دانلود مقاله Linux توضیحات بیشتری در مورد لینوکس

اختصاصی از یارا فایل دانلود مقاله Linux توضیحات بیشتری در مورد لینوکس دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:220

چکیده:

نصب لینوکس
قبل از نصب
1.    یک نسخه پشتیبان از کامپیوتر تهیه کنید
2.(defragmenter) کنید
3. برای باز کردن جا جهت Linux در کنار windows  هارد دیسک خود را دوباره پارتیشن بندی کنید تغیییر اندازه پارتیشن ها FAT و NTFS در ویندوز توسط
PartitionMagic
پس از نصب برنامه Partition Magic واجرای آن شکل  پارتیشن های هارد خود را خواهید دید
:برای نصب لینوکس نیاز به فضایی از هارد داریم . حداقل 2.2 GB برای نصب و 5 GB را به صورت Unallocated توسط partition Magic در می آوریم .
به عنوان مثال 5 GB را از درایو مورد نظر جدا می کنیم .
برای این کار روی درایو مورد نظر کلیک سمت راست کرده و Resize/Move را انتخاب می کنیم
..دیسک CD-ROM نصب را داخل درایو قرار دهید

2. کامپیوتر خود را بوت کنید
.
● پس از اعلان بوت ، در جلوی اعلان بوت کلید Enter را برای ورود به نصب گرافیکی،فشاردهید.
●صفحه خوش آمدگویی
    این صفحه آغاز فرایند نصب را به شما اعلام میکند. فقط کافی است روی کلید Next کلیک نمایید
● انتخاب زبان
   پس از آغاز برنامه نصب، اولین سوالی که پرسیده میشود، انتخاب زبان برنامه نصب است. زبان مورد نظر خود را انتخاب نموده و روی گزینه Next کلیک نمایید.
● انتخاب صفحه کلید
 نوع صفحه کلید خود را انتخاب نمایید. مثلا صفحه کلید 105 کلید و با کلیدهای انگلیسی
● ماوس
  نوع ماوسی که روی سیستمتان نصب شده است را انتخاب نمایید. انواع ماوسهای درگاه سریال و PS/2 و USB پشتیبانی میشوند. در صورتی که ماوس شما دو  کلید دارد ، میتوانید با انتخاب گزینه Emulate 3 buttons ، هنگام استفاده با نگه داشتن کلید Shift ، کلید سوم ماوس را شبیه سازی نمایید . کلید سوم توسط  برخی از برنامه های کاربردی لینوکس مورد نیاز میباشد
● انتخاب نوع نصب (Install Type)
   ایستگاه کاری (Workstation): کامپیوتر شما را بصورت خودکار پارتیشن بندی نموده و بسته های نرم افزاری لازم برای یک ایستگاه کاری را نصب می کند. یکی از  محیطهای گرافیکی GNOME و یا KDE نصب خواهند شد و برنامه X Window ساختارهای لازم برای اجرای آنها را فراهم می کند . محیط GNOME محیط گرافیکی پیش گزیده "لینوکس ردهت" است. شما میتوانید پس از نصب محیط KDE را نیز نصب نمایید.
● انتخاب استراتژی پارتیشن بندی (Partitioning)
   شما دو راه برای انتخاب نوع پارتیشن بندی دیسک سخت خود پیش رو دارید:
    - پارتیشن بندی خودکار : برنامه نصب به صورت خودکار عمل پارتیشن بندی را برای شما انجام خواهد داد . با این انتخاب تمام پارتیشن های لینوکس موجود روی دیسک سخت پاک شده و فضای خالی ایجاد شده برای پارتیشن بندی مورد استفاده قرار خواهد گرفت
-    پارتیشن بندی دستی توسط ابزار Disk Druid : با انتخاب این گزینه ابزار Disk Druid برای انجام عمل پارتیشن بندی اجرا خواهد شد.
● پارتیشن بندی خودکار
 
