورت دوره ای بررسی می نمایند کدام گروههای Multicaset ، مورد نظر کدام میزبانها می باشند .

IGMP در حال حاضر در روایت 3 قرار دارد . در IGMPV1 ، میزبانها می توانند به گروه Multicaset ملحق شوند و مسیریاب ها تایمری را برای حذف اشتراک اعضای گروه استفاده می کنند . IGMPV2 باعث می شود اشتراک یک میزبان به طور مشخص از یک گروه حذف شود . اولین دو روایت ، ضرورتاً از مدل عملیاتی زیر استفاده نموده اند :

گیرنده ها باید مشترک گروههای Multicaset گردند .

مبدأها نیازی به مشترک شدن در گروه های Multicaset ندارند .

هر میزان می تواند ترافیک را به هر گروه Multicaset بفرستد.

این روش بسیار کلی است اما نقاط ضعفی نیز دارد :

1ـ گسترش گروههای Multicaset آسان است . حتی اگر فیلترهایی در سطح کاربرد برای حذف بسته های ناخواسته وجود داشته باشد ، این بسته ها هنوز منابع عمده ای را در شبکه و درگیرنده ای که باید آنها را پردازش کند ، مصرف می کنند .

2ـ ایجاد درخت های توزیع Multicaset مشکل ساز است . دلیل آن ، مشخص نبودن محل مبدأها می باشد .

3ـ یافتن آدرس های Multicaset منحصر به فرد سراسری مشکل است . همیشه این امکان وجود دارد که گروههای Multicaset دیگری ، همان آدرس Multicaset را بکار ببرند .

IGMPv3 این نقاط ضعف را اینگونه مورد توجه قرار می دهد :

1ـ دادن اجازه به میزبانها برای مشخص نمودن لیست میزبانهایی که از آنها ترافیک یافت می شوکد . ترافیک از میزبانهای دیگر ،‌در مسیریاب ها مسدود می شود .

2ـ دادن امکان به میزبانها برای مسدود نمودن بسته هایی که مبدأ آنها ترافیک ناخواسته می فرستد .

ادامة این بخش ، IGMPv3 را مورد بررسی قرار می دهد .

قالب پیغام IGMP

همة پیغامهای IGMP در قالب datagram های IP فرستاده می شود . روایت فعلی ، دو نوع پیغام تعریف می کند : درخواست عضویت و گزارش عضویت .

پیغام درخواست عضویت توسط مسیریاب Multicaset فرستاده می شود . سه نوع زیر نوع دارد : یک درخواست عمومی ، برای مشخص نمودن اینکه کدام

مفاهیم اولیه پروتکل TCP

اختصاصی از یارا فایل مفاهیم اولیه پروتکل TCP دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 42

مفاهیم اولیه پروتکل TCP/IP

TCP/IP ، یکی از مهمترین پروتکل های استفاده شده در شبکه های کامپیوتری است . اینترنت بعنوان بزرگترین شبکه موجود ، از پروتکل فوق بمنظور ارتباط دستگاه های متفاوت استفاده می نماید. پروتکل ، مجموعه قوانین لازم بمنظور قانونمند نمودن نحوه ارتباطات در شبکه های کامپیوتری است .در مجموعه مقالاتی که ارائه خواهد شد به بررسی این پروتکل خواهیم پرداخت . در این فصل مواردی همچون : فرآیند انتقال اطلاعات ، معرفی و تشریح لایه های پروتکل TCP/IP و نحوه استفاده از سوکت برای ایجاد تمایز در ارتباطات ، تشریح می گردد.

