لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 13
آزولا برای اولین با در سال 1915 توسط مارک شناسائی شد. (2) این سرخش قادر است از طریق همزیستی با نوعی جلبک سبز- آبی تثبیت کننده ازت به نام نابینا آزولی که در حفره برگی قرار دارد ازت هوا را تثبیت نماید.
از انواع آزولا تنها دو گونه فیلیکولوئیدس و آزولا پیناتا با شرایط کشور ما مطابقت دارد.
مرفولوژی آزولا
آزولا به رنگ‌های مختلفی همچون، بفنش، قرمز، آجری، زرد، قهوه‌ای روشن، سبز روشن و سبز تیره دیده می‌شود که این تفاوت رنگ به علت گونه‌های متفاوت و میزان تولید آنتوسیانین (عامل رنگ قرمز) متفاوت در گونه‌ها است.
اندازه گونه‌های مختلف آزولا بین 1 الی 5/2 سانتی‌متر است.
آزولا دارای یک ساقه اصلی و انشعابات جانبی است که برگ‌های کوچک یک در میان روی هم قرار گرفتند و ساقه‌های جانبی را می‌پوشانند.
ریشه آزولا به طول 2 تا 5/1 سانتی‌متر و غوطه‌ور در آب است که دارای سه نوع ریشه است 1- ریشه‌های جوان که رنگی متمایل به سبز دارند 2- ریشه‌های فعال با تارهای کشنده 3-0 ریشه‌های پیر قهوه‌ای رنگ که در مرحله پوسیدگی و رها شدن در آب هستند.
در نزدیکی قائده و از زمان ظاهر شدن برگ دوم حفره‌ای به وجود می‌آید که به آن حفره برگی گویند که جایگاه جلبک سبز-آبی آنابینا آزولی می‌باشد.
آنابینا ترکیبات نیتروژن ساخته شده توسط سیانوباکتر را ذخیره کرده و آنابینا نیز به نوبه خود ترکیبات کربنی که توسط سرخس طی پدیده فتوسنتز توسط سرخس طی پدیده فتوسنتز تولید میگردد را مورد استفاده قرار می‌دهد.
سلول‌های هتروسیست نیتروژن هوا را به آمونیاک تبدیل نموده و مازاد نیاز آنابینا را به درون حفره برگی ریخته که توسط سرخس جذب میگردد.
همچنین آزولا می‌تواند فسفر را به میزان 1 تا 2 درصد وزن خشک خود ذخیره نموده و در محیطی با فقر فسفر به رشد و تکثیر خود ادامه دهد و یا پس از مخلوط شدن با خاک این فسفر را به گیاه منتقل نماید
پتاسیم: پتاسیم ذخیره شده در آزولا پس از پوسیده شدن سرخس به خاک بازگشته باعث افزایش پتاسیم میگردد.
فواید استفاده از آزولا
تامین نیتروژن
اصلاح ساختمان خاک
ذخیره سازی پتاسیم
جلوگیری از رشد علف هرز
حفظ آب
تنظیم دما
منبع غذایی مناسب برای ماهی، ماکیان و احشام
استحصال گاز بیومتان
- اصلاح ساختمان خاک با افزایش ماده آلی خاک
- جذب پتاسیم و انتقال آن به خاک و گیاه زراعی از پوسیدن پیکره سرخس
- آزولا با پوشش مناسب باعث کاهش نور و متعاقبا از بین رفتن علفهای هرز میگردد.
- پوشش سطح به وسیله آزولا مانع از تبخیر بیش از حد آب و در نتیجه باعث افزایش راندمان در مصرف آب میگردد.
- همچنین درجه حرارت آب زیر پوشش آزولا کمتر دچار نوسانات دمایی روزانه می‌شود.
- آزولا همچنین به عنوان منبع غذایی غنی از پروتئین مورد استفاده ماهیان، پرندگان و احشام قرار می‌گیرد. (24 تا 30 درصد پروتئین)
شرایط زیستی
آب: غرقاب درجه حرارت: 23 الی 25 بهترین دمای رشد
گاز: نیازمند دی اکسید کربن جهت فتوسنتز و اکسیژن جهت تنفس
PH: 7 (خنثی) بهترین PH رشد است.
شوری و نمک: آزولا به شوری حساس است و غلظت 2/1 درصد موجب توقف رشد میگردد.
آزولا در طی مدت 3 تا 5 روز می‌تواند بیومس خود را 2 برابر کند. تثبیت ازت ملکولی هوا به میزان 3 کیلوگرم در هکتار گزارش گردیده.
دمای مناسب جهت رشد 20-30 درجه سانتی‌گراد است.
میزان باروری روزانه بستگی به دوره نوری روزانه دارد. میزان رشد آزولا با 50 کیلولوکوس یا 50 ماکزیمم نور طبیعی، افزایش می‌یابد و با بیش از این مقدار، ثابت می‌ماند.
در روز تقریبا دو برابر شب می‌باشد (90) آزولا در شرایط مناسب می‌تواند در طی 2-5 روز جمعیت خود را دو برابر نماید.
نمودار رشد آزولا سیگموئیدی است بدین ترتیب که در ابتدا رشد آن آهسته بوده و سپس سریع می‌شود و سپس کند میگردد.
وان هو، چ. تولید ماهانه آزولا را حدود 45 الی 56 تن در هکتار وزن تر، گزارش نموده است.
عناصر محدود کننده رشد
به طور کلی کمبود فسفر عامل محدود کننده رشد آزولا است. کمبود این عنصر باعث کوچک‌تر شدن برگها، تغییر رنگ برگ، از سبز به قرمز و جدا شدن ریشه‌ها از هم و همچنین خمیده شدن نوک ریشه‌ها میگردد. که این مشکل را مصرف 5 تا 10 کیلوگرم سوپر فسفات در هکتار و یا یک تن کود تازه گاوی در هکتار برطرف میگردد.
در بین عناصر ریز مغزی نیز مس و مولیبدن باعث افزایش معنی‌داری در قدرت
مقاله در مورد مرفولوژی آزولا