اهمیت موضوع
رقابت در بازارهای جهانی به حدی گسترش یافته است که تنها تکیه بر کارایی درونی و نکات قوت یک امروزه شرایط اقتصادی جهانی تغییر کرده است و باعث گردیده فضا، مسافت و زمان مغلوب تحولات تکنولوژی شود . انقلاب در حمل و نقل و ارتباطات موجب دسترسی سریع و آسان و کم هزینه شرکت های بزرگ بین المللی به مواد خام نیروی کار ارزان و از طرف دیگر گسترش قدرت انتخاب مصرف کنندگان شده است .
بنگاه به تنهایی تضمینی برای دوام و رشد آن در عرصه جهانی و حتی داخلی نمی تواند باشد و به ناچار بنگاهها باید از جنبه های مشترک قابل بهره برداری یکدیگر نیز استفاده کنند و با هم افزایی جمعی خود رادر مقابل تهدیدهای موجود در محیط رقابتی توانا نمایند . ارتباطات گسترده تجاری و اقتصادی و فرآیند جهانی شدن و پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی و مهمتر از همه اینها منطق اقتصادی ، استفاده از دیوارهای گمرکی را برای مقابله با رقبای قدرتمند صنایع کشور نه توجیه می کند و نه مجاز می سازد . لذا ضروری است که زمینه های لازم برای تقویت توان رقابتی صنایع فراهم گردد .
ادغام شرکتها به دلیل فراهم نمودن زمینه ای برای استفاده بهتر از امکانات موجود نظیر دانش و مهارتهای مدیریتی ، امکان تحقیق و توسعه بیشتر ریال استفاده کاملتر از ظرفیت های تولیدی موجود ، کاهش رقابت داخلی از طریق امتداد و گستردگی عملیات در صنایع مختلف داخلی و بالا رفتن توان مقابله با کالاهای وارداتی ، شانس بیشتر برای ریسک پذیری ( به دلیل جبران ضرر احتمالی از طریق سود سایر فعالیت ها ) ، تضمین تقاضا برای محصول تولیدی موجود در ابتدای زنجیره تولید ، صرفه جویی در هزینه حمل و نقل و تبلیغات و هزینه های سربار ، حذف واسطه ها وکاهش قیمت تمام شده ، استفاده از صرفه جوییهای ناشی از مقیاس و..... یکی از راهکارهای بسیار موثر برای تقویت توان رقابتی جهت فعالیت در عرصه جهانی است . همین منطق اقتصادی در عرصه بین المللی بسیاری از شرکتها را به تشریک مساعی با یکدیگر تشویق کرده است .