مقدمه

امروزه اکثر شبکه های کامپیوتری بزرگ و اغلب سیستم های عامل موجود از پروتکل TCP/IP ، استفاده و حمایت می نمایند. TCP/IP ، امکانات لازم بمنظور ارتباط سیستم های غیرمشابه را فراهم می آورد. از ویژگی های مهم پروتکل فوق ، می توان به مواردی همچون : قابلیت اجراء بر روی محیط های متفاوت ، ضریب اطمینان بالا ،قابلیت گسترش و توسعه آن اشاره کرد . از پروتکل فوق، بمنظور دستیابی به اینترنت و استفاده از سرویس های متنوع آن نظیر وب و یا پست الکترونیکی استفاده می گردد. تنوع پروتکل های موجود در پشته TCP/IP و ارتباط منطقی و سیستماتیک آنها با یکدیگر، امکان تحقق ارتباط در شبکه های کامپیوتری را با اهداف متفاوت ، فراهم می نماید. فرآیند برقراری یک ارتباط شامل فعالیت های متعددی نظیر تبدیل نام کامپیوتر به آدرس IP معادل ، مشخص نمودن موقعیت کامپیوتر مقصد ، بسته بندی اطلاعات ، آدرس دهی و روتینگ داده ها بمنظور ارسال موفقیت آمیز به مقصد مورد نظر ، بوده که توسط مجموعه پروتکل های موجود در پشته TCP/IP انجام می گیرد.

معرفی پروتکل TCP/IP

TCP/IP ، پروتکلی استاندارد برای ارتباط کامپیوترهای موجود در یک شبکه مبتنی بر ویندوز 2000 است. از پروتکل فوق، بمنظور ارتباط در شبکه های بزرگ استفاده می گردد. برقراری ارتباط از طریق پروتکل های متعددی که در چهارلایه مجزا سازماندهی شده اند ، میسر می گردد. هر یک از پروتکل های موجود در پشته TCP/IP ، دارای وظیفه ای خاص در این زمینه ( برقراری ارتباط) می باشند . در زمان ایجاد یک ارتباط ، ممکن است در یک لحظه تعداد زیادی از برنامه ها با یکدیگر ارتباط برقرار نمایند TCP/IP ، دارای قابلیت تفکیک و تمایز یک برنامه موجود بر روی یک کامپیوتر با سایر برنامه ها بوده و پس از دریافت داده ها از یک برنامه آنها را برای برنامه متناظر موجود بر روی کامپیوتر دیگر ارسال می نماید. نحوه ارسال داده توسط پروتکل TCP/IP از محلی به محل دیگر ، با فرآیند ارسال یک نامه از شهری به شهر، قابل مقایسه است . برقراری ارتباط مبتنی بر TCP/IP با فعال شدن یک برنامه بر روی کامپیوتر مبدا آغاز می گردد . برنامه فوق ،داده های مورد نظر جهت ارسال را بگونه ای آماده و فرمت می نماید که برای کامپیوتر مقصد قابل خواندن و استفاده باشند. ( مشابه نوشتن نامه با زبانی که دریافت کننده ، قادر به مطالعه آن باشد) . در ادامه آدرس کامپیوتر مقصد ، به داده های مربوطه اضافه می گردد ( مشابه آدرس گیرنده که بر روی یک نامه مشخص می گردد) . پس از انجام عملیات فوق داده بهمراه اطلاعات اضافی ( درخواستی برای تائید دریافت در مقصد ) ، در طول شبکه بحرکت درآمده تا به مقصد مورد نظر برسد. عملیات فوق ، ارتباطی به محیط انتقال شبکه بمنظور انتقال اطلاعات نداشته ، و تحقق عملیات فوق با رویکردی مستقل نسبت به محیط انتقال ، انجام خواهد شد .

