دانلود مقاله تولید مثل جلبکها

اختصاصی از یارا فایل دانلود مقاله تولید مثل جلبکها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تولید مثل جلبکها به سه صورت رویشی، غیر جنسی و جنسی انجام می‌گیرد:

لطفا به ادامه مطلب مراجعه نمایید.

تولید مثل جلبکها به سه صورت رویشی، غیر جنسی و جنسی انجام می‌گیرد:

1- تولید مثل رویشی: این روش معمولی ترین روش تولید مثل در جلبکها بوده و به روشهای زیر انجام می پذیرد؛

الف- تقسیم دوتایی یا شکافتگی سلولی: این روش در جلبکهای تک سلول، دسمیدها و دیاتومه ها روی داده و در آن سلول مادری دو سلول دختری را به روش میتوز تولید می نماید.

ب- قطعه قطعه شدن: در جلبکهای رشته ای مانند اولوتریکس، اسپیروژیرا و زیگنما ریسه در اثر فشارهای مکانیکی ( اثر باد یا جریان آب)، از بین رفتن دیواره عرضی و یا تفاوت در فشار تورژسانس سلولهای مجاور به چند قطعه می شکند. هر یک از قطعات حاصل نیز به تنهایی قادر به ادامه حیات می باشند. در جلبکهای سبزآبی کلنی نیز تکثیر رویشی از طریق پاره شدن کلنی های بزرگتر رخ می دهد.

پ- تولید هورموگونیا: هورموگونیا به قطعات متحرکی از ریسه با طول متفاوت گفته می شود که در شرایط نامساعد در جلبکهای سبزآبی مانند نوستوک، اوسیلاتوریا و سیلیندروسپرموم تولید   می شوند. علل پاره شدن رشته مادری می تواند ناشی از تشکیل سلولهای هتروسیست بینابینی یا اینترکالر، تشکیل صفحات جداکننده تخصصی یا نکریدیا،مرگ و تحلیل سلولهای بینابینی و نیز پاره شدن برخی سلولها در اثر تولید زئوسپور ها باشد.  

 ت- تشکیل انشعابات نابجا: در برخی جلبکهای ریسه ای بزرگ مانند دیکتیوتا، فوکوس، کلادوفورا و کارا، انشعابات نابجایی تولید می شوند که پس از جدایی از ریسه مادر، جلبک مستقلی را می سازند.  ث- تشکیل غده ها: در جلبکهایی مانند کارا و کلادوفورا علاوه بر تکثیر از طریق انشعابات نابجا، ساختارهای غده مانندی نیز روی ریشه سا و گره های زیرین کارا و بخشهایی از کلادوفورا تشکیل می شوند که نقش ذخیره سازی مواد غذایی را دارند. این غده ها پس از جدایی از ریسه مادر، گیاه مستقلی را تولید می نمایند.

ج- جوانه زدن: در برخی جلبکها مانند پروتوسیفون گزارش شده اند. این ساختارها مراحل اولیه تشکیل را روی پایه مادر گذرانده و سپس از آن جدا می شوند.

2- تولید مثل غیر جنسی: تولید مثل غیر جنسی توسط اسپورهای متحرک و غیر متحرک حاصل از میتوز یا میوز انجام می شود که بدون لقاح یا ترکیب با یکدیگر، تندش یافته و فرد جدیدی را می سازند. این اسپورها بر حسب ساختارخود به انواع زیر قابل تقسیم می باشند؛

الف- زئوسپور: زئوسپورها سلولهای هاپلوئید یا دیپلوئید فاقد دیواره، متحرک و تاژکدار، دارای یک تیغه کلروپلاستی و یک لکه چشمی هستند. زئوسپورها دارای یک ( مانند

شامل 6 صفحه فایل word قابل ویرایش

انواع جلبکها

اختصاصی از یارا فایل انواع جلبکها دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

16 ص

جلبک ها

جلبک ها گروه متنوعی هستند که تک سلولی هایی به اندازه کمتر از یک چند هزارم سانتی متر تا ارگانیسم های غول پیکری به طول ده ها متر را شامل می شوند. آنها بخش عمده ای از زنجیره غذایی دریایی را تشکیل می دهند . اما این بدان معنی نیست که

جلبک ها صرفا به موقعیت شان به عنوان غذا بسنده کرده اند .

