نوع محصول : پاورپوینت
قابلیت ویرایش : دارد
تعداد اسلاید : 39
برای خرید این محصول به پایین مراجعه کنید..
176 صفحه
چکیده: بحران اوستیای جنوبی که در آگوست 2008 حمله نظامی روسیه به گرجستان را به دنبال داشت، هرچند از بعد زمانی کوتاه بود، اما از جنبه های مختلف به یکی از بحرانهای پیچیده بین المللی مبدل گردید. تلاش روسیه بر آن بود که مداخله نظامی خویش را در قالب دفاع از اتباع (به عنوان مصداقی از دفاع مشروع) و پاسخ به نقض موافقتنامه های فیمابین توجیه نماید. روسیه همچنین با توسل به دکترین «مسؤولیت حمایت» توسل به زور خود را اقدامی به منظور جلوگیری از وقوع ژنوسید قلمداد کرد. در مقابل گرجستان حمله روسیه به خاک خود را تجاوزگری آشکار خوانده و توسل به زور خود را دفاع مشروع تلقی نمود.
در این پایان نامه تلاش گردیده است ضمن ورودی اجمالی به حقوق توسل به زور و پیشینه مناقشه (در بخش اول)، مشروعیت اقدامات طرفین در این درگیری ا زمنظر حقوق توسل به زور (در بخش دوم) مورد بررسی قرار گیرد. حاصل این بررسی مؤید آن است که حمله روسیه هیچگونه مطابقتی با معیارهای مسؤولیت حمایت نداشته و در قالب دفاع مشروع نیز نمی گنجد. ضمن آنکه نقض یک موافقتنامه توجیهی برای توسل به زور طرف مقابل فراهم نمی آورد. از طرفی تلاش طرفین برای توجیه
توسل به زور خود نشانگر اهمیت فراگیر اصل منع توسل به زور است. تا آنجا که اگر این اصل را قاعده ای آمره بنامیم به بیراهه نرفته ایم.
تعداد صفحات :11
طلاق در اصل رها کردن از روی پیمان و قراردارد است ورها کردن از قید زوجیت نیز طلاق نامیده شده است. و در اصطلاح شریعت، همان مفهوم عرفی رایج میان عقلاء را می رساند که شارع مقدس با شرایط خاصّی امضا کرده وبه معنای گشودن پیوند زناشویی با واژه مخصوص یا اشاره و نوشته ای که جایگزین آن باشد، چه پیوند زناشویی بلافاصله گشوده شود و چه بعد از گذشت زمان معین.
و در اصطلاح حقوق نیز طلاق عبارتست از ایقاعی تشریفاتی که به موجب آن مرد به اذن یا حکم دادگاه، زنی را که به طور دائم در قید زناشوئی اوست رها می سازد.
الف- تاریخچه ی طلاق
آنگونه که از قدیمی ترین قانون مدوّن و ساخته ی دست بشر یعنی < قانون حمورابی> استنباط می شود خانواده اساس اجتماعی بوده و مرد قادر بوده در مواردی که زن تا مهلت معینی صاحب فرزند نمی شده وی را طلاق دهد و نیز اگر زنی بیماری مزمن داشت، مرد بدون آنکه او را طلاق دهد می توانست زن دیگری اختیار کند.
در آتن نیز طلاق برای مرد دشوار نبوده و مرد می توانست بدون ارائه دلیل زن خویش را از خانه براند. در مقابل زن نمی توانست به دلخواه، همسر خویش را ترک گوید ولی در صورت ستم شوهر، زن می توانست به < آرخون > مراجعه و تقاضای طلاق کند و با رضایت < آرخون > طلاق زن صورت می گرفت. گاهی نیز طلاق با رضایت طرفین انجام می گرفت، لیکن این توافق باید رسماً طی تشریفاتی در نزد < آرخون > اعلام می شد.
در مصر قدیم نیز شوهر نمی توانست زن خود را طلاق دهد مگر در مورد نازایی و طلاق زن به هر دلیل، شوهر را مکلف می نمود تا قسمت بزرگی از املاک خانواده را به وی واگذارد و در نتیجه طلاق به ندرت اتفاق می افتاد.