1-1 :لایه های پروتکل TCP/IP

TCP/IP ، فرآیندهای لازم بمنظور برقراری ارتباط را سازماندهی و در این راستا از پروتکل های متعددی در پشته TCP/IP استفاده می گردد. بمنظور افزایش کارآئی در تحقق فرآیند های مورد نظر، پروتکل ها در لایه های متفاوتی، سازماندهی شده اند . اطلاعات مربوط به آدرس دهی در انتها قرار گرفته و بدین ترتیب کامپیوترهای موجود در شبکه قادر به بررسی آن با سرعت مطلوب خواهند بود. در این راستا، صرفا" کامپیوتری که بعنوان کامپیوتر مقصد معرفی شده است ، امکان باز نمودن بسته اطلاعاتی و انجام پردازش های لازم بر روی آن را دارا خواهد بود. TCP/IP ، از یک مدل ارتباطی چهار لایه بمنظور ارسال اطلاعات از محلی به محل دیگر استفاده می نماید Application ,Transport ,Internet و Network Interface ، لایه های موجود در پروتکل TCP/IP می باشند.هر یک از پروتکل های وابسته به پشته TCP/IP ، با توجه به رسالت خود ، در یکی از لایه های فوق، قرار می گیرند.

1-2 : لایه Application

لایه Application ، بالاترین لایه در پشته TCP/IP است .تمامی برنامه و ابزارهای کاربردی در این لایه ، با استفاده از لایه فوق، قادر به دستتیابی به شبکه خواهند بود. پروتکل های موجود در این لایه بمنظور فرمت دهی و مبادله اطلاعات کاربران استفاده می گردند HTTP و FTP دو نمونه از پروتکل ها ی موجود در این لایه می باشند .

پروتکل HTTP از پروتکل فوق ، بمنظور ارسال فایل های صفحات وب مربوط به وب استفاده می گردد .

پروتکل FTP از پروتکل فوق برای ارسال و دریافت فایل، استفاده می گردد .

1-3 : لایه Transport

لایه " حمل " ، قابلیت ایجاد نظم و ترتیب و تضمین ارتباط بین کامپیوترها و ارسال داده به لایه Application لایه بالای خود و یا لایه اینترنت لایه پایین خود را بر عهده دارد. لایه فوق ، همچنین مشخصه منحصربفردی از برنامه ای که داده را عرضه نموده است مشخص می نماید. این لایه دارای دو پروتکل اساسی است که نحوه توزیع داده را کنترل می نمایند.

TCP پروتکل فوق ، مسئول تضمین صحت توزیع اطلاعات است .

UDP

پروتکل فوق ، امکان عرضه سریع اطلاعات بدون پذیرفتن مسئولیتی در رابطه با تضمین صحت توزیع اطلاعات را برعهده دارد .

1-4 : لایه اینترنت

لایه "اینترنت"، مسئول آدرس دهی ، بسته بندی و روتینگ داده ها ، است. لایه فوق شامل چهار پروتکل اساسی است :

IP پروتکل فوق ، مسئول آدرسی داده ها بمنظور ارسال به مقصد مورد نظر است .

ARP پروتکل فوق ، مسئول مشخص نمودن آدرس MAC آداپتور شبکه بر روی کامپیوتر مقصد است.

ارتباطات تحریک‌پذیر زمانی در پروتکل شبکهCANا ( Time Triggered CAN) 10 ص

اختصاصی از یارا فایل ارتباطات تحریک‌پذیر زمانی در پروتکل شبکهCANا ( Time Triggered CAN) 10 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

ارتباطات تحریک‌پذیر زمانی در پروتکل شبکهCANا ( Time Triggered CAN)

