ورزش ، سلامتی و کوهستان
اختصاصی از یارا فایل ورزش ، سلامتی و کوهستان دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .
21 صفحه
ورزش، سلامتی ، کوهستان
مقدمه: دکتر لنور-آر- زومان پزشک و فیزیولوژیست معروف و سازمان دهنده مهندسی زیست می باشد . ایشان می گوید اگر بدن را به یک ماشین تشبیه نمائیم، نیاز به یک دانشگاه پلی تکنیک خواهیم داشت تا آن را بشناسیم.
هم اکنون در دانشگاهی که تقریبا بنیان گذار آن دکتر زومان می باشد، برای مهندسی زیست واحدهای درسی گذاشته شده است. نامبرده عضو کمیته ورزشی قلب امریکا و مشاور انجمن قلب امریکا و مشاور آمادگی جسمانی است. ایشان می گوید ورزش را جدی بگیریم.
در کشور خود ما ایران نیز دانشکده تربیت بدنی چنین جایگاهی دارد ولی ما باید به ورزش از دیدگاه پزشکی توجه نمائیم.
ماشینی شدن زندگی تحرک را کم کرده، اتومبیل و آسانسور فعالیت جسمی را از مردم سلب کرده است. بی حرکتی، غذاهای کم حجم و پرچرب ، کشیدن سیگار، مصرف شیرینی و شکلات و عدم آمادگی جسمانی انسان ها را از فرم خارج می کند. مشکل اصلی این شیوه زندگی افزایش میزان رسوب مواد در رگهای شریانی است که به مرور زمان به مسدود شدن آنها منجر می شود. این عروق بخصوص در قلب، مغز و کلیه اهمیت بیشتری دارد.
دکتر زومان عضو بین المللی فیزیولوژی ورزشی می کوشد نشان دهدکه عضلات بدن لازم است با روشی منظم و عمل یو نسبتا بی خطر از سستی و تنبل دور شوند و کاری که وظیفه آنها است انجام دهند.
ورزش، رژیم غذایی حساب شده و معقول و نکشیدن سیگار می تواند شادی و نشاط جامعه را تضمین نماید و از خطر گسترش رسوب مواد در شریان ها بکاهد. دکتر زومان می گوید انگیزه، چیزی است که انسان را به هرکاری ولو سخت وادار می کند.
دکتر آلبر آکاتوس رئیس کمیته ورزش انجمن قلب امریکا و استاد بخش قلب شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیای لوس انجلس در مورد زندگی ماشینی مطالبی را بیان میکند. او می گوید انسان ها امروزه همه چیز را درک می کنند و می شناسند ولی تنها شناخت خوبی ها و بدیها کافی نیست بلکه اجرای کارخوب اهمیت دارد و این اجرا عملی نیست مگر به عشق و اراده محکم.
کوهستان
اختصاصی از یارا فایل کوهستان دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .
52 اسلاید
کوهنوردى و خطرات کوهستان
ورزش کوهنوردى، با خطر همراه است، معمولاً بخشى از هر کتاب آموزش کوهنوردى، اختصاص به شناخت خطرهاى کوهستان و راه هاى مقابله با آن دارد. همچنین، در بیشتر شماره هاى هر مجله کوهنوردى، اخبارى از حادثه هاى مرگبار یا دردناک به چشم مى خورد. و در صفحه شناسنامه بسیارى از نشریات کوهنوردى، (و برگه هاى درخواست عضویت باشگاه هاى کوهنوردى و بروشورهاى همراه وسایل کوهنوردى) به «خطرهاى ذاتى» این فعالیت به صراحت اشاره شده و از خواننده خواسته شده که مسئولیت عواقب ناشى از حادثه هاى کوهستان را شخصاً بپذیرد.
سازمانهاى جهانى که فعالیتشان مرتبط با کوهپیمایى است، به این ویژگى اشاره دارند، براى مثال در مجموعه رهنمودهایى که اتحادیه جهانى حفاظت (IUCN) در زمینه نگهدارى و استفاده از مناطق کوهستانى ارائه داده است، در چند مورد به خطرهاى محیط هاى کوهستانى اشاره شده است: «رهنمود ۱۴۲- مخاطرات به طور سرشتى بخشى از تجربه کوهستان به شمار مى روند، باید آن را پذیرفت و به رسمیت شناخت. نباید هراس داشت، اما به وسیله احتیاط مستمر و درونى شده مى توان هراس را دست آموز و مهار کرد، مخاطرات را پشت سر گذاشت یا با آن روبه رو نشد و از کوهستان لذت برد. کوهستان هیچگونه بى احتیاطى را بر نمى تابد. » لازم به یادآورى است که آن درجه از «احتیاط مستمر» که بتوان با آن به کلى از خطر کوهستان دور شد، عملاً دست نیافتنى است و با کوهنوردى هاى نوآورانه و دشوار، قابل جمع نیست. بیان واقع بینانه خطرهاى کوهنوردى را مى توان در یکى از بندهاى «بیانیه تیرول» دید که توسط کریس بانینگتون، کوهنورد پرسابقه در کنگره آینده ورزش هاى کوهستانى در اینسبروگ اتریش (۸ سپتامبر ۲۰۰۲) خطاب به کوهنوردان خوانده شد، و مورد قبول بیش از یک صد کارشناس و کوهنورد و سنگ نورد برجسته جهان قرار گرفت: «مسئولیت خطر کردن ها (risks) را بپذیرید.»
بررسى هاى آمارى بسیارى در زمینه خطرهاى کوهنوردى انجام شده است. فقط براى ارائه یک نمونه، مى توان یادآور شد که از میان ۲۱۲ نفر کوهنورد که از ایران در قالب تیم هاى اعزامى فدراسیون از۱۳۵۲ تا ۱۳۸۲ به کوه هاى بلند جهان (هیمالایا، قراقوروم، تیان شان، پامیر) رفته اند، پنج نفر در کوه کشته شده اند (مرحومان عبدالله عزیزى، حسین حراستى، جلال فروزان در برنامه هایى به جز برنامه هاى فدراسیون، محمد داودى در یک برنامه فدراسیون در داخل کشور، محمد اوراز در یک برنامه برون مرزى فدراسیون). این میزان خطر (نزدیک به ۵/۲ درصد)، نشان دهنده میزان ریسکى است که کوهنوردان جدى و پرکار، کم و بیش با آن مواجه اند. البته کوهنوردى عمومى، نسبت به کوهنوردى در کوه هاى بلند جهان، خطر بسیار کمترى دارد، به طورى که شاید بتوان گفت خطر آن از خطر رانندگى حرفه اى و حتى غیرحرفه اى در ایران کمتر است.
در کوهنوردی خطرات به دو دسته تقسیم می شوند:
خطرات پیرامونی (OBJECTIVE HAZARDS)
و خطرات شخصی (SUBJECTIVE HAZARDS).
اصولا برای بررسی و تحلیل یک حادثه کوهنوردی ابتدا سعی می کنند در سطح کلان مشخص شود ین حادثه جزو کدام دسته است بعد به بررسی های فاکتور های آن می پردازند . اجازه بدهید مثالی بزنم : فرضا مرگ یک کوهنورد در بهمن. درست است که بهمن جزو خطرات پیرامونی است ولی اگر آن کوهنورد می دانسته که آن شیب بهمن خیز است بارش برف هم انجام شده اما باز قصد عبور از بهمن را داشته باشد. علت اصلی اتفاق جزو خطرات شخصی طبقه بندی و بعد بنا به معیار هی مربوطه تحلیل می شود.
عنوان صفحه
کوه نوردی و خطرات کوهستان 1
خطر گرما وسرما در کوهستان 4
خطرات صاعقه در کوهستان 9
بهمن 11
بلاهای ممکن دیگر در کوهنوردی 20
کوه گرفتگی یا ارتفاع زدگی 21
بیماری کوه گرفتگی 21
پیشگیری از ارتفاع زدگی 29
سقوط در کوهستان 31
راههای جلوگیری از سقوط 32
خطر مه در کوهستان 33
کولاک در کوهستان 34
تغذیه در کوهستان 35
تجهیزات کوهنوردی 37
لایه بندی لباسها 38
مسئولیت حوادث کوهنوردی 50
منابع 52
ورزش ، سلامتی ، کوهستان
اختصاصی از یارا فایل ورزش ، سلامتی ، کوهستان دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .
مقاله با عنوان ورزش ، سلامتی ، کوهستان در فرمت ورد در 21 صفحه و شامل مطالب زیر می باشد:
مقدمه
انگیزه ورزش
چربی های اشباع شده
چربی های اشباع نشده
آمادگی جسمانی چیست؟
شروع فعالیت ورزشی
عوامل خطرناک دیگری که موجب بروز حمله قلبی می شوند:
سایر عوامل بازدارنده از ورزش سنگین:
ورزش کوهنوردی
تنفس و نحوه نفس گیری
نکته
قلب و حرکت
کلاه و عینک
کوله پشتی
نکته
غذاهای خوب برا ی کوه: قبل از آن که غذاها را دسته بندی کنیم، به چند نکته توجه نمائیم:
غذاهای خوب
بهداشت کوهستان و سفر
پدیده P.M.S. یا پره منستروئال سیندروم
سفر، ورزش و بارداری
رشته های دوچرخه کوهستان
اختصاصی از یارا فایل رشته های دوچرخه کوهستان دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .
مقاله با عنوان رشته های دوچرخه کوهستان در فرمت ورد و شامل مطالب زیر می باشد:
رشته های دوچرخه کوهستان
دوچرخه شهری
دوچرخه های توریستی و هایبرید
دوچرخه های کورسی جاده یا مسابقه ای
دوچرخه های تریال
دوچرخه های کوهستان (MTB)
کراس کانتری( XC )
دانهیل ( DH )
فری راید (Freeride )
مقاله کوهنوردى و خطرات کوهستان
اختصاصی از یارا فایل مقاله کوهنوردى و خطرات کوهستان دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .
فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات:52
فهرست مطالب:
عنوان صفحه
کوه نوردی و خطرات کوهستان 1
خطر گرما وسرما در کوهستان 4
خطرات صاعقه در کوهستان 9
بهمن 11
بلاهای ممکن دیگر در کوهنوردی 20
کوه گرفتگی یا ارتفاع زدگی 21
بیماری کوه گرفتگی 21
پیشگیری از ارتفاع زدگی 29
سقوط در کوهستان 31
راههای جلوگیری از سقوط 32
خطر مه در کوهستان 33
کولاک در کوهستان 34
تغذیه در کوهستان 35
تجهیزات کوهنوردی 37
لایه بندی لباسها 38
مسئولیت حوادث کوهنوردی 50
منابع 52
کوهنوردى و خطرات کوهستان
ورزش کوهنوردى، با خطر همراه است، معمولاً بخشى از هر کتاب آموزش کوهنوردى، اختصاص به شناخت خطرهاى کوهستان و راه هاى مقابله با آن دارد. همچنین، در بیشتر شماره هاى هر مجله کوهنوردى، اخبارى از حادثه هاى مرگبار یا دردناک به چشم مى خورد. و در صفحه شناسنامه بسیارى از نشریات کوهنوردى، (و برگه هاى درخواست عضویت باشگاه هاى کوهنوردى و بروشورهاى همراه وسایل کوهنوردى) به «خطرهاى ذاتى» این فعالیت به صراحت اشاره شده و از خواننده خواسته شده که مسئولیت عواقب ناشى از حادثه هاى کوهستان را شخصاً بپذیرد.
