فرمت:word(قابل ویرایش)
مقدمه:
برنج از گیاهان زراعی مهم قاره آسیاست . دانه برنج و فراورده های حاصل از آن نزدیک به 40 درصد غذای مورد نیاز نصف مردم جهان را تشکیل می دهد و از لحاظ تولید جهانی نیز می تواند با گندم برابری کند (1).
برنج شامل دو گروه زراعی آسیایی و افریقایی است . در برنجهای گروه آسیایی برنج معمولی یا اوریزا ساتیوا[1] وجود دارد که بومی آسیاست (تصویر 1-1) . در گروه برنج آفریقایی اوریزا گلابریما[2] را می توان نام برد که بومی آفریقاست (تصویر 2-1) . حدس زده میشود که زراعت برنج تقریبا 3000 سال قبل از میلاد مسیح در کشورهای هندوستان و چین متداول بوده است . گونه ساتیوا از لحاظ سطح زیر کشت، تولید ، و تغذیه اهمیت جهانی دارد . ولی زراعت و مصرف برنج گونه گلابریما بسیار کم است. و عمدتا به نقاط پراکنده ای در آفریقا محدود می شود (1).
سطح زیر کشت برنج پس از گندم از سایر غلات بیشتر است . نزدیک به 90 درصد سطح زیر کشت و تولید برنج به کشورهای خاور دور اختصاص دارد . بیش از نصف محصول سالانه برنج در جهان نیز در دو کشور هندوستان و چین تولید می شود . سطح زیر کشت و تولید منطقه آن به شرح جدول (1-1) است .
کشورهای گرمسیری و نیمه گرمسیری برمه ، تایلند ، ویتنام ، لائوس ، اندونزی ، فیلیپین ، پاکستان ، هندوستان ، ایالات متحده آمریکا ، ژاپن ، ایتالیا ، مصر ، اسپانیا ، چین ، برزیل ، کوبا ، مکزیک و استرالیا از جمله کشورهای تولید کننده برنج به شمار می رود . میزان تولید برنج در تایلند ، برمه ، ویتنام و لائوس بیش از مصرف داخلی است . نزدیک به 90 درصد برنج موجود در بازارهای بین المللی مربوط به این چهار کشور است . ایالات متحده امریکا ، برزیل ، ایتالیا و مصر از دیگر کشورهای صادر کننده برنج هستند.
زراعت برنج در شمال ایران به ویژه در شهر رودسر ، و استان خوزستان تاریخچه طولانی دارد ; بنا به بعضی از روایات کشت این محصول قرن ها پیش از میلاد مسیح در زمان هخامنشیان رواج داشته است (1).
سطح زیر کشت ، تولید و عملکرد برنج در استانهای مختلف ایران برابر آمار منتشر شده از طریق وزارت کشاورزی در جدول (2-1) درج شده است. این جدول نشان می دهد که نزدیک به 80 درصد محصول برنج ایران در دو استان گیلان و مازندران تولید می شود . زراعت برنج در استانهای فارس ، خوزستان ، اصفهان ، آذربایجان شرقی ، و نیز گرگان و گنبد متداول است . در سطوح کوچکی از مناطق بسیار خشک کشور مثل بلوچستان نیز برنجکاری دیده می شود (1).
مهمترین مناطق تولید کننده برنج در استان گیلان عبارت انداز : آستارا، بندر انزلی، فومن، زیبا کنار، رضوان شهر،خمام، لشت نشاء، هشت پر طوالش، لولمان، کوچصفهان، صومعه سرا ، آستانه اشرفیه، رودبار، رودسر، رشت ، سیاهکل ، لاهیجان و لنگرود .
مهمترین مناطق تولید کننده برنج در استان مازندران عبارت انداز : چالوس ،تنکابن،قائم شهر،نوشهر،ساری،آمل،بابل،نور،محمود آباد،علمده (رویان) گرگان گنبد (3) .
تولید برنج ایران تا اوایل دهه 1340 می توانست نیازهای داخلی کشور را تا حدی تامین کند اما در حال حاضر با توجه به افزایش سریع جمعیت و بهبود قدرت خرید مردم محصول داخلی کفاف نیازها را نمی دهند و مقادیر قابل توجهی برنج همه ساله به ناچار از خارج وارد کشور می شود.