 چکیده :شبکه‌های صنعتی یکی از مباحث بسیار مهم در اتوماسیون می‌باشد. شبکه‌ی CAN به عنوان یکی از شبکه‌های صنعتی ، رشد بسیار روز افزونی را تجربه کرده است. در این میان ، عدم قطعیت زمان ارسال پیام‌ها در این پروتکل شبکه ، باعث می‌شود که کاربرد این شبکه در کاربرد‌های حیاتی با اشکال مواجه شود. یکی از راه‌حل‌‌های برطرف کردن این مشکل ، استفاده از تکنیک تحریک زمانی است که در ایت مقاله مورد بررسی قرار می‌گیرد.کلید واژه‌ها : شبکه صنعتی ، تحریک زمانی ، CAN  ارتباطات تحریک‌پذیر زمانی در پروتکل شبکه‌ی CAN  1) مقدمه در محیط‌های صنعتی ، کارخانجات ، خطوط تولید و امثالهم ، اتصال میکروکنترلر‌ها ،‌ سنسورها (Sensor) و محرک‌ها (Actuator) با چندین نوع سیستم ارتباطی متفاوت به یکدیگر ، نوعی هنر معماری در الکترونیک و کامپیوتر است. امروزه ارتباطات از نوع تحریک‌پذیر زمانی به‌طور گسترده‌ای در پروتکل ارتباطات برپایه شبکه با پروتکل  CAN (Controller Area Network) استفاده می‌شود. مکانیسم داوری (Arbitrating) در این پروتکل اطمینان می‌دهد که تمام پیام‌ها بر اساس اولویت شناسه (Identifier) منتقل می‌شوند و پیامی با بالاترین اولویت به هیچ عنوان دچار آشفتگی نخواهد شد. در آینده ، بسیاری از زیرشبکه‌های (SubNet) مورد استفاده در کاربرد‌های حیاتی ، به‌عنوان مثال در بخش‌هایی مثل سیستم‌های کنترل الکترونیکی خودرو  (X-By-Wire) ، به سیستم ارتباطی جامعی نیاز دارند که دارای قطعیت ارسال و دریافت در هنگام سرویس‌دهی باشد. به‌ عبارتی ، در ماکزیمم استفاده از باس که به ‌عنوان محیط انتقال این نوع شبکه به‌کار می‌رود ، باید این تضمین وجود داشته باشد که پیام‌هایی که به ایمنی (Safety) سیستم وابسته هستند ، به موقع و به درستی منتقل می‌شوند. علاوه بر این باید این امکان وجود داشته باشد که بتوان لحظه‌ی ارسال و زمانی را که پیام ارسال خواهد شد را با دقت بالایی تخمین زد.در سیستم با پروتکل CAN استاندارد ، تکنیک بدست آوردن باس توسط گره‌های شبکه بسیار ساده و البته کارآمد است. همان‌گونه که در قبل توضیح داده‌شده است ، الگوریتم مورد استفاده برای بدست آوردن تسلط بر محیط انتقال ، از نوع داوری بر اساس بیت‌های شناسه است. این تکنیک تضمین می‌کند که گره‌ای که اولویت بالایی دارد ، حتی در حالتی‌‌که گره‌های با اولویت پایین‌تر نیز قصد ارسال دارند ، هیچ‌گاه برای بدست آوردن باس منتظر نمی‌ماند. و با وجود این رقابت بر سر باس ، پیام ارسالی نیز مختل نشده و منتقل می‌شود. در همین جا نکته‌ی مشخص و قابل توجهی وجود دارد. اگر یک گره‌ی با اولویت پایین بخواهد پیامی را ارسال کند باید منتظر پایان ارسال گره‌ی با اولویت بالاتر باشد و سپس کنترل باس را در اختیار گیرد. این موضوع یعنی تاخیر ارسال برای گره‌ی با اولویت پایین‌تر ، ضمن این که مدت زمان این تاخیر نیز قابل پیش‌بینی و محاسبه نخواهد بود و کاملا به ترافیک ارسال گره‌های با اولویت بالاتر وابسته است. به عبارت ساده‌تر : ●  گره یا پیام با اولویت بالاتر ، تاخیر کمتری را برای تصاحب محیط انتقال در هنگام ارسال پیش‌رو خواهد داشت.