   1- پاک کردن تمام پارتیشن های لینوکس موجود (Remove all Linux partitions on this system)
   با انتخاب این گزینه پارتیشن های ویندوز و پارتیشن های غیر لینوکسی روی سیستم باقی خواهند ماند.
 2- پاک کردن تمام پارتیشن های موجود (Remove all partition on this system):
 تمام پارتیشن ها و اطلاعات موجود از میان خواهند رفت.
   3- حفظ تمام پارتیشن ها و استفاده از فضای خالی موجود (Keep all partitions and use existing free space) :
      این گزینه به شرطی کار خواهد کرد که شما فضای خالی کافی پارتیشن بندی نشده روی دیسک سخت خود داشته باشید.
● انتخاب برنامه بوت کننده (Boot Loader) :
 در این مرحله میتوانید یکی از برنامه های GRUB و یا LILO را انتخاب نمایید
   به خاطر داشته باشید حتماً گزینه Configure Advanced boot loader option را فعال کنید:
● پیکربندی شبکه (Network Configuration) :
   در صورت داشتن شبکه ، آن را پیکربندی کنید در غیر اینصورت Next را کلیک کنید

● انتخاب زبانهای قابل پشتیبانی (Language Support)
● انتخاب موقعیت زمانی (Time Zone)
● تنظیم کلمه عبور ریشه (Set root password) :
کلمه رمز باید حداقل دارای 6حرف باشد
● انتخاب بسته ها (Select Packages )
● شروع و کپی نصب
● تنظیم مانیتور


تنظیماتIP و شبکه در گنو / لینوکس

   در هرشبکه بطورمعمول نخستین لایه یعنی سخت افزار از یک کارت شبکه یا اترنت تشکیل شده و برای اینکه این کارت بعنوان یک رابط درمحیط شبکه بکارگرفته شود بایستی اولا آدرس واحدی تحت عنوان IP address به آن اختصاص یافته و ثانیا"بسته ها یا packet های اطلاعاتی برای رسیدن به این رابط مسیر دهی شوند که به این عمل routing گفته میشود.
   در اغلب توزیعهای لینوکس راههای خاصی برای انجام تنظیمات رابط یا کارت شبکه گنجانده شده که در اینجا روش ساده استفاده از فرامین متنی در محیط shell   بررسی میشود :
   باید دانست که هسته ا کرنل سیستم عامل لینوکس بطورپیش فرض از یک رابط مجازی یا loopback interface  (lo) بعنوان یک ابزار مجازی برای ارتباط با خود سیستم استفاده میکند .
   این ابزار مجازی بطور معمول IP  127.0.0.1 و نام localhost را برمی گزیند و در هنگام بوت سیستم بطور ازپیش تعریف شده فعال میگردد .
   قسمت اصلی سخت افزار شبکه یک رایانه کارت شبکه network interface میباشد که در محیط گنو/لییوکس معمولا با اسامی  eth0   یا  eth1  و ... بسته به تعداد کارتهای شبکه متصل به سیستم آدرس دهی و نامگذاری میشود.
   برای تنظیم IP   یک کارت شبکه بافرض اینکه این کارت اولین و تنها کارت شبکه نصب شده در سیستم است تنها چیزی که لازم داریم برنامه ifconfig  (interface configure) میباشد و میبایست بعنوان مثال از دستور زیر در محیط shell  با مجوز کاربر ریشه استفاده کنیم :

/sbin/ifconfig eth0 192.168.3.9 broadcast 192.168.3.255 netmask 255.255.255.0 #

   همانطوریکه ملاحظه میشود در اینجا یک IP  کلاس C  شامل آی پی اختصاص یافته به کارت شبکه 192.168.3.9  و یک پوشانه زیر شبکه کلاس c شامل 255.255.255.0 به کارت شبکه ما eth0   اختصاص می یابد . و آی پی broadcast  نیز شامل IP خاصی است که کلیه کامپیوترهای شبکه به آن پاسخ  میدهند و معمولا آخرین شماره آی پی یک کلاس شبکه میبا شد .
   در ادامه برای بررسی صحت عملیات انجام شده و عملکرد کارت شبکه از دستور ifconfig  به تنهائی استفاده کرده و پاسخ سیستم را که چیزی مشابه زیر خواهد بود مشاهده میکنیم :
/sbin/ifconfig #

