ابرها (شرح و توصیف انواع ابرها)

اختصاصی از یارا فایل ابرها (شرح و توصیف انواع ابرها) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 28

شرح و توصیف انواع ابرها

الف: ابرهای بالا HIGH CLOUDS

ابرهای سیروس CIRRUS (CI)- این نوع ابر بصورت رشته های گسترده که به صورت پر مرغ یا یال اسب و یا انبوه موهای پریشان دیده می‎شود رنگ آن سفید است و سایه ندارد و خورشید و ماه از پشت آن بخوبی دیده می‎شوند. این ابر از کریستالهای یخ تشکیل شده است.

در طبقه بندی ابرها این نوع ابر بالاترین و نازکترین است و میزان برودت آن در 20000 پائی بین 36- درجه تا 41- درجه سانتیگراد است.

گوناگونی این ابر زیاد است و هنگامی که بصورت خیلی نازک- توری شکل و جدا از هم ظاهر می‎شود و با ابر سیرواستراتوس و آلتواستراتوس نیز ارتباطی برقرار نکرده باشد یعنی پس از این ابر دو ابر فوق الذکر به ترتیب ظاهر نشوند، معمولاً بعنوان علامت هوای خوب و پایدار شناخته شده است.

با افزایش بخار آب در این نوع ابر شکل آن از حالت رشته ای بصورت منگوله های زیر که به طور منظم و در یک ردیف پهلوی هم قرار دارند تبدیل می‎شود و اگر بعد از این نوع ابر، ابرهای پوششی سیرواستراتوس و آلتواستراتوس همراه باشد معمولاً می‎توان بعد از 24 تا 48 ساعت انتظار هوای نامساعد را داشت. هنگام طلوع و غروب خورشید اگکر رنگ این ابر در افق زرد یا متمایل به قرمز روشن باشد معمولاً این علامت مناسب برای هوای خوب فرد است.

لذا نام ابری که دارای و یا همراه با لغت نیمبو یا نیمبوس باشد به معنی باران زا بودن آن ابر است.

نکته: بعلت اهمیت خاص ابرکومولو نیمبوس که همیشه همراه با توربولانس TURBULANCE باران شدید HEAVY RAIN- رعد و برق THUNDER می‎باشد خلبانان این ابر را به نام (SEA BEE) می گویند.

یکی از کتب پراهمیت سازمان جهانی هواشناسی WMO کتاب اطلس ابر است که با مراجعه به آن و مطالعه عمیق در مورد انواع ابر- ساخت و ارتفاع آن می‎توان اطلاعات دقیقتری درباره ابر به دست آورد.

باستناد کتاب دیربانی ابر به شماره 407 : WMO : NO ارتفاع ابر بر حسب عرضهای مختلف به قرار زیر است:

ارتفاع ابر در منطقه قطبی مناطق معتدله منطقه حاره

بالا- پا(25000 تا 10000) پا(45000 تا 16500) پا(60000 تا 20000)

متوسط - پا(13000 تا 6500) پا(23000تا 6500) پا(25000تا 6500)

پائین- پا(6500 تا سطح زمین) پا(6500تا سطح زمین) پا(6500تا سطح زمین)

این ابر بر اثر نوسانات و جنبشهایی که در لایه نازکی از ابر سیروس یا سیرواستراتوس قرار دارند و در دمای خاصی نیز ناپایدار هستند شکل می گیرند. بهرحال این ناپایداری معمولاً در زمان محدودی انجام می‎شود.

ابر سیروس و سیرواستراتوس در بعضی اوقات سریعاً تبدیل به ابر سیروکومولوس شده ولی بعد از مدت کمی فرم اصلی خود را به دست می آورند که هیچگونه نشانه ای از ابر سیروکومولوس CIRRO COMULUS (Cc) در آن مشاهده نمی‎شود. این نوع ابر غالباً بشکل کرکهای منگوله ای دیده می‎شود و معمولاً این نوع ابر همراه با هوای خوب می‎باشد.

اگر ضخامت این ابر افزایش یافته و سایه آن نیز تیره تر شده و بعد از آن همراه با ابر آلتواستراتوس باشد احتمال وقوع باد و باران موجود است.

ب- ابرهای متوسط MEDIUM OR MIDDLE CLOUDS

ابر آلتوکومولوس ALTOCUMULUS (Ac)

این نوع ابر شبیه توده عظیمی از حبابهای کوچک که به رنگ سفید یا مایل به خاکستری است و بعضی قسمتهای آن دارای سایه است دیده می‎شود. حبابهای تشکیل شده این ابر همراه با نظم خاصی پهلوی هم قرار دارند. اگر در ارتفاعات بالا باد شدید در حال وزش باشد این ابر تغییر شکل یافته و به صورت عدسی های پراکنده در یک یا چند لایه ملاحظه می‎شود.

این نوع ابر را آلتوکومولوس لنتی کولاریس ALTOCUMULUS LINTI CULARIS یا آلتوکومولوس عدسی شکل گویند.

شناخت این نوع ابر برای خلبانان هواپیماهای کوچک دارای اهمیت است زیرا با مشاهده این ابر می‎توان به باد شدید در ارتفاع برابر با این لایه پی برد. در ابر Ac خورشید و ماه به سختی دیده می‎شوند و با افزایش ضخامت آن دیگر مشاهده نمی‎شوند.

ابر سیرواستراتوس CIRRO STRATUS (CS)

این نوع ابر بصورت تور خیلی نازک در آسمان دیده می‎شود و خورشید و ماه از ماورا، آن قابل رویت اند.

رنگ این ابر سفید متمایل به شیری است. بعلت انعکاس و نحوه شکست نور خورشید یا ماه بر روی کریستالهای یخ آن همواره هاله ای در اطراف خورشید و ماه ملاحظه می‎شود.

با افزایش بخار آب و ضخیم شدن ابر سیرواستراتوس قطر هاله کوچکتر می‎شود. میانگین ارتفاع این ابر از سطح دریای آزاد (ALTI TUDE) حدود 28000 پا است.