تحقیق و بررسی در مورد بلاغت در ادبیات فارسی 10 ص

اختصاصی از یارا فایل تحقیق و بررسی در مورد بلاغت در ادبیات فارسی 10 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

بلاغت در ادبیات فارسی

پژوهش در سیر هنرهای بلاغی و سخنوری که با شکار معانی و نشاندن آن در ساختارهای سخن سر و کار دارد، از روزگاری کهن، توجه ارباب نقد و اندیشه را برانگیخته و در ایران پیش از اسلام نیز نشانه‌هایی از این توجه به گفتار پیراسته و نیک وجود داشته است؛ لیکن با طلوع فرهنگ و تمدن اسلامی و در مرحله نخستین، مسلمانان لطایف و دقایق و رازهای اعجاز قرآنی را فرا گرفتند و فراخور احوال خود، به قصد فهم آیات خدا و بیانات پیامبر اسلام(ص) فراهم آمدند و در چونی و چندی معانی و بیان سخن در پیوستند.

این تلاش و رویکرد به لطایف ادبی وبلاغی قرآن و تفسیر آن، مستلزم آشنایی نسبی با تفسیر و تمثـّل به آیات بوده است و کسانی در این گونه پژوهشهای نخستین، پیشقدم بوده‌اند، از آن جمله: ابوعبیده شاگرد خلیل بن احمد، در 188 ق.، درباره کلمات کلمات قرآن و جهات بلاغی آیات بینات کتابی نوشت به نام: المجاز فی غریب القرآن و فرّاء کتاب معانی القرآن بپرداخت و جاحظ بصری کتاب نظم‌القرآن را به رشته نگارش درآورد و در آن، جهات شگفتی و دلربایی قرآن را در قلمرو واژگانی و معانی و پیوند کلمات و نظام ترکیب مورد بحث قرارداد.

ابن مُعتـَز و قـُدامة بن جعفر در جهات بدیعی آثاری تدوین کردند و تحقیقات ادبی با تدوین کتاب اسرارالبلاغه، در بیان و دلائل الاعجاز در معانی، به همّت ابوبکر عبدالقاهر جرجانی،‌ اوج و کمالی دیگر یافت. در این دو کتاب عبدالقاهرجهات معانی و اندیشگانی بلاغت را با موشکافیها و طبقه‌بندیها و نمایش قوت و ضعفها مورد بحث قرار داد و با ارائه نمونه‌هایی از شاعران نامی و اسوه‌ها از کلام ربانی و سخنان پیامبر اسلام (ص) مباحث سخن سنجی و بلاغت را رونق و شکوهی بسزا بخشید و در این زمینه ایرانیان نیز کوشیدند تا با استعداد سرشار خویش جلوه‌ای دیگر به این علم بخشند و بر شیرینیهای قند پارسی بیفزایند.

در این نوشتار بلاغت در ادب فارسی را از دو دیدگاه مورد بررسی قرار می‌دهیم.

الف) سیر هنرهای بلاغی و سخنوری در ایران

ب ) چشمه‌سار بلاغت در شعر فارسی

آمادگی و شایستگی فطری ایرانیان در پرتو اعجاز قرآن، موجب گسترش دامنه تحقیقات بلاغی و ادبی گردید و آثاری بس ارزنده و پایدار تقدیم جهان ادب عرضه شد. تألیفات و ترجمه‌های گرانبهای عبدالله بن مقفع (روزبه پسر دادویه) از یکسو موجب شد تا آثار مهمی در ادب و تاریخ و داستانهای ملی و امثال و حکم ایرانی به عربی ترجمه شود و فرهنگ ایرانی به شیوایی گسترش یابد، و از دگر سو،‌ آشنایی ایرانیان و مسلمانان با علوم ادبی یونانی و سریانی و مباحث شعری و بلاغی آنها، از جمله دیدگاههای ارسطو و پیروانش در مسائل خطابی و شعری، استفاده تحقیقات ادبی را تنوع و گسترش بخشید؛ چنانکه ایرانیان در شاخه‌های گوناگون ادب به تحقیق و تألیف پرداختند.

در علم نحو که در آغاز منحصر به اِعراب و دگرگونی اواخر کلمات بود، تألیفات متعدد، این دانش را شکوفایی و بسط داد و نویسندگان و دانشمندان ایرانی به کار شدند، از جمله: ابوعمرو بن العلا (د 154 ق.) و شاگرد او خلیل بن احمد بصری (100ـ170 ق.) و شاگرد او ابوبشر عمرو بن عثمان، مولی بنی الحارث، سیبویه فارسی (د 183ق.) به تألیفات و طرح مسایل پرداختند. این دانشمند اخیر، الکتاب را در نحو نوشت که بعدها شاگردش اَخفش آن را شرح کرد و آسمان ادب به فروغ این ستارگان آراسته گردید.