شمار معینی از جلبک های میکروسکوپی وجود دارند که به طور فعال سم ترشح می کنند . پژوهش های اخیر نشان می دهد که

سم جلبک ها علاوه بر تدافعی بودن دارای نقش تهاجمی نیز هست .

الف- اسکوگارد –زیست شناس دریایی انستیتوی علوم دریایی بارسلونا و پیر جوئل هانسن از prymnes دانشگاه کپنهاگ

شواهد محکمی به دست آورده اندکه سم جلبک میکروسکوپی احتمالا منجر به دور کردن رقیبان می شود و حتی به جلبک ها

در پیدا کردن غذا parvum کمک می کند.

زیس شناسان دریایی مدت ها معتقد بودند که سم جلبک ها شکارچیان مانند ماهی ها و سخت پوستان را فراری می دهد . تا

پیش از این کاملا مشخص شده بود که وقتی بر جمعیت جلبک ها به سرعت افزوده می شود تراکم شکوفه های سمی آنها می تواند کشت آبی یک منطقه را به کلی از بین ببرد یا به عبارتی دیگر در رستوران های دریایی را تخته که یک منبع غنی از شکوفه های سمی است مانند گیاهان فتوسنتزparvum P . کند .

اما از سویی دیگر بسیاری از رفتار های جانوری را نیز دارا است. این موجود شکارش را قورت می دهد . آهسته به طرف سایرمیکرو ارگانیسم ها می رود و آنها را می بلعد. اما این روش تنها در مورد شکارهای غیر متحرک خوب جواب می دهد.

در ضمن جلبک های تک سلولی دست و پا یا قطعات دهانی لازم برای گرفتن و نگه داشتن با وجود این محدودیت ها همان Parvum P .وعده غذای بعدی شان را ندارند.

رو ش دیگر روش ترشح ماده شیمیایی بیهوش کننده است.

مقاله اهمیت جلبکها

اختصاصی از یارا فایل مقاله اهمیت جلبکها دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات:56

فهرست مطالب:

مقدمه
استفاده های مفید از جلبکها
1- جلبکها به عنوان غذای انسان
2- جلبکها به عنوان علوفه و مکمل غذایی برای دام و طیور و آبزیان
3- استفاده از جلبکها در کشاورزی
4- استفاده از جلبکها در پژوهشهای زیستی
نتیجه
منبع:
اهمیت جلبکهای دریایی-
استفاده های مفید از جلبکها
اهمیت اقتصادی و کاربرد دریایی جلبکها
استفاده های مفید از جلبکها
اهمیت و کاربرد جلبک ها در زندگی بشر
اهمیت و کاربرد جلبک ها در زندگی بشر
فهرست منابع

مقدمه
جلبکهای میکروسکوپی ( ریز جلبکها ) از قدیمی ترین ساکنان اقیانوسها و آبهای شیرین می باشند، خلقت آنها نه تنها به میلیارد ها سال قبل از تاریخ حیات بشر بر می گردد، بلکه پیش از تمامی گونه های جانوری و گیاهی می زیسته اند و هم اکنون در طبیعت پیرامون ما وجود داشته و نقش بسیار مهم و کلیدی را در اکوسیستم ایفا نموده و در دسترس می باشند ( جلیلی 1386). جلبکها در آبهای سطحی در جاهایی که نور خورشید وجود دارد رشد می کنند. بیشتر آنها توسط قلابهایی به کف اقیانوس یا صخره ها محکم چسبیده اند. جلبکها متشکل از سه گروه قرمز، قهوه ای و سبز هستند. امروزه جلبک کلرلا ولگاریس به شکل پودر در مواد غذایی خمیری نظیر نان، کیک، بیسکوئیت و ماکارونی و همراه با ماست، شیر، بستنی و غیره کاربرد دارد .کلرلا به شکل قرص و کپسول به میزان 10 تا 3 گرم در روز در انسان مصرف جهانی داشته و برای دام، طیور و آبزیان به عنوان مکمل غذایی با خواص عدیده مصرف می گردد. دیواره سلولی کلرلا قابلیت جذب و دفع فلزات سنگین، سموم شیمیایی و برخی سموم پایدار را داراست. جلبکهای دریایی یا Seaweed یا Macroalgae به لحاظ اهمیتی که در جهان دارند، تخمین زده می شود که کل تولید محصولات متنوع آنها معادل ۶ ـ ۵/۵ میلیارد دلار آمریکا در سال باشد(FAO)، که حدود ۵ میلیارد دلار آمریکا به بخش فرآورده های غذایی و خوراک انسانی اختصاص می یابد و مابقی آن را کود و افزودنی های خوراک دام تشکیل می دهند. استفاده های صنعتی آن تقریبا ۸ ـ ۵/۷ میلیون تن (وزن تر جلبک استحصالی از دریا یا پرورشی) در سال است. برداشت تجاری آن در ۳۵ کشور جهان از نیمکره شمالی تا جنوبی، در آبهای سرد، معتدل تا تروپیکال صورت می گیرد. در ایران جلبک های دریایی در سواحل جنوبی کشور بویژه در سواحل سیستان و بلوچستان ( چابهار ) فراوان یافت می شوند که بر اساس تقسیم بندی گیاه شناسان از هر سه گروه جلبک های سبز یا کلروفیت، جلبک های قهوه ای یا فیتوفیت و جلبک های قرمز یا رودوفیت در این منطقه وجود دارند. کشور چین یکی از بزرگترین تولید کنندگان جلبکهای خوراکی در دنیا بوده که سالانه حدود ۵ میلیون تن برداشت می کند، بطوریکه در سال ۱۹۹۹، برداشت لامیناریای آن حدود ۵/۴ میلیون تن بوده و در حال حاضر نه تنها خود کفا بوده، بلکه یکی از بزرگترین صادر کننده لامیناریا بوده است. کشورهایی نظیر ژاپن، تایوان، کره و ... نیز مدت طولانی است که در زمینه برداشت از دریا و پرورش فعالیت دارند و هر ساله میلیونها دلار ارز از تولید و صادرات آن بصورت خام یا بصورت عمل آوری شده، بدست می آورند. امروزه نیز جلبک شناسان در کشورهای مختلف، در کنار تحقیقات زیستی خود دربارۀ جلبکها، به دنبال کشف خواص مفید و روشهای استفاده اقتصادی از آنها هستند . میکروآلگ ها برای مصارف گوناگون بصورت صنعتی تولید می شوند. تعدادی از آنها در مقیاس وسیع تولید و به عنوان غذاى سالم منبع ویتامین و مواد معدنى در غذای انسان و خوراک دام، پرورش آبزیان و برای تصفیه بیولوژیک آبهای صنعتی بکار می روند.
استفاده های مفید از جلبکها
1- جلبکها به عنوان غذای انسان
ژاپن اولین کشوری که روش صنعتی کشت و پرورش جلبک را ابداع کرد. تنها در سال 1995 در ژاپن 220000 تن جلبک بصورت غذای انسان مصرف شده است. استفاده از جلبک‌های دریایی بعنوان غذای جایگزین حاوی کمی پروتئین، تمام اسیدآمینه ضروری، ویتامین‌ها، مواد معدنی، اسیدهای چرب غیراشباع با چند پیوند دوگانه مانند آراشیدونیک اسید، ایکوساپنتئنویک اسید و دوکوسوهگزائینویک اسید هستند. حدود 60% تا 70% وزن خشک اسپیرولینا پروتئین می باشد. امروزه از اسپیرولینا در کلوچه ها، نانها، سالاد و سوپ استفاده می نمایند و در کشورهای اروپایی برای بهبود رژیم غذایی قرصهای اسپیرولینا بصورت روزانه مصرف می شود. مصارف انسانی ترکیباتی همچون لامینارین و فوکوایدان‌ها متابولیت‌های ثانویه استخراج شده از جلبک‌ها (مانند ترکیبات هالوژنه)، عصاره‌های برگرفته از برخی جلبک‌های قرمز، آنزیم سوپراکسید دیسموتاز، هالوپرواکسیدازها می باشند. استفاده از جلبکها برای تغذیه انسان سابقۀ طولانی دارد و به سالهای قبل از میلاد می رسد. طی قحطی بزرگی که در اواسط قرن نوزدهم در انگلستان بر اثر آلودگی قارچی سیب زمینی رخ داد، یک نوع جلبک قرمز دریایی جایگزین مهمی برای محصولات سیب زمینی شد. امروزه نیز در بسیاری از کشورهای آسیایی و اروپایی، به ویژه در کشورهایی که دارای سواحل طولانی با دریاهای آزاد هستند، به شکلهای مختلفی از جلبکها به منظور تغذیه استفاده می شود. مشتقات اسید آلژنیک همچنین در تهیه سوپ، ‌خامه و سس و دیگر مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرند. با توجه به رشد جمعیت و کمبود منابع کشاورزی در خشکی، این روشها می تواند به استفادۀ بهینه از منابع کمک نماید. در بخشهای مختلف جهان بیش از یکصد نوع جلبک که عمدتاً از جلبکهای قهوه ای و قرمز هستند به عنوان غذا استفاده می شوند. تعداد اندکی از جلبکهای سبز نیز که مواد معدنی، ویتامین، قند و پروتئین بالایی دارند، به این منظور مورد استفاده قرار می گیرند. برخی جلبکهای غذایی مهم عبارت اند از :
- از جلبکهای قهوه ای جنسهای لامیناریا، سارگاسوم و آلاریا معروفند. در ژاپن غذاهای خاصی از لامیناریا و آلاریا تهیه می شود. در آمریکای جنوبی، نوعی جلبک قهوه ای را جمع آوری کرده و پس از خشک کردن و نمک زدن، به تدریج به مصرف تغذیه می رسانند. جلبکهای قهوه ای در حدود 15٪ پروتئین، 17 نوع اسید آمینه، 56/1٪ چربی و 57٪ کربوهیدرات دارند. به علاوه، مقادیر مناسبی از مواد معدنی، کاروتن و برخی مواد دیگر را دارا می باشند.
- از جلبکهای قرمز جنسهای پورفیرا و کوندروس معروفند. پورفیرا از مهمترین جلبکهای قرمز است که توسط انسان به عنوان غذا مورد استفاده قرار می گیرد. در کشورهای ژاپن، اسکاتلند، انگلستان و آمریکا، با این جلبکها غذاهای محلی خاصی تهیه می کنند. در ژاپن سالانه مقادیر زیادی از این جلبک را به طور انبوه پرورش می دهند. روش مرسوم در ژاپن اینست که بخشهایی از ساحل را در ماههای اکتبر تا نوامبر به وسیلۀ فرو کردن نی های بامبو، محصور می کنند و سپس با استفاده از تورهای نایلونی یا الیاف گیاهی، بستر کشت جلبک پورفیرا را فراهم می سازند. استفاده از پورفیرا در ژاپن قدمتی 300 ساله دارد و کشت انبوه آن سالانه درآمد هنگفتی را برای کشور ایجاد می نماید. در ژاپن به تنهایی حدود 30 هزار تن پورفیرا در سال مصرف می شود. جلبک پورفیرا غنی از ویتامینهای D ,C ,B ,A و E است و مقدار قابل توجهی پرئتئین دارد.
هر 100 گرم پورفیرا به طور میانگین 4/11 گرم آب، 6/35 گرم پروتئین، 7/0 گرم چربی، 3/44 گرم کربو هیدرات و 8 گرم مواد معدنی دارد. جلبک قرمز کوندروس به مقدار زیادی در آمریکا و اروپا به مصرف می رسد.
- از جلبکهای سبز، جنسهای اولوا و کلرلا معروفند. از اولوا که به خاطر شباهت پهنک آن به برگ گاهوی دریایی شهرت دارد، برای تهیه سالاد و سوپ استفاده می شود. یک گونۀ معروف آن Ulva lactuca است.