eth0
Link encap:Ethernet HWaddr 00:00:E8:3B:2D:A2
inet addr:192.168.3.9 Bcast:192.168.3.255 Mask:255.255.255.0
UP BROADCAST RUNNING MULTICAST MTU:1500 Metric:1
RX packets:1359 errors:0 dropped:0 overruns:0 frame:0
5 TX packets:1356 errors:0 dropped:0 overruns:0 carrier:0
collisions:0 txqueuelen:100
Interrupt:11 Base address:0xe400
Lo
Link encap:Local Loopback
10 inet addr:127.0.0.1 Mask:255.0.0.0
UP LOOPBACK RUNNING MTU:3924 Metric:1
RX packets:53175 errors:0 dropped:0 overruns:0 frame:0
TX packets:53175 errors:0 dropped:0 overruns:0 carrier:0
collisions:0 txqueuelen:0
   دراین گزارش حتی آدرس سخت افزاری کارت شبکه eth0 هم  مشخص شده 00:00:E8:3B:2D:A2 که در نوع خود با توجه با سادگی دستورات داده شده نتایج جالبی به نظر میرسد .
   در این مرحله کارت شبکه فعال گردیده و آماده بکار میباشد و چون هیچ چیزی وجود ندارد که به هسته لینوکس بگوید که کدام بسته اطلاعاتی ارسال شده برروی شبکه به کدام کارت شبکه ارائه شود میبایست در ادامه برای آدرس دهی routing اینترفیس مربوطه در شبکه از دستور زیر یا مشابه آن باتوجه به آی پی مورد نظر هر کاربر استفاده کرد :
/sbin/route  add  -net  192.168.3.0  netmask  255.255.255.0  eth0 #

   بطور کلی اختصاص چند آدرس آی پی به یک اینترفیس شبکه در مواردی صورت میگیرد که یک کارت بخواهد همزمان با چند شبکه LAN  ارتباط برقرار کند و نبایستی فراموش کرد که پس از اختصاص یک آی پی جدید بایستی مسیردهی صحیح به این شبکه های جدید  یا همان  routing  بصورت فوق الذکر بدرستی صورت پذیرد .


خاموش کردن و راه اندازی مجدد سیستم لینوکس
   چنانچه سیستم خود را به طور صحیح خاموش کنید،Linux  فایلهای داده را ذخیره کرده و فرآیندهای در حال اجرا را متوقف میکند ضمنا به هسته مرکزی سیستم عامل یا kernel آسیب وارد نخواهد شد.
در این بخش دو روش صحیح خاموش کردن سیستم، توضیح داده میشود:
1- از طریق رابط گرافیکی :X از دکمه منوی اصلی پانل، گزینه Logout را انتخاب کرده و سپسLogout ، Halt یا Reboot را انتخاب کنید .همچنین میتوانید پیکربندی جاری را ذخیره کنید، این کار بدین معنی است که برنامه هایی که هنگام Logout در حال اجرا هستند، زمان ورود مجدد به سیستم به طور خود کار اجرا خواهند شد.
اگر هر یک از گزینه های Halt یا Reboot را انتخاب کنید، باید کلمه عبور ورود به سیستم را بعد از زدن دکمه OK وارد کنید تا صحت انتخاب شما معلوم شود .
2 - از طریق اعلان فرمان :در یک پنجرهXterm ، فرمان shutdown - r now یا shutdown - h now را تایپ کنید -r .به معنی reboot و -h به معنی halt یا خاموش کردن کامل سیستم است، البته باید کلمه عبورتان را قبل از اجرای این فرامین وارد کنید .
3 - از طریق صفحه :login به Option=>System بروید و از آنجا میتوانید سیستمتان را halt یا راه اندازی مجدد کنید و نیاز به وارد کردن کلمه عبور ندارید.

