مقاله علف‌های هرز مزارع گندم ایران و کنترل آنها

اختصاصی از یارا فایل مقاله علف‌های هرز مزارع گندم ایران و کنترل آنها دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:50

فهرست مطالب:
عنوان                                                  صفحه
مقدمه
علف‌های هرز مزارع گندم کشور
بررسی خسارت علف‌های هرز در مزارع گندم کشور
سطح آلودگی به علف‌های هرز در مزارع گندم سراسر کشور
روشهای مدیریت علف‌های هرز مزارع گندم
    پیشگیری
    تحت نظارت قرار دادن مزارع و آمار برداری دوره ای از علف‌های هرز آن
    پیش بینی جمعیت علف‌های هرز در سال زراعی آینده
    رعایت بهداشت زراعی
    روشهای زراعی
    روشهای مکانیکی
   روشهای کنترل شیمیایی
علف‌کش‌های ثبت شده برای گندم در ایران
مقدمات لازم برای کنترل شیمیایی علف‌های‌هرز
برخی مشخصات علف‌کش‌های ثبت شده برای گندم
    باریک برگ کش های گندم
    نکات قابل ذکر در مصرف باریک برگ کش ها
    پهن برگ کش های گندم
    علف کش های دو منظوره گندم
مشکلات اجرایی موجود برسر راه مدیریت علف‌های هرز گندم
 منابع
همراه با جداول و نمودار

مقدمه
گندم به عنوان اساسی ترین محصول در الگوی غذایی ایرانیان از جایگاه ویژه ای برخوردار است، به گونه ای که همواره در سیاستگذاری ها محور اصلی بوده است. این محصول در سراسر کشور به صورت آبی و دیم کشت می شود.
میزان تولید گندم کشور در سال زراعی 79-1378 حدود 8 میلیون تن برآورد شده است که 5/74% از کشت آبی و مابقی از کشت دیم بدست آمده است. متوسط عملکرد گندم آبی کشور در این سال 2788 کیلوگرم و متوسط عملکرد گندم دیم 701  کیلوگرم در هکتاربوده است. بیشترین عملکرد آبی و دیم در بین استانها با 3475 و 2227 کیلوگرم متعلق به استان گلستان است.
آنچه مسلم است هنوز تا رسیدن به مرز خودکفایی راه طولانی در پیش است. برای حرکت در جهت تامین گندم مورد نیاز کشور  باید به افزایش پتانسیل تولید و حفظ حداکثر پتانسیل موجود توجه داشت. امروزه در کشورهای پیشرفته فعالیت هایی که صرفاً برا ی حفط پتانسیل تولید صورت می گیرد با فعالیتهایی انجام شده برای افزایش پتانسیل تولید برابری می کند و همین امر باعث شده است که در این کشورها فاصله بین تولید در شرایط مزرعه کشاورز و تولید در شرایط مزارع تحقیقاتی، نسبت به کشورهای در حال توسعه، به مراتب کمتر باشد. بر اساس گزارشهای موجود حدود نیمی از تحقیقاتی که در ایستگاههای تحقیقات کشاورزی آمریکا صورت می گیرد مربوط به تحقیقات حفاظتی است.
یکی از روشهای مؤثر برای حفظ پتانسیل تولید، مدیریت علف‌های هرز است. در حال حاضر کشورهای پیشرفته توانسته اند خسارت ناشی از علف های هرز را به 5%کاهش دهند،این در حالی است که در کشورهای در حال توسعه این خسارت 25%ویا بیشتر است.هنگامی که گفته می شود خسارتعلف های هرز 25%است منظور این است،منظور این است که اگر با علف های هرز مبارزه شود،25%به عملکرد افزوده خواهد شد.به نظر می رسد که اگر بتوان از طریق مبارزه با علف های هرز25%عملکرد راافزایش داد،این روش به مراتب ارزانتر از روش های وقتگیر و پرهزینه به نژادی (که البته آن هم به جای خود ضروری و حیاتی است)خواهد بود.

علفهای هرز مزارع گندم کشور
منابع مختلف تعداد علف‌های هرز مزراع گندم ایران را بیش 200 گونه ذکر کرده اند. ولی آنچه مسلم است همه این گونه ها علف‌های هرز مهم و بسیار خسارت‌زا نیستند. بسیاری از این علف‌های‌هرز اتفاقی بوده و اهمیت زیادی ندارند. جدول 1 تعدادی از علف‌های هرز مهم پهن‌برگ و باریک‌برگ موجود در مزارع گندم کشور و جدول 2 نیز فهرست نام فارسی و نام علمی آنها را به تفکیک مناطق اقلیمی نشان می دهند. علف‌های هرزی مانند خاکشیر، خردل وحشی، شلمی، یولاف وحشی، پیچک و غیره در اغلب اسـتـانهای ایران یافـت می شوند. هـمان طور که در جدول 1 ملاحـظه می شود از بـیـن پهن‌برگـهـا، خردل‌وحـشـی( شکل 1) و از بین باریک‌برگها نیز یولاف‌وحشی( شکل2) در همه 4 اقلیم مشترک است. برخی از علف‌های هرز نیز به دلیل تحمل در برابر روشهای کنترل، جزء علف‌های هرز مسئله ساز محسوب می شوند. از جمله این علف‌های هرز می توان به خارشتر در یزد و خراسان، شیرین بیان در غرب، تلخه در قزوین، جو دره در فارس، علف شور در قم ، میاگروم در اصفهان، سیلن وجغجغک در استان مرکزی، پیچک در همدان، گلایول در دیمکاریهای اطراف اردبیل، ارشته خطایی در اطراف خوی و اخیراً در اطراف تهران، پنیرک در مناطق گرمسیری مانند خوزستان و بروموس در بلوچستان اشاره نمود.
به طور کلی پویایی جمعیت علف‌های هرز باعث شده است که همواره یکی از علف‌های‌هرز در مزارع گندم به عنوان علف‌هرز غالب بروز پیدا کنند. علی رغم آنکه در یک مقطع زمانی تلاشهای زیادی صرف کنترل علف‌های‌هرز غالب یک منطقه می شود و آن علف‌هرز از بین می‌رود، ولی پس از مدت کوتاهی علف‌های‌هرز دیگر میدان را خالی از رقیب دیده و به عنوان علف‌هرز غالب مطرح می شود. به همین دلیل همواره با علف‌های هرزی مواجه خواهیم شد که روش کنترل آنها ناشناخته است.
  در ایران تعدادی از علف‌های هرز وجود دارند که به دلایلی از جمله کم اهمیت بودن طی سالهای گذشته، بی توجهی نسبت به افزایش جمعیت آنها و عدم تحقیق برای یافتن روشی مؤثر برای کنترل آنها، هنوز راه حل مناسبی برای کنترل آنها یافت نشده است و در آینده باید به طور جدی مورد توجه قرار گیرند. این علف‌های هرز عبارتند از: شیرین بیان (Glycrhiza glabra)، چاودار (Secale cereale)، جو دره (Hordeum spontaneum)، جو خودرو Hordeum vulgar))، تلخه (Acroptilon repense)، علف شور (Salsola kali)، صابونک (Silen conoidea)، کمندی‌(‌Mayagrum perfoliatum)، جغجغک(Vacaria pyramidata)، بابونه( Anthemis altissima ) و تلخ‌بیان‌‌(Sophora alopecuroides).