دانلود تحقیق در مورد تئاتر شاعرانه و شرق

اختصاصی از یارا فایل دانلود تحقیق در مورد تئاتر شاعرانه و شرق دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

بخشی از متن اصلی :

تقریباً اغلب افراد یا جریان هایی که پیامبران و مدافعات شاعرانگی در زندگی و هنر بوده اند نگاهی به شرق داشته اند. فلسفه شوپنهاور و نیچه، هایدگر، و در عصر هنر. سورآلیست ها – آرتو – برشت – گرتوفسکی – پیتز – سمبولیستی – هسه – شرق مانند قطب جلذبی تمام اندیشه های شاعرانه را به خود جلب نموده است. عقل گریزی، عرفان مشحون در هنر و اندیشه در گوناگونی جلوه هنر حیات، اعتبار دادن به خواب و رویا و شهود و دریافت حقیقت لحظه و ستایش بی عملی و ناکوشیدن، جهان روح را در مقابل جهان ماده غرب، جهان عمل، اراده، قدرت، آینده، عقل، الگوها، ایدئولوژی بنیاد می نهد.

آراگون دعوی داشت که میان شعر او و شعر عرفای اسلامی، مناسبات و پیوندهایی هست که وی آنها را نفی و رد نمی کند، ولی می خواهد بنیان گذار «دیالکتیک» عرفان باشد. خود وی می گوید: ابن عربی گفته هر عاشق در حقیقت فقط بر خدای خود عاشق است، و. من این سخن را چنین تعبیر و تفسیر می کنم که «هر که بر او عاشقه، خالق من است».

... شیفتگی سوررآلیست ها به شرق، پیشینه ای بس کهن دارد سوررآلیسم مدر حدود سال 1925 «شرق، شرق جهان گشا» را می ستود. سوررآلیست ها، شرقی اساطیری را برای دفع شر غرب، چون روح احضار می کردند.

(ستاری (1347) صص 46 و 48)

آرتو متاثر از تئاتر بای (اندونزی) است چرا که بازی مداوم آینده داری که از رنگی به اشاره ای و از فریادی به حرکتی می تابد ما را همواره به راهی می کشاند که برای روح ناهموار و دشوار است و ما را در حالتی برار از تردید و تشویق غوطه ور می سازد که از ویژگی های تأثیر شعر است.

این فایل به همراه چکیده ، فهرست مطالب ، متن اصلی و منابع تحقیق با فرمت word در اختیار شما قرار می‌گیرد

تعداد صفحات : 80

دانلود نمونه آماده پایان نامه/مقاله درباره اصطلاح و بهبود تئاتر با فرمت word-ورد 80 صفحه

اختصاصی از یارا فایل دانلود نمونه آماده پایان نامه/مقاله درباره اصطلاح و بهبود تئاتر با فرمت word-ورد 80 صفحه دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

شرکت دوک (Duke) تحت مدیریت ویلیام داونانت (William Davenant) در اول نوامبر 1660 نمایش‌نامه‌ای را در سالزبوری کورت (Salisbury Cort) اجرا کرد، تئاتری که از خشم پیورتین ها (Puritan) نجات یافته بود.

زمین ورزشی لیزل (Lisle) توسط داونانت (Davenant) به تئاتر تبدیل شد و از سال 1671- 1660 که تغییر شکل داده بود، در خدمت این شرکت بود زمین تنیس در خیابان پرتقال نزدیک مهمان‌سرای لینکلن (Lincoln) زیادی کوچک بود. گیبر (Gibber) به آن به عنوان محل کوچک و فقیرانه‌ای اشاره می‌کند. پس کسانی که به ساختن یک تماشاخانه کمدی اهمیت می‌دادند تصمیم به ساختن تماشاخانه‌ای در نقشه Dorest Gavden گرفتند. تماشاخانه باغ دورست (Dorset) در 9 نوامبر 1671 افتتاح گردید. این ساختمان آن طور که گفته شده است ارزشی به اندازه 9000 پوند، طولی به اندازه 140 پا (فوت) و عرضی به اندازه 57 داشته است، که قادر به جا دادن بین 1000 تا 1200 نفر بوده است. جلو صحنه‌بندی بی‌قاعده تزئین شده بود با مجسمه‌ها و حکاکی‌هایی با نشانه‌ها و علایم وابسته به نشانهای نجابت خانوادگی که هنوز در صفحه مسی تزئین شده توسط دُول ستایش می‌شوند. اولین کوارتوستله (qurto settle)، امپراطور مراکش فرانسواز برونت (Francois Brunet) در سفرش به انگلستان در سال 1976 برای تئاتر صنفی از تالار نمایش (اودیتوریوم) به جا گذاشت.