●  گره یا پیام با اولویت پایین‌تر ، تاخیر بیشتری را برای بدست‌گرفتن محیط انتقال در هنگام ارسال ، تجربه خواهد کرد. یک راه حل برطرف کردن نیاز‌های ذکرشده در بالا ، استفاده از شبکه‌ی استاندارد CAN با اضافه‌کردن تکنیک تحریک زمانی (Time Trigger) به آن می‌باشد. استفاده از تکنیک تحریک زمانی در CAN ، طبق توضیحاتی که داده خواهد شد ، باعث اجتناب از این تاخیر می‌شود و باعث استفاده‌ی مفیدتر و کارآمدتر از پهنای باند شبکه ، به کمک ایجاد قطعیت در زمان‌های انتظار و ارسال ، می‌شود. به عبارت دیگر ، مزایای این شبکه با استفاده از تکنیک تحریک زمانی عبارت خواهد بود از : ●  کاهش تاخیر‌های غیر قابل پیش‌بینی در حین ارسال●  تضمین ارتباط قطعی و تاخیر‌های قابل پیش‌بینی●  استفاده‌ی مفید‌تر و کارآمد از پهنای باند شبکهبا توجه به مکانیسم‌های پیش‌بینی شده در TTCAN ، این پروتکل زمان‌بندی پیام‌هایی با تحریک زمانی (TT) را به خوبی پیام‌هایی با تحریک رویداد (Event Trigger) را که قبلا در این پروتکل قرار داشت ، مدیریت می‌کند. این تکنیک اجازه می‌دهد که سیستم‌هایی که دارای عملگرهای بلادرنگ هستند نیز بتوانند از این شبکه استفاده کنند. همچنین این تکنیک انعطاف بیشتری را برای شبکه‌هایی که قبلا از CAN استفاده می‌کردند ، ایجاد می‌کند. این پروتکل برای استفاده در سیستم‌هایی که ترافیک دیتا بصورت مرتب و متناوب در شبکه رخ می‌دهد ، بسیار مناسب و کارآمد می‌باشد.در این تکنیک ، ارتباطات بر پایه‌ی یک زمان محلی بنا شده است. زمان محلی توسط پیام‌های متناوب یک گره که به‌عنوان گره‌ی مدیر زمان (Time Master) تعیین شده است ، هماهنگ و تنظیم می‌شود. این تکنیک اجازه‌ی معرفی یک زمان سراسری و با دقت بالا را بصورت یکپارچه (Global) را ، در کل سیستم فراهم می‌کند. بر پایه‌ی این زمان ، پیام‌های متفاوت توسط یک سیکل ساده ، در پنجره‌هایی قرار می‌گیرند که متناسب با زمان پیام چیده شده است. یکی از مزایای بزرگ این تکنیک در مقایسه با شبکه‌ی CAN با روش زمان‌بندی کلاسیک ، امکان ارسال پیغام‌های تحریک‌ شونده‌ی زمانی با قطعیت و در پنجره‌های زمانی است. اگر فرستنده‌ی فریم مرجع دچار خرابی شود (Fail) ، یک گره‌ی از پیش تعریف شده‌ی دیگر به‌طور اتوماتیک وظیفه‌ی گره‌ی مرجع را انجام می‌دهد. در این‌حالت ، گره‌ی با درجه‌ی پایین‌تر جایگزین گره‌ی با درجه‌ی بالاتر که دچار خرابی شده است ، می‌شود. حال اگر گره‌ی با درجه‌ی بالاتر ، تعمیر شده و دوباره به سیستم باز گردد ، به‌صورت اتوماتیک تلاش می‌کند تا به‌عنوان گره‌ی مرجع انتخاب شود. توابعی به‌صورت پیش‌فرض در تعاریف و خصوصیات TTCAN قرار داده شده است تا سیستم از این تکنیک خروج و بازگشت خودکار ، پشتیبانی کند. در ادامه‌ی این مقاله ، جزییات این پروتکل مورد بررسی دقیق‌تر قرار می‌گیرد. 2) پیاده‌سازی TTCAN :پروتکل TTCAN بر اساس تحریک بر مبنای زمان و ارتباط پریودیک ، که توسط مدیر زمان هماهنگ می‌شود ، بنا شده است. در این پروتکل ، پیام مرجع (Reference Message) پیامی است که توسط مدیر زمان در شبکه انتشار پیدا می‌کند و حاوی اطلاعات زمان‌بندی پنجره‌های زمانی و اطلاعات انحصار پنجره‌ها به گره‌های مشخصی می‌باشد. پیام مرجع ، به‌سادگی از طریق بیت‌های شناسه‌اش قابل شناسایی است. این پروتکل در دو سطح ایجاد شده است. در سطح اول پروتکل ، پیام مرجع ، فقط حاوی تعداد کمی از پیغام‌های کنترلی در حد یک بایت است و الباقی بیت‌ها نیز می‌توانند