سازمانهاى جهانى که فعالیتشان مرتبط با کوهپیمایى است، به این ویژگى اشاره دارند، براى مثال در مجموعه رهنمودهایى که اتحادیه جهانى حفاظت (IUCN) در زمینه نگهدارى و استفاده از مناطق کوهستانى ارائه داده است، در چند مورد به خطرهاى محیط هاى کوهستانى اشاره شده است: «رهنمود ۱۴۲- مخاطرات به طور سرشتى بخشى از تجربه کوهستان به شمار مى روند، باید آن را پذیرفت و به رسمیت شناخت. نباید هراس داشت، اما به وسیله احتیاط مستمر و درونى شده مى توان هراس را دست آموز و مهار کرد، مخاطرات را پشت سر گذاشت یا با آن روبه رو نشد و از کوهستان لذت برد. کوهستان هیچگونه بى احتیاطى را بر نمى تابد. » لازم به یادآورى است که آن درجه از «احتیاط مستمر» که بتوان با آن به کلى از خطر کوهستان دور شد، عملاً دست نیافتنى است و با کوهنوردى هاى نوآورانه و دشوار، قابل جمع نیست. بیان واقع بینانه خطرهاى کوهنوردى را مى توان در یکى از بندهاى «بیانیه تیرول» دید که توسط کریس بانینگتون، کوهنورد پرسابقه در کنگره آینده ورزش هاى کوهستانى در اینسبروگ اتریش (۸ سپتامبر ۲۰۰۲) خطاب به کوهنوردان خوانده شد، و مورد قبول بیش از یک صد کارشناس و کوهنورد و سنگ نورد برجسته جهان قرار گرفت: «مسئولیت خطر کردن ها (risks) را بپذیرید.»
بررسى هاى آمارى بسیارى در زمینه خطرهاى کوهنوردى انجام شده است. فقط براى ارائه یک نمونه، مى توان یادآور شد که از میان ۲۱۲ نفر کوهنورد که از ایران در قالب تیم هاى اعزامى فدراسیون از۱۳۵۲ تا ۱۳۸۲ به کوه هاى بلند جهان (هیمالایا، قراقوروم، تیان شان، پامیر) رفته اند، پنج نفر در کوه کشته شده اند (مرحومان عبدالله عزیزى، حسین حراستى، جلال فروزان در برنامه هایى به جز برنامه هاى فدراسیون، محمد داودى در یک برنامه فدراسیون در داخل کشور، محمد اوراز در یک برنامه برون مرزى فدراسیون). این میزان خطر (نزدیک به ۵/۲ درصد)، نشان دهنده میزان ریسکى است که کوهنوردان جدى و پرکار، کم و بیش با آن مواجه اند. البته کوهنوردى عمومى، نسبت به کوهنوردى در کوه هاى بلند جهان، خطر بسیار کمترى دارد، به طورى که شاید بتوان گفت خطر آن از خطر رانندگى حرفه اى و حتى غیرحرفه اى در ایران کمتر است.
در کوهنوردی خطرات به دو دسته تقسیم می شوند:
خطرات پیرامونی (OBJECTIVE HAZARDS)
و خطرات شخصی (SUBJECTIVE HAZARDS).
اصولا برای بررسی و تحلیل یک حادثه کوهنوردی ابتدا سعی می کنند در سطح کلان مشخص شود ین حادثه جزو کدام دسته است بعد به بررسی های فاکتور های آن می پردازند . اجازه بدهید مثالی بزنم : فرضا مرگ یک کوهنورد در بهمن. درست است که بهمن جزو خطرات پیرامونی است ولی اگر آن کوهنورد می دانسته که آن شیب بهمن خیز است بارش برف هم انجام شده اما باز قصد عبور از بهمن را داشته باشد. علت اصلی اتفاق جزو خطرات شخصی طبقه بندی و بعد بنا به معیار هی مربوطه تحلیل می شود. بعنوان نمونه گزارشات آلپاین کلوب آمریکا ACC و یا اتحادیه کوهنوران انگلیس The BMC نمونه های مشخصی از این شیوه بشمار می یند. اگر از هیاهوی خبری و رسانه ای در ین باره بگذریم و واقع بین تر به این فاجعه نگاه کنیم یا این فاجعه بخاطر اشتباهات فردی یا گروهی فنی رخ داده؟
تمام آموزش ها، تمام کلاسها و تمام تجارب برای ایجاد یک حاشیه ایمنی بین ما و این خطرات است. اما هیچ آموزشی و هیچ پیشگیریی نمی تواند محافظ صد در صدی در برابر این خطرات باشد. بنظر من درگذشتگان این فاجعه بسیار بد شانس بودند. در بدترین زمان در بدترین مکان حضور داشتند.