مقاله تئاتر چیست ؟(بررسی تاریخچه تئاتر در ایران)

اختصاصی از یارا فایل مقاله تئاتر چیست ؟(بررسی تاریخچه تئاتر در ایران) دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:83

فهرست مطالب:

تئاتر چیست؟۵
پیشینه تئاتر۵
تاریخچه تئاتر۶
آیین ها، نوروز و تئاتر ما۸
معرکه۱۰
تعزیه در ایران۱۲
مهرپرستان ایرانی۱۲
نقالی۱۳
سوگواری های ایرانی۱۵
سووشون۱۵
مقتل نویسی۱۶
سخنوری۱۸
خیالی سازی (نقاشی قهوه خانه ای)۱۹
موسیقی۲۱
تکیه دولت۲۴
تعزیه نامه ها و تحولات محتوایی آنها۲۸
دعوای مقلدان و تعزیه خوانان۲۹
زنان و تعزیه۳۰
جایگاه اقتصادی و اجتماعی تعزیه خوانان۳۱
تعزیه ناصرالدین شاه۳۳
تقلید۳۵
روحوضی یا «تخت حوضی»۳۸
تقلید و انتقاد سیاسی۴۱
سویلیزاسیون۴۳
نمایش عروسکی یا خیمه شب بازی :۴۶
خیمه شب بازی در ایران۴۶
خیمه شب بازی و پیشینه‌ی آن۴۷
نوآوری در تئاتر ایران۶۵
سوسمارالدوله۷۱
تئاتری بسیار کوچک با نامی بسیار بزرگ۷۶
تب تماشاخانه سازی۷۶
گوشه هایی از یک نمایشنامه۷۹
نقاشی شعله ها بر پردة تئاتر۸۰
جنازة ایران۸۱
گزارش خان ملک ساسانی دربارة تئاتر ایران۸۲

تئاتر چیست؟

تئاتر آن شاخه از هنرهای نمایشی است که به بازنمودن داستان ها در برابر مخاطبان یا تماشاگران می پردازد “تئاتر” یک هنر دراماتیک است و پنج قرن قبل از میلاد مسیح در آتن و روم به وجود آمد و سپس در آثار قرون وسطی، رنسانس و بعد در عصر جدید اروپا ادامه یافت. منظور از تئاتر یک مجموعه هنری یا یک نظام سازمان یافته هنری است که پیش از هر چیزبه متن یا نمایشنامه و سپس به کارگردان نیاز دارد و شامل بازیگری، صحنه آرایی، مجسمه آرایی، موسیقی، سخنوری، نورپردازی، نقاشی، معماری است. “میعاد سلیمانی راد”

پیشینه تئاتر

پیشینه تئاتر به رقص اولیه بشر به هنگام جادوی طبیعت و حیوانات باز می گردد. بشر با انجام این حرکات نمایشی سعی در تسخیر نیروهایی داشت که هدایتشان در دست او نبود.

در تئاتر از همکردی (ترکیبی) از سخن، حرکات، موسیقی، رقص، صدا و نور برای اجرای بهره گرفته می شود.

به جز سبک معیار گفتار داستانی، تئاتر گونه های دیگری نیز دارد مانند اپرا، کابولی، خیمه شب بازی و پانتومیم.

هنر تئاتر در ایران پیشینه ای دراز دارد و سبکی از آن در نمایش های تعزیه نمود یافته است.

تاریخچه تئاتر

تئاتر یکی از هنرهای هفتگانه است. کسانی که درباره به وجود آمدن تئاتر جستجو کرده اند، می گویند سرچشمه آن از آیین هاست. آیین به مراسم مذهبی و اجتماعی می گویند، مثل مراسم عروسی یا مراسم سینه زنی در ماه محرم در ایران و مراسم رقص های مخصوصدر کشورهای دیگر انسان همیشه دوست داشته است به اتفاقاتی که خارج از اراده و میل اوست تسلط داشته باشد و این ویژگی اصلی تئاتر است.

تئاتر در مقایسه با هنرهای دیگر امکانات زیادی دارد برای اینکه از هنرهای دیگر مثل نقاشی، ادبیات، معماری، موسیقی و… در آن استفاده می شود. کلمه تئاتر (theater) در اصل از کلمه تآترون (theater on) است که قسمت اول آن تیه (thea) تماشاگران و یا محله تماشا است.

