واژه« دارایی«در حسابداری و تجارت به معنای منابع کنترل شده است که توسط یک واحد اقتصادی مستقل و در نتیجه مبادلات و قراردادهایی که در گذشته صورت گرفته و یا مزایای اقتصادی قرار دادهای آتی بدست می آید .
ویژگی های دارایی
دارایی ها سه ویژگی مهم دارند:
مفاهیم سود اقتصادی و سود تحقق یافته موضوعات بحث بر انگیزی در حسابداری شرکت و حوزه های مربوطه بوده اند . این بحث ها مکرر به شکل های مختلف آمده اند نه تنها برای تجدید نظر در مفهوم سود از لحاظ سود اقتصادی بلکه در حوزه های مربوطه مثل مالیات بر سود شرکت و محدودیت های سود سهام . دراین بخش ،نگاهی سریع به سابقه قضائی در US داریم ، به عنوان راهنمای بررسی پروسه تعامل مفهوم سود و برقراری مفاهیم تحقیق . سابقه قضایی مورد بحث کار Eisner در مقابل Macomber است که توسط دیوان عالی فدرال US در 1920 وضع شد. اگر چه این وضع اساسا یک اختلاف بر سر شرایط کد درآمد داخلی بود که سود سهام را به عنوان سود مالیاتی فرض می کرد ،اما موضوعی مهم در تاثیر بر آیندگان شد از این نظر که شیوه های مفهومی را بر قرار ساخت . تصمیم دیوان از تفسیر مفهوم تحقق به شکلی بود که یک افزایش صرف در ارزش سرمایه بر روی تشکیل درآمد کافی نیست اگر از سرمایه جدا شود بنابراین انکار کرد که سود سهام ، درآمد سود باشد.
نرم افزار افعال بی قاعده زبان انگلیسی English Irregular Verbs یک نرم افزار کامل برای یادگیری معنی افعال به شکل مصور، تلفظ آنها، معنی فارسی این افعال، کابرد آنها در جملات و زمان های مختلف این افعال است. این نرم افزار جالب محیطی کاملا انگلیسی داشته اما کاربری آن بسیار ساده است. در ابتدا پس از نصب این نرم افزار دو قسمت را به مانند شکل زیر مشاهده می کنید قسمت Units افعال بی قاعده را طی ۲۱ درس آموزش می دهد و قسمت Index این افعال را به شکل لیست به ترتیب حروف الفبا نشان می دهد.
پس از ورود به قسمت دروس ۲۱ درس را مشاهده می کنید. به ترتیب از درس یک شروع کنید. تصویر زیر درس یک نرم افزار افعال بی قاعده زبان انگلیسی English Irregular Verbs را نشان می دهد.
با کلیک بر روی هر فعل تصویر زیر را مشاهده خواهید کرد و همچنین فعل برای شما تلفظ خواهد شد.
اگر بر روی تصویر بالا سمت راست کلیک کنید شکل مصور فعل به شما نشان داده خواهد شد. یعنی افعال را به تصویر خواهد کشید. اگر داخل نوار سفید رنگی که در زیر تصویر تعبیه شده است فعل را به زبان انگلیسی وارد کرده و از قسمت ! زبان Persian را انتخاب کنید فعل را به زبان فارسی ترجمه می کند. در زیر تصویر علاوه بر موارد ذکر شده دکمه های آبی رنگ دیگری نیز وجود دارد که به ترتیب از راست به چپ عملکرد های زیر را دارا می باشند.
EXAMPLE : برای فعل مثال های متعددی ارائه می دهد.
MEANING : معنی فعل را به انگلیسی نمایش می دهد.
FORM : فعل را در زمان های و فرم های مختلف صرف می کند.
WORD : تلفظ فعل را مجددا تکرار می کند.
ویژگیهای آثار دیوید هاکنی طراح و نقاش معاصر انگلیسی
بخشی از متن اصلی
دیوید هاکنی و ویژگیهای کلی دوران وی
مدرنیسم و مسائل تازه
«دیوید هاکنی یکی از مطرحترین نقاشان معاصر است، هاکنی در دورانی زیست میکند که دریچههای نو و تازه بیشماری به روی جهان تجسمی باز میشوند اگرچه در آثار هاکنی دورههای مختلف کاری و هنری را میتوان یافت اما نکته اصلی در آثار هاکنی نگاه تیز و موشکافانه وی برگرفته از طبیعت مرئی و مهمتر برگردان هنری با درک زیبایی شناختی خاصی است. جنبش مدرنیسم در نقاشی و پیآمدهای آن از جمله پستمدرنیسم زمینهساز تحول در ذهن و عمل نقاشانه هاکنی است شاید بهتر باشد قبل از هر چیز به شرایط دنیای نو در عصر حاضر پرداخت.»