در قرنهای نخستین اسلامی بود که نویسندگان به نقد و ارزیابی آثار ادبی پرداخته، اصول و قواعد بلاغت و فن بیان را پایه‌ریزی کردند و اندک اندک علوم بلاغی به سوی کمال سیر کرد و تدوین یافت.

در دوره بنی عباس تحقیق در دلایل اعجاز قرآن کریم و کشف امتیازهای ادبی آن پیشرفت شایسته داشت و سخن‌شناسان در قوت و ضعف ادبای مسلمان غور و تتبع کردند. ادامه این موشکافیها سبب پیدایش سه دانش ارزنده جدید به نامهای: «معانی» و «بیان» و «بدیع» گردید که نمونه این بحثها را در کتاب مجازالقرآن ابوعبیده معمر بن مثنی شاگرد خلیل بن احمد و در کتاب الغصاحة اثر ابوحاتم سجستانی و کتاب اعجازالقرآن جاحظ و نقد الشعر و نقد النثر ابوالفرج قدامة بن جعفر و کتاب الشعر و الشعراء ابن قتیبه دینوری و کتابهای الکامل و البلاغة مُبَرّد می‌توان نام برد. هر یک از این دانشوران، مباحثی دل‌انگیز به بازار سخنوری عرضه داشتند و راهی به آیندگان گشودند.

سیر دانشهای بلاغی و ادبی در قرن چهارم و آغاز قرن پنجم به موازات گسترش دیگر دانشها رونق و کمال یافت و شیوه‌های بحث در این مباحث چنین بود که کلام فصحا را مطرح کرده، در فواید لغوی و نحوی و دقایق بیانی آن سخن می‌پیوستند و با استشهاد و استناد از آیات قرآن و شعر شاعران و بلغا اصولی را کشف می‌کردند. گاه استادی این مطالب را املا می‌کرد و دانشجویانش انشا و استملا می‌کردند و از همین رهگذر کتب «اَمالی» پدید آمد، چنانکه کتاب الأمالی ابوعلی قالی معروف است. رونق این مباحث به حدی بود که کافی است در اینجا نامی از مشاهیر و بزرگان علوم بلاغی که از ایران برخاستند، برده شود:

ابوبکر محمد بن دُرَید (د 223ـ321ق.) کتاب الجَمْهَرة را در لغت و المقصورة والأشتقاق را نوشت.

ابوسعید حسن بن عبدالله سیرافی (د 365ق.) از بزرگان نامی نحو و لغت و فقه و حدیث و علوم قرآن و کلام که سیره حفظ روایات داشت و شاگردش حسن بن احمد فارسی از روش قیاس بهره می‌گرفت.

صاحب کافی اسماعیل بن عَبّاد (د 385ق.) وزیرمشهور دیلمیان و نویسنده بزرگ و از سرآمدان علمای لغت و نحو و نویسنده کتاب ‌المحیط.

ابومنصور محمد بن احمد اَزهری هروی (د 370ق.) از بزرگترین دانشمندان ادب روزگار که کتاب التهذیب را درموضوع لغت نوشت.

اسماعیل بن حَمّاد جوهری فارابی (د حدود 400ق.) صاحب کتاب الصّحاح در لغت.

تحقیق درمورد بلاغت در ادبیات فارسی

اختصاصی از یارا فایل تحقیق درمورد بلاغت در ادبیات فارسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دسته بندی : آموزشی

فرمت فایل :  Doc ( قابلیت ویرایش و آماده چاپ ) Word

---

قسمتی از محتوی متن ...

تعداد صفحات : 11 صفحه

بلاغت در ادبیات فارسی.
پژوهش در سیر هنرهای بلاغی و سخنوری که با شکار معانی و نشاندن آن در ساختارهای سخن سر و کار دارد، از روزگاری کهن، توجه ارباب نقد و اندیشه را برانگیخته و در ایران پیش از اسلام نیز نشانه‌هایی از این توجه به گفتار پیراسته و نیک وجود داشته است؛ لیکن با طلوع فرهنگ و تمدن اسلامی و در مرحله نخستین، مسلمانان لطایف و دقایق و رازهای اعجاز قرآنی را فرا گرفتند و فراخور احوال خود، به قصد فهم آیات خدا و بیانات پیامبر اسلام(ص) فراهم آمدند و در چونی و چندی معانی و بیان سخن در پیوستند.
این تلاش و رویکرد به لطایف ادبی وبلاغی قرآن و تفسیر آن، مستلزم آشنایی نسبی با تفسیر و تمثـّل به آیات بوده است و کسانی در این گونه پژوهشهای نخستین، پیشقدم بوده‌اند، از آن جمله: ابوعبیده شاگرد خلیل بن احمد، در 188 ق.
، درباره کلمات کلمات قرآن و جهات بلاغی آیات بینات کتابی نوشت به نام: المجاز فی غریب القرآن و فرّاء کتاب معانی القرآن بپرداخت و جاحظ بصری کتاب نظم‌القرآن را به رشته نگارش درآورد و در آن، جهات شگفتی و دلربایی قرآن را در قلمرو واژگانی و معانی و پیوند کلمات و نظام ترکیب مورد بحث قرارداد.
ابن مُعتـَز و قـُدامة بن جعفر در جهات بدیعی آثاری تدوین کردند و تحقیقات ادبی با تدوین کتاب اسرارالبلاغه، در بیان و دلائل الاعجاز در معانی، به همّت ابوبکر عبدالقاهر جرجانی،‌ اوج و کمالی دیگر یافت.
در این دو کتاب عبدالقاهرجهات معانی و اندیشگانی بلاغت را با موشکافیها و طبقه‌بندیها و نمایش قوت و ضعفها مورد بحث قرار داد و با ارائه نمونه‌هایی از شاعران نامی و اسوه‌ها از کلام ربانی و سخنان پیامبر اسلام (ص) مباحث سخن سنجی و بلاغت را رونق و شکوهی بسزا بخشید و در این زمینه ایرانیان نیز کوشیدند تا با استعداد سرشار خویش جلوه‌ای دیگر به این علم بخشند و بر شیرینیهای قند پارسی بیفزایند.
در این نوشتار بلاغت در ادب فارسی را از دو دیدگاه مورد بررسی قرار می‌دهیم.
الف) سیر هنرهای بلاغی و سخنوری در ایران ب ) چشمه‌سار بلاغت در شعر فارسی آمادگی و شایستگی فطری ایرانیان در پرتو اعجاز قرآن، موجب گسترش دامنه تحقیقات بلاغی و ادبی گردید و آثاری بس ارزنده و پایدار تقدیم جهان ادب عرضه شد.
تألیفات و ترجمه‌های گرانبهای عبدالله بن مقفع (روزبه پسر دادویه) از یکسو موجب شد تا آثار مهمی در ادب و تاریخ و داستانهای ملی و امثال و حکم ایرانی به عربی ترجمه شود و فرهنگ ایرانی به شیوایی گسترش یابد، و از دگر سو،‌ آشنایی ایرانیان و مسلمانان با علوم ادبی یونانی و سریانی و مباحث شعری و بلاغی آنها، از جمله دیدگاههای ارسطو و پیروانش در مسائل خطابی و شعری، استفاده تحقیقات ادبی را تنوع و گسترش بخشید؛ چنانکه ایرانیان در شاخه‌های گوناگون ادب به تحقیق و تألیف پرداختند.
در علم نحو که در آغاز منحصر به اِعراب و دگرگونی اواخر کلمات بود، تألیفات متعدد، این دانش را شکوفایی و بسط داد و نویسندگان و دانشمندان ایرانی به کار شدند، از جمله: ابوعمرو بن العلا (د 154 ق.
) و شاگرد او خلیل بن احمد بصری (100ـ170 ق.
) و شاگرد او ابوبشر عمرو بن عثمان، مولی بنی الحارث، سیبویه فارسی (د 183ق.

متن بالا فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است.شما بعد از پرداخت آنلاین فایل را فورا دانلود نمایید

بعد از پرداخت ، لینک دانلود را دریافت می کنید و ۱ لینک هم برای ایمیل شما به صورت اتوماتیک ارسال خواهد شد.

کتاب مجموعه زبان و ادبیات فارسی معانی بیان و بلاغت

اختصاصی از یارا فایل کتاب مجموعه زبان و ادبیات فارسی معانی بیان و بلاغت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

کتاب مجموعه زبان و ادبیات فارسی معانی بیان و بلاغت

فصل اول: شرح درس و نکات کلیدی
« معانی »
علم معانی  : دانشی است که به یاری آن، حالات گونهگون سخن به منظور هماهنگی با اقتضای حال شـنونده و خواننـده
شناخته میشود و موضوع علم معانی عمدتاً بررسی جملات از حیـث معـانی و کاربردهـای ثـانونی اسـت کـه مـتکلم بـه
مقتضای حال مخاطب ایراد کرده است و فایدة این علم این است که ما را با امکانات فراوان زبان آشنا میسازد تا بتـوانیم
به مقتضای حالات مختلف از آن امکانات استفاده کنیم و سخن مؤثر بگوییم. 
بلاغت: مقصود از بلاغت این است که کلام، دلنشین و مؤثر و رسا و به اصطلاح وافی به مقصود باشد و بلیغ کسـی اسـت
که بتواند مافیالضمیر خود را به نیکویی بیان کند؛ به طور خلاصه بلاغت، صفت آن سخنی است که پس از احـراز پایگـاه
فصاحت با مقتضای حال تطبیق کند. 
فصاحت: در لغت به معنی روشنی و ظهور و گشاده تزبانی اس ؛ فصاحت در اصطلاح علمای بلاغت به سه مورد اختصـاص
دارد و بر سه قسم است: فصاحت کلمه، فصاحت کلام و فصاحت متکلم 
فصاحت کلمه: 
خالی بودن کلمه از چهار عیب را فصاحت کلمه گویند و این عیوب : عبارتند از 
 1ـ تنافر: آن است که مابین حروف و کلمات یا جملههای متوالی تناسب و سازگاری و هماهنگی وجـود نداشـته باشـد و
اینگونه کلمات و عبارات را متنافر و ضد آن را متلایم یعنی سازگار و متناسب گویند؛ تنافر دو نوع اسـت: تنـافر حـروف و
تنافر کلمات. 
تنافر حروف: ترکیب حروف در یک کلمه به نحوی است که تلفظ آن را دشوار کند: 
ستودن ندانـد کـس او را چـو هسـت 
 
 میــان بنــدگی را ببایــدت بســت
(فردوسی)
ببایدت: تلفظ دو صامت قریب د«المخرج » ت«و » در کنار هم دشوار است. 
دو دهـان داریـم گویـا همچـون نـی 
 
 یک دهان پنهانسـت در لبهـای وی
(مولوی)
پنهانْست: تلفظ پنهانست به سکون نون و سین و تاء دشوار است. 
 معانی بیان و بلاغت « 9» 
 
2ـ غرابت استعمال: استعمال کلمات غریب و دور از ذهن و غیرمعمول و مهجور در سخن را گویند: 
مدان که فتنه بخسبد در این زمانه ولی 
 
 ز عدل تست که باری شده است در فرناس
(سید حسن اشرف غزنوی)
فرناس : نادانی یا خواب خفیف. 
کمـــان آزفنــداک شـــد، ژالـــه تیـــر 
 
 گـــل و غنچـــه پیکـــان، زره آبگیـــر
(اسدی)
آزفنداک: قوس قزح. 
نرمـــــک او را یکـــــی ســـــلام زدم 
 
 کــرد زی مــن نگــه بــه چشــماغیل 
 (فرهنگ اسدی) 
چشماغیل: به گوشه چشم نگریستن. 
 
 
 دوش کنـــد اســـتوار مـــرد نگهبـــان
(رودکی)
فصاحت کلام 
آن است که جمله از کلمات فصیح ترکیب شده و به علاوه خود از این شش عیب نیز خالی باشد: 
1ـ تنافر کلمات: آن است که الفاظ جمله هر کدام به تنهایی تنافر نداشته باشد اما گفتن آنها به توالی بر زبان سنگین و
دشوار باشد و یا با قرار گرفتن در کنار یکدیگر ایجاد تنافر کند، : مانند « 10» زبان و ادبیات فارسی 
 
«خواجه تو چه تجارت کنی» که گفتن این جمله چند بار پشت سر هم دشوار است. 
و یا مانند کلمههای (دزد، زر، باز) در این بیت: 
گـــر تضـــرع کنـــی و گـــر فریـــاد 
 
 دزد زر بــــاز پـــــس نخواهــــد داد
(سعدی)
2ـ تنافر معنوی یا تنافر جمل و عبارات : آن است که جملههای نثر یا مصرعهای نظـم هـر کـدام بـه تنهـایی معنـی
داشته باشند اما میان آنها در معنی، سازگاری و مناسبت نباشد مانند: 
خانـــۀ ملـــک و دیـــن شـــود آبـــاد 
 
 بــاده پــیش آر هــر چــه بــادا بــاد 
 
خانـــۀ زریـــن پادشـــاه جهانســـت 
 
 در سخن یک خدا چه جـای گمانسـت 
 
قــارون گوینــد گــنج داشــت نهــانی 
 
 شاه بلند اختر است و سـخت کمانسـت 
 (رادویانی)   

سوالات بیان در فنون ادبی 
 -1 این سخن امیر معزّی دربارهی ملکشاه سلجوقی متضمن چه فنی از فنون ادبی است؟ مفصلاً بنویسید. 
 
 ای مــــاه چــــو ابــــروان یــــاری گــــویی 
 
 یـــا نـــی چـــو کمـــان شـــهریاری گـــویی 
 
 
 نعلـــــــی زده از زر عیـــــــاری گـــــــویی 
 
 بــــر گــــوش ســــپهر گوشــــواری گــــویی 
 
2ـ نوع تشبیه را در بیت زیر تعیین و تحلیل کنید. 
 
 مـنم آن صـبح نخسـتین کـه چـو بگشـایم لـب 
 
 خــوش فــرو خنـدم و خنـدان شــدنم نگذارنــد 
 
 -3 صور خیال بیت زیر را شرح دهید. 
 
 طــاووس بــین کــه زاغ خــورد وانگــه از گلــو 
 
 گــــاورس ریــــزههــــای منقّــــا برافکنــــد 
   
پاسخ آزمون از دیدگاه بیان 
1ـ در این ابیات تشبیه جمع وجود دارد زیرا یک مشبه ( ماه ) را به چند مشبهبه ( ابروان یار، کمان شهریار، نعل زرین و
گوشوارة آسمان ) تشبیه کرده است. از آنجا که وجه شبهها حذف و ادات تشبیه ( چو و گویی ) ذکر شـده اسـت، تشـبیه
مجمل مرسل است در بیت اول تشبیهها مفرد حسی به مفرد حسی است و وجه شبه نیز مفرد است : هلال بودن. تشـبیه
ماه به نعلی که از طلای ناب ساخته شده تشبیه مفرد حسی به مقید حسی است و وجه شبه آن هلال و درخشنده بـودن
است. در مصراع آخر نیز ماه به گوشواره تشبیه شده که این تشبیه نیز تشبیه مفرد حسی به مفـرد حسـی اسـت و وجـه
شبه در این تشبیه نیز آن هلال و درخشنده بودن است. 
گوش سپهر : اضافه استعاری : ابتدا سپهر به انسان تشبیه شده سپس بعد از حذف مشبهبه، مشبه همراه یکی از ملائمات  مشبهبه یعنی گوش آمده است.
 
 -3 تعقید: گاهی کلام به واسطۀ هترتیب ناب جا یا اشارات و کنایات و کاربردهای دور از فهم، گرفتـار پیچیـدگی و تعقیـد
است و آن دو نوع است: 
الف) تعقید لفظی: آن است که ترتیب واژهها بر خلاف ترتیب مقصود باشد و دشواری و پیچیدگی معنی جمله، از جهـت
ختقدیم و تأ یر یا حذف کلمات و امثال آن باشد: 
از ایــن ســو هــزار و از آن ســو هــزار 
 
 چو برهم زدنـد کشـته شـد صـد هـزار
(فردوسی)
یعنی صد هزار لشگر بر هم زدند و از هر سو هزار نفر کشته شد. 
در حلقــــــۀ کــــــارزارم افکنــــــد 
 
 آن حلقـــه کـــه نیـــزه مـــیربـــودم
(سعدی)
) (میربودم در مفهوم (برای من میربود) به کار رفته است. 
 
ب) تعقید معنوی: آن است که اشارات و کنایات و کاربردهای دور از ذهن، سخن را پیچیده کند: 
بزرگـــی بایـــدت دل در ســـخا بنـــد 
 
، ســر کیســه بــه بنــد گنــدنا بنــد
(نظامی

نوع فایل:PDF

  سایز:5.77mb

 تعداد صفحه:12

بلاغت قرآن کریم 1

اختصاصی از یارا فایل بلاغت قرآن کریم 1 دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

علوم قرآن و حدیث

نوشته محمد رضا میرزا نیا - محمد سلامتیان - رحمت اله عبداله زاده

203 صفحه