در زمان های قدیم، تماشا گران در سرازیری تپه ها می نشستند و مراسم مذهبی را که با آداب و تشریفات مخصوص در پایین همان تپه یا کناره معبد که محل عبادت بوده، تماشا می کردند.

در این قسمت درباره آیین و ارتباط آن با تئاتر می خوانید. آئین ها و تئاتر از عوامل اساس مشابهی استاده می کنند.

موسیقی، رقص، گفتار، صورتک، لباس، اجرا کنندگان، تماشاگر و صحنه

در اجرای آیین آرایش توسط رنگ، خاکستر یا جوهر که سطح بدن را می پوشاند برای کامل کردن صورتک و لباس به کار می رود، آنطور که گریم در تئاتر این کار را انجام می‌دهد.

بازیگران آیین باید بسیار ماهر و با انضباط باشند مثل بازیگران تئاتر.

برای اجرایی آیینی یکی پیشکسوتان یا سالمندان آشنا به آیین تمرین سختی را برای اداره‌‌ی اجرای خوب آیین به کار می گیرد که کاملاً با کارگردانی تئاتر قابل مقایسه است.

با اینکه سرچشمه آیینی امروز پذیرفته ترین نظریه درباره ی به وجود آمدن تئاتر است اما جستجوگرانی هم اعتقاد دارند، سرچشمه تئاتر  داستان سرایی است. آنها می گویند که گوش کردن و رابطه برقرار گردن با قصه ها، جزو بزرگترین خصوصیات انسان است.

برخی می گویند تئاتر از رقص و حرکات ضربی و ژیمناستیک و یا تقلید حرکات و صدای حیوانات آغاز شده است.

اما نه خصوصیت داستان سرایی انسان و نه علاقه ی او به تقلید، هیچ کدام نمی تواند او را به سوی آفریدن هنر تئاتر راهنمایی کرده باشد، چرا که اسطوره ها و داستان ها هم در اطراف آیین ها به وجود آمده اند و تقلید از حیواناتی که اندیشه و عقل ندارند هم نمی توانسته سرچشمه تئاتر باشد چرا که آیین ها از اندیشه و اعتقادات و میزان شناخت انسان شکل گرفته است.

دانلود تحقیق تئاتر مدرن

اختصاصی از یارا فایل دانلود تحقیق تئاتر مدرن دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:64

فهرست مطالب:

فصل اول
مقدمه
آنتوتن آرتو
گروتووسکی در این باره چنین می گوید :
بخش اول
فصل دوم
جنگ ویتنام
«بیتنیک‌ها Beatniks»:
«بیتل‌ها Beatles»:
«هیپی‌ها Hippies»:
«فستیوال و وداستوک woodstock festival»:
بخش دوم
«تئاترهای آوانگارد دهه‌های 50 و 60»
«زبان»
نمونه‌هایی از دیالوگ‌های نمایش آوازخوان طاس، اثر یونسکو:
تئاتر زنده «Living theater»
گروه های هنری «اتفاق» (Happening)