واژه برنج
نام عمومی :Rice نام عملی :Oryaza sativa.l
نام برنج از زبان هندی گرفته شده است که به آن اریس(Arisi ) می گویند . در زبان انگلیسی به برنج Rice گفته می شود که همان نام عمومی برنج است و در زبان فرانسه Riz ، ایتالیا Rizo ، روسی Ris و در زبان آلمانی به برنج Rise می گویند . در استان گیلان به برنج( بج) به خوشه آن ورزه (Vorze) و به شلتوک آن جو می گویند . کلمه شلتوک از کلمه هندی چلتو (Chalto) گرفته شده است . در زبان انگلیسی به شلتوک (دانه برنج همراه با پوست آن) Rice paddy گفته می شود (3).
کشت برنج در ایران از 2000 سال پیش متداول بوده است . در زمان هخامنشیان ، اشکانیان و ساسانیان نیز در ایران برنج کشت می شده است . هم اکنون استانهای گیلان و مازندران از مناطق مهم تولید برنج در کشور هستند . در این دو استان برنج به عنوان یکی از عمده ترین اقلام منابع محسوب می شود و در حدود 13 نوع غذای محلی از آن درست می شود . در استان گیلان از آرد برنج نوعی نان پخته می شود که تحت عنوان برنجی نامیده می شود. در ایران غذایی که از برنج درست می شود (پلو( نام دارد ، که این واژه در زمانهای قدیم از جمله عهد صفویه نیز استفاده می شود (3).
در زبان گیلکی به پلو پلا (Pala ) گفته می شود ، بسیار محتمل است که واژه از همین واژه گیلکی پلا گرفته شده است . در استان گیلان به برنج بج(Bajge) یا بنج گفته می شود و همچنین به مزرعه برنج بیجار (Bijar) به نشاء برنج تم (Tome) و به خزانه برنج تمبیجار (Tomebijar) گفته می شود . در این استان به شلتوک برنج جو گفته می شود و به مقداری از این شلتوک که برای تهیه خزانه سال بعد در نظر گرفته می شود تخم جو(Tochmejoo) گفته می شود . برنج در استان گیلان مصارف زیادی از جمله تهیه آش برنج ، انواع نان و همچینین غذاهای محلی دیگر دارد . در برخی از روستاهای گیلان برای صبحانه نیز از برنج استفاده می شود . در صنعت از برنج برای تهیه الکل ، تهیه کاغذ و در منابع پارچه بافی استفاده می گردد همچنین چون دانه برنج حاوی مقدار زیادی نشاسته است لذا از آن برای تهیه نشاسته نیز استفاده می گردد. کاه برنج که در استان گیلان و مازندران به آن کلش (Colash) گفته می شود دارای مصارف زیادی از قبیل مصارف تغذیه دام ، ساخت کندونج (انبار نگهداری برنج) ساخت دیوارها و سقف خانه های گلی روستایی و غیره است . در مناطق شمالی کشور ساقه برنج نیز مصارف زیادی از قبیل تهیه حصیر ، زنبیل ، کلاه حصیری ، انواع سبد و نظایر آن را دارد . همچنین در این استان هر ساله از کاه و کلش برنج برای آماده کردن محل نگهداری کرم ابریشم یا تلمبار (Telambar)استفاده می گردد . در استانهای گیلان ساقه برنج که اشکل (Ashkal) نام دارد سوزانده می شود و در سطح خزانه به عنوان یک ماده تقویت کننده خاک ریخته می شود از پوست دانه برنج که در مناطق شمال کشور آن را سپوس (Sopos) می نامند برای تقویت مزارع ، باغات و خوراک دام وطیور استفاده می شود . در صنعت نیز از ساقه برنج برای تهیه کاغذ استفاده می گردد.
