دانلود مقاله اخلاق قرآنی در جامعه قرآنی از دیدگاه آیات و روایات

اختصاصی از یارا فایل دانلود مقاله اخلاق قرآنی در جامعه قرآنی از دیدگاه آیات و روایات دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مشخصات این فایل
عنوان: اخلاق قرآنی در جامعه قرآنی از دیدگاه آیات و روایات
فرمت فایل: word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 17

این مقاله درمورد اخلاق قرآنی در جامعه قرآنی از دیدگاه آیات و روایات می باشد.

خلاصه آنچه در مقاله اخلاق قرآنی در جامعه قرآنی از دیدگاه آیات و روایات می خوانید .

اخلاق در روایات
از جمله موضوعاتى که قرآن مجید آن را به عظمت یاد نموده: خوش اخلاقى پیغمبر اکرم اسلام می‌باشد، چنان که در: (سوره قلم)، آیه 4 راجع به اخلاق آن حضرت می‌فرماید: «وَ إِنَّکَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظِیمٍ؛ و حتما تو داراى یک خلق بزرگى می‌باشى»
اخلاق پیامبر مطابق و هماهنگ با قرآن بود. خداوند او را به مثل این سخنان تربیت کرد که:
1.خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلِینَ؛ با آن‌ها مدارا کن و به نیکى‏ها دعوت نما و از جاهلان روى بگردان». (سوره اعراف/199)
2. إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسانِ وَإِیتاءِ ذِی‌الْقُرْبى‏ وَیَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَالْمُنْکَرِ وَالْبَغْیِ؛ خداوند فرمان به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان مى‏دهد، و از زشتی‌ها و منکرات‏ و ظلم و ستم نهى مى‏کند». (سوره نحل/90)
3.وَاصْبِرْ عَلى‏ ما أَصابَکَ؛ در برابر مصائبى که به تو مى‏رسد شکیبا باش». (سوره لقمان/17)
4.فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ؛ از آن‌ها درگذر و صرف‌نظر کن». (سوره مائده/13)
5.ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ؛ بدى را با نیکى دفع کن». (سوره فصلت/34)
و آیات دیگر، سپس خداوند سیماى ظاهر و نهان آن‌ حضرت را کامل نمود، و او را چنین ستود: «وَ إِنَّکَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظِیمٍ؛ و تو قطعا اخلاق عظیم و برجسته‏اى دارى». (سوره قلم/4)
آرى فضل بیکران خداوند را بنگر که چگونه عطا کرد و سپس ستود. سپس پیامبر صلی الله علیه و آله به انسان‌ها آموخت که خداوند ارزش‌هاى اخلاقى را دوست دارد، و انحرافات و لغزش‌هاى اخلاقى را دشمن دارد، و فرمود: «بعثت لاتمّم مکارم الاخلاق؛ من براى آن به رسالت مبعوث شدم که ارزش‌هاى اخلاقى انسان‌ها را تکمیل کنم.» سپس همه انسان‌ها را با تأکید و ترغیب فراوان به رعایت ارزش‌هاى اخلاقى فراخواند.
سعید بن هشام مى‏گوید: به عایشه گفتم: اى ام‌المؤمنین، لطفا درباره اخلاق پیامبر برایم صحبت بدار، گفت: مگر قرآن نخوانده‏اى؟ گفتم: چرا. گفت: اخلاق پیامبر همانست یعنى تمام اخلاق پسندیده قرآنى را عمل می‌فرمود، این حدیث را مسلم در صحیح خود آورده است.
یزید بن بابنوس مى‏گوید:‌به عایشه گفتیم: اخلاق رسول خدا چگونه بود؟ گفت: اخلاق پیامبر همان اخلاق قرآن بود سپس ده آیه اول سوره مومنون را خواند و گفت اخلاق پیامبر صلی الله علیه و آله این چنین بود.
ابودرداء هم مى‏گوید: از عایشه درباره اخلاق پیامبر صلی الله علیه و آله پرسیدم. گفت: اخلاق او همان اخلاق قرآن بود. از آن چه قرآن را خشنود سازد راضى بود و از آن چه قرآن را خشمگین سازد خشمگین مى‏شد.
عطیه عوفى در تفسیر آیه «وَ إِنَّکَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظِیمٍ» آیه 4 سوره 68 مى‏گوید: منظور ادب قرآنى است، یعنى پیامبر صلی الله علیه و آله مودب به آداب قرآنست.
از انس روایت است که گفت: پیامبر صلی الله علیه و آله خوش خلق‏ترین مردم بود من برادر کوچکى داشتم که تازه او را از شیر گرفته بودند و او را مواظبت می‌کردم کنیه‏اش ابوعمیر بود، پیامبر چون او را مى‏دیدند مى‏گفتند از شیر گرفتن چه بر سرت آورده است؟ و با او بازى می‌فرمود. این روایت را هم مسلم در صحیح خود آورده است.
از ثابت، از انس روایت است که مى‏گفت: پیامبر صلی الله علیه و آله زیباتر و بخشنده‏تر و شجاع‏تر مردم بود. مسلم و بخارى هر دو نفر این حدیث را نقل کرده‏اند. على بن احمد بن عبدان از انس روایت مى‏کند که مى‏گفت پیامبر صلی الله علیه و آله هرگز دشنام نمیداد، ناسزا نمى‏گفت و لعن و نفرین نمى‏فرمود، به هنگام بازخواست حداکثر به طور شوخى مى‏گفت فلانى را چه می‌شود چرا کوتاهى مى‏کند. این حدیث را هم بخارى در صحیح خود آورده است.