فصل اول
مقدمه
تئاتر مدرن ، معنی گسترده ای است که وقوع آن دست کم زمانی نزدیک به یک قرن را در خود نهفته دارد . مدرن بودن در تئاتر صور مختلفی را در بر می گیرد و هر روشنفکری که در امر تئاتر تجربه ای را به انجام رسانده ، وجهه نظر خاصی را ارائه کرده است که در نوع خود تاثیر گذار بوده است ...گاهی در نزد آنان همه چیز در قدرت بازیگران شکل می گرفت ، زمانی سخن و دیالوگ تئاتری سلطه داشت ، نور و دکور یکباره و در مقطعی اهمیت تعیین کننده یافت و یا آموزش به جنسی از تئاتر پیوند خورد ...
استانیسلاوسکی، گریک، میرهولد، راینهارت، آپیا، پیسکاتور، آرتو، گروتوفکی، برشت و ... بانیان چنین تحولاتی بودند .  در این میان آراء فلسفی و اجتماعی آرتو، برشت و گروتوفکی با توجه به اهمیت تاثیر شگرف در تئاتر دهه های 50 و 60 مورد ملاقه است ، تا زمینه بررسی جنبش های هنری و تئاتری فراگیر این دو دهه مانند بیتینک ها، بیتل ها، هیپی ها و در نهایت انواع مکاتبی همچون Living theatre  ، Happening  ، Open theqtre ، Performance به دست آید .
اگر چه مراد نهایی این مساله بررسی آرا و آثار پیتر شومان است اما ایجاد فضایی با موضوعات فوق الذکر که به درک موضوع اصلی یاری می رساند ضروری است . نقطه مرکزی آثار پیتر شومان مخاطب هوشمندی است که خود در نهایت بازیگر است ، این نگرش وجه تشابه تمامی آنان است که به نوعی مدافع تئاتر نو بوده اند یا از طریق تجربه خود  در این راه کوشیده اند . گریز از صحنه کلاسیک به معنی فراگیر آن و رسیدن به مکانی که در آن مخاطب تاثیر عمل گرایانه تری در حضور در تئاتر بیابد مراد و مقصود تئاتر های مدرن بوده و هست ؛ آگوست بوال چنین می گوید : ((فکر ندانستن ، آگاه نبودن بر این که کسی در حضور بازیگر است که دارد عملی را بازی می کند همیشه مرا واداشته تا بکوشم دیگری در تئاتر را پیدا کنم که در آنها تماشاگر ، ‌(( تماشا – بازیگر )) ((Forumtumtheatre )) ما نه فقط تماشاگری Spect –Actor که از صحنه می گیرد ، بلکه کسی که محتملا شرکت و مداخله می کند . آن وقت بود که به شکل دیگری از تئاتر بنام تئاتر مناظره ای Spectator رسیدم که در آن تماشاگر مستقیما مداخله می کند و می داند که مداخله او بر عمل تاثیر تغییر دهنده ای دارد .


آنتوتن  (( آرتو )) (( Antonin Artaud ))  1948 – 1869
اندیشه ، بسان زندگی و طبیعت نخست از درون به برون می رود پیش از آنکه از برون به درون آید . من اندیشیدن را در حاله آغاز می کنم ، از تهی به پژی می روم و چون به پژ رسیدم ، می توانم دوباره در تهی فرو افتم . من از مجرد به انضمامی می روم نه از انضمامی به مجرد .
متوقف ساختن اندیشه در برون وبررسی آنچه می تواند کرد ، در حکم باز نشناختن سرشت باطنی و پویای اندیشه و امتناع از احساس جنبش سرنوشت باطنی اندیشه است که هیچ تجربه ای قادر به ضبطش نیست . من امروز شناخت این سرنوشت باطنی و پویان اندیشه را شعر می نامم .

آنتوتن آرتو
آرتو در این خطبه به موضوعی سرنوشت ساز در دوره معاصر اشاره دارد ، با کشف ، جستجو و اصالت انسان در تباین با تفکری که قیاس مدار است و قواعدی نهاده شده را تبلیغ می کند . اساس مدرنیسم آرتو در هنر تئاتر مبتنی بر حرکت ، شناخت و فراموشی داری های بدست آمده در این فرآیند است . تا آدمی بتواند خلاء را پرکند و پژی ها  را خلاء سازد .
خلاء در نظر او ثبات یا مطلق عدم حضور و حیات نیست او همواره هر واژه را با حضور انسان درنظر می آورد ، خلاء جنبشی دیگر ... از این رو آنتونن آرتو تمامی گذشته تئاتر جهان را مورد پرش قرار می دهد و حتی نادیده می گیرد تا بالقوه آنچه که ممکن است در راه باشد در حضوری درونی و حرکتی به بیرون ظهور یابد . در این پروسه تئاتر موجود زنده  و پویاست و می باید سازندگان آن نیز زنده و پویا باشند در این راستا ، نگاه به تماشاگر به عنوان موجودی زنده اهمیت می یابد . سرانجام تفکر آرتو در آغوش گرفتن تماشاگران و احساس همبستگی با آنان از طریق سپردن نقش نظاره گری در بدو امر ونقش فاعل تئاتر در پایان یک نمایش است . آرتو برای رسیدن به اهدافش حتی ماهیت هنری یک نمایش را به نفع آئینی بودن آن نفی می کند .
گذر از وضع موجود ، ذهن متحد تماشاگر و بازیگر ، زمان آرمانی و نمادین که واقعیت است محیط بر نجاز هنری اش خواهد بود ، تفسیر و تاویل نگاه آرتو است .
امنیت  آیین به این است که در واقعیت اتفاق نمی افتد ، بلکه در زمان نمادین و دراذهان اجرا کنندگان و شرکت کنندگان به عنوان فرایند از وضع موجود  به یک وضع دیگر و تاثیرش به تاثیری که اگر در واقع  ( واقعیت ) اتفاق افتاده بود یکسان است .
آرتو  در نگاه به گذشته قصد ماندن و سکنی گزیدن ندارد او اگر چه نگاه به گذشته دارد اما قدمهایش او را به جلو می برد  . وی از طریق آئین های تئاتری در آرزوی کشف ارتباط زبان گذشتگان با محیط بیرون و اشیاء پیرامون زندگی است . در واقع زبان عاملی برای همگانی بودن در مجرد آدمی است ، همان چیزی که تئاتر به خاطر آن به اجرا در می آید . زبان مورد نظر او زبان گفتاری معمول که مفاهیم در آن گم گشته اند در تباین است او صدایی نامفهوم اما حقیقی را به کل زبان بی معنی ترجیح می دهد :
آرتو در جستجوی زبان همگانی نشانه ای بود و یا هیروطیف هایی که بی واسطه و با حقیقت بر انسان اثر کند که تماشاگر آن را نتواند طبق عادتش یا اختیار خودش تفسیر کند . زبان گفتاری را رد می کند و به ورد یا صداهایی که از بازیگران در لحظه ارتباط حقیقی ایجاد می شود متوسل می شود .
آرتو برای خروج  از وضع موجود علاوه بر زبان کاربرد عناصر دیگر مورد استفاده در تئاتر را نیز تا حدودی مورد تجدید نظر قرار می دهد ، در راستای چنین اقدامی بیان تحلیل گر کارساز میگردد و تئاتر پس زمینه زندگی می شود . از این رو تئاتر آرتو خشن و بی رحم جلوه می کند زیرا جایی برای استراحت و فراغت در آن یافت نمی شود .
تئاتر باید  نمایشگر مبانی دورانی باشد و نقایص و شکافهایش و تضادهایش به نمایش بگذارد نه آنکه بلغزد و مستقیما در وادی شرایط و مقتضیات دورانی سقوط کند یعنی دست به تبلیغات سیاسی زند ، تئاتر با آشکار ساختن آنچه پنهان است می تواند داعی به دگرگونی عمیق افکار وعرف  و معتقد است و اصول یعنی مبانی روح  زمانه شود و از این لحاظ درمانگر است و شفا بخش . اما این مداوا سحرآمیز و جادویی است یعنی آنچه می کند رهانیدن آدمی از پوسته و لفاف سخت اجتماعی اوست .. اگر این کار نشود، زمینه برای روز جنگ و طاعون و قحطی و کشتار فراهم می آید . زیرا تئاتر وسیله ترکاندن دمل های چرکینی است و این کار نجات بخش بر ضمه انجام می گیرد و ضرورت تحقق آن عمل در عالم واقع را از بین می برد و باید چنین باشد .
در ذهن آرتو تناقض میان مجازی بودن تئاتر و حقیقی بودن زندگی از طریق اهمیت یافتن عمل تئاتری تا حد بی پروایی و رکی بی حد ، می خواهد حل شود . آرتو در تفسیر خود از صحنه تئاتر هم در حقایق زبانشناختی تجدید نظر می کند هم حضور تماشاگر منفعل را نمی پذیرد .
موضوع بعدی کشف نسبت های آئینی گذشتگان است ، مرز میان باز نمایی واقعیت و خود واقعیت از میان برود . به نظر وی گذشتگان از طریق آئین ها برای در زندگی بودن تمرین می کردند و حتی آئین ها ادامه زندگی بودند .
دوران اجزاء اصلی تئاتر آرتو و تبدیل آنها به یکدیگر حول محور مخاطب فعال ، زبان نا متعارف ، آئین مداری و مکان واقعی و زمان واقعی هم افق با وقت اجرا سرانجام کار است ، که نتیجه آن بازگشت تئاتر به زندگی یا ورود زندگی به تئاتر است . آرتو برای رسیدن به اهداف آمده در قدم بعد بر علیه متون نگارش شده قیام می کند او سخن حقیقی را در لحظه عمل می پذیرد و پیش داروی نویسنده را قبل داستان را در ذهن خود از اول تا آخر روایت کرده است نمی پذیرد .
(( حکم نوشته شده برای آرتو مطابق با یک پیش داوری یا نحوه برخوردی ساختگی است . ))
نفوذ تئاتر آرتو در متفکران دهه های بعد فراوان است . وی اعتقاد درشت تاثیر تئاترش همانند طاعون گسترش خواهد یافت . آرتو می خواست اثر تئاترش بیرون کردن الگوهای رفتاری سرکوب کردن جامعه باشد محقق است که آرتو بر بزرگانی مانند ژان لویی بازو J . I . Barrault ، روژبلان R . Blin  و آرتوراموف A . Adamow  و  گروه هایی پیشتاز همچون Happening  ،  living thetre  ،  open theatre و تئاتر آزمایشگاهی گروتوفسکی و گروه پیتربروک انکار ناپذیر است .
(( پرتولت برشت )) (( Bertolt Brecht ))
من یک نمایشنامه نویس هستم . آنچه دیده ام
نشان می دهم .  در بازارهای مردم .
دیده ام که چگونه انسان خرید و فروش می شود
این را ، من نمایشنامه نویس ، نشان می دهم .
چگونه در اتاق یکدیگر با نقشه هاشان گام می زنند
با چماق های لاستیکی یا با پول
چگونه در خیابانها به انتظار می ایستند
چگونه برای یکدیگر دام می نهند
چگونه سرشار از امید
قرار ملاقات می گذرانند
چگونه یکدیگر را به دار می زنند
چگونه همدیگر را دوست می دارند
چگونه غنایم را پاس می دادند
چگونه می خورند
این چیزی است  که من نشان می دهم .
پرتولت برشت
آنچه در افکار واعمال آتونن حضور داشت و وقوع می یافت ، در برشت هم هست با این تفاوت مهم که برشت هم در فلسفه و هم در سیاست رک تر و زلال تر بود . اگر عقل گرایی برشت و اصالت آموزش در نزد وی را هم جدی تر بدانیم ، برشت به عنوان نقطه عطف تئاتر مدرن و در نوع اپیک یک استثناء است . برشت به این مناسبت علاوه بر حوزه روشنفکری حاکم بر تئاتر دنیا ، در میان عوام هم نفوذ کرد و هم زمانی قدرت گیری مبارزات کارگری و بروز ایدئولوژی های وابسته به طبقه کارگر همچون نیروی نامرئی اما عینی به گسترش آراء و عقاید برشت یادی رساند . برشت توانست میان فلسفه ، تئاتر و سیاست مثلثی تفکیک ناپذیر بسازد . استعداد وی در ابداع زبان شاعرانه او را به نابغه ای در تئاتر حماسی که ساختار آن مدرن بود مبدل کرد . برشت هم مانند آرتو و دیگر مدرنیست ها به آئین های گذشتگان  و مخصوصا داستانهای میتولوژیک توجه بسیار نشان داد و اساسا فن فاصله گذاری درتئاتر برشت به سبب توجه وی به اپرای چینی و دیگر نمایشهای شرقی است .
تا اینجا دریافت میشود که عناصری مانند زبان ، اصالت مخاطب ، آئین مداری ، فاصله از دنیای مجازی تئاتر و اقرار به در صحنه بودن و سعی در نزدیک کردن صحنه به واقعیات جامعه در نمایش های مدرن با کم و کاست هایی ، مشترک است .
بعدا اشاره خواهد شد که چگونه پیتر شومان از تمامی این خصایص با ویژگی خاص خود بهره جسته است . اما پیتر شومان هم مانند برشت کاملا در پی اجرای صحنه های نمادین به جای صحنه درقراردادی است ، وی هم می خواهد تماشاگرانش با تفکر ذهن نقادی بیابند ... برشت بگونه ای صریح تمام استعداد خود را برای انتقال معانی عقلایی و آموزشها به تماشاگران بکار گرفت .
" برشت به جای استفاده از صحنه های قراردادی ، استفاده از صحنه های نمادین را باب کرد که تصویری جهانی را وضعیت انسان نقش می کند . تماشاگرنمایشهای برشت در عین حال که خود بخشی از اجرا شمرده می شد تحلیل گر و منتقد نیز بود و اساس برداشت های تماشاگر ، نمایش دائما در حال تغییر بود و تماشاگر در نهایت به مشاهده گری با ابزار عقیده تبدیل می شد . به همین دلیل نمایش نامه های او همیشه موقتی و تغییر پذیر بود و هدف آن تهییج و بر انگیختن قدرت عمل تماشاگر "