یک میانبر برای راه اندازی مجدد
   یکی از سریعترین روشها برای راه اندازی مجدد سیستمتان، فشردن همزمان کلیدهای
 trl+Alt+Del  c از یک کنسول مجازی است .
   یک کنسول مجازی در واقع یک رابط مبتنی بر متن و برعکس رابط گرافیکی سیستم پنجرهای X است .چندین کنسول مجازی برای شما در دسترس هستند اما آسان ترین آنها از نظر به خاطرسپاری شاید روش میانبر باشد .شما میتوا نید به وسیله زدن کلیدهای Ctrl+Alt+F  به آن دسترسی یابید .

بازگشت به رابط گرافیکی:
   برای بازگشت به رابط گرافیکی از یک کنسول مجازی، فقط کلیدهای Ctrl+Alt+F1 را بزنید
   برای راه اندازی مجدد سیستم از یک کنسول مجازی، ابتدا به وسیله زدن کلیدهای Ctrl+Alt+F1 به یک کنسول مجازی منتقل شوید، سپس کلیدهای Ctrl+Alt+Del را برای راه اندازی مجدد سیستم فشاردهید.


آشنایی با مفاهیم شبکه و پروتکلها
   برای اینکه بدانیم در پشت این صفحه هایی که  مدام در اینترنت عوض میکنیم چیزهایی قرار دارد و چه برنامه ها و پروتکلهایی این دنیا را برای ما بوجود آورده اند مقاله حاضر شروع خوبی خواهد بود.
در دنیای شبکه ها کلمه پروتکل به معنی قوا نینی است که برای انتقال پیامها بر روی شبکه وضع شده است بنابراین اینطور فکر کنید که یک پروتکل قانونی است که کامپیوترها برای صحبت کردن با یکدیگر بر روی شبکه باید رعایت کنند ، یک پروتکل شبکه باید دارای قوانین مربوط به اعلام وصول پیام ، پیدا کردن خطا و ساختار اطلاعات باشد .
   برای درک بهتر پروتکل مثالی ساده می زنیم تا با مفهوم پروتکل کاملاً آشنا بشوید ، برای مثال وقتی شما بخواهید با یک نفر آلمانی صحبت بکنید و شما به زبان آلمانی تسلط ندارید و نه آن فرد به زبان فارسی مسلط است ولی هردو نفر به زبان انگلیسی مسلط هستند می توانند با این زبان با هم صحبت کنند و مطالب را به هم بفهمانند بنابراین در اینجا زبان انگلیسی پروتکلی بین آن دو نفر است و وظیفه پروتکل در شبکه هم همین است ، پروتکلها هستند که شبکه ها را تشکیل میدهند ، از آنحایی که TCP/IP عمومی ترین پروتکلی است که درحال حاضر در شبکه اینترنت از آن استفاده می شود قلب این درس مربوط به این پروتکل معروف است ولی قبل از آن قصد داریم تا توضیح مختصری راجع به مدل مرجع OSI و هفت لایه آن بدهیم .
   در سال 1980 یک سازمان بین المللی استانداردسازی ، طرحی را بنامOpen System Interconnection(OSI) بوجود آورد که آن مدل براساس لایه بندی پروتکل پایه گذاری شده بود و کار این مدل به این صورت بود که وقتی دو کامپیوتر می خواهند با هم ارتباط برقرار کنند سریهایی از قسمتهای کوچک استاندارد نرم افزاری روی هر سیستم برای بهتر کردن این ارتباط عملیاتی انجام می دهند ، برای مثال یک قسمت برای حصول اطمینان از اینکه داده به طور مناسب بسته بندی شده است تلاش می کند و قسمت دیگر از فرستادن پیامهای گم شده به طور مجرد مراقبت می کند و قسمتهای دیگر نیز پیامها را در سراسر شبکه می فرستند .
    هر کدام از این قسمتها که تحت عنوان لایه از آنها یاد می شود کار مشخصی برای انجام این ارتباطات دارند و به این قسمتهای ارتباطی که با هم استفاده می شوند پشته پروتکل یا Protocol Stack می گویند و به این دلیل که آنها شامل گروهی از این لایه ها هستند که به روی هم سوار شده اند . مدل OSI از هفت نوع از این لایه ها تشکیل شده که هر کدام نقش مشخص و معینی در انتقال داده ها در شبکه دارند که یادگیری کار این لایه ها برای درک مفهوم شبکه لازم و مفید است

