آموزش برنامهنویسی اندروید اسفندونه
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداددصفحه:46
CPU تراشه enCorRe دستور پشتیبانی میکند. همه برنامهها باید از این 37 دستور استفاده کنند. سیپرس یک مترجم مجانی ارائه میدهد که کدهای اسمبلی را که شما مینویسید به فایلهای موضوع، که به منظور برنامهریزی در EPROM تراشه تهیه میشوند، تبدیل میکند. اگر ترجیح دهید که در C برنامهنویسی کنید، سیپریس یک مفسر C نیز پیشنهاد میکند.
اگر با برنامهنویسی اسمبلی میکروکنترلر آشنایی داشته باشید، برنامهنویسی برای enCoRo نیز مشابه همان است. اما اگر با برنامهنویسی در بیسیک و C آشنا هستید، باید بدانید که در برنامهنویسی کدهای اسمبلی بسیاری از عملگرهای زبانهای سطح بالا موجود نیست در اینجا دیگر حلقههای While یا for یا انواع مختلف متغیرها وجود ندارد. اما برای تراشهای مانند enCoRo که به منظور کارهای نمایشی و کنترلی غیر پیچیده طراحی شده است، استفاده از کدهای اسمبلی عملی است. برای برنامههای کوتاه، که به سرعت اجرا میشوند احتیاجی به خرید مفسر نیست.
اصول برنامهنویسی اسمبلی
برنامهنویسی اسمبلی شامل یک مجموعه از دستورات است که هر کدام مربوط به کدهای ماشینی هستند که تراشه از آنها پشتیبانی میکند. مثلاً دستور iord، که محل io را میخواند به کد h29 مربوط است. به جای به خاطر آوردن h 29، شما میتوانید iord را بنویسید، و مترجم معادل سازی را برای شما انجام خواهد داد. دستور iord همچنین احتیاج به یک عملوند دارد که محل خواندن را مشخص کند. به عنوان مثال 01h iord پورتی با آدرس h 10 را میخواند.
زبان برنامهنویسی اسمبلی همچنین میتواند شامل دایرکتیو[1] و توضیحات باشد. دایرکتیوها دستوراتی هستند که به جای اینکه مربوط به CPU باشند، مربوط به مترجم میباشند. دایرکتیوها شما را قادر میسازند که محلی از حافظه را مشخص کنید، متغیرهایی تعریف نمایید. در کل، نقشی که مترجم در کنار اجرای دستورات مشخص شده باید ایفا کند را نشان میدهند. یک نقطه ویرگول ( : )یا ممیز دوبل ( // ) یک عبارت توصیفی را مشخص میکنند که مترجم از آنها چشمپوشی میکند.
مترجمی که توسط سیپرس ارائه میشود، cyasm.exe قابل اجرا در پنجره داس[2] میباشد. سیپرس مرجعها و راهنمای استفاده برای کاربرانی را تهیه کرده است که چگونگی استفاده از مترجم را شرح میدهد.
مترجم از دو مجموعه دستور مشابه برای CPUهای سری A و سریB پشتیبانی میکند. تراشههای enCoRo از سری B هستند. تراشههای قدیمیتر سیپرس، مانند 63001، از سری A بودند و از همة دستورات بجز بعضی از آنها پشتیبانی میکنند.
کدهای مترجم
راهنمای کاربران دارای توضیحات کاملی در مورد کد اسمبلی و دایرکتیوهاست و در اینجا برخی از جزئیات آن تکرار میشود. جدول 1-8 خلاصهای از کدها میباشد و جدول 2-8 خلاصهای از دایرکتیوها را نشان میدهد. کدهای ماشین تراشه به 37 دستور ترجمه شده است.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 9
مونو ؛ تحولی در برنامهنویسی تحت لینوکس
داتنت محدود به نوع خاصی از برنامهها نیست، از این چارچوب میتوان برای تولید برنامههای تحت ویندوز، تحت وب، سرویسهای مبتنی بر وب و ... استفاده کرد.
داتنت محدود به نوع خاصی از برنامهها نیست، از این چارچوب میتوان برای تولید برنامههای تحت ویندوز، تحت وب، سرویسهای مبتنی بر وب و ... استفاده کرد. یکی دیگر از ویژگیهای داتنت، دارار بودن کتابخانهای بزرگ و جامع از کلاسها و توابع است که همانطور که گفتیم، تمام زبانهای تحت داتنت میتوانند از توابع و کلاسهای موجود در آن، استفاده کنند.
در شمارههای قبل، به معرفی یک IDE متنباز به نام لازاروس پرداختیم که در واقع، جایگزینی برای دلفی در لینوکس محسوب میشد. اما از آنجا که تکنولوژی .NET، بحث روز علم برنامهنویسی است، تلاشهای زیادی نیز از سوی حامیان دنیای اپنسورس برای پیادهسازی این تکنولوژی در سیستمعامل لینوکس انجام شده است. در این مقاله، به بررسی پروژه Mono یا به عبارت دیگر، همان داتنت تحت لینوکس خواهیم پرداخت.