تحقیق درمورد آشنائی با پروتکل های SLIP و PPP

اختصاصی از یارا فایل تحقیق درمورد آشنائی با پروتکل های SLIP و PPP دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

آشنائی با پروتکل های  SLIP و PPP

مبادله اطلاعات بر روی اینترنت با استفاده از پروتکل TCP/IP انجام می شود . با این که پروتکل فوق یک راه حل مناسب در شبکه های محلی و جهانی را ارائه می نماید ، ولی به منظور ارتباطات از نوع Dial-up طراحی نشده است .ارتباط Dail-up ، یک لینک نقطه به نقطه ( Point-To-Point ) با استفاده  از تلفن است . در چنین مواردی یک روتر و یا سرویس دهنده، نقطه ارتباطی شما به شبکه با استفاده از یک  مودم خواهد بود. سرویس دهنده دستیابی راه دور موجود در مراکز ISP ، مسئولیت ایجاد یک ارتباط نقطه به نقطه با سریس گیرندگان Dial-up را برعهده دارد . در ارتباطات فوق ، می بایست از امکانات خاصی به منظور ارسال IP و سایر پروتکل ها استفاده گردد . با توجه به این که لینک ایجاد شده بین دو نقطه برقرار می گردد ، آدرس دهی مشکل خاصی را نخواهد داشت.  SLIP ( اقتباس شده از   Serial Line Internet Protocol  ) و PPP ( اقتباس شده از  Point-To-Point )  پروتکل هائی  می باشند که امکان استفاده از  TCP/IP بر روی کابل های سریال نظیر خطوط تلفن را فراهم  می نمایند ( SLIP و PPP  : دو روش متفاوت به منظور اتصال به اینترنت ).  با استفاده از پروتکل های فوق ، کاربران می توانند توسط یک کامپیوتر و مودم به اینترنت متصل شوند . از پروتکل SLIP در ابتدا در سیستم عامل یونیکس استفاده می گردید ولی امروزه تعداد بیشتری از سیستم های عامل نظیر لینوکس و ویندوز نیز از آن حمایت می نمایند . در حال حاضر استفاده از پروتکل SLIP نسبت به PPP بمراتب کمتر است .

PPP نسبت به SLIP دارای مزایای متعددی است :

امکان مبادله اطلاعات به صورت همزمان و غیر همزمان . در پروتکل SLIP صرفا" امکان مبادله اطلاعات به صورت همزمان وجود دارد  .

ارائه امکانات لازم به منظور تصحیح خطاء . تصحیح خطاء در پروتکل SLIP  عموما" مبتنی بر سخت افزار استفاده شده به منظور برقراری ارتباط ( نظیر مودم ) و یا استفاده از قابلیت های پروتکل TCP/IP است .

ارائه امکانات لازم برای فشرده سازی .پروتکل SLIP در اغلب بخش های آن چنین ویژگی را دارا نمی باشد . در این رابطه نسخه هائی از SLIP به منظور فشرده سازی نظیر Compressed SLIP و یا CSLIP طراحی شده است ولی متداول نمی باشند .

ارائه امکانات لازم به منظور نسبت دهی آدرس ها به صورت پویا و اتوماتیک .پروتکل SLIP می بایست به صورت دستی پیکربندی گردد ( در زمان  Dial-up و یا تنظیم اولیه Session ) .