مدل مرجع OSI

1 - لایه فیزیکی (Physical Layer) : این لایه تقریباً ساده ترین لایه است و بطور کلی کار این لایه ایجاد ارتباط بین دو تا Device است مانند ارتباط شما به وسیله مودم به ISP خودتان که در حقیقت این لایه به شما امکان ایجاد ارتباط بین دو وسیله الکترونیکی را میدهد .
2- لایه پیوند داده ها (Data link layer) : این لایه بسته ها و پیامها را در طول شبکه از هر کامپیوتر به سیستم دیگر انتقال و حرکت میدهد ، برای مثال این لایه ها روی کامپیوتر بسته ها را از کامپیوتر شما به مسیریاب شبکه محلی شما حرکت میدهد و بعد Router با استفاده از این لایه داده را به مسیریاب بعدی ا نتقال میدهد ، قسمتی از برنامه های Firewall یا دیواره آتش که کار محافظت از سیستمها را با کنترل رفت و آمد بسته ها انجام میدهند بر روی این لایه پیوند داده ها نگهداری میشوند و همینطور تمامی برنامه های Sniffer و یا ردیابها از این لایه برای دزدیدن اطلاعات کارت اعتباری و رمزهای عبور استفاده میکنند .
3- لایه شبکه (Network Layer) : این لایه به پروتکل اینترنت یا IP وابسته است و هدف آن فرستادن پیامها از کامپیوتر منبع داده شده به ماشین یا سیستم نهایی داده شده در طول شبکه میباشد و در کل این لایه مشخص میکند که هر بسته یا Packet به کدام آدرس اینترنتی یا آی پی مرتبط است ، برنامه هایی مانند Ping و یا Netstat از این لایه استفاده میکنند .
4- لایه انتقالی (Transport Layer) : این لایه اطمینان حاصل میکند که بسته ها به مکان مناسب روی سیستم مقصد تحویل داده شده اند یا خیر و این لایه برای تهیه جریان ارتباطی قابل اعتماد بین دو سیستم که شامل انتقال دوباره پیامهای گم شده , قرار دادن آنها درجای مناسب و نظارت و بازرسی خطاها استفاده میشود و دراین لایه پروتکل کنترل انتقال TCP و پروتکل دیتاگرام کاربر یا همان UDP و همینطور پروتکل SPX 3 قرار دارند و از مهمترین نمادهای این لایه بشمار میروند .
5- لایه جلسه (Session Layer) : کار و فعالیت این لایه نسبت به لایه های دیگر کمتر است و این لایه نشستهایی را بین ما شینهای ارتباطی با کمک به شروع نگهداری و مدیریت آنها هماهنگ میکند .
6- لایه نمایشی (Presentation Layer) : این لایه کار ترجمه اطلاعات را برعهده دارد و برای مثال اگر شما قصد ایجاد شبکه VPN بین دو سیستم را داشته باشید این لایه اطلاعات را EBCDIC به ASCII کراکتر تبدیل و ترجمه میکند و یا برعکس .
7- لایه برنامه کاربردی (Applictation Layer) : این لایه یکی از مهمترین لایه های OSI هست و به عنوان پنجره ای به کانال ارتباطی برای برنامه کاربردی و البته با توصیف داده ها و تبدیل آنها به اطلاعات با مفهوم برای برنامه های کاربردی عمل میکند و متشکل از برنامه های خاصی است که سعی میکنند با استفاده از TCP/IP در طول شبکه باهم ارتباط برقرار کنند ، برنامه هایی مانند سرور و کلاینت Telnet - سرور و کلاینت FTP و Http و Netbios و Mail سرورها و خیلی از برنامه های کاربردی در این لایه قرار دارند و به همین دلیل این لایه مورد علاقه هکرهاست و اکثراً نفوذ به سایتها و سرورها از طریقه حفره های آسیب پذیر در این برنامه های کاربردی صورت میگیرد