فرمت:word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:54
فهرست مطالب:
فصل اول: تاریخچه و مبداء ذرت ۷
فصل دوم: ویژگیهای قسمتهای مختلف گیاه و انواع ذرت ۱۲
(۱-۲) ویژگیهای گل وساق ۱۳
(۲-۲) ویژگیهای ریشه ۱۶
(۳-۲) ساختمان دانه ذرت ۱۶
(۴-۲) انوع ذرت ۱۸
فصل سوم: اصلاح ذرت ۲۱
(۱-۳) وضع ژنیتیکی ذرت ۲۲
(۲-۳) روشهای اصلاح ذرت ۲۲
(۳-۳) هدفهای اصلاح ذرت ۲۸
فصل چهارم: آفات و بیماریهای ذرت ۳۰
(۱-۴) آفت ذرت ۳۱
(۲-۴) بیماریهای مهم ذرت ۳۲
فصل پنجم: کاشت و برداشت ذرت ۳۵
(۱-۵) کاشت ۳۶
– انتخاب بذر ۳۶
– مقدار بذر ۳۶
– فواصل خطوط کاشت ۳۷
– عمق کاشت ۳۹
– طرق کاشت ۳۹
(۲-۵) برداشت ۴۰
– انواع ماشینهای برداشت ۴۰
– زمان نحوه برداشت ۴۰
فهرست اشکال:
– شکل شمارة (۱) ۱۴
مقطع نمودار ساختمان گل مونث ذرت
– شکل شماره (۲) ۱۴
A- گل آذین نر پابساکهای خارج شده – B- بلال با کاکلهای خارج
– شکل شماره (۹) ۱۵
گل نر و ماده – تنوع ژنتیکی – ردیف کشت
– شکل شماره (۳) ۱۶
گلهای پایهدار و بدون پایه گل مذکر ذرت
– شکل شماره (۴) ۱۸
مقطع نمودار دانه ذرت
– شکل شماره (۵) ۲۰
انواع مختلف ذرت
– شکل شماره (۶) ۴۱
ذرت چین خودرو با بستر پوست کن و دماغه ذرت چهار ردیفه
– شکل شماره (۷) ۴۱
چاپر
– شکل شماره (۸) ۴۲
دستگاه برداشت بلال ذرت
فهرست جداول
جدول شماره (۱): ۱۱
سطح زیرکشت و مقدار محصول و عملکرد ذرت در کشورهای مختلف (از Hoffmann 1970)
جدول شماره (۲): ۳۸
رابطه تعداد بوته در هکتار فاصله ردیفها و فاصله دو بوته در زراعت ذرت
چکیده :
ذرت گیاه زارعتی از تیرة غلات یکساله بوده و بومی نیمکره جنوبی است که برای اولین بار توسط کریستف کلمب کشف شد.
گیاهی تک پایه که گل نر بصورت خوشه در رأس و گل ماده (بلال) مخروطی و در پایین قرار دارد هر گل از ۳ عدد پرچم تشکیل شده است و تعداد برگها بین ۸ تا ۴۸ بود و بطور متوسط ۱۳ تا ۱۸ عدد است.
از واریتههای مهم آن میتوان به ذرت داندان اسبی- ذرت بلوری- ذرت آردی- ذرت شیرین قندی- ذرت غلاف دار اشاره کرد.
ذرت به دلیل تولید بذر زیاد و صفات ژنتیکی ساده و خود گشن بودن که باعث دو رگ گیری سادهتر میشود از اهیمت ژنتیکی بالایی برخوردار است و این ویژگیها باعث شده که اصلاح کنندگان بر روی این گیاه بیشتر کار کنند.
از جمله روشهای اصلاحی آن میتوان به سلکیون- تهیه و واریتههای هیبرید و واریته مصنوعی اشاره کرد که میتوان با این روشها به اهدافی مانند بالا برردن عملکرد – مقاومت در برابر خشکی و گرما مقاومت در برابر خوابیدگی، آفات و بیماریها دست یافت.
ذرت نیز مانند دیگر گیاهان زراعی دارای آفتهایی میباشد مانند کرم ذرت، کرم ساقه خوار شب پره زمستانی یا کرم طوقه نام برد و بیماریها مانند بیماریها سیاهک ذرت، بیماری سوختگی برگ، بیماری زنگ، بیماری موزائیک اشاره کرد.
عمقی که باید در کاشت ذرت در نظر گرفت بین ۳ تا ۱۰ سانتی متر است که البته بسته به شرایط آب و هوایی منطقه، درجه حرارت محیط به هنگام کاشت- درصد رطوبت خاک و زمان کاشت بستگی دارد. و به دو صورت دستی و مکانیزه میتوان اقدام به کاشت آن کرد که کاشت مکانیزه از عملکرد بالاتری برخوردار است.
از مشاینهای مورد استفاده برای برداشت میتوان به ذرت کنها، ذرت چین پوست کن، ذرت چین دانه کن- کمباینهای غلات- و چاپرها اشاره کرد.
البته برداشت ذرت بر خلاف سایر غلات چندان تابع زمان و فصل معین نبوده و تحت شرایط زمان کاشت، طول روز- حرارت- دفعات آبیاری قرار میگیرد.
فصل اول:
(تاریخچه و مبداء ذرت)
فصل اول:
(تاریخچه و مبداء ذرت)
ذرت zea mays گیاه زراعتی یکسالة بومی نیمکره غربی است ذرت در بیش از ۱۲۰ میلیون هکتار از اراضی دنیا کشت میشود وبه عنوان کالای مهمی در تجارت محسوب میگردد. منبع (۱)
ذرت تا قبل از سال ۱۴۹۲ میلادی در قاره آسیا، اروپا،آفریقا به عنوان یک گیاه زارعتی شناخته نشده بود. این گیاه را از قرنها پیش در آمریکای مرکزی میشناختند و توسط مردم ایندیانای آمریکا کشت میشد و بهمین سبب بنام لاتین آن از یکی از طوایف ایندیانا بنام mahig یا marisi گرفته شده است. (Ho Ffmann and Aufhamer) منبع (۲)
ذرتی که مورد توجه خاص سفید پوستان قرار گرفته است ذرت دندان اسبی بوده که دارای قدرت تطابق بیشتری با شرایط مختلف آب و هوا میباشد.
منبع (۱)
کریستف کلمب کاشف آمریکا برای اولین دفعه دانه ذرت را از آمریکا به اورپا برد و نام mais را به آن داد. سپس طی سالیان دراز بذر ذرت از طریق پرتقال به شمال آفریقا و جنوب اروپا هندوستان و چین برده شد. حدس زده میشود که دانه این گیاه مانند غلات دارای پوشینههایی بوده و بر جسب جهش بصورت بلال امروزی در آمده است.
بعد از گندم برزگترین سطح زیرگشت را ذرت به خود اختصاص داده در حالیکه تولید محصول آن بعد از گندم و برنج قرار دارد. اهمیت محصول و بالا بودن سطح زیرکشت زیاد این نبات بعلت قدرت تطابق آن با شرایط گوناگون اقلیمی میباشد بدین جهت جزو عمدهترین محصولات مناطق معتدله، معتدله گرم نیمه گرمسیر و مرطوب بشمار میرود.
منبع (۲)
در حدود ۷۵ درصد ذرت به تغذیه حیوانات رسیده بنابراین مصرف غیر مستقیم آن پیش از مصرف مستقیم است. ذرت اساساً به عنوان یک محصول انرژی زا تولید میگردد.
در صورتی که انواع زراعی از آن که برای تولید پروتئین روغن، موم، ذرت شیرین، پاپکورن اختصاص یافته اند موجود است. منبع (۱)
فرآوردهای فرعی و متعددی از ذرت بدست میآید حدود ۵۰۰ رقم گزارش شده است. منبع (۲)
این گیاه به علت ارزش غذایی خاص که دارد مورد توجه کشورهای مکزیک- پرو- آمریکای مزکزی و اغلب کشورهای آمریکایی جنوبی قرار گرفته است. منبع (۱)
در سالهای اخیر دامداران و کشاورزان به اهمیت این گیاه و تهیه علوفه از طریق سیلو کردن ذرت و تعلیف آن بصورت سبز پی برده و بکشت آن مبادرت مینمایند به نظر میرسد که ارزش غذایی ذرت تا حدی شناخته شده باشد.