همه ما بهمنی را به امید نریختن آن بریده یم و به گیره ی سست آویزان شده یم . این همان بخش جذاب و غیر قابل پیش بینی کوهنوردی است که باید برای عموم برای جامعه شکافته شود.اگر سال دیگر نه اصلا ماه دیگر یک تیم قصد پیمایش این دره را بنماید . اگر سابقه عبور از این دره را دشته باشد اگر سابقه چند بار عبور در باران را هم در کارنامه خود داشته باشد اگر بهترین ابزار و لوازم را با خود ببرد و به سلامت از دره بیرون بیاید . می توانیم بگوییم:ببینید کار این تیم درست بود.
خطر سرما و گرما در کوهستان
حقایقی درباره سرما از فیزیک:: سرما ما را سرد و گرما ما را گرم می کند، درست، اگر قرار بود ما تمام عمرمان را در یک محیط گرم و نرم باشیم همین سطح از اطلاعات برایمان کافی بود. اما برای کوهنوردی اطلاعات بیشتری نیاز است. برای عموم مردم این موضوع جا افتاده است که اگر در هوای آزاد باشند و احساس سرما کنند و در همان حین باد بوزد آنها احساس سرمای بیشتری را خواهند کرد اما دلیل این موضوع چیزی است که برایشان اهمیت ندارد. اما پاسخ آن برای ما اهمیت زیادی دارد. دلایل علمی که در پشت این مطلب قرار دارد برای ما بسیار راهگشا خواهد بود. ما بدنبال یافتن دلایل علمی لرزییدن، احساس گرما و سرما هستیم. برای ما جزییات اهمیت دارد. هر چقدر که این جزییات را بدانیم احتمال صعود موفق خود را افزایش داده ایم. پس بیا یید با جزییات شروع کنیم. با اتمها.
حرکت اتمها :: هر اتمی محتوی انرژی است. اتمها حرکت می کنند و هر چقدر پرانرژی تر باشند با سرعت بیشتری حرکت می کنند. این حرکت با گرما اندازه گیری می شود. پس حرکت سریعتر نشانه گرمای بیشتر است. قانونی هست که می گوید: انرژی همواره بدنبال تعادل یافتن است. اما این تعادل با انتقال انرژی از سطح بالاتر به سطح پایینتر شکل می گیرد.و به عبارت دیگر از گرما به سرما. اتفاقی که می افتد آن است که در هنگام برخورد اتمها به یکدیگر انرژی از اتمهای پر انرژی به اتمهای کم انرژی منتقل می شود. در این راه بخشی از گرما به اتم های کم انرژی منتقل می شود و به این شکل تعادل برقرار می شود. حالا می توان گفت که گرما وجود انرژی و سرما نبود انرژی است. حرکت اتمها در دمای °C 273.15 – یا در 0° درجه کلوین متوقف می شود. دمای بخشهای درونی (Core) بدن ما 37°C و دمای لایه بیرونی آن 34°C است. به علت این اختلاف دما (گرادیان حراراتی)، حرارت هسته بدن به سمت لایه بیرونی منتقل می شود و حرارت (انرژی) از سطح پوست بدن به محیط منتقل می گردد. بسته به نوع پوشش، بخشی این حرارت از لباسها عبور کرده و به اتمسفر وارد می شود. این فرآیند، انتقال حرارت به طریقه هدایت (conduction) نامیده می شود.