امکان استفاده از چندین پروتکل بر روی لینک های PPP وجود دارد ( نظیر IP و یا IPX ) . در پروتکل SLIP صرفا" امکان استفاده از پروتکل IP وجود خواهد داشت .

وجه اشتراک پروتکل های PPP و SLIP 

 هر دو پروتکل قابل روتنیگ نمی باشند . با توجه به نوع ارتباط ایجاد شده که به صورت نقطه به نقطه است  و صرفا" دو نقطه در ارتباط درگیر می شوند ،ضرورتی به استفاده از روتینگ وجود نخواهد داشت . 

 هر دو پروتکل  قادر به کپسوله نمودن سایر پروتکل هائی می باشند که در ادامه برای روتر و سایر دستگاه ها ارسال می گردند . در  مقصد، اطلاعات مربوط به پروتکل های SLIP و یا PPP برداشته شده و پروتکل های ارسالی توسط  لینک سریال نظیر IP ، در طول شبکه فرستاده می گردد .

یک کامپیوتر با استفاده از  یک ارتباط  SLIP و یا PPP قادر به شبیه سازی یک اتصال مستقیم به اینترنت است . در این رابطه به امکانات زیر نیاز می باشد  :

یک کامپیوتر و مودم

یک account از نوع SLIP و یا PPP از ISP مربوطه

نصب نرم افزارهای TCP/IP و SLIP/PPP بر روی کامپیوتر کاربر ( نرم افزارهای فوق معمولا" در زمان استقرار سیستم عامل بر روی کامپیوتر نصب خواهند شد ).

یک آدرس IP . آدرس فوق ممکن است به صورت دائم و یا پویا ( استفاده از سرویس دهنده DHCP ) به کامپیوتر کاربر نسبت داده شود.

نحوه عملکرد یک اتصال SLIP و یا PPP

مودم موجود بر روی کامپیوتر اقدام به شماره گیری یک کامپیوتر از راه دور در یک ISP می نماید .

نرم افزار SLIP/PPP درخواست یک اتصال SLIP/PPP را می نماید .

پس از برقراری ارتباط ، ISP مربوطه به کامپیوتر کاربر یک آدرس IP را اختصاص خواهد داد ( در مواردی که از یک سرویس دهنده DHCP استفاده می گردد ) .

نرم افزار TCP/IP بر روی کامپیوتر کاربر ، کنترل و مدیریت مبادله اطلاعات بین کامپیوتر کاربر و اینترنت را برعهده خواهد گرفت .

تحقیق در مورد بررسی و ارزیابی پروتکل تل نت

اختصاصی از یارا فایل تحقیق در مورد بررسی و ارزیابی پروتکل تل نت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل :word (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات 37 صفحه

یکی از قابلیت های اولیه ی یونیکس آن بود که امکان ورود به سیستم را از راه دور برای کاربران فراهم

می کرد، یعنی یک کاربر می توانست با در اختیار داشتن یک ترمینال از هر مکانی و با استفاده از یک

خط ارتباطی همانند تلفن با سیستم ارتباط برقرار کند و به سیستم وارد شود و از آن سرویس بگیرد.

در واقع با این قابلیت ، یک کاربر در هر کجای دنیا ، در صورتی که بتواند ارتباط فیزیکی خود را با

 مرکز کامپیوتر برقرار کند ، قادر خواهد بود از سیستم سرویس بگیرد؛ با این قابلیت ، تفاوتی بین یک

 کاربر که در مقر کامپیوتر مرکزی نشسته و یک کاربر راه دور وجود ندارد.

 در واقع برنامه ی telnet با عمل شبیه سازی ترمینالها ، اجازه میدهد به سیستم یونیکس وارد شده و با آن

محاوره کنید.برنامه ی telnet دستورات و فرامینی که صادر می کنید را به کامپیوتر راه دور هدایت      می کند و بعد از اجرای دستور صادره از سوی شما حاصل به برنامه ی telnet  روی کامپیوتر شما بر   می گردد.

     اینترنت چیست؟

 اگر شما یک رایانه ی آثاری یک Amiga یا یک acorn دارید انتخاب سرویس بسیار مهم است نرم

 افزارهای اینترنت که به درد این ماشین ها بخورد خیلی زیاد نیستند در واقع برای آنکه بتوانید از این

 رایانه ها برای دسترسی به اینترنت استفاده کنید ارائه دهنده ی سرویس شما باید تقریبا به یک معجزه ی

 دیجیتالی دست بزند .

ارائه دهنده های سرویس های بین الملی علاوه بر ارائه کنندگان معمولی سرویس شرکتهایی نیز هستند که

 در عین حالی که شما را به اینترنت وصل می کنند سرویس ویژه ای نیز ارائه می دهند آنها به خصوص

 برای دسترسی بین المللی بسیار مفید هستند چون pop های بسیاری دارند . کامپیوتر سرور AOL شناخته

 ترین سرویسهای بین المللی کامپیوتر سرور AOL هستند سروسیهای منطقه ای بیشتری نیز مثل شبکه ی

 مایکرو.سافت وجود دارند و دیگر شبکه های کوچکتری که به گروهای خیلی خاص سرویس می دهند .

 هر ارائه کننده ای سرویس هزینه ماهیانه ای از شما می گیرد وهمچنین ممکن است هزینه ای نیز بابت

 تنظیم سیستم از شما طلب کند ببینید در قبال این هزینه چه خواهید گفت توجه داشته باشید مدت مجاز شما

 برای استفاده از نقطه حضور محدود نباشد . همینطور اگر به سرویسهای کامپیوتر سرور یا AOL احتیاج

 ندارید ارائه کننده ی سرویس را انتخاب کنید که شما دسترسی نامحدود به شبکه با یک نرخ ثابت ماهیانه

 می دهد . البته اگر ارائه دهنده های سرویس این نوع سرویس را به شما پیشنهاد می دهند تعداد زیادی از

 ارائه کنندگان سرویس نرخ پیشنهادی دسترسی بسیارارزانی دارند اگر شما قصد ندارید فقط هر جمعه در

 میان آن هم فقط ساعت 3/5 صبح حق دسترسی به اینترنت را داشته باشید که نرخ ها هم خیلی ارزاننیست

 همچنین باید پشتیبانی های ممکن را هم بررسی کنیم اگر شما می توایند اطمینان داشته باشید که پس از یک

 تنظیم اولیه دیگر به مشکلی برای ورود به اینترت بر نخواهید خورد دیگر برای پرداخت هزینه ی تنظیم

 کار درستی نیست .

اگر به ارائه دهنده ی سرویس پول می دهید باید تنظیم سیستم شما را به طور مستمر کنترل کند برای این

 است که او دسترسی شفاف و فارغ از نگرانی ای برای شما فراهم کند البته پس از آن شما باید در

وابستگی طولانی به آن ارائه کننده ی سرویس به سر ببرید ولی متوانید به راحتی به این نتیجه برسید که

 پس از مدتی خودتان از عهده ی این کار بر خواهید آمد وقتی با دنیای جدیدتان آشنا شدید ممکن است که

 دیگر هیچ وقت به کمک احتیاج پیدا نکنید شما ارائه دهنده های سرویس یک دوره ی آزمایش رایگان را برای یکی دو ماه عرضه می کنند .

منابع اینترنت

 آشنایی با منابع اینترنت قدم بعدی است آنها پروتکل های سیستم خاص زیادی هستند که tcp / IP وظیفه

 انتقال دادنشان را دارد .

شبکه آرا هیچ گاه به عنوان یک ابزار به کار گرفته نشد بلکه به عنوان زمینه ای برای انجام سایر کارها

مورد استفاده قرار خواهد گرفت وقتی طراحان ابزار و ادوات رایانه ای مطمئن شدند که اساس این شبکه به