ابتدا لازم است تا کمی با ویژگیهای چارچوب داتنت و مزیتهای آن آشنا شویم. اما داتنت چیست؟ شاید داتنت یکی از گیجکنندهترین علائم تجاری مایکروسافت باشد، بنا به تعریف خود مایکروسافت، داتنت گردایهای از تکنولوژیهایی است که اتصال به اطلاعات، اشخاص، تجهیزات و قطعات را از طریق نرمافزار فراهم میآورد.
اما این تعریفی نیست که بیشتر کاربران از .Net دارند. آنچه معمولا به داتنت اطلاق میشود، برنامهنویسی در چارچوب یا FrameWork داتنت است. یکی از بزرگترین مزیتهای چارچوب داتنت، مسئله مستقل از زبان بودن آن است. برنامههای کاربردی در چارچوب داتنت، میتوانند به هر زبانی که از این frameWork پشتیبانی میکند، نوشته شوند.
این امر، به واسطه وجود یک زبان میانی (IL) فراهم شده است. در هنگام برنامهنویسی خارج از چارچوب داتنت، کد نوشته شده مستقیما به کد قابل فهم برای CPU کامپایل میشود، اما در داتنت، برنامه به هر زبانی که نوشته شده باشد، در مرحله اول، به این زبان میانی ترجمه میگردد (که در بین تمام زبانهای این چارچوب مشترک است).
نتیجه وجود زبان میانی این است که امکان برقراری ارتباط بین زبانهای مختلف برنامهنویسی فراهم میشود. هر زبان در چارچوب دات نت، دارای یک کامپایلر خاص است، و به کمک این کامپایلر میتواند با برنامههایی که در سایر زبانهای تحت .Net نوشته شدهاند، ارتباط برقرار کند. چراکه در مرحله اول، برنامه به هر زبانی که نوشته شده باشد به این زبان میانی ترجمه میشود.
داتنت محدود به نوع خاصی از برنامهها نیست، از این چارچوب میتوان برای تولید برنامههای تحت ویندوز، تحت وب، سرویسهای مبتنی بر وب و ... استفاده کرد. یکی دیگر از ویژگیهای داتنت، دارار بودن کتابخانهای بزرگ و جامع از کلاسها و توابع است که همانطور که گفتیم، تمام زبانهای تحت داتنت میتوانند از توابع و کلاسهای موجود در آن، استفاده کنند.
از مزیتهای دیگر این چارچوب، میتوان به مسئله مدیریت حافظه اشاره کرد. در برنامهنویسی خارج از چارچوب داتنت، این مدیریت میبایست توسط برنامهنویس انجام شود و ممکن است با یک اشتباه کوچک از سوی برنامهنویس، حافظه زیادی به هدر برود و برنامه با مشکل کمبود حافظه مواجه شود. در FrameWork داتنت، سیستمی به نام GC، در فاصلههای زمانی غیر ثابت به بررسی حافظه میپردازد و دادههایی را که دیگر استفاده نمیشوند از حافظه سیستم حذف میکند و نیز به کاربر اطمینان میدهد که با پایان برنامه، حافظه اختصاص داده شده به آن، به طور کامل بازیابی میشود.
از دیگر ویژگیهای برنامهنویسی تحت داتنت، میتوان به عدم دسترسی مستقیم به سختافزار و حذف اشارهگرها و ... اشاره کرد که توضیح کامل این مسائل، از حوصله این بحث خارج است. بسیاری معتقدند که ایده داتنت، ابتدا در کمپانی Borland مطرح شد و سر انجام سر از مایکروسافت درآورد! اما آنچه مسلم است، این است که مایکروسافت با معرفی این تکنولوژی، انقلابی را در عرصه برنامهنویسی در ویندوز پدید آورد.
البته مهمترین کمبود داتنت همین مسئله بود؛ این که فقط به یک سیستمعامل تعلق داشت، هرچند مستقل از معماری پردازگر بود. مشکلی که در حال حاضر توسط پروژه Mono در حال مرتفع شدن است. مونو تنها پروژهای نیست که قصد دارد داتنت را برای سایر سیستمعاملها پیادهسازی کند، اما در حال حاضر میتوان به عنوان کاملترین و امیدوارکنندهترین پروژه از آن نام برد.
هدف مونو پیادهسازی متنبازی از داتنت مایکروسافت است. مونو دارای کتابخانهای از کلاسها و توابع است که به سرعت رو به تکمیل شدن میرود و نیز کامپایلری برای زبان C دارد و در کنار IDE ویژه خود (MonoDevelop)، ابزار مناسبی را برای برنامهنویسی در چارچوب داتنت فراهم میآورد. توسعهدهندگان این پروژه اعلام کردهاند که به زودی برای بیشتر زبانهایی که نسخه تحت داتنت دارند، کامپایلرهایی را ارائه خواهند کرد.