دانلود مقاله تئاتر نوع اروپایی

اختصاصی از یارا فایل دانلود مقاله تئاتر نوع اروپایی دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:55

فهرست مطالب:

پیشتازان : آخوند زاده وتبریزی

آخوند زاده ( 1257-1191)

میرزا آقا تبریزی

تئاتر نوع اروپایی

دوره نخست : 1299-1262 ، « تئاتر دارالفنون »

تلاش های آماتوری : تروپ های مشخص نمایشی

« انجمن اخوت »

« شرکت علمیه فرهنگ » ( 1288-1286 )

تئاتر ملی ( 1294- 1288 )

نمایشنامه نویسان ملی

نرمیان نریمانف ( 1925-1870)

عزیز حاجی بگف ( 1948-1880)

جلیل محمد قلی زاده ( 1932-1866)

افراسیاب آزاد

مرتضی قلی خان فکری ( مؤید الممالک )

میرزا احمد خان محمودی – کمال الوزاره

نشریات تئاتری

« اختر » – آقا محمد طاهر تبریزی

« قانون » – میرزا ملکم خان

میرزارضاخانی نایینی طباطبایی

روزنامه « تئاتر »

« ایران نو » – محمد امین رسول زاده

خان ملک ساسانی

مرحله دوم : 1320-1299

تاثیر خلع دودمان قاجار

آغاز سلطنت خاندان پهلوی و میرزاده عشقی ( 1303-1272)

ابوالقاسم لاهوتی

حسن مقدم

گروه های نمایشی :

« کلوپ موزیکال » – علینقی وزیری

« کمدی اخوان » – محمود ظهیر الدینی

1314-1278

« کمدی ایران » علی نصر

«جامعه باربد »

« استودیو درام کرمانشاهی »

رضد کمال شهرزاد 1315-1278)

هنرمندان ارمنی – پاپا زیان

واهرام پایازیان

بازیگر وکارگردان ارمنستان شوروی

هزاره فردوسی

هنرستان هنر پیشگی تهران وعلی نصر

علی نصر 1340-1365

« تئاتر فرهنگ »

عبدالحسین نوشین – 1350-1285

« تئاتر سعدی »

لرتا

حسین خیرخواه ( 1341-1288)

انحطاط وافول

علی اصغر گرمسیری

محمد علی جعفر 1365-1303

« گروه هنر ملی »

انقلاب در تئاتر ایران

دوران معاصر- بخش دوم

مصطفی اسکویی – 1337

جایگاه ووضعیت « سیستم » ستانیسلافسکی درایران

تئاتر نوع اروپائی : 1337- 1262
مرحله نخست :
آثار وثمرات تدریجی مجاهدات وخیزش های ملی ومردمی برای اخراج خلفای  عرب ، بخصوص درسده نهم میلادی ، نابودی مغول ها در سده چهاردهم ، پاک سازی روس ها وترک ها  در سده هفدهم ، تحقق  استقلال ایران در دوران صفوی ، افشار و زند بود ، که ازاواخر  سده هجدهم  با دست اندازی  کشور گشایان اروپایی  مواجه گردیده بود . (1)
حاصل جنگهای  دوست وپنجاه ساله ایران ،  جدایی افغانستان ، سرزمین هایی  وسیع از شمال  ایران وعقد قرار دادهای خفت بار «  گلستان  1813»  و «ترکمن  چای  1828 » میان ایران وروسیه  بود .
جنبه مترقی این جدایی ، آشنایی  وبهره گیری  روشنفکران  ایران از فرهنگ  مترقی  وتجارب  انقلابی روشنفکران روسیه  و قفقاز  و آگاهی ازافکار  واشکال مبارزه  با غاصبان  خارجی واپسگرایان  داخلی بود ،  به طورمختصر بایدگفت ،  که هجوم نفوذ  اقتصادی ، فرهنگی ، سیاسی  واقتصادی ،  به صورت اعزام  دانشجو به اروپا ، اخذ  وام های خارجی  ودادن امتیازهای بازرگانی ،  عقدقراردادهای نابرابر  به تبدیل ایران  به کشوری  نیمه مستعمره انجامید . (2)
ترور ناصرالدین  شاه ، خیزش  موج شورش ، تعطیل کارخانه ها ،  بازارها ، تحصن کسبه وعلمای دین ،  به نشانه بی عدالتی  های صدر اعظم ،  اعتراض علیه انحصارها ، عقب نشینی  وموافقت  با تشکیل  پارلمان ، تدوین  قانون اساسی  واجرای انتخابات  مرحله ای  ودر نتیجه  منع قراردادها ، عهدنامه ها ، مقاوله نامه ها  واعطای  امتیاز  انحصارهای  تجارتی  ، صنعتی وفلاحتی  نمود .
انقلاب  مشروطیت ،  مهترین رویداد  آغاز سده  بیستم ،  به منزله  انقلاب بورژروازی  ملی وضد  امپریالیستی  ایران ،  در سال 1382  شمسی آغاز  شد وشش سال ادامه یافت . (3)
نهضت  مشروطیت  پدیده تاریخی  هم وپیچیده  ای بود که زمینه اجتماعی ،  اقتصادی ، فرهنگی وتشکیلاتی  آن به تدریج ازنیمه دوم سده  هجده  به وجود آمد.
وبا وجود انحراف  اهداف ، موجبات  پیدایی دوران ،  « ایران معاصر » را فراهم  آورد . (4)
سخن را با آخوندزاده ،  نه به عنوان  نخستین نمایشنامه  نویس ملل  شرق ، بلکه  نخستین  فرد ایرانی  که به زبان  مادری  خود نمایشنامه  نوشته است ، آغاز می کنیم . (5)




