این مجموعه شامل ۲۷ طرح نام امام حسن بسیار زیبا با کیفیت فوق العاده بالا برای معرق کاری در زمینه طرح های معرق میباشد. این مجموعه طرح ها در فرمت jpg و PS قرار دارد.
مشخصات محصول:
نام کتاب: مجموعه طرح های گرافیکی معرق نام امام حسن
نوع فایل: PS و jpg
حجم فایل: ۵٫۴ مگا بایت
تعداد ایمیج: ۲۷ عکس با فرمت JPG و (PS ) فتوشاپ
قیمت کتاب: 600تومان
نحوه خرید: خرید آنلاین و دانلود
دانلود پایان نامه آماده
دانلود پایان نامه رشته معارف اسلامی شیخ محمد حسن بن زین الدین شهید ثانی بن علی بن احمد عاملی با فرمت ورد و قابل ویرایش تعدادصفحات 106
شیخ محمد حسن بن زین الدین شهید ثانی بن علی بن احمد عاملی ( وفات 103 ه . ق
وی از علما و فضلا و محققان و مدققان و متبحران و جامع مراتب علمی بوده و دانشوری کامل و پرهیزکاری مورد وثوق و فقیهی محدث و متکلم و حافظ حدیث به شمار است و سراینده ی ایدب و تألیفات بسیاری دارد ؛ از جمله شرح تهذیب الاحکام ؛ شرح الاستبصار در سه مجلد در طهارت و صلاه ؛ حاشیه بر شرح لمعه در دو مجلد از آغاز تا کتاب صلح ؛ حاشیه معالم ؛ حاشیه اصول الکافی ؛ حاشیه الفقیه ؛ حاشیه المختلف ، شرح الاثنی عشریه پدرش ؛ حاشیه المدارک ؛ حاشیه المطول ؛ روضه الخواطر و نزهه النواظر در سه مجلد ؛ رساله فی تزکیه الراوی ؛ رساله التسلیم در صلاه ؛ رساله للتسبیح و الفاتحه فیما عدا الاولیین و ترجیح التسبیح ؛ کتاب مشتمل علی مسائل و احادیث ؛ کتاب مشتمل علی مسائل جمعها من کتب شتّی ؛ حاشیه کتاب الرجال لمیرزا محمد ؛ دیوان شعر ؛ رساله ای به نام تحفه الدهر فی مناظره الغنی و الفقر و دیگر کتابها . او اشعار خوب و نغزی می سروده است . این دو بیت از قصیده ای است که برای یکی از فضلا سروده است : یا خلیلیّ باللطیف الخبیر و بودّ أضحی لکم فی الضمیر خصّصا بالثنا إماماً جلیلاَ و خلیّاً أضحی عدیم النظیر - ای دوست من ؛ سوگند به خدای مهربان که از حال همة ما با کاملاً با خبر است و سوگند به دوستی که از شما در دل من افتاده است . - ( تا گوید ) اختصاص یافته اند به مدح کردن از پیشوای بزرگ و دوست مشترک بی همتا . و این دو بیت هم از یکی از چکامه های اوست : ما لفؤادی مدی بقائی قد صار و قفاً علی اعناء و ما لجسمی حُلیف سقمٍ بدا به الیأس من شفائی - چه کنم با دلی که در مدت زندگانی اش همگام با درد و رنج است . - و چه چاره سازم برای جسمی که پیوسته بیمار است و از بهبودی مأیوس می باشد . باری فرزندش چندین قصیدة طولانی از وی ایراد کرده است ، از جمله همین دو قصیده ، دو قصیده ای که پیش از آن یاد شد .
فهرست مطالب
عنوان
مقدمه مترجم
ماجدین علی بن مرتضی بحرانی
ماجدین محمد بحرانی
ماجدین هاشم بن علی بن مرتضی بحرانی
مانکدیم بن اسماعیل بن عقیل علوی
مؤید بن ابن علی مقری مسکنی
مؤید بن صالح
مؤید بن مسعود بن عبد الکریم
مجتبی بن امیره بن سیف النبی جعفری زینی
مجتبی بن حمزه بن زید
مجبتبی بن داعی بن قاسم حسنی
مجتبی بن محمد حسنی کلینی
مجمع بن محمد بن احمد مسکنی
محسن بن حسین بن احمد نیشابوری خزاعی
محسن بن محمد دیباجی
محسن بن محمد مؤمن استرآبادی
محفوظ بن وشاح بن محمد
محمد معزالدین
محمد رفیع الدین
محمد بن ابراهیم بن جعفر ، ابو عبدالله کاتب نعمانی
محمد بن ابراهیم شیرازی ، صدر الدین
محمد بن ابراهیم بن زهره حسینی حلبی
محمد بن ابی جعفر بن أمیر کا مصدری
محمد بن ابی الحسن بن هموسه ورامینی
محمد بن ابی الحسن بن عبد الصمد قمی
محمد بن ابی عمران موسی ، ابوالفرج کاتب قزوینی
محمد بن ابی غالب ، نجیب الدین
محمد بن ابی القاسم بن محمد طبری آملی
5 – تحلیل چند نمونه شعر از نظر طاهری
فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات:26
فهرست مطالب:
حجت بن حسن (مهدی) 1
منبعشناسی 2
ریشهها و شرایط محیطی 4
مهدی 4
دوران حیرت 6
اعتقاد به غیبت امام دوازدهم 8
دوران امامت و غیبت 11
دوره سفرا یا غیبت صغری 12
نواب اربعه 14
۱) ابو عمرو عثمان بن سعید عَمری 15
۲) ابو جعفر محمد بن عثمان بن سعید (م. ۳۰۴ یا ۳۰۵ ه.) 15
۳) ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی (و. ۳۲۶ ه. / ۹۳۷ یا ۹۳۸ م) 16
۴)ابوالحسن علی بن محمد سمری (و. ۳۲۹ ه. / ۹۴۱ م) 16
غیبت کبری 17
غیبت کبری 17
ظهور، قیام و تشکیل حکومت جهانی 19
تولد و زندگی مهدی 21
نام، القاب و کنیه 23
مهدی 23
پسآیند اعتقاد به امام دوازدهم در طول تاریخ و مسائل امروزی 24
حجت بن حسن (مهدی)
بنا بر اعتقاد شیعیان دوازدهامامی، حجت بن حسن فرزند حسن بن علی عسکری (امام یازدهم شیعیان) دوزادهمین و آخرین امام و همان مهدی موعود میباشد. نام اصلی او و نیز کنیهاش همانند محمد پیامبر اسلام است. همچنین «امام زمان»، «قائم آل محمد» و «مهدی موعود» از القاب اوست. وی در نیمه شعبان سال ۲۵۵ یا ۲۵۶ ه. ق. در سامرا به دنیا آمد. پدرش حسن بن علی عسکری است و مادرش نرجس خاتون یا صیقل بود. پس از مرگ ابومحمد حسن عسکری امام یازدهم شیعه در سن ۲۸ سالگی، در میان پیروان امامان شیعه بر سر سرنوشت مبهم فرزند حسن عسکری اختلاف بزرگی پدید آمد. در این دوران که به «سالهای حیرت» موسوم میباشد شیعیان به فرقههای متعددی منشعب شدند. از فرقههایی که اعتقاد داشتند که از حسن عسکری فرزندی باقی نمانده استیا این فرزند در گذشتهاست، و شیعیانی که متوجه فرزندان و نوادگان امامان دهم و یازدهم شیعه شدند، تا اقلیتی که معتقد بودند که امام یازدهم شیعه فرزندی داشتهاست که به غیبت رفتهاست و او امام دوازده شیعه میباشد. دیدگاه این گروه آخر بهمرور به دیدگاه تمامی شیعیان امامی تبدیل شد که شیعیان دوازده امامی فعلی میباشند.
در مواجهه با چالش فقدان امام حاضر شیعیان با دو رویکرد حدیثی و کلامی به تبیین نظریه غیبت برخاستند. کلینی(و. ۳۲۹ ه. / ۹۴۱ م.) در احادیث باب غیبت کتاب اصول کافی که در خلال این دوره گرد آوردهاست به موضوع غیبت و علت آن پرداختهاست. بهخصوص نعمانی در کتاب الغیبه به تبیین نظریه غیبت از طریق احادیث پرداخت و او برای نخستین بار اصطلاحات «غیبت صغری» و «غیبت کبری» را به کار برد. پس از وی ابن بابویه(و.۹۹۱-۹۹۲) در کتاب کمال الدین در خصوص گردآوری احادیث مربوط به امام دوازدهم و غیبت وی کوشید. از دیگر سو متکلمان از جمله شیخ مفید (و. ۴۱۳ ه. / ۱۰۲۳ م.) و شاگردانش بخصوص سید مرتضی (۱۰۴۴-۱۰۴۵) به تدوین نظریات کلامی امامت جهت تبیین ضرورت وجود امام زنده در شرایط غیبت پرداختند.