توصیه های مهم امنیتی در مورد یونیکس و لینوکس
   سیستم عامل، یکی از عناصر بسیار مهم و حیاتی در نحوه مدیریت منابع سخت افزاری و نرم افزاری است . پرداختن به مقوله  امنیت سیستم های عامل ، همواره از بحث های مهم در رابطه با ایمن سازی اطلاعات در یک سیستم کامپیوتری بوده که امروزه با گسترش اینترنت ، اهمیت آن مضاعف شده است . بررسی و آنالیز امنیت در سیستم های عامل می بایست با ظرافت و در چارچوبی کاملا" علمی و با در نظر گرفتن تمامی واقعیت های موجود ، انجام تا امکان نگهداری و پشتیبانی سیستمها با در نظر گرفتن مجموعه تهدیدات موجود و آتی  ، بسرعت و بسادگی میسر گردد .اکثر حملات موفقیت آمیز در اینترنت ، بدلیل وجود نقاط آسیب پذیر در تعدادی  اندک  از سرویس های سیستم  های عامل متداول است . مهاجمان ، با فرصت طلبی خاص خود از روش  های متعددی بمنظور سوء استفاده از نقاط ضعف امنیتی شناخته شده ، استفاده نموده  و در این راستا ابزارهای  متنوع ، موثر و گسترده ای را بمنظور نیل به اهداف خود ، بخدمت می گیرند . مهاجمان ، در این رهگذر متمرکز بر سازمان ها و موسساتی می گردند که هنوز مسائل موجود امنیتی ( حفره ها و نقاط آسیب پذیر ) خود را برطرف نکرده و بدون هیچگونه تبعیضی آنان را بعنوان هدف ، انتخاب می نمایند پس  با شناسائی و آنالیز اینگونه نقاط آسیب پذیر توسط کارشناسان امنیت اطلاعات ، سازمان ها و موسسات قادر به استفاده از مستندات علمی تدوین شده بمنظور برخورد منطقی با مشکلات موجود و ایجاد یک دیوار حفاظتی مناسب می باشند.
لینوکس و یونیکس ، از سیستم های عامل رایج در جهان بوده که امروزه در سطح بسیار وسیعی استفاده می گردد . تا کنون حملات متعددی توسط مهاجمین متوجه سیستم هائی بوده است که از یونیکس ( نسخه های متفاوت )  بعنوان سیستم عامل استفاده می نمایند . با توجه به حملات متنوع و گسترده انجام شده ، بایستی نحوه مقابله با این حملات و تهدیدات شناخته شده و راههای نفوذ سریعا ترمیم گردد و کاملا مسدود گردد .
   عوامل متعددی در بروز اینگونه حملات نقش دارد: عدم آگاهی لازم مدیران سیستم در خصوص ارتقاء امنیتی سیستم هائی که بر روی آنان نرم افزارهای مدیریت اطلاعات شبکه نصب یا بصورت غیر ضروری  اجراء می گردد و پیکربندی نامناسب برنامه ها ، نمونه هائی از عوامل فوق بوده و  می تواند زمینه  یک تهاجم از نوع DoS  ، یک Buffer Overflow را فراهم سازد .
   بمنظور حفاظت سیستم و ترمیم سریعتر نقاط آسیب پذیر موارد زیر پیشنهاد می گردد :
•    همیشه آخرین نسخه نرم افزارها  ارائه شده  را دریافت و آن را  بر روی سیستم نصب نمائید.
•    بمنظور بهنگام سازی سیستم بایستی  از تمامی Patch های ارائه شده توسط تولید کنندگان استفاده و در صورت امکان آن نرم افزار را به آخرین نسخه موجود ارتقاء دهید . برای دریافت اطلاعات تکمیلی از مقالات ارائه شده درسایت امنیتی CERT و بخش UNIX Security Checklist ، استفاده نمائید .
•    فایروال موجود برروی سیستم را دقیقا نصب و با توجه به نیازهای امنیتی خود در سطح مناسب پیکربندی نمائید .
•    پورت های غیر ضروری یا در معرض تهدید را در سطح روتر و یا فایروال با توجه به توصیه های امنیتی موجود در رفرانسهای امنیتی بلاک block نمائید .
•    آندسته از نرم افزارهای غیر ضروری که بصورت پیش فرض هنگام نصب سیستمهای عامل نصب میگردند  و هیچ گونه استفاده عملی ندارند را غیر فعال نمائید.  
•    بمنظور پیچیده تر نمودن حملات اتوماتیک و یا جلوگیری از پویش غیر مجاز سیستم توسط مهاجمین ، به توصیه های امنیتی تهیه کنندگان نرم افزارها در سایتهای مربوطه یا سایر سایتهای امنیتی لینوکس و یونیکس دقیقا عمل کنید و هیچ نکته ای را از قلم نیندازید.
•    اکیدا استفاده از account هائی با رمز عبور ضعیف و یا فاقد رمز عبور را مسدود کنید . چون رمز عبور دارای نقشی حیاتی و اساسی در ایجاد اولین سطح دفاع در یک سیستم اطلاعاتی بوده  و از دست رفتن رمز عبور و یا  ضعف آن می تواند سیستم را در معرض تهدیدات جدی قرار دهد . مهاجمان پس از دستیابی به رمز عبور کاربران تائید شده ( استفاده از مکانیزم های متفاوت ) قادر به دستیابی منابع سیستم و حتی تغییر در تنظیمات سایر account های تعریف شده و موجود بر روی سیستم خواهند بود،عملیاتی که می تواند پیامدهای بسیار منفی را بدنبال داشته باشد .
در صورتیکه از account هائی استفاده می شود که بین کاربران متعدد و یا کارکنان موقت  یک سازمان به اشتراک  گذاشته شده و یا کاربران از رمزهای عبور بدرستی حفاظت ننمایند، پتانسیل نفوذ به شبکه توسط یک مهاجم فراهم می گردد.
•    از یک برنامه پویشگر بهنگام شده  که قادر به بررسی دقیق سیستم های رایانه ای بمنظور تشخیص نقاط  آسیب باشد استفاده کنید. ( استفاده از نرم افرارها یا سایتهای خاص )
•    با عضویت در گروه های خبری نظیر Symantec  برای آگاهی از آخرین هشدارهای امنیتی اطلاعات خود را بهنگام نگاه دارید .
•    پیاده سازی و استفاده از امکانات رمزنگاری نظیر OpenSSH درسرویسهای شبکه نظیر telnet ، SMTP ، POP3، IMAP ، rlogin ، HTTP ، و ....



