فرمت:word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:110
پیشگفتار:
یکی از مسائل مهمی که از نیمه دوم قرن بیستم و به دنبال ظهور کشورهای تازه استقلال یافته جهان سوم در عرصه روابط بین الملل توجه بسیاری از دولتمردان و اندیشمندان سیاسی را به خود جلب نموده است، شناخت پتانسیلها و ظرفیتهای بالقوه و بالفعل این کشورها در جهت برقراری بالاترین سطح روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی با آنهاست. از آنجایی که کشورهای جهان سوم سالها تحت سیطره استعمار و استبداد بودهاند، لذا غالبا نتوانستهاند در ساختارهای سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی خود تحولی ایجاد نمایند. کشور پاکستان نیز همانند ایران از این قاعده مستثنی نمیباشد. با عنایت به این موضوع ما نیز در این پژوهش سعی نمودهایم ضمن ارائه تصویری از اشتراکات مذهبی- سیاسی و فرهنگی فیمابین، به بررسی روابط دو جانبه از گذشته تا امروز پرداخته و با ذکر منابع موجود ارتقای همکاریهای منطقهای و بین المللی بر راهکارهای توسعه روابط در جهت تامین منافع ملی ایران بپردازیم. در مجموع میتوان گفت که هدف اصلی در این تحقیق آن است که نشان میدهد اهمیت روابطی همه جانبه و مستحکم با همسایه شرقی کشورمان میتواند گره گشای بسیاری از مسائل امروز منطقه خاور میانه و شبه قاره هند باشد. ضمن اینکه سود آوری عظیم اقتصادی نیز برای ایران در پی خواهد داشت.
در خاتمه لازم است از زحمات کلیه اساتیدی که درزمان تحصیل در دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات به اینجانب مطالب فراوانی را آموختند، به ویژه جناب آقای دکتر حمید احمدی که از مقالات و تألیفات ایشان و مباحث کلاسهای درسشان بهره فراوانی بردم تشکر و قدردرانی نمایم.
مقدمه (طرح مسئله):
از آنجایی که پاکستان کشوری است که اشتراکات فرهنگی و قومی فراوانی با ایران دارد و از لحاظ نظامی بسیار نیرومند میباشد (قدرت نظامی پاکستان چهار برابر ایران است)و دارای تسلیحات هستهای بوده و متحد آمریکاست و نیر مرزهای مشترکش با ایران مامن تروریست و قاچاقچیان مواد مخدر می باشد، لذا جمهوری اسلامی ایران برقراری روابط دوستانه و همه جانبه با این کشور را در دستور کار خود قرار داده است. این روابط باید جنبههای مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اطلاعاتی و امنیتی و حتی نظامی را پوشش دهد و اقدامات به گونهای صورت پذیرد که این کشور با ایران منافع مشترک داشته باشد. در هر صورت مهمترین مسئله برای جمهوری اسلامی ایران حفظ نظام است که آن هم بدون امنیت امکان نخواهد داشت. به دلیل آنکه موضع گیریهای جمهوری اسلامی ایران بیشتر ایدئولوژیک است تا تامین منافع ملی، از این رو جمهوری اسلامی ایران سعی کرده است تا با کشورهای مسلمان که به نحوی در راستای اهداف ایران اشتراک نظر دارند، به ویژه همسایگانش روابط خود را مستحکم کند. علیهذا، یکی از تاکیدات عمده و مستمر مقامات کشور ایران بر حمایت از صلح و ثبات در منطقه استوار بوده است.
از اولین روز استقلال پاکستان از هند، در واقع یک تعارض جدی میان این دو کشور وجود داشته است. این اختلافات به اشکال مختلف ارضی، سیاسی، فرهنگی تبلور یافت. به طور طبیعی پاکستانیها برای حفظ موجودیت و امنیت خودشان در برابر هند و عوامل داخلی نیاز شدیدی به یک نیروی نظامی مقتدر احساس میکردند. به این دلیل در همان سالهای اول تاسیس این کشور هزینه قابل ملاحظهای را برای تقویت نیروی نظامی خود به کار بستند. در غیر این صورت، عوامل بیثبات کننده و ضد وحدت، موجودیت، امنیت و یکپارچگی آن را تهدید خواهد کرد. ایجاد روابط استراتژیک با آمریکا و اسرائیل و ورود به پیمانهای سنتو و اتحاد با ایران در زمان محمد رضا شاه، در این راستا قابل توجیه است. فقدان توانایی رقابت با هند، در تمامی زمینههای علمی، تکنولوژیک، اقتصادی و نظامی و نبود رفاه اجتماعی، وجود گروههای متعدد مذهبی و سیاسی در این کشور با سیستم به ظاهر دموکراتیک اسلامی که البته بسیار دیکتاتوری میباشد، وجود هزاران مهاجر افغانی و تولید و بستهبندی و ترانزیت مواد مخدرو از همه مهمتر تاثیرپذیری شدید از ابرقدرتها به ویژه آمریکا و نیز سلطه این کشور در زمان استعمار به مدت طولانی و همچنین دوران کوتاه پشت سرگذاشتن استقلال و بحران دموکراسی و مسئله بنیاد گرایی اسلامی و به قدرت رسیدن تروریستها، موانع ثبات سیاسی را در این کشور تشکیل میدهد. البته پاکستان به شدت فقیر است، و از کمبود سرمایه نیز رنج میبرد که این مسئله و ترس از هند میتواند زمینهساز همگرایی در سیاست خارجی این کشور با ایران باشد.
عنوان صفحه
پیشگفتار…………………………………………………………………………………………………. ۱
فصل اول (کلیات)
طرح مسئله………………………………………………………………………………………………. ۲
اهداف تحقیق……………………………………………………………………………………………. ۴
اهمیت تحقیق……………………………………………………………………………………………. ۴
سوال اصلی…………………………………………………………………………………………….. ۵
سوالات فرعی………………………………………………………………………………………….. ۵
فرضیات تحقیق………………………………………………………………………………………… ۵
متغیرها و مفاهیم عملیاتی………………………………………………………………………….. ۶
روش تحقیق…………………………………………………………………………………………….. ۶
مشکلات و موانع تحقیق…………………………………………………………………………….. ۶
سازماندهی تحقیق……………………………………………………………………………………. ۷
فصل دوم: خصوصیات کشور پاکستان………………………………………………………. ۸
پیدایی پاکستان…………………………………………………………………………………………. ۹
فصل دوم: جغرافیای طبیعی و اوضاع اقلیمی……………………………………………….. ۹
جغرافیای انسانی……………………………………………………………………………………… ۱۰
عنوان صفحه
دین و مذهب رسمی………………………………………………………………………………….. ۱۱
شیعیان پاکستان………………………………………………………………………………………. ۱۱
حکومت…………………………………………………………………………………………………… ۱۲
اقتصاد……………………………………………………………………………………………………. ۱۲
ویژگیهای ارتباطی…………………………………………………………………………………… ۱۸
مناسبات اقتصادی جمهوری اسلامی ایران با کشور پاکستان………………………… ۱۹
فصل سوم – تاریخچه روابط ایران و پاکستان…………………………………………… ۲۱
روابط ایران و پاکستان قبل از استقلال (۱۹۴۷-۱۷۳۹)………………………………….. ۲۲
روابط ایران و پاکستان پس از استقلال (۱۹۷۱- ۱۹۴۷)………………………………… ۲۳
روابط ایران و پاکستان (۱۹۷۹-۱۹۷۱)……………………………………………………….. ۲۶
روابط ایران و پاکستان پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران تا به امروز
(۲۰۰۵-۱۹۷۹)………………………………………………………………………………………….. ۳۲
روابط استراتژیک جمهوری اسلامی ایران و پاکستان…………………………………… ۳۳
نتیجه گیری……………………………………………………………………………………………… ۴۰
ضمائم……………………………………………………………………………………………………. ۴۷
منابع و ماخذ……………………………………………………………………………………………. ۹
فرمت:word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:
فرمت:word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:85
فصل دوم: شرح وظایف و تشکیلات روابط عمومی
با بررسی تعاریف مربوط به روابط عمومی، می توان گفت که مهمترین وظیفه روابط عمومی، شناخت افکار عمومی و نفوذ در آن برای جلب رضایت افکار عمومی از سازمان است که هم در درون سازمان و هم در بیرون از سازمان دنبال میشود . بی تردید، این وظیفه، در قالب مجموعهای از فعالیتهای ارتباطی صورت می گیرد که تحت عناوین نسبتاً ثابتی شامل ارتباط با رسانهها و سازمانها، ارتباط مردمی، پژوهش، آموزش، برنامه ریزی، انتشارات ، امور فرهنگی و نمایشگاهها،سنجش افکار و پشتیبانی از آنها یاد میشود.
بیشتر باید تأکید کرد که در تعیین ساختار مناسب برای هر روابط عمومی، با توجه به کوچکی یا بزرگی سطح عملیات آن، میتوان از نمودار تشکیلاتی پیشنهادی استفاده کرد.
در این فصل، سعی شده است ضمن اشاره به شرح وظایف یک روابط عمومی، این وظایف در زیر ساختهای مناسبی توزیع شود.
شرح وظایف
الف) ارتباطات
فرمت:word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:234
فهرست:
فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات:54
فهرست مطالب:
مقدمه
ملاک دوستیابی
دوستی دختر و پسر(آغازی نامبارک و فرجامی ویرانگر)
پیامدهای اجتماعی روابط ناسالم
آسیبها عبارتند:
اهداف تحقیق
نتیجه گیری
رابطه دخترها و پسرها در جامعه ی ما چگونه است؟
پیام متن:
همراه با جداول و نمودار
مقدمه
هر انسانی میل به محبت کردن و دوست داشتن را در وجود خویش احساس میکند. دستورات الهی و روایتهای ائمه معصوم علیهمالسلام نیز این اصل را پذیرفته و به جهت دهی صحیح این گرایش پرداختهاند. در این آموزهها به حقوق دوستان بر یکدیگر، شرایط دوست خوب، وظایف متقابل دوستان و پرهیز از دوستان بد اشاره شده است.
بنابراین میل به دوستی، نعمتی است الهی که باید هدایت شود و در مسیر صحیح قرار گیرد تا انسان را به کمال و تعالی نزدیک سازد. در متون و روایتهای دینی به زمینههای درست و نادرست به کارگیری این غریزه اشاره و بر انتخاب دوستان شایسته تأکید بسیاری شده است؛ چرا که دوست میتواند آدمی را به قله کمال و سعادت و یا به جهل و گمراهی رهنمون سازد. در برخی آیات الهی حالت حسرت و پشیمانی آدمی در روز قیامت بر اثر پیروی از دوستان ناباب به خوبی نشان داده شده است، آنجا که میفرماید:«یَاوَیْلَتَی لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلاَنًا خَلِیلاً؛ ای وای کاش فلانی را دوست (خود) نگرفته بودم». (فرقان: 28)
یا در جای دیگر آمده است:
الاْءَخِلاَّآءُ یَوْمَئِذِ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلاَّ الْمُتَّقِینَ. (زخرف: 68)
در آن روز یاران ـ جز پرهیزکاران ـ بعضیشان دشمن بعضی دیگرند.
پیام متن:
تأیید اصل گرایش به دوستی، به عنوان نعمتی خدادادی.
ملاک دوستیابی
در آموزههای دینی، شاخصههایی برای انتخاب دوست آمده است که از مهمترین آنها موارد زیر است:
1. دیدارش، آدمی را به یاد خدا بیندازد که نوع کلامش، پوشش او، حرکاتش و... نیز در کریمه قرآنی آمده است:
... وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ کانَ أَمْرُهُ فُرُطًا. (کهف: 28)
و از آن کس که قلبش را از یاد خدا غافل ساختهایم و از هوس خود پیروی کرده و (اساس) کارش بر زیادهروی است، اطاعت مکن.
2. اهل ذکر و مقید به تکالیف دینی باشد، چنانکه قرآن مجید هم ویژگیهای این افراد را به روشنی بیان داشته است:
وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَ الْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ اللّه. (کهف: 28)
و با کسانی که پروردگارشان را صبح و شام میخوانند و خشنودی او را میخواهند، شکیبایی پیشه کن.
3. آنچه بر خود میپسندد، بر شما نیز بپسندد و آنچه را برای خود کراهت میدارد، بر شما نیز چنین بدارد: «یُحِبُّ لَه ما یُحِبُّ لِنَفْسِه وَ یَکْرَهُ له ما یَکْرَهِ لِنَفْسِه».
4. مخالف ارزشها و هنجارهای دینی نباشد و دینتان را به تمسخر نگیرد:
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الَّذِینَ اتَّخَذُواْ دِینَکُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِّنَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ وَالْکُفَّارَ أَوْلِیَآءَ. (مائده: 57)ای کسانی که ایمان آوردهاید، کسانی که دین شما را به ریشخند و بازی گرفتهاند (چه)، از کسانی که پیش از شما به آنان کتاب داده شده و (چه از) کافران، دوستان (خود) مگیر.در حقیقت، دوست باید آدمی را در پیمودن نردبان قرب و کمال الهی یاری دهد، بنابراین باید نهایت دقت را در دوستیابی به عمل آورد و تنها به صرف ملاکهای ظاهری نمیتوان کسی را رفیق راه دانست و به او اعتماد کرد، بلکه باید همراهی امین و درستکار برگزید و قلب و دل و جانمان را که گرانبهاترین گوهر وجودمان است، به آنها سپرد.
پیام متن: ملاکهای دوستیابی:
1. اهل ذکر و مقید به تکالیف دینی و در مسیر دین حرکت کردن دوستها.
2. شما را به مانند خود حساب کردن.
3. توافق ارزشی بین دو نفر.
دوستی دختر و پسر(آغازی نامبارک و فرجامی ویرانگر)
منظور از دوستی دختر و پسر، آن رابطهای است که صمیمانه و گرم و عمدتا پنهانی باشد که از طریق دیدارهای مخفیانه، رد و بدل کردن نامه، ارتباط تلفنی و... ایجاد میشود.
بیشک این نوع دوستیها از نظر عقل، دین، عرف، تجربه و... نادرست است، زیرا همه دوستان در قیامت دشمن یکدیگر میشوند، مگر آن دوستیهایی که اساس آنها بر تقوا باشد. کسانی که دوستانی را با روابط نادرست و بر پایه هوس برمیگزینند، در روز قیامت دست حسرت میگزند و میگویند ای کاش او را به عنوان دوست انتخاب نمیکردم.این نوع ارتباطها که در چارچوب شرع مقدس اسلام قرار ندارد، به نوعی شروع حرکت به سوی «زنا»ست که در اسلام به نهی از آن، بسیار سفارش شده است.در روایتی آمده است: برای هر عضوی از اعضای بدن انسان نوعی زنا وجود دارد: زنای چشم نگاه است؛ زنای زبان سخن گفتن؛ زنای گوش شنیدن؛ زنای دست لمس کردن و زنای پاها حرکت به سمت گناه.آزادی در روابط بین دو جنس مخالف، دردها و آثار مخربی را در پی دارد. بنابراین، اسلام میخواهد با حفظ حریمها، سلامت فردی و اجتماعی را تضمین کند. چنانکه پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم بارها سفارش میکرد:
«بین مردان و زنان، حریم ایجاد کنید؛ زیرا شکستن این حریمها، آثار جبران ناپذیری دارد».
مولوی میگوید:
هیچکس را با زنان محرم مدار که مثال این دو پنبه است و شرار
پیامبر بزرگوار اسلام، برای پیشگیری از آثار ناگوار چنین روابطی، مسلمانان را از خلوت کردن زنان و مردان نامحرم به شدت برحذر میدارد و میفرماید:
از خلوت کردن با زنان بپرهیزید! قسم به خدایی که جانم در دست اوست مردی با زنی خلوت نمیکند، مگر اینکه شیطان وارد میشود. با مروری بر سیره پیامبر گرامی اسلام و اهلبیت عصمت و طهارت درمییابیم که پیامبر خدا همواره مردان و زنان نامحرم را از گفت و گوی با یکدیگر نهی میکرد و میفرمود:
نباید هیچ مردی با زن نامحرم در مکان خلوت گفتوگو کند، زیرا هیچ مرد و زن نامحرمی با هم خلوت نمیکنند، مگر اینکه شیطان در خلوت آنان حضوری وسوسهانگیز پیدا میکند.
امام باقر علیهالسلام در روایتی هشدارگونه میفرماید: «گفت و گوی با زنان (نامحرم)، از دامهای شیطان است».امام صادق علیهالسلام نیز فرمود: «علی علیهالسلام از سلام کردن به زنان جوان کراهت داشت».این آموزههای نورانی، نشان دهنده پرهیز از چنین روابط ناسالمی است، چه اینکه پیشگیری از نگاه نخستین و شروع این روابط، بسیار آسانتر از زمانی است که گامهای آغازین آلودگی در این راه برداشته شده و حال تصمیم به پرهیز از آن گرفته میشود؛ که ترک گناه، بهتر از طلب توبه از انجام گناه است.