لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 11
نهنگ
نهنگ
نَهَنگ یا وال (به انگلیسی: Whale)، پستانداری آبزی است از رده آب‌بازسانان دمی بلند دارد. پشتش پهن و گوشتالو است و زندگیش را در اقیانوس‌هامی‌گذراند، اگر او را به ساحل بیاورند آن‌قدر به او فشار می‌آید که می‌میرد. نوزاد او وقتی به دنیا بیاید بزرگ است. نهنگ هم مثل بقیه پستانداران شیر می‌مکد. بدنش مو ندارد. هنگامی که می‌خواهد نفس بکشد، از بالای سرش آب فواره می‌زند.
نام
این نام معمولاً به دو خانواده از راسته آب‌بازسانان یعنی نهنگ‌های دندان‌دار و همینطور بالنها اطلاق می‌شود.
کاربرد در متون
در متون قدیمی ادبیات فارسی، نهنگ به معنای تمساح به کار رفته است[۱]. برای اشاره به این پستاندار آبزی تنومند، همان واژهٔ ماهی به کار می‌رفته است (مانند ماهی عنبر یا داستان «یونس و ماهی»).
شکار و وضعیت بقا
به استثنای نهنگ شکار کوتوله، همه دیگر نهنگ‌های بزرگ‌جثه قربانی شکار گسترده توسط صنعت شکار نهنگ بوده‌اند. بیش از ۲ میلیون نهنگ توسط ابزارهای پیشرفته شکار در قرن ۲۰ام شکار شدند و این باعث شد که نهنگ‌های شