فرمت فایل: ورد ( قابلیت ویرایش و آماده چاپ )
قسمتی از محتوای متن
تعداد صفحات : 13 صفحه
خلفاى فاطمى اندکى پس از رحلتحضرت محمد(ص) مسلمانان به دو فرقه مخالف تقسیم شدند.
فرقهاى و یا اهل سنتخوانده شد.
این فرقه موسس سلسله اموى بود و از سال 41 - 132 ه.
ق (661 - 2750) بر جهان اسلام حکم راند و دمشق را ایتختخویش قرار داد.
خلفاى عباسى نیز که در سال 132 ه.
ق (750 م) سلسله جدیدى را تاسیس کردند و بعد از بناى بغداد آن را مقر حکومتخویش قرار دادند، از اهل سنت بودند.
پیروان مخالف سنى را شیعه یا اهل تشیع خواندهاند که معتقد به امامتحضرت على(ع) و فرزندان حضرت فاطمه(ع) بودند، پس از ارتحال امام ششم شیعیان یعنى حضرت امام جعفر صادق(ع) در سال 184 ه.
ق (765 م) شیعیان به دو دسته عمده اثنى عشرى که معتقد به امامت امام موسى کاظم(ع) بعد از امامتحضرت جعفر صادق(ع) بودند به دوازده امام اعتقاد دارند که امام دوازدهم را حضرت مهدى صاحب الزمان مىدانند که در حال حاضر نیز زنده ولى به امر خداوند از نظرها غایب و پنهان است تا هر موقع که خداوند اراده نماید ظاهر گردد، اما گروهى دیگر از شیعیان معتقد با امامت اسماعیل - فرزند دیگر امام صادق(ع) بودند - اینها را شیعه سبعیه یا اسماعیلیه مىنامند، اینان معتقدند که سلسله ائمه که فعلا نیز ادامه دارد به اسماعیل فرزند بزرگتر امام صادق(ع) ختم مىشود و این در حالى است که شیعه اثنى عشرى معتقد است که اسماعیل در سال 145 ه در مدینه و در زمان حیات پدر بزرگوارش وفات یافت و در بقیع مدفون شد و گروهى نیز شاهد مرگ او بودند.
اسماعیلیه در خلال قرون قبل از جنگهاى صیلبى یک جنبش زیرزمینى را سازمان داد که تقریبا خلافت عباسى را متزلزل کرد.
از مهمترین حوادث این فعالیتهاى مخفى اسماعیلیه بر پا کردن انقلاب در آفریقاى شمالى بود که طى آن قبایل بربر سر به عصیان برداشتند.
در سال 289 ه.
ق (902 م) یک رهبر جوان اسماعیلى بنام ابو محمد عبید الله ملقب به المهدى بالله (متوفى به سال 332 ه.
دانلود تاریخ تمدن اسلام