تحقیق در مورد مرد فلجی که با مغز خودش ایمیل می فرستد

اختصاصی از یارا فایل تحقیق در مورد مرد فلجی که با مغز خودش ایمیل می فرستد دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه5

مرد فلجی که با مغز خودش ایمیل می فرستد

 یک تراشه به اندازه یک  لوبیای کوچک که در مغزیک مرد فلج کار گذاشته شده ، او را قادر می سازد که ایمیل های خود را چک کند ، و با استفاده از قدرت تفکر خود  بازی کامپیوتری انجام دهد . این ابزار می تواند با صدها نورون در یک زمان رابطه بر قرار کند و یکی ا زپیچیده ترین  فن آوریها برای کاشت آن بکار رفته است .

امروزه بسیاری از افراد فلج به کمک ابزار هایی که از حرکات چشمان و یا زبان آنها دستور می گیرد، عملکرد کامپیوتر خود را  تحت کنترل دارند  . اما محدودیت فعالیت عضلانی در این اندامها  محدودیت این تکنولوژی را بدنبال دارد و افرادی که از این تکنولوژی بهر می گیرند باید تلاش کنند تا مهارت های خود را در کنترل  دستگاهها به کمک چشم یا زبان بالا ببرند .  همین امر سبب می شود همگان قادر به استفاده از این تکنولوژی نباشند  و میزان موفقیت افراد به وضوح به درجه هوشمندی انان وابسته است . 

در 24 ژوئن 2004  ابزاری کوچک حاوی یکصد الکترود درقشر حرکتی مغز یک مرد فلج  24 ساله کار کذاشته شد . این دستگاه که یک دروازه عبور و ورود الکترونیکی  یا برین گیت(BrainGate) برای مغزمحسوب می شود، بوسیله کمپانی سایبر کینتیک ساخته شده است . هر الکترود به یکی از نورونهای  مهم  مغز فرد فلج متصل می شود .   برینگیت به بیمار اجازه می دهد که حتی وقتی همزمان  مشغول انجام کار دیگری باشد یک کامپیوتر یا تلویزیون  را به کمک فعالیت  های مغزی خود کنترل کند، ایمیل بفرستد و صندوق خود را چک کند .  محققین گزارش داده اند که این مرد حتی وقتی حرف می زند و سر خود را تکان می دهد  نیزقادر است که تلویزیون خانه خود را کنترل کند . اکنون این گروه در صدد پیوند چنین تراشه ای به مغز چهار نفر دیگر اند .

 در همین حال مطرح گردید که محققین در این فکرند که ابزاری بسازند تا بدون  نیاز به جراحی و با اخذ امواج الکتریکی سطح  جمجمه مثل امواج الکترو آنسفالو گرا م بتوانند به توانبخش اینگونه افراد کمک کنند . اما تعدادی از محققین این امر را ناشدنی می دانند . به هر حال باید صبر کرد و منتظر پیشرفتهای آینده بود .

و اکنون یکسال بعد در نیچر اعلام شد که:

کاربران کامپیوتر  به کمک  امواج مغزشان می توانند شیئی را جابجا کنند .

کلاه الکترودی به کاربران اجازه می دهد تا خود را در یک محیط مجازی حس کنند .

دانشمندان علوم کامپیوتر کلاهی ساخته اند که می تواند افکار شما را بخواند . این کلاه به شما امکان می دهد  تا در یک خیابان خیالی قدم یزنید.

 این  ایزار که واسطه بین مغزشما و کامپیوترشما است ،  فعالیت مناطقی از مغز که به حرکات بدن مربوط می شود را تشخیص داده و از سیگنالهای بدست آمده از این نواحی  برای تقلید حرکات در دنیای مجازی استفاده می کند . این تکنولوژی روزی به بیماران دارای بازوی مصنوعی کمک خواهد کرد تا فقط با فکر کردن از بازوی مصنوعی خود کار بکشند و می تواند به بیماران سیستم عصبی حرکتی کمک کند تا منویات خود را در دنیای مجازی به صورت فشردن دکمه های صفحه کلید   عملی کنند .

یکی از دانشمندان اتریشی که مدت چهار سال است روی ساخت این ابزارکار می کند می گوید : فکر کردن در باره حرکت یک اندام ، دقیقا همان  نورونهای دخیل در حرکت واقعی را فعال می کند . 

پس از اخذ امواج از سطح مغز، کامپیوتر می تواند تشخیص دهد که شما اکنون در باره حرکت دادن دستان یا پاهایتان  فکر می کنید و دقیقا همان گونه نیز واکنش نشلن دهد .

این فن آوری امواج مغزی را به وسیله الکترودهایی از نقاط مهم روی سطح جمجمه  که فعالیت مربوط به حرکت دادن ماهیچه های بدن بر عهده  کرتکس حرکتی زیر آن است را دریافت کرده و تشخیص می دهد وسپس  حرکات  متناظر، افکار خواند شده را  اجرا می کند .

قبل از این ، تشخیص صحیح نوع دستورات حرکتی صادره از نقاط معینی از مغز، مستلزم  فرو کردن الکترود هایی در مغز بود و سیگنالهای دریافتی از سطح جمجمه قابل  درک و باز سازی نبود . فن آوری جدید دارندگان آن را قادر می کند که  ربات ها را کنترل کنند و حتی با ذهن خود ایمیل بفرستند . این ابزار جدید حدود بیست روز پیش  در همایش فن آوری 2005 لندن  معرفی و آزمایش گردید .

کلاهک با شعور Thinking cap

نیچر در  خبر کوتاه دیگری از قول یک پیانیست می نویسد  . د رآزمایشاتی که روی من انجام شد ؛‌وظیفه من فکر کردن در باره حرکت دست چپ یا راست من بود.  این تفکر قرار بود یک دست در روی صفحه کامپیوتر را به حرکت آورد . من می توانستم هر لحظه  میزان عملکرد درست کامپیوتر را  روی صفحه ماتنیتور مشاهده کنم .

در ابتدا 5 الکترود به جمجمه من از طریق کلاه مخصوص متصل شد که دوتا به هر طرف وصل بود و یکی هم در حکم سیم ارت بود که به زمین وصل می شد . برخی از الکترودها امواج مغزی مربوط به حرکات دست من را ثبت می کردند و برخی نیز  امواج نویز مغز من را به منظور کنترل و جداسازی فرمانهای حرکتی از  نویز های زمینه ای مغز برداشت می کردند .

محققین سپس از من خواستند که راجع به یک نوع حرکت دستان خودم مثلا بالا بردن و یا فشردن یک جسم  فکر کنم . من نیز در ذهن خودم به دوران کودکی و آموزش یکی از دروس نواختن پیانو فکر کردم که همراه با حرکات ویژه ای در دستانم بود . مدت 6 دقیقه عمیقا به همان حرکت خاص فکر می کردم  و کامپیوتر در این مدت سعی می کرد که خودش را با طرحهای حرکتی ذهن من کالیبره کند