لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل: Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه :13
بخشی از متن مقاله
نگاهی به معضل بیکاری جوانان
بیکاری از جمله معضلات دردناکی است که جامعه جوان کشور بیش از پیش با آن روبروست . هجوم بیکاران برای پیوستن به بدنه دولت و فقدان ارائه امکانات سرمایه گذاری سازماندهی شده برای ایجاد اشتغال از جمله مسائلی است که کمتر در بودجه ریزی به آن توجه می شود در این راستا ارائه آمارهایی در مورد میزان بیکاری در کشور حائز اهمیت است. با وجود خدمات انکار نشدنی دولت خاتمی در بحث مربوط به اشتغال ، هنوز هم به نظر می رسد که برنامه های محدودی برای حل این مشکل وجود دارد.
یکی از آثار اقتصادی ناشی از اجرای بودجه 84 این است که بیکاری جوانان از جامعه ریشه کن خواهد شد یا حداقل بر آمار بیکاری جوانان افزوده نخواهد شد ؟
به نظر می رسد که مطرح کردن بحث ریشه کنی به لحاظ واقعیت ، کمتر عینی باشد. در پیشرفته ترین کشورهای دنیا نیز درصد اندکی از میزان بیکاری به صورت پیش بینی نشده وجود دارد که در نهایت با برنامه ریزی های اقتصادی موثر به حداقل ممکن کاهش می یابد.
شهاب پرور خواه یک فارغ التحصیل بیکار در این باره می گوید : ما نیز امیدواریم که بودجه ریزی به صورتی انجام شود که معضل بیکاری در جامعه حل شود.
بیکاری جوانان ، بزرگترین چالش کشورهای در حال توسعه
تحقیقات نشان می دهد که در آینده بزرگترین چالش کشورهای در حال توسعه همچنان معضل بیکاری جوانان خواهد بود ، به طوری که پیش بینی می شود کشورهای جنوب آسیا ، خاورمیانه ، آفریقای شمالی و نواحی جنوبی صحرای آفریقا ، بدترین وضعیت را در مورد بیکاری جوانان خواهند داشت.
طبق گزارش ماهنامه نشریه کار و جامعه موسسه کار و تامین اجتماعی وزارت کار و امور اجتماعی ، در سال 2003 میلادی بیش از 88 میلیون نفر از جوانان سنین 15 تا 24 سال در این کشورها بیکار بودند.
از آنجایی که جوانان بدون درآمد ، توانایی اداره زندگی خود را ندارند و به همین دلیل مدت زمان بیشتری به والدین خود وابسته می شوند که این فشار برای بسیاری از خانواده ها ، مانعی برای خروج از فقر محسوب می شود، بنابراین بیکاری جوانان باعث طرد اجتماعی آنها از سوی خانواده هایشان می شود.
لازم به ذکر است که طی سالهای 2003 ـ 1993 میزان مشارکت اقتصادی جوانان در نیروی کار به علت افزایش دوران تحصیل صرفنظر از شرکت در بازار کار ، ناامیدی در یافتن شغل 4% کاهش یافت. از سوی دیگر پایین بودن مشارکت اقتصادی جوانان در کشورهای خاورمیانه به طور عام به دلیل پایین بودن میزان مشارکت اقتصادی زنان جوان در بازارکار است.
بیکاری و دانشگاه
در خبرهای امروز از قول رئیس سازمان ملی جوانان آمده بود : 12% از 3 میلیون جوان بیکار را دانش آموختگان مراکز دانشگاهی تشکیل می دهند . وی در مصاحبه ای که در جمع خبرنگاران داشت با طرح مطلب فوق اظهار داشت روند رشد 27 درصدی بیکاری جوانان تناسب میان بیکاران و تحصیلات را از بین برده است .
در ارتباط با بحث بیکاری حرفها و طرح های زیادی مطرح شده است بودجه های هنگفتی صرف اموری که به طرح های اشتغالزایی معروفند می شود اما متاسفانه شاهد رشد فزاینده این معضل و آسیب اجتماعی هستیم من در این فرصت به چند نکته که به نظرم از عوامل بیکاری دانشگاهیان است می پردازم و از دوستان به خصوص آن دسته از عزیزانی که با این مشکل روبرو هستند انتظار دارم با نظراتشان مرا راهنمایی کنند.
1 ـ اول آنکه مطالب مطرح شده از یک واقعیت تلخ است (عجالتاً اصل را روی صحت این آمار می گذاریم) اما نکاتی که می توان به این اطلاعات افزود: چند درصد از شاغلان فارغ التحصیل کشور در مشاغل مرتبط با تحصیلاتشان هستند. درست است که بیکاری صدمات جدی بر وضعیت اقتصادی ، اجتماعی و روانی هر جامعه ای می گذارد اما چه کسی منکر تاثیرات این نوع اشتغال است.
2 ـ مسئله ای که بیش از همه باعث شکل گیری این وضعیت شده است گسست بین یافته های آکادمیک و نهاد اشتغال و کار در جامعه ایرانی است از طرفی آنچه در دانشگاه های ما مطرح می شود عمدتا با توجه به نیازهای کشورهای پیشرفته است و دیگر آنکه نهاد کار در کشور هنوز روند سنتی خود را طی می کند.
3 ـ نکته بعدی وضعیت گزینش در کشور است . آنچه در جامعه ملاحظه می شود این است که معمولا در جذب نیروی متخصص گزینه های زیادی پیش روی صاحبان کار قرار دارد که یکی از آنها تخصص است.
سعیدی یکی دیگر از فارغ التحصیلان رشته اقتصاد و بیکار در این باره می گوید: از بودجه امسال اطلاع چندانی ندارم ، اما می دانم میانگین رشد سرمایه گذاری در 4 سال اول برنامه سوم چندان چشمگیر نبوده است و نتوانسته تمام جمعیت بیکار را در بر گیرد.
اما بر پایه نتایج طرح آمارگیری از ویژگی های اشتغال و بیکاری خانوار مرکز آمار ایران بهار سال 83 ، نرخ بیکاری و مشارکت نیروی کار به ترتیب 4/10% و 2/38% بوده که بهبود قابل ملاحظه ای نسبت به سال گذشته را نشان می دهد.
بر مبنای برآوردهای دولت ، پیش بینی می شود شاخص های اساسی بازار کار در سال 84 بهبود یابد به گونه ای که نرخ مشارکت به 8/39% افزایش پیدا کند و نرخ بیکاری حدود 4/0 کاهش یابد. البته کاهش نرخ بیکاری در سال 84 مستلزم تحقق رشد اقتصادی به میزان 1/7% و رشد بهره وری نیروی کار به میزان 3/1% است.
گسترش سرمایه گذاری جدید توسط بخش غیر دولتی کاهش هزینه های بیکاری و بودجه واقعی استفاده از نیروی کار ، توانمند سازی نیروی کار و استفاده از ظرافت های بازار کار خارجی ، در محقق شدن اهداف مربوط به شاخص های اساسی بازار کار موثر هستند که در بودجه سال 84 مورد توجه قرار گرفته است.
میانگین رشد سرمایه گذاری در 4 سال اول برنامه سوم 10% است که به عبارتی 3% از رشد پیش بینی شده در برنامه بیشتر است. بر اساس پیش بینی صورت گرفته ، اگر رشد اقتصادی سال جاری نیز بالاتر از حد مصوب برنامه سوم باشد و در سال شروع اجرای برنامه چهارم توسعه یعنی سال 84 ، سرمایه گذاری با نرخ 3/11% رشد یابد، رشد اقتصادی به 1/7% بالغ می شود.
محمد باقر بهرامی ، نماینده اسدآباد در مجلس شورای اسلامی می گوید : دوستان در کمیسیون تلفیق مجلس باید بودجه را اصولگرایانه برنامه ریزی کنند و برای مشکل بیکاری جوانان بیش از پیش بودجه اختصاص دهند.
رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی می افزاید: کمیسیون تلفیق باید تمام پروژه های عمرانی کشور را شفاف سازی کند و ردیف های بودجه را مشخص کند تا به مناطقی که بودجه لازم اختصاص نیافته ، بودجه بیشتری اختصاص یابد.
این نماینده مجلس اظهار داشت : باید مشکلات شهرستانهای مختلف و اقشار محروم ریشه یابی و بر اساس ریشه های مشکلات بودجه ریزی صورت گیرد.
*** متن کامل را می توانید بعد از پرداخت آنلاین ، آنی دانلود نمائید، چون فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است ***
دانلود مقاله کامل درباره معضل بیکاری جوانان
