مقاله آنارشیسم معرفتی ره آوردی از روش شناسی فایرابند/ سید عبدالحمید ابطحی _پی‌دی‌اف ۲۶ صفحه

اختصاصی از یارا فایل مقاله آنارشیسم معرفتی ره آوردی از روش شناسی فایرابند/ سید عبدالحمید ابطحی _پی‌دی‌اف ۲۶ صفحه دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقاله آنارشیسم معرفتی ره آوردی از روش شناسی فایرابند/ سید عبدالحمید ابطحی _پی‌دی‌اف ۲۶ صفحه

مقاله آنارشیسم

اختصاصی از یارا فایل مقاله آنارشیسم دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات:29

فهرست مطالب:

چکیده
مقدمه
مقدمه ای تاریخی بر آنارشیسم
منابع و مآخذ :

چکیده
هابز و لاک دو تن از مؤسسان فلسفه مدرن هستند. البته این دو بیشتر به عنوان فیلسوف سیاسی نامبردارند، اما هم کتاب «لویاتان» هابز و هم کتاب «رساله درباره فهم بشری» لاک از مهم‏ترین کتاب‌های شناخت‌شناسی در قرن هفدهم و آغاز عصر مدرن محسوب می‏شوند. روسو البته شناخت‏شناس نبود، اما متأثر از فلسفه شناخت لاک، انسان‏شناسی خاصی تدوین کرد که فلسفه سیاسی قرارداد اجتماعی را در سیطره خود گرفت. چه رابطه‏ای میان شناخت‏شناسی، انسان‏شناسی و فلسفه سیاسی این فیلسوفان وجود دارد؟ مقاله حاضر در پی جستجوی پاسخ این پرسش و تقویت این فرضیه است که شناخت‌شناسی لاک انسان‏شناسی روسو را زمینه‏سازی کرد و این دو، یکی با صراحت کمتر و دیگری با صراحت بیشتر، تفکری را تقویت کردند که می‏توان از آن به عنوان آنارشیسم پنهان تعبیر کرد. این تفکر به دست مارکس به اوج خود رسید و به جزء مشترک فلسفه‏های سیاسی رقیب هم‌چون لیبرالیسم و سوسیالیسم بدل شد.
واژ‏گان کلیدی: آنارشیسم، شناخت‏شناسی، انسان‏شناسی، فلسفه سیاسی، لوح سفید

مقدمه
اگر مؤثرترین بازیگران در عرصة سیاست اعضای طبقة سیاسی, یعنی حکومتگران, باشند, نقش دوم این صحنه بی‏تردید از آنِ متفکران سیاسی و روشنفکرانی است که نقد حاکمیت و معارضه با حکومت مهم‌ترین دغدغة آن‌ها است. حکومت‌ها, در طول تاریخ, همواره از دو سو در تهدید بوده‏اند: یکی از سوی رقیبان خود در طبقة سیاسی که به طور عمده از طریق جنگ در پی براندازی آنان بوده‏اند, دوم از سوی عناصر تحت سلطة خود که بیشتر از طریق اعتراض و شورش به دنبال تحمیل ارادة خود بر آنان بوده‏اند. شاید بتوان گفت که به موازات سیر تاریخ, از دنیای پیش‏مدرن به دنیای معاصر, تهدید دوم بر تهدید اول فزونی گرفته است.
اما در هر صورت, یک چیز مسلم است و آن این‌که در عصرجدید, به ویژه در فضای روشنگری سدة هیجدهم و هم‌زمان با ظهور دولت مدرن, حکومت‌ها متوجة اهمیت قدرتی شدند که از ترکیب نیروی نقد روشنفکران و نیروی مقاومت شهروندان درست شده بود. این نقد روشنفکران، تا حدود زیادی، بر نظریه‏ پردازی‌های فیلسوفان سیاسی متکی بود. در میان این نظریه‏پردازی‌ها, دیدگاهی که نه حکومت, بلکه اصل فایده یا ضرورت حاکمیت و دولت را مورد تردید و انکار قرار داد به آنارشیسم نامبردار شد.