«یکی از مهمترین عواملی که به بینش امروزی ما از فلسفه هنر و زیبایی شناسی شکل داده، پیدایش و تکوین مدرنیسم است. اگر بحث را به پیشرفت فرهنگ و به معنایی خاص به تکامل هنر محدود کنیم، آنگاه میتوانیم به یاری اصطلاح مدرنیسم بازتاب فکری آن دگرگونیهای عظیم اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را که از میانهی سدهی نوزدهم در گسترههای گوناگون زندگی، در اروپا و ایالات متحده و در پی آنها در کشورهای واپسمانده روی داد، درک کنیم. مدرنیسم پدیدهای است که به تاریخ یک سده و نیم گذشتهی فرهنگ غرب مربوط میشود، و با مدرنیته تفاوت دارد. البته اینجا باید به دقت دانست که به چه چیز میگوییم مدرنیته بسیاری از نویسندگان، به دلایلی پذیرفتنی، کل دگرگونیهای فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را از رنسانس به این سو با اصطلاح مدرنیته مشخص میکنند. در این میان دستهای از نویسندگان، مدرنیته را «ایدئولوژی مدرنیته» میدانند، و میگویند که رسالت مدرنیسم دفاع از مدرنیسم است. اینان اندیشه و فرهنگی را مدرن میخوانند که با نهادها، باورها، و خرافههای سنتی مبارزه کند، با آرمانهای مدرنیته، و با خردورزی یا راسیونالیسم، و نیز با انسان باوری و بینش دنیوی همراه باشد. به این ترتیب از دید این نویسندگان کار مهم و اصلی مدرنیسم، در گام نخست، دفاع از خردباوری مدرنیته است. اما پرسیدنی است که آیا به راستی هنر مدرن، به عنوان یکی از مهمترین و بارزترین جلوههای مدرنیسم از خردباوری دفاع کرده است؟ تئودور آدورنو که از اندیشگران مکتب فرانکفورت بود (و ما در این رشته درسها بارها از عقایدش یاد خواهیم کرد) همواره از جدیترین و پرشورترین مدافعان مدرنیسم هنری بود، اما در آثار متعددی و از آن میان در کتاب نظریهی زیبایی شناسی خود، به شکل دقیقی نشان داد که هنر مدرن از خردباوری مدرنیته به هیچ رو دفاع نمیکند، و برعکس با آن سر جنگ دارد. آدورنو که خود از رادیکالترین ناقدان خردباوری مدرن بود، و همراه با ماکس هورکهایمر کتاب دیالکتیک روشنگری را نوشته بود ـ که فکر میکنم هنوز هم کسی نتوانسته به انتقادهای آنان از مدرنیته پاسخ بدهد ـ در آثار مدرنیستها بهترین متحد و همراه خود را مییافت. آدورنو بارها خردباوری مدرنیته را ایمان به خرد ابزاری خواند، و مخاطرات آن را گوشزد کرد. او نشان داد که دیدگاه اسطورهای در روزگار مدرن باقی مانده، و سرمایهداری آرمانهای سود طلب خود را با آن توجیه میکند. او مصائب انسان مدرن را نتیجه مدرنیته دانست، و تأکید کرد که هنر مدرن علیه این مصیبتها و سرچشمهی آنها موضع دارد. به راستی هم میشود با آدورنور همآواز شد که اندیشه و هنر مدرن فریاد اعتراضی است که از خود بیگانگی آدم مدرن را بیان میکند، و آن را نمیپذیرد. در دههی گذشته، یکی از شاگردان آدورنور، که خود اکنون فیلسوفی مشهور است، یعنی یورگن هابرماس ، از زاویهی تازهای به این مسئله توجه کرد. او نوشت که بیشک هنر مدرن از خردباوری ابزاری دفاع نمیکند، و در این مورد حق با آدورنوست که مدرنیسم از ناقدان بیرحم و سازش ناپذیر خرد ابزاری است، و به هیچ رو با آن خردباوریای همراه نیست که با تکیه بر پیشرفتهای تکنولوژیک به توجیه نابرابریهای اجتماعی و بیعدالتیهای مناسبات تولید سرمایهداری میپردازد. اما مسئلهی اصلی این است که مدرنیسم، در بنیان خود مدافع گونهای دیگری از خردباوری مدرنیته، یعنی «خرد ارتباطی» است. هنر مدرن، از آنجا که به هر رو به مخاطب ارائه میشود در موقعیت ارتباطی قرار میگیرد. در واقع میتوان گفت که هیچ تجربهی زیبایی شناسانهای نمیتواند از این موقعیت بگریزد. اما چنین مینماید که هابرماس نکتهای مهم را که یکی از ویژگیهای هنر مدرنیست است، از نظر دور کرده: این هنر به کمترین میزان ممکن در مدار ارتباطهای انسانی قرار گرفته است. اگر از پارهی موارد استثنایی بگذریم، همانطور که آدورنو به خوبی نشان داده بود هنر مدرن توانایی ایجاد ارتباط با مخاطبان بسیار، یعنی تودههای مردم را نداشته است. البته این نکته بدین معنا نیست که هنرمند مدرنخواهان این ارتباط نبوده است، یا کار او، به این دلیل هنری است ناکامل، ولی به هر رو باید این واقعیت تلخ را پذیرفت که هنر مبتذلی که زادهی صنعت فرهنگ، و توجیهکنندهی مناسبات تولیدی و اجتماعی مسلط است، با انبوه مخاطبان تماس میگیرد، و در مقابل هنر مدرن با مخاطبانی اندکشمار مکالمه میکند، تا آنجا که مخالفانش آن را هنری «سرآمدگرا» نامیدهاند.»
اکنون به آن دگرگونیهای بنیادین در بینش زیباییشناسانه بپردازیم که به طور کلی نتیجه هنر مدرن است. هنگامی که تاریخنگاران هنر از مدرنیسم یاد میکنند، از جریانی حرف میزنند که در فاصله سالهای 1890 تا 1940 شکوفا شد. آنان در این جریان، آیینها، مکتبها، و حتی کار هنرمندان تک و مستقل را جای میدهد. گسترهی مدرنیسم بیش از حد تصور وسیع است. مدرنیسم در هنرهای معتبر و «افتاده» با همان قدرت کارکرد که در هنرهایی تازه پدید آمده (مهمتر از همه سینما)، و حتی به باز زنده کردن هنرهایی از یاد رفته پرداخت. امروز که عنوان آیینهایی چون فوتوریسم، کوبیسم، اکسپرسونیسم، سور رآلیسم، و یا نامهایی چون جمیز جویس، مارسل پروست، ویرجینیا ولف، فرانتس کافکا، واسیلی کاندینسکی، پابلو پیکاسو، آرنولد شوئنبرگ، ایگور استراوینسکی، ازراپاند، راینر ماریا ریلکه و تی. اس. الیوت را به یاد میآوریم، احساس میکنیم که مدرنیسم به معنایی ساده یک دگرگونی هنری نبود، بل انقلابی در بنیان بیان حسی یا زیبایی شناسانه بود. هرچند آغاز شکوفاییاش را به واپسین دههی سدهی نوزدهم نسبت دادهاند، اما ریشههای پیدایش آن به دههها دورتر میرسد. در بحث از این ریشهها و تبار باید به نکتهای دقت کرد، که بسیار مهم است. شعرهای بودلر، رمبو و مالارمه، رمانهای فلوبر و داستایفسکی، نقاشیهای امپرسیونیستها و سمبولیستها، یا اپراهای چهارگانهی واگنر را نمیتوان به سادگی فقط سرچشمههای مدرنیسم دانست. اکنون که تجربه مدرنیسم را از سر گذراندهایم به خوبی متوجه میشویم که بسیاری از این آثار «نمونههایی از هنر مدرن» به حساب میآیند. یعنی نمیتوان گفت که در آنها فقط رگههایی از بیان مدرن وجود دارد، عناصری که بعدها در آثار دیگران کامل شدند، بل نکتهی مهم این جاست که روش بیان آنها مدرن است. از سوی دیگر کسانی چون بودلر نه فقط در زمینهی تجربهی هنری هنرمندانی مدرن محسوب میشدند، بل در نوشتههای انتقادی خود نیز از مدرنیسم دفاع میکردند، و مبانی نظری آن را پایه می ریختند. پس شاید بتوان گفت که ما باید در آن طرح تاریخی تجدیدنظر کنیم، و پیشینهی مدرنیسم را به سالهایی دورتر از دههی 1890 ببریم.