طبق گزارش Zscheichler (1971) میزان عملکرد دانه ذرت هیبرید در هکتار در سال ۱۹۵۱ – ۱۹۵۰ حدود ۲۱۴۰ کیلوگرم در سال ۱۹۷۰ حدود ۵۰۶۰ کیلوگرم در هکتار در آلمان غربی بوده است. در حالیکه در ایران متوسط عملکرد با استفاده از هیبریدهای ساده یا مضاعف ۶ تن در هکتار بوده است.
ذرت به علت داشت مواد قندی و نشاسته زیاد و عملکرد محصول علوفهای بیش از ۸۰ تن در هکتار یکی از مهمترین نباتات جهت تولید علوفه سبز، سیلو و دانه محسوب میشود. عمدهترین موارد مواد مصرف ذرت عبارتند از: غذایی اصلی انسان علوفه جهت تغذیه دام و مصارف صنعتی. بطور متوسط ترکیبات شیمیایی دانه خشک ذرت به شرح زیر است:
نشاسته ۷۷% روغن ۵%
قند ۲% نپتوزان ۵%
پروتیئن ۹% خاکستر ۲%
منبع (۲)
در جدول صفحه بعد سطح زیرگشت مقدار محصول و عملکرد ذرت در کشورهای مختلف از سال ۱۹۷۰ را مشاهده میکنید.
جدول شماره : ۱
فصل دوم:
ویژگیهای قسمت های مختلف گیاه ذرت – و انواع ذرت
فصل دوم:
ویژگیهای قسمتهای مختلف گیاه ذرت- و انوع ذرت
(۲-۲) ویژگیهای گل و ساقه:
هر گل دارای سه عدد پرچم میباشد. گل نر آرایش خوشهای دارد و در بالای ساقه و گل ماده در پایین ساقه قرار دارد. (منبع ۳)
(ذرت گیاهی است یک پایه Manaique- Manaeciaus) بدین معنی که گلهای نر و ماده جدا از هم ولی بر روی یک پایه قرار دارند- گلهای ماده ذرت از جوانهای که در قاعده غلاف برگ وجود دارد تولید می شود. محور سنبلچه های ذرت بعد از تکامل تبدیل به مغز بلال (چوب و محور بلال) شده که روی محور بلال سنبلچه های متعددی طولا محاسبه شده است.
گیاه ذرت برای گلهای ماده حدود ۲۵۰۰۰ دانه گرده تولید میکند. منبع (۲)
با درجه حرارت خنک تر و رطوبت بالاتر، پراکندگی دانه گرده امکان دارد تا نصف روز به تاخیر افتاده و تا پایان بعداز ظهر ادامه یابد به محض اینکه گرده در هوا پخش شد به خاطر خشکی زیاد هوا فقط چند دقیقه زنده و فعال خواهند ماند) منبع (۱)
گرده افشانی غیر مستقیم ذرت بیشتر وسیله باد صورت میگیرد و باد میتواند تا چندین کیلومتر گردهها را منتقل نماید.)منبع (۲)
البته باید در خصوص ذرت این توجه را داشت که ردیفهای مجاور کاشت بیش از سایر ردیفها عمل گرده افشانی را انجام میذهند. گردههای منتقل شده در روی کلاله بلافاصله شروع به جونه زدن نموده ولی فقط یک میله گرده بعد از ۲۰ دقیقه به تخمدان میرسد.
ذرت دارای ساقههای راست و مستقیم بوده و ممکن است طول آن در مناطق خشک به ۸ متر برسد. برگهای ذرت شبیه سایر غلات شامل پهنک برگ و غلاف است. غلاف برگ ذرت ساقه رادر آغوش میگیرد و طول برگ به ۸۰-۳۰ و حتی ۱۵۰ سانتی متر و عرض آن در حدود ۱۰ سانتی متر و ضخامت آن در حدود ۲ میلی متر است.
ذرت قدرت پنچه زدن ندارد و دارای ریشههای قوی و انبوه ولی سطحی است که اختلاف عمق ریشه میتواند به استقامت یا خوابیدگی آن کمک نماید. باید ارتفاع بوتههای ذرت را به گونه یا زود رسی آن نسبت داد مثلاً ارقام زود رس ۹۰ سانتی متر و پاپ کورن یا نقل پیرزن Zea mays var everta 30 تا ۵۰ سانتی متر ارتفاع دارد.
