لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 4
جودو
.
اجرای یک پرتاب جودو
جودو (به ژاپنی: 柔道 به معنی «طریقت نرمی یا انعطاف»[1]) هنری رزمی، ورزش رزمی و فلسفه‌ای است که از کشور ژاپن نشأت گرفته‌است. منشا جودو از هنر رزمی جوجیتسو «هنر نرمی» است و در سال ۱۹۳۲ فردی ژاپنی به نام دکتر جیگارو کانو آن را پایه‌گذاری کرد. [2]
درجات فنی
ورزشکاران این رشته درجات با شروع از Q۱۰ یا همان کمربند سفید با طی مراحل Q۹ تا Q۱ کمربندهای زرد و سبز و بنفش و قهوه‌ای به درجهٔ دان یا کمربند مشکی می‌رسند.وتا دان 10 ادامه میابد.
اصطلاحات فنی
جودوکا:جودوکار
اوکِمی: تکنیک افت بی خطر (نحوهٔ صحیح زمین خوردن)
کوزوشی:کشش و بر هم زدن تعادل
مائه‌ماواری:غلت به جلو
دوجو: باشگاه جودو
سِن‌سِی: استاد
میگی: راست
هیداری: چپ
جودوگی :لباس جودو
ریتسو:بلند شو
سزا:بشین
رِی:دستور ادای احترام
هاجیمه:دستور شروع مسابقه
مَتِی:دستور توقف مسابقه
جونای:داخل
جوگای:خارج
تاتامی:تشک جودو
نه‌وازا: کار در خاک
فنون مجاز در مسابقات
ناگه‌وازا
سئویی-ناگه (پرتاب شانه)
کاتامه‌وازا
کان ستسو وازا (کانسه): برگرداندن و فشردن مفصل‌ها به سوی مخالف و بیش از دامنه حرکت طبیعی‌شان
شیمه‌وازا:انسداد شریان‌های خون‌رسان به مغز
فنون غیرمجاز در مسابقات
آتمی‌وازا: فنون ضربه‌ای
امتیازات
در این ورزش چهار نوع امتیاز وجود دارد که به ترتیب زیر می باشد:
کوکا
یوکو
وازاآری
ایپون
کوکا کمترین امتیاز می باشد. یوکو امتیاز متوسط و وازاآری امتیاز بزرگ است. ایپون نیز امتیاز کامل یا ضربه فنی محسوب شده و کسب این امتیاز باعث برد و پایان مسابقه می‌شود. کسب دو امتیاز وازاآری در طول مسابقه نیز معادل امتیاز ایپون و پایان مسابقه است.در حالی که امتیازات کوکا و یوکو با هم جمع نمی شوند.و امتیازات بر اساس ارزش فنی تکنیک اجرا شده است.
تحقیق در مورد جودو 2