مراحل BOOT یا آغاز کاریک سستم عامل گنو /
لینوکس - 2
   (در ادامه مقاله قبلی) : هسته kernel  سیستم عامل لینوکس سپس هریک از برنامه های کاربردی خود و نصب شده روی سیستم را یکی پس از دیگری اجرا نموده و در صورتی که در مورد هر برنامه ها همه چیز درست کارکند  برنامه بعدی را به اجرا می گذارد.
   در مرحله نخست هسته  kernel  میبایست فایل initrd  یانامی مشابه حاوی عبارت init را به اجرا گذارد که حاوی اطلاعات مهمی مثل نام برنامه های کاربردی و فایلها و یا سایر موضوعات مرتبط با کامپیوتر است.
   بعد از اینکه هسته کرنل فایل init را به اجرا گذاشت دیگر هیچ برنامه دیگری را اجرا نخواهد کرد و مدیریت عملیات سیستم را کاملا بعنوان مدیر سرویس دهنده کامپیوتر و نه بعنوان یک برنامه اجرا شده بدست می گیرد.
   برای اینکه ببینیم بعداز مراحل بالاآمدن هسته سیستم عامل  کامپیوتر چه عملیاتی را انجام میدهد باید نگاهی به مراحل اجرای init بیندازیم . درحال عادی init‌ کامپیوتر را وامیدارد که وارد یک سری عملیات پیچیده شود که در انواع کامپیوترها باهم متفاوت خواهند بود .
   برای لینوکس نسخه های متفاوتی از init‌ وجود دارد که هر نسخه یک سری عملیات خاص خودرا انجام میدهد . این عملیات بستگی کامل به نوع توزیع مورد استفاده در هنگام نصب لینوکس و قرارگرفتن یا نگرفتن کامپیوتر برروی شبکه network  دارد . در هر صورت تعدادی از عملیات روتین که موقع اجرای کدهای init برروی کامپیوتر به اجرا گذاشته میشوند عبارتند از :
•         سیستم فایل مورد استفاده برروی هاردیسک بررسی میشود . فایل سیستم ها مثل EX3  یا EX2  یا FAT به کرنل خواهند گفت که چه قسمتی از هارد دیسک حاوی اطلاعات و چه قسمتی شامل فضای خالی است . متاسفانه بنابه دلائلی همچون قطع ناگهانی جریان برق ممکن است فایل سیستم در شناسائی فضای آزاد یا استفاده شده هارددیسک دچار اشتباه شده و این خطا به از دست رفتن دائمی اطلاعات منجر گردد . (به همین دلیل است که ماهرگز نباید کامپیوتر خودرا بدون طی مراحل استاندارد shut down  خاموش کنیم) . البته تعدادی برنامه اختصاصی مثل fsck  برای تصحیح خطاهای ایجاد شده در این قبیل موارد طراحی گردیده و سیستم لینوکس یا کاربران آن بصورت دستی یا اتوماتیک خواهند توانست تاحد زیادی این خطاهای ایجاد شده را ترمیم کنند .
•         برنامه های مسیر یاب routing‌ شبکه برای کاربرروی شبکه اجرا میگردند .
•         فایلهای موقت temporary ایجاد شده توسط برخی برنامه های کاربردی پاکسازی میشوند .
•         ساعت و تقویم سیستم system clock با اطلاعات موجود از طریق GMT  و ساعت بایوس به روز میگردد . در این مرحله ساعت بومی تنظیم شده برروی سیستم شما در اولویت قرار دارد .
   بعد از به اتمام رسیدن فعالیتهای init  و انجام روندهای مشابه فوق الذکر در پروسه boot-up  به مرحله اجرا و انجام پروسه ها و برنامه های زمان بندی شده میرسیم .
در این مرحله نقش init  بعنوان سرپرست parent  سایر روندها در سیستم لینوکس قطعی است .
   در unix   یک پروسه را به سادگی میتوان با اجرای یک برنامه مقایسه کرد و چون هربرنامه بارها و بارها میتواند اجرا شود و نقشهای متفاوتی را بعهده بگیرد پس دویا چند پروسه را میتوان برای یک برنامه واحد مشاهده کرد .باید اذعان کرد که تعداد بسیار زیادی پروسه و زیر پروسه ها در این مرحله به اجرا گذاشته میشوند . بعنوان مثال یکی از پروسه های احضار شده Fork نام دارد و پروسه Fork  خود شامل پروسه های متعدد دیگری در داخل خود میباشد .