ضخامت ساقه ذرت در حدود ۳ سانتیمتر و حدود ۸ تا۱۲ و گاهی ۱۴ میان گره دارد.
تعداد برگهای ذرت بین ۸ تا ۴۸ بوده که بطور متوسط ۱۲ تا ۱۸ عدد است.
وارتیه زودرس تعداد برگ کمتر و ارقام دیررس برگ بیشتری دارد.منبع (۲)
شکل ۱ : مقطع نمودار ساختمان گل مؤنث ذرت
شکل ۲ : مرحلة گرده افشانی ذرت، A) گل آذین با بساکهای خارج شده، B) بلال با کلاکهای خارج
شکل ۳ : گل های پایه دار و بدون پایه گل مذکر ذرت. (عکس از : Cobley)
(۲-۲) ویژگیهای ریشه
(ریشه اولیه ذرت seminal- roob) که بعد از جوانه زدن تولید میشود۵-۳ عدد است و ریشه ثانوی که از گرههای در عمق ۵-۳ سانتی متر زیر خاک خارج می شوند ۱۵-۲۰ برابر بیشتر از ریشههای اولیه ذرت است. ریشههای دیگری از ساقه ذرت که خارج از خاک است تولید میگردد و این ریشهها از گرههایی که در سطح خاک قرار دارند خارج میشوند و با تماس مجدد وارد خاک می گردند. بعضی مواقع دیده شده است که ریشه های ذرت به ۳-۲ متری هم نفوذ کرده است. ریشههای ذرت بعد از کاشت هم بطرف پایین و هم به اطراف پراکنده شده و طول آنها بعد از کاشت پس از گذشت چهار هفته به ۶۰ cm میرسد، رنگ دانه ذرت بسته به واریتههای مختلف متفاوت است. و از سفید، زرد ، قرمز، ارغوانی تا سیاه تغییر میکند. بعضی از دانههای ذرت دارای اندوسپرم سخت بوده که مشخصاً پروتیئن زیادتر است. بعضی از دانههای ذرت دارای آندوسپرم نشاسته هستند که نرم و آردی میباشند.
منبع (۲)
(۳-۲) ساختمان دانه ذرت
دانه ذرت دارای فرمهای مختلف است ولی بطور کلی شامل قسمتهای زیر است:
۱- پوسته میوه pericarp: بیرونی ترین دانه پوسته میوه با پریگارپ میباشد. پوسته میوه معمولاً قرمز رنگ یا بی رنگ است.
۲- طبقه یا لایه آلورن (Aleurone): لایه آلورن طبقه منفردی از سلولهاست که زیر پوست میوه قرار گرفتهاند. طبقه آلورن معمولاً بیرنگ ولی گاهی رنگ زرد، قهوهای و یا آبی دارد.
۳- قسمت اندوسپرم یا آردینه (Endos Perm): اندوسپرم مشتمل بر سلولهای بین لایه آلورن و جنین میباشد. اندوسپرم بر حسب بافت (Texture) تشکیل دهنده آن به دو قسمت اندوسپرم شاخی یا سخت و اندوسپرم نشاسته ای یا آردی تقسیم می گردد. اندوسپرم شاخی یا شیشهای دارای بافت سخت و نیم شفاف ومعمولاً زرد رنگ یا بدون رنگ میباشد. اندوسپرم نشاستهای اندوسپرمی است که بافت آن نرم، آردینهای و مات بوده و رنگ آن همیشه سفید است.
۴- جنین دانه (Germ- Embryo): جنین بخشی از دانه ذرت را که محتوای چربی و نزدیک رأس دانه و مجاور طرف معقر دانه میباشد تشکیل میدهد. جنین شامل لپه
(cotyledon- scuttllum) و جوانه (plumule – shoot) و ریشچه (Radicle) میباشد.
در موقعی که دان ذرت تحت شرایط مناسب کشت قرار گرفت به سرعت شروع به جذب آب مینماید. پس از جذب آب سلولهای لپه (scutellum) ترکیده و سبب آزاد نمودن آنزیم میگردد. آنزیم فوق بتدرج موجب حل نمودن مواد غذایی داخل اندوسپرم نمیشود. مواد غذایی قابل حل با خاصیت فشار اسمزی از آنجا به ریشچه و جوانههایی که درابتدا رشد و نمو میباشند نفوذ مینماید.