عبدالله بن عمر هم مى‏گفت: پیامبر هرگز ناسزا نمى‏گفت و دشنام نمی‌داد، همواره مى‏گفت گزیده‏ترین شما آن‌هایى هستند که خوش خلق‏ترند.
ابوعبدالله جدلى مى‏گوید: از عایشه درباره اخلاق پیامبر صلی الله علیه و آله پرسیدم، گفت: هرگز دشنام و ناسزا نمى‏گفت. در کوچه و بازار بلند صحبت نمی‌کرد، بدى ‏را با بدى پاداش نمى‏داد بلکه همواره عفو و گذشت مى‏فرمود.
یزید بن هارون و اسحاق بن یوسف ازرق هر دو از زکریاء، از ابواسحاق، از ابوعبدالله جدلى نقل مى‏کند که مى‏گفته است از عایشه پرسیدم اخلاق پیامبر صلی الله علیه و آله در خانه چگونه بود؟ گفت: از همه مردم نیک خلق‏تر بود نه دشنام مى‏داد و نه یاوه‏گو بود و نه در کوچه و بازار اهل هیاهو، بدى را با بدى پاداش نمى‏داد بلکه عفو مى‏فرمود و گذشت مى‏کرد.
امام على علیه السلام در بیان احوال و اخلاق پیامبر خدا می‌فرماید: ...هیچ گاه دو کار براى او (پیامبر صلى الله علیه و آله) پیش نیامد، مگر این که دشوارترینِ آن دو را برگزید.
الطبقات الکبرى به نقل از عایشه، در پاسخ این سؤال که: اخلاق پیامبر صلى الله علیه و آله در محیط خانه چگونه بود؟ فرمود: خوش‏خوترینِ مردمان بود. نه دشنام مى‏داد و نه بدزبانى مى‏کرد و نه در کوچه و بازار، هیاهو به راه مى‏انداخت و نه بدى را به بدى جبران مى‏کرد؛ بلکه مى‏بخشید و گذشت مى‏کرد.
اشعار زیبا در وصف اخلاق پیامبر صلی الله علیه و آله
فاق النّبیین فى خلق و فى خلق × ولم یدا نوه فى علم ولاکرم‏
و کلّهم من رسول اللّه ملتمس × غرفا من البحر او رشفا من الدیم‏
فهو الّذى تمّ معناه و صورته × ثمّ اصطفاه حبیبا بارئ النّسم
منزّه عن شریک فى محاسنه × فجوهر الحسن فیه غیر منقسم‏
پیامبر در سیماى ظاهر، و اوصاف اخلاقى بر همه پیامبران برترى یافت، و هیچ کس از آن‌ها در علم و کمال، به پایه او نمى‏رسند و همه آن‌ها در پیشگاه رسول خدا صلی الله علیه و آله تقاضاى اندکى از دریا و قطره‏اى از باران کمال را دارند. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله همان انسان کاملى است که در ظاهر و باطن در حد اعلاى کمال قرار دارد، و خداوند خالق انسان‌ها او را به عنوان حبیب خود برگزیده است و به راستى آن حضرت در شئون نیک اخلاقى، همتائى ندارد و جوهر حسن و زیبائى او، منحصر به او است.
رسول خدا صلى الله علیه و آله مى‏فرمود: من به اخلاق نیک و پسندیده برانگیخته شده‏ام.
امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند رسول خویش را به اخلاق نیک و پسندیده مخصوص گردانید، شما هم خود را بیازمایید، اگر آن اخلاق نیک در شما بود خداى را سپاس گفته و از او بخواهید تا آن را در شما بیفزاید. سپس امام علیه السلام آن‌ها را بدین ترتیب ده خصلت شمرد: یقین، قناعت، صبر، شکر، بردبارى، خوش‏خلقى، سخاوت، غیرت، شجاعت و جوانمردى.

