1- مقدمه
ساقه برنج : از فراوانترین ضایعات لیگنوسلولزی در جهان است . تولید سالیانه آن در سراسر دنیا ، 600 میلیون تن در هر سال برآورده می شود . برخلاف ساقه گندم ، مقادیر بالای سیلیکا و قابلیت هضم پایین ، مانع از استفاده از ساقه برنج به عنوان خوراک دام می شود .
بیو اتانول : که امروزه اهمیت جهانی بسیاری دارد ، قابل تولید از ساقه برنج می باشد . سلولز و همی سلولز ساقه برنج را می توان با آزاد کردن قندهای مونومی بوسیله هیدرولیز و سپس تخمیر با میکروارگانیزمها تبدیل به اتانول نمود .
هیدرولیز مواد لیگنو سلولزی ، معمولاً بوسیله هیدرولیز آنزیمی یا اسیدی انجام می شود . در روش آنزیمی ، مولد لیگنوسلولزی ، ابتدا در معرض یک پیش تیمار قرار می گیرند که ساختار سلولز برای حمله آنزیمی باز شده ، و برحسب روش هیدرولیز : همی سلولز را می توان به قندهای ساده هیدرولیز کرد . فرآیند پیش تیماررا می توان بوسیله فرآیندهای فیزیکی ، شیمیایی ، یا بیولوژیکی انجام داد . مصرف اسید پایین و تولید قند زیاد از بخش همی سلولز مورد لیگنو سلولزی ، هیدرولیز اسیدی را روش مناسب برای پیش تیمار مواد لیگنو سلولزی قبل از هیدرولیز آنزیمی می سازد .
ساکارو ماسیس سرویسیا : رایجترین ارگانیزم برای تخمیر هگزوز به اتانول است . با این حال ، قادر به تخمیر پنتوزو حاصل از همی سلولز نمی باشد . علاوه براین 1 دمای بهینه تخمیر آنقدر بالا نیست که خطرات آلودگی را کاهش داده و امکان حداکثر عملکرد ساکارنمیکالسیون و تخمیر همزمان را فراهم آورد . اخیراً ، قارچ فیانمتوس زیگو میست ، برای تولید اتانول ، مشخص شده است . در این گروه قارچها ، موکور ایندکیوس و ریزوپوس اریزا ، قادر به سازگاری هگزوز و نپتوز و تولید اتانول ، هستند . محصول و بهره وری حاصل از هیدرولیزات اسیدی رقیق بوسیله م.ایندکلوس ، به ترتیب ggt 45/0 و h1- تا g83/0 بود . مشاهده شد که ر.اریزا قادر به تولید اتانول از مایع سولفیتی و سازگاری زیلوز و تمامی هگزوزها در این مایع ، می باشد . علاوه بر این ، آنها در برابر بازدارنده های موجود در هیدرولیزاتهای اسیدی لیگنو سلولز ، مقاوم هستند مزیت دیگر زیگو مسیت ها میزان شیتوزان بالای آنهاست که برای کاربردهای مختلف در صنایع غذایی ، دارویی و تصفیه آب ، مناسب می باشد .