نحوه برخورد و درمان بیمار پرخاشگر:
پرخاشگری: هر نوع رفتار که منجر به آسیب به خود یا دیگری گردد پرخاشگری نامیده می شود.
نخستین کار در ارزیابی رفتار خشن، تعین علت آن است. علت، مسیر درمان را تعیین می کند.
بزرگترین اشتباه در مراکز درمانی، نادیده گذاشتن یک بیماری عضوی به عنوان علت اختلال روانی است.
30-5 درصد مراجعین مرکز فوریت روانپزشکی دچار اختلال جسمی هستند که موجب همه یا بخشی از علایم روانی آنها است. ضربه مغزی، سوء مصرف دارو (ار جمله الکل)، سکته مغزی- اختلالات متابولیک و داروها ممکن است موجب رفتار ناهنجار گردد و اخذ سابقه دقیق در این زمینه ها ضرورت دارد.
ترکیبات دارویی:
در صورت حضور علایم سایکوزیا بیماران خشن تحریکی را می توان با ترکیب های زیر کنترل نمود.
1- 10-5 میلیگرم هالوپریدول+ 1 عدد آمپول بیپیریدین عضلانی یا وریدی
2- 10-5 میلیگرم هالوپریدول + 10-5 میلیگرم دیازپام وریدی یا لورازبام عضلانی در صورتی که کنترل سریع و بیشتر علایم مورد نظر باشد
خصوصیات پارانویا:
افراد معتاد به مت آمفتامین بطور شایع با سطوح قابل توجه اضطراب و پارانویا به مراکز درمانی سوء مصرف مواد یا درمانگاه مراجعه می کنند.
بطور معمول، نشانه ها به حد سایکوز نمی رسد ولی فکر کردن در این افراد مختل بوده و اضطراب زیادی را تجربه می کنند. در گفت و گو با این افراد باید مراقب بود زیرا تا حد زیادی خطرناک و غیرقابل پیش بینی اند. یک روش
مصاحبه غیرتهاجمی را باید انتخاب کرد
تا جلوی تشدید اضطراب و ترس
این افراد را بگیرد.
اختلال خواب ناشی از مت آمفتامین:
با شروع و در ضمن مسمومیت با بیخوابی و محرومیت از خواب نمایانگر می گردد. در حالی که ترک شیشه ممکن است با پرخوابی و کابوس همراه گردد.
مصرف بنزو دیازپین در کاهش کابوس شبانه کمک کننده است اما خطرات وابستگی به بنزودیازپین را باید در نظر داشت و دارو را برای یک دوره مشخص مصرف نمود.
دانلود پاورپوینت مدیریت بیماران پرخاشگر - 39 اسلاید