این فایل به همراه چکیده، فهرست مطالب، متن اصلی و منابع تحقیق با فرمت ( word قابل ویرایش) در اختیار شما قرار
می گیرد.
تعداد صفحات:121
ABSTRACT
The term discourse analysis has come to be used with a wide range of meaning which cover a wide range of activities. There are many existing approaches to the study of language. One of them which this study is based upon, is critical discourse analysis (CDA). This approach grew out of work in different disciplines in the 1960s and early 1970s, including linguistics, semiotics, psychology, anthropology and sociology. CDA analyses social interactions in a way which focuses upon their linguistic elements, and which sets out to show up their generally hidden determinants in the system of social relationships, as well as hidden effects they may have upon that system. Since CDA is not a specific direction of research, it does not have a unitary theoretical framework. Therefore, in this research project, in order to overcome the potential weaknesses of any single method, a critical linguistic analysis will be adopted from some of the most influential linguists in the field to analyse the formal linguistic features of the written electoral materials from the 7th presidential election in Iran, to explain discourse structures in terms of properties of social interaction and especially social structure, and to focus on the ways discourse structures enact, conform, legitimate, reproduce or challenge relations of power and ideology in society.
1. To help correct a widespread underestimation of the significance of language in the production, maintenance, and change of social relations of power in Iran.
2. To refer to the order of discourse of the society as a whole, which structures the orders of discourse of the various social institutions in a particular way.
3. To show that orders of discourse are ideologically harmonized internally or (at the societal level) with each other.
4. To stress both the determination of discourse by social structure, and the effects of discourse upon society through its reproduction of social structures.
5. To examine the relationship between discourse and sociocultural change.
So this research project aims to answer the following questions:
1. What were the formal textual features of the conservatives’ and reformists’ discourses at the 7th presidential election?
2. How did their discourses and strategies change and why?
3. What were the ideologies behind the discourse of each group?
4. What was the relationship between language of each party and power?
SOURCES AND METHODOLOGY
There are many existing approaches to the study of language (e.g. linguistics, sociolinguistics, pragmatics, cognitive psychology, etc.) but while each of them has something to contribute to critical language study, they all have major limitations from a critical point of view.
The critical discourse analysis upon which this study is based, does not adhere to any particular approach. It is similar to a qualitative research method in that it deals with non-numerical data and can only be validated by other researchers examining the same data. However, its similarity can only be detected to a certain point because a qualitative research method is either synthetic or holistic, whereas critical linguistics is analytic in nature. A qualitative method on content analysis is rejected on the grounds of its inability to get beneath the textual surface where the crucial meanings lie. So in this research a critical linguistic analysis will be adopted from some of the most influential linguists in the field (in order to overcome the potential weaknesses of any single method) including Fairclaough (1989, 1992, 1995), Fowler (1991) and van Dijk (1981, 1985) to :
1. Study the theoretical aspects of the subject i.e. explanation and definition of the concepts of ideology, power, discourse, discourse analysis, order of discourse, critical discourse analysis, etc.
2. Study the descriptive aspects of the subject, i.e. giving a systematic presentation of a procedure for critical discourse analysis; setting out a view of interrelationship of language and society; illustrating the place of language in society, and showing that language connects with the social through being the primary domain of ideology, and through being both a site of, and a stake in, struggles for power.
3. Study the analytic aspects of the subject, i.e. analysing the formal textual features of their statements, press interviews and electoral speeches and manifestoes of the two main candidates for presidency – Khatami and Nategh Noori and their main supporters.
As the primary sources of the present study, the written electoral materials such as the speeches and manifestoes published in newspapers and the published interviews and debates of the candidates, and as the secondary sources the speeches, statements and articles of other politicians as well as the editorials of the newspapers regarding the presidential election, from the 8th of May, 1997 when the Council of Guardians announced the names of the eligible candidates upto the last day of election (23rd of May, 1997) would be taken into consideration.
این فایل به همراه چکیده، فهرست، متن اصلی و منابع با فرمت doc ( قابل ویرایش ) در اختیار شما قرار می گیرد.
تعداد صفحات:280