پیشتازان : آخوند  زاده  وتبریزی
آخوند زاده ( 1257-1191)
« میرزا فتحعلی آخوند زاده  نمایشنامه  نویس  ، داستان  پرداز ،  منتقد  مبتکر اصلاح خط  والفباء  وفیلسوف  ونظریه پرداز  ، نخستین  نمایشنامه نویس  تئاتر  جدید ،  در مشرق زمین  بوده است .  او به علت  جدایی والدینش  ازهم ،  ناخواسته  به قفقاز کشانده  شد ، وتا  آخر عمر  درتفلیس  کاروزندگی  کرد تفلیس در آن هنگام  مرکزتبعدیان آزایخواه  وبه ویژه  روشن فکران  ورهبران  نهضت  « دکابریستی » بود زندگی ،  آشنائی  وهمدمی با اندیشمندان نام آوری چون «  برمانتوف ، بکی خان ، پاراتاشویلی  ، ادیوسکی  ، آ،  بستوژف  ( آ ، مارلینسکی ) و آشنایی  با آثار نویسندگان  متفکر  روس مانند « چرنیشفسکی ، گوگول ،  گریبایدوف ،  پوشکین ،  کارامزین ، دابرالیوبوف ،  گرتسن ، » ونیز نویسندگان  اروپا ، چشم  او را به مشاهده   خواب غفلت مردم شرق وبخصوص  ایران ،  گشود ،  وشخصیت  او رابه صورت  اندیشه  ساز فلسفه « ناسیونالیسم »  متجلی ساخت ، به گونه ای  که عقب ماندگی  های اجتماعی ،  فرهنگی ، معیشتی  وسیاسی مردم  ایران به عنوان  انگیزه کوشش و نگارش وی در آثارش بازتاب  دقیق و سیع  یافت .  آخوند زاده  درتفلیس  بامحیط تئاتر  به طور  عملی  آشنا  وبر آن شد  که نمایشنامه  های روس را برای  اجراء به زبان آذربایجانی  برگرداند وحتی بازیگران  را آماده اجرای  ترجمه ها  وراهنمایی  کند .
آشنایی با  او با همه  جوانب  کارتئاتر  موجب دلبستگی  وی به نوشتن  نمایشنامه  در موضوعات  بکر ایران شد .
آخوند زاده  با نوشتن « تمثیلات  » یا شش  نمایشنامه  کمدی ( 1272-1266 ه .ق ) پیشاپیش  همه نمایشنامه  نویسان  به « نوع  اروپایی » در آسیا قرار  گرفت . (6)
آخوند زاده  درنخستین  فرصت ممکن نمایشنامه های خود را ،  درچندنسخه ،  برای ترجمه به ایران  برای  چندنفر ، از جمله « میرزا  آقا تبریزی »  ارسال داشت.
میرزا آقا  چنانکه  بعد اخواهد آمد ، با کسب الهام  از آن ها خود اقدام  به نوشتن  نمایشنامه هایی به زبان فارسی  نمود .  لیکن ، شاهزاده  جلال الدین  ، طبق تقاضای   آخوند زاده  ترجمه آنها را به میرزا  جعفرقراچه  داغی  ( منشی  تحقیق ) دیوانخانه آن زمان  سفارش می دهد  واو همه  آنها  را موافق رضای خاطر  آخوند زاده   ترجمه  و ارسال می دارد .