بدها و خوب ها در کلاس قرآن
قرآن مجید آدم های خوب و آدم های بد را چگونه توصیف کرده است؟ در این توصیفات بین زن و مرد تفاوتی هست ؟
نیکی: به طور کلى از دیدگاه قرآن مجید، خوبى و بدى، درستى و نادرستى و مکر و حقیقت، به قوّت ایمان و ضعف آن بستگى دارد و در این باره تفاوتى میان زن و مرد نیست؛ بنابراین، فرد فاسد و مکّار (چه زن باشد و چه مرد) فردى است که پیرو هوى و هوس بوده، به دستورات الهى بى اعتنا است و به جاى بندگى خدا، بنده شیطان و غرایز نفسانى خویش است.
قرآن اوصاف انسان هاى مۆمن و صالح و فاسق و منافق را در آیاتى بیان کرده است؛ از جمله:
«وَالْمُۆْمِنُونَ وَالْمُۆْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاء بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَیُۆْتُونَ الزَّکَاةَ وَیُطِیعُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَـئِکَ سَیَرْحَمُهُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ»؛(1)
و مردان و زنان باایمان دوست و یاور و سرپرست یکدیگرند، به هر کار نیک (از نظر عقل و شرع) فرمان مى‏دهند و از هر کار زشت (از دیدگاه عقل و شرع) بازمى‏دارند و نماز را برپا مى‏کنند و زکات مى‏دهند و از خدا و فرستاده او فرمان مى‏برند آنهایند که خداوند به زودى مورد رحمتشان قرار مى‏ دهد، که همانا خداوند غالب مقتدر و با حکمت (در مرحله تکوین و تشریع و جزا) است.
در این آیه به پنج صفت براى انسان هاى پاک و صالح اشاره شده که هر یک از این صفات، دلیل قوّت ایمان و منشأ صفات نیک دیگرى است و در آیه اى دیگر، پنج صفت براى انسان هاى فاسد و مکّار بیان مى کند: «الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمُنکَرِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَیَقْبِضُونَ أَیْدِیَهُمْ نَسُواْ اللّهَ فَنَسِیَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ هُمُ الْفَاسِقُونَ»؛(2)
مردان و زنان منافق برخى از برخى دیگرند (با هم پیوند اعتقادى و عملى دارند) به کار ناپسند فرمان مى‏دهند و از کار پسندیده بازمى‏دارند و دستان خود را (از انفاق در راه حق) مى‏بندند خدا را فراموش کردند خدا هم آنها را فراموش نمود (پس از اتمام حجت به حال خودشان واگذاشت) مسلّما منافقان همان نافرمانانند.

در این آیات به صفاتى که در برابر یکدیگرند اشاره شده است. بدیهى است که هر چیزى را باید با ضدّ آن شناخت؛ انسان هاى خوب و صالح، با یکدیگر دوست و انسان هاى فاسق و مکّار، با یکدیگر دشمن هستند.
افراد صالح، امر به معروف و ناصالحان، نهى از معروف مى کنند. نیکوکاران دست بخشنده دارند و بدکاران هرگز چنین نیستند. آنها مطیع خدایند و اینها به کلى خدا را فراموش کرده و بنده هوى و هوس خویش شده اند.
ایمان به خدا و تسلیم طغیان گرى هاى فرعونیان نشدن، صلابت در ایمان، پاکدامنى و عفاف و تسلیم شدن در برابر دستورهاى الهى و بالاخره عبادت و بندگى مدام داشتن از ویژگى هایى است که خداوند براى آسیه و مریم برشمرده است
در سوره فرقان اوصاف دیگرى براى بندگان خوب و صالح بیان شده است: « وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا »؛(3)
و بندگان (واقعى خداى) رحمان کسانى‏اند که بر (روى) زمین با آرامش و فروتنى راه مى‏روند، و چون نادانان آنها را (به گفتار ناروا) طرف خطاب قرار دهند آنها سلام (سخنى مسالمت‏آمیز و دور از خشونت) گویند.
سپس در ادامه، اوصاف فراوانى براى آنان بیان مى کند؛ از جمله:
آنها کسانى هستند که براى خدا سجده مى کنند و براى غیر خدا کُرنش و تعظیم نمى کنند؛ از هرگونه افراط و تفریط در امور زندگى، از جمله انفاق پرهیز مى کنند؛ هرگز معبود دیگرى غیر از خدا را نمى پرستند و مرتکب فحشا و کار زشت نمى شوند.(4)
بدیهى است که در مقابل این صفات پسندیده اى که براى بندگان خوب و صالح بیان شده، صفات مذمومى براى انسان هاى فاسد و ناصالح وجود دارد.
از نشانه های زنان خوب
حفظ حجاب و عفت یکى از نشانه هاى زنان خوب است. قرآن کریم هنگام معرفى زنان کافر به زنان نوح و لوط پیامبر علیهماالسلام اشاره مى کند(5) و هنگام معرفى یک مۆمن نمونه مى فرماید: «وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِینَ آمَنُوا اِمْرَأَةَ فِرْعَوْنَ».(6)

بخشی از فهرست مطالب مقاله اخلاق قرآنی در جامعه قرآنی از دیدگاه آیات و روایات

مقدمه
معیار های اخلاق قرآنی
اخلاق در روایات
بدها و خوب ها در کلاس قرآن
نتیجه گیری و برداشت:
پی نوشت ها :
منابع :