علاوه بر سیستمعامل لینوکس، نسخههایی از مونو برای مکینتاش، یونیکس و سولاریس ارائه شده است. این پروژه از سوی کمپانی Novell پشتیبانی مالی و
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه93
بخشی از فهرست مطالب
مقدمه
شباهتهای بین C# و جاوا
تمامی آبجکتها مرجع هستند
جاوا و C# هر دو زبانهای Type – Safe هستند
جاوا و C# هر دو زبانهای شیءگرا هستند
Thread توکار و پشتیبانی همگام سازی
رسیدگی رسمی به مدیریت حالت استثناء
بسیاری از زبانهای برنامهنویسی امروزی از این قرارند: C++,C ، Javad , C# , COBOL , Microsoft Visual Basic و غیره. با وجود این همه زبان، یک مهندس نرمافزار چگونه تصمیم میگیرد که کدامیک از آنها را برای یک پروژه استفاده کند. گاهی اوقات، یک زبان به این دلیل انتخاب میشود که تولید کنندگان یک شرکت کار با آن را دوست دارند و یا میشناسند، که این میتواند یک دلیل منطقی باشد. گاهی اوقات یک زبان به دلیل جدید بودن و فوق العاده بودنش انتخاب میشود، که این یک ابزار بازاریابی برای جلب نظر عمومی به یک محصول میباشد، و ممکن است این دلیل منطقی به نظر نرسد. در حالت ایدهآل، یک زبان برنامهنویسی باید بر مبنای تواناییهای آن جهت اجرای یک کار خاص انتخاب شود و حل یک مشکل باید تعیین کننده زبان باشد.
ما تنها به مقایسه زبانهای C# و جاوا میپردازیم. برخی زبانها، همچون C++ و پاسکال، نیز در این مقایسه استفاده میشوند، اما تنها برای کمک به اثبات انگیزههای بالقوه برای ایجاد زبانهای برنامهنویسی جدیدتر با ویژگیهای جدیدتر. اگر در زبان قدیمیتر ضعفهایی وجود دارد و در زبان جدیدتر این ضعفها دیده نمیشوند و یا از نظرها پنهان شدهاند، این مسئله میتواند بیانگر انگیزه معماران در انجام برخی تغییرات در زبان جدیدتر باشد. شناخت این انگیزه اغلب حائز اهمیت است، چرا که در غیر اینصورت انتقاد هدفدار از یک زبان غیرممکن میشود.
مثلا، اگر ویژگی معروفی که در زبان قبلی وجود داشته از زبان جدیدتر حذف شود، یک تولید کننده برنامه کاربردی ممکن است احساس کند که زبان جدیدتر جایگزین با ارزشی برای زبان قبلی نیست، چرا که قدرت زبان قبلی را ندارد. هر چند که زبان جدیدتر ممکن است واقعا ویژگیهای موثری را در اختیار او قرار دهد و او را از گرفتار شدن در برخی مشکلات ش
567 اسلاید
در دهه 1970 در آزمایشگاههای بل زبانی به نام C ایجاد شد. انحصار این زبان در اختیار شرکت بل بود تا این که در سال 1978 توسط Kernighan و Richie شرح کاملی از این زبان منتشر شد و به سرعت نظر برنامهنویسان حرفهای را جلب نمود.
هنگامی که بحث شیگرایی و مزایای آن در جهان نرمافزار رونق یافت، زبان C که قابلیت شیگرایی نداشت ناقص به نظر میرسید تا این که در اوایل دهۀ 1980 دوباره شرکت بل دست به کار شد و Bjarne Stroustrup زبان C++ را طراحی نمود
C++ ترکیبی از دو زبان C و Simula بود و قابلیتهای شیگرایی نیز داشت. از آن زمان به بعد شرکتهای زیادی کامپایلرهایی برای C++ طراحی کردند. این امر سبب شد تفاوتهایی بین نسخههای مختلف این زبان به وجود بیاید و از قابلیت سازگاری و انتقال آن کاسته شود.
به همین دلیل در سال 1998 زبان C++ توسط موسسۀ استانداردهای ملی آمریکا (ANSI) به شکل استاندارد و یکپارچه درآمد.
زبان C یک زبان همه منظوره است. دستورالعملهای این زبان بسیار شبیه عبارات جبری و نحو آن شبیه جملات انگلیسی می باشد. این امر سبب میشود که C یک زبان سطح بالا باشد که برنامهنویسی در آن آسان است ›››
++C که از نسل C است، تمام ویژگیهای C را به ارث برده است. اما برتری فنی دیگری هم دارد: C++ اکنون «شیگرا» است. میتوان با استفاده از این خاصیت، برنامههای شیگرا تولید نمود. برنامههای شیگرا منظم و ساختیافتهاند، قابل روزآمد کردناند، به سهولت تغییر و بهبود مییابند و قابلیت اطمینان و پایداری بیشتری دارند.
1- چرا C++ ؟
2- تاریخچۀ C++
3- آمادهسازی مقدمات
4- شروع کار با C++
5- عملگر خروجی
6- لیترالها و کاراکترها
7- متغیرها و تعریف آنها
8- مقداردهی اولیه به متغیرها
9- ثابتها
10- عملگر ورودی
هدف کلی:
آشنایی با تاریخچه و مزایای زبان برنامهنویسی C++ و بیان مفاهیم بنیادی شیگرایی و عناصر مهم برنامههای C++