نصب سیستم عامل لینوکس وفارسی نویسی در محیط لینوکس :

    سیستم عامل قدرتمند و جذاب لینوکس خصوصا redhat مقاله حاضر را که در خصوص چگونگی نصب و فارسی نویسی در لینوکس بوده و حاصل کاوشهای بسیار و گزینش بهترین موضوعات در اینترنت است ..

   هشدار : اگر شما مایلید از سیستم عامل ویندوز و لینوکس بصورت در کنار هم در یک سیستم استفاده کنید، سعی کنید ابتدا ویندوز را نصب نموده و سپس لینوکس ردهت را نصب نمایید. برخی از نسخه های ویندوز با دستکاری MBR دیسک سخت باعث میشوند تا لینوکس ردهت از کار بیافتد. اگر ویندوز یا لینوکس ردهت را نصب کردید و پس از نصب متوجه شدید که یکی از سیستم عاملها کار نمی کند، هول نشده و عملیات نصب را مجددا انجام ندهید. شما میتوانید این اشکال را با بوت توسط دیسک بوت لینوکس ردهت و با استفاده از فرامین نصب گراب یا لیلو سیستم عامل مورد نظر را فعال نموده و این اشکال را برطرف نمایید. در صورتی که قادر به این کار نیستید از یک حرفه ای کمک بگیرید.