این ریشه و جوانه نخست با فشار زیاد از طریق پاره کردن پوسته میوه سبب تولید ریشههای اولیه و سپس باعث جوانه اولیه گیاه ذرت میگردد. منبع (۲)
شکل ۴
۴-۲- انواع ذرت
(ذرت گونهای بینهایت تغییر پذیر است و از تیره غلات محسوب میگردد. ذرت و هفت جنس دیگر بطور مشترک از تیره maydeae شمرده میشوند که سه جنس Euchlaena, Zea , Tripsacum بومی آمریکا بوده و پنج جنس scherachhe , polytola , coix , chionachne , Trioba chne بومی استرالیا و جنوب شرقی آسیا میباشند. برخی از گیاهشناسان Euchlana mexicana Teosinte را همان جنس ذرت Zea محسوب میکنند. جنسهای Euchlana و Tripsacum نزدیکترین خویشاوندان ذرت بیشمار میروند. جنسهای متعلق به استرالیا و جنوب شرقی آسیا، بطور جامع مطالعه نگردیده و بطور رسمی به عنوان خویشاوندان ذرت مورد بررسی واقع نشدهاند.) (۱)
(اصولاً ذرت دارای یک گونه میباشد ولی راقام و واریتههای بیشماری از آن وجود دارد. گاهی چندین هزار واریته را بر حسب ساختمان دانه به گروههای مختلف زیر طبقه بندی مینمایند.
(۱)- ذرت دندان اسبی Zea mays var . indentata:
اندوسپرم این نوع ذرت را از دو قسمت نشاستهای تشکیل شده است یک قسمت سخت و شاخی که در جوانب و اطراف دانه قرار گرفته و قسمت دیگر در وسط دانه از نشاسته نرم مقدار زیادی آب تبخیر مینماید و در نتیجه موجب پلاسمولیز شدن و ایجاد زائده در رأس دانه میکند که مشخص فرم ظاهری این نوع ذرت است.
این نوع ذرت دانههای درشت و شاخ و برگ زیادی تولید میکند و بیشتر اوقات برای سیلو وعلوفه سبز مصرفی می شود. این رقم بیشتر در ایالات متحده آمریکا کشت میگردد.
(۲)- ذرت بلوری Zea mays var . indentata:
اندوسپرم این نوع ذرت مانند واریته فوق الذکر دارای دو طبقه اندوسپرم نشاستهای نرم و سخت میباشد. طبقه سخت نشاستهای این واریته اطراف دانه را کاملاً میپوشاند و در ضمن خشک شده چون این طبقه در طرف خارج قرار دارد ومانع ایجاد فرورفتگی یا زادئده میشود لذا ذرت شکل کروی بخود میگیرد. این رقم بیشتر دراروپا کشت میگردد.
(۳)- ذرت آردی Zea mays var . amylacea:
کلیه اندوسپرم این نوع ذرت حاوی نشاسته نرم میباشد و اندازة دانههای خیلی کوچک است و معمولاً شکل کروی دارند. رنگ دانه سفید یا آبی است.
(۴)- ذرت شیرن قندی Zea mays var . tunicata:
اندوسپرم این وایته دارای مقدار زیادی مواد قندی و مقدار جزئی نشاسته است. دانههای این واریته کوچک و چروکیده است.
(۵)- ذرت غلاف دار Zea mays var . tunicata:
تیپ این ذرت تا حدودی با مقایسه با سایر انواع ذرت غیر عادی است زیرا هر دانه در خاکهای سنگین مرطوب و سرد قابل سله بستن و حداکثر را در خاکهای خشک، گرم و سبک انتخاب کرد.
(۶)- Zea mays var . everta:
اندوسپرم این نوع ذرت حاوی نشاسته سخت بوده و دانهها بصورت خیلی سختی درآمدهاند با حرارت دادن منجر به منفجر شدن دانه و ازدیاد حجم میشود.