بنابر اعتقاد کنونی شیعه دوازده امامی، پس از مرگ حسن عسکری مهدی تنها از طریق چهار سفیر یا نائب با شیعیان تماس میگرفت. البته بررسیهای تاریخی نشان میدهد که از آغاز تعداد وکلا محدود به چهار تن نبوده و اصطلاح نیابت خاص در دورههای بعد توسط علمای شیعه مانند شیخ توسی و برای تبیین غیبت صغری ایجاد شدهاست. پس از یک دوره هفتاد ساله سفرای امام غائب و پس از مرگ علی بن محمد سمری، چهارمین نائب امام دوازدهم شیعه، بار دیگر حیرت را در میان شیعیان برانگیخت. آنها در نهایت در سده پنجم به تبیینی عقلی در کلام شیعه از غیبت امام دست یافتند.
بر اساس اعتقاد شیعیان او در پنج سالگی پس از مرگ پدرش به امامت رسید. شیعیان امامت او را به دو دوره غیبت و ظهور تقسیم میکنند. غیبت از سال ۲۶۰ هجری قمری آغاز شده و تا کنون استمرار داشته و هر زمان که خدا بخواهد ادامه خواهد یافت. دوره غیبت شامل دو بخش است: از سال ۲۶۰ تا ۳۲۹ هجری(غیبت صغری) را که شیعیان از طریق وکلا و نائبان مهدی با وی در ارتباط بودهاند. پس از این زمان شیعیان با مهدی در ارتباط نیستند و اصطلاحاً غیبت کبری نامیده میشود. پس از پایان دوره غیبت وی با عنوان مهدی قیام خواهد کرد و او کسی خواهد بود که از طریق او حقیقت و عدالت بار دیگر به پیروزی خواهد رسید.
منبعشناسی
نسخه خطی از کتاب کمال الدین و وتمام النعمة اثر ابن بابویه در مورد امام زمان شیعیان و غیبت
منابع مربوط به حجت بن حسن به چند دسته تقسیم میشود:
نخست، منابعی است که در دوران پیش از سال ۲۶۰ و قبل از امامت حجت بن حسن تألیف شدهاست. موضوع مهدی، قائم آل محمد و غیبت موضوعاتی است که از سده نخست هجری و بخصوص از زمان محمد بن حنفیه مطرح بودهاست. در سدههای دوم و سوم کتابهایی در این باره نوشته شدهاست که اکنون در دسترس نمیباشد اما در کتابهای سدههای چهارم و پنجم بخصوص رجال شیخ طوسی، الفهرست شیخ طوسی، رجال نجاشی از آنها نام برده شدهاست.
دوم، منابعی است که در بین سالهای ۲۶۰ تا ۳۲۹ موسوم به غیبت صغری تألیف شدهاست. این منابع شامل دو دسته کتاب میشود. یکی کتابهایی است که شیعیان در تثبیت و تبیین اعتقادت خود نوشتهاند. مهمترین این منابع آثار اعتقادی ابوسهل نوبختی (و. ۳۱۱ ه.) و ابن قبه رازی است که از آثار این دو نویسنده امروزه فقط بخش اندکی در دست است. همچنین اثر حدیثی شیخ کلینی (و. ۳۲۹ ه.) یعنی اصول کافی است. به گفته حسنزاده آملی، «امامیه را در امامت اثنیعشر و در اصالت و غیبت دوازدهم آن حضرت صاحبالامر، کتاب کافی، کافی است.»
سوم، منابعی است که در بین سالهای ۳۲۹ (پایان دوره وکالت و سفارت) تا ۴۶۰ (وفات شیخ طوسی) تألیف شدهاست. در این دوره کتابهای متعددی درباره امام دوازدهم و غیبت وی توسط شیعه نوشته شدهاست. از نخستین کتابهای این دوره الغیبه نعمانی است که حدود سال ۳۴۲ ه. یعنی سیزده سال پس از پایان دوره وکالت و سفارت نوشته شدهاست. در این کتاب برای نخستین بار اصطلاحهای غیبت صغری و کبری به کار رفتهاست.شیخ مفید در کتاب الارشاد گفتهاست «هر کس اخبار غیبت امام عصر (عجلاللهتعالیفرجهالشریف) را میخواهد، به کتاب غیبت نعمانی رجوع کند که در این باب کتاب جامعی است.» از کتابهای اصلی این دوره میتوان کمال الدین و تمام النعمه شیخ صدوق (ابن بابویه) ،الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد شیخ مفید و الغیبه شیخ طوسی را نام برد.
چهارم، منابعی است که بعد از سال ۴۶۰ تألیف شدهاست. نویسندگان این دوره عمدتاً مطالب کتابهای پیشین را در اشکال جدید نوشتهاند.
فرمت فایل : word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:39
فهرست مطالب:
زندگی
تولد
جوانی و شاعری
سرودن شاهنامه
مرگ و آرامگاه
افسانههای دربارهٔ فردوسی
آثار فردوسی
دوستداران و مخالفان فردوسی
فردوسیپژوهی
زندگی نامه
ویژگیهای هنری شاهنامه
تصویرسازی
موسیقی
بخش های اصلی شاهنامه
دوره اساطیری
دوره پهلوانی
دوره تاریخی
منابع
حکیم ابوالقاسم حسن بن علی طوسی معروف به فردوسی
(حدود ۳۲۹ تا حدود ۴۱۰ هجری قمری)، شاعر حماسهسرای ایرانی و گویندهٔ شاهنامهٔ فردوسی است که مشهورترین اثر حماسی فارسی است و طولانیترین منظومه به زبان فارسی تا زمان خود بوده است. او را از بزرگترین شاعران فارسیگو دانستهاند.
زندگی
در مورد زندگی فردوسی افسانههای فراوانی وجود دارد که چند علت اصلی دارد. یکی این که به علت محبوب نبودن فردوسی در دستگاه قدرت به دلیل شیعه بودنش، در قرنهای اول پس از پایان عمرش کمتر در مورد او نوشته شده است، و دیگر این که به علت محبوب بودن اشعارش در بین مردم عادی، شاهنامهخوانها مجبور شدهاند برای زندگی او که مورد پرسشهای کنجکاوانهٔ مردم قرار داشته است، داستانهایی سرِهم کنند
تولد
بنا به نظر پژوهشگران امروزی، فردوسی در حدود سال ۳۲۹ هجری قمری در روستای باژ در نزدیکی طوس در خراسان متولد شد.
استدلالی که منجر به استنباط سال ۳۲۹ شده است شعر زیر است که محققان بیت آخر را اشاره به به قدرت رسیدن سلطان محمود غزنوی در سال ۳۸۷ قمری میدانند:
بدانگه که بُد سال پنجاه و هشت نوانتر شدم چون جوانی گذشت
[...]
فریدون بیداردل زنده شد زمین و زمان پیش او بنده شد
و از این که فردوسی در سال ۳۸۷ پنجاه و هشت ساله بوده است نتیجه میگیرند او در حدود سال ۳۲۹ متولد شده است.
تولد فردوسی را نظامی عروضی، که اولین کسی است که دربارهٔ فردوسی نوشته است، در ده «باز» نوشته است که معرب «پاژ» است. منابع جدیدتر به روستاهای «شاداب» و «رزان» نیز اشاره کردهاند که محققان امروزی این ادعاها را قابل اعتنا نمیدانند. پاژ امروزه در استان خراسان ایران و در ۱۵ کیلومتری شمال مشهد قرار دارد.
نام او را منابع قدیمیتر از جمله عجایب المخلوقات و تاریخ گزیده (اثر حمدالله مستوفی) «حسن» نوشتهاند و منابع جدیدتر از جمله مقدمهٔ بایسنغری (که اکثر محققان آن را بیارزش میدانند و محمدتقی بهار مطالبش را «لاطایلات بیبنیاد» خوانده است) و منابعی که از آن مقدمه نقل شده است، «منصور». نام پدرش نیز در تاریخ گزیده و یک منبع قدیمی دیگر «علی» ذکر شده است. محمدامین ریاحی، از فردوسیشناسان معاصر، نام «حسن بن علی» را به خاطر شیعه بودن فردوسی مناسب دانسته و تأیید کرده است. منابع کمارزشتر نامهای دیگری نیز برای پدر فردوسی ذکر کردهاند: «مولانا احمد بن مولانا فرخ» (مقدمهٔ بایسنغری)، «فخرالدین احمد» (هفت اقلیم)، «فخرالدین احمد بن حکیم مولانا» (مجالس المؤمنین و مجمع الفصحا)، و «حسن اسحق شرفشاه» (تذکرة الشعراء). تئودور نولدکه در کتاب حماسهٔ ملی ایران در رد نام «فخرالدین» نوشته است که اعطای لقبهایی که به «الدین» پایان مییافتهاند در زمان بلوغ فردوسی مرسوم شده است و مخصوص به «امیران مقتدر» بوده است، و در نتیجه این که پدر فردوسی چنین لقبی داشته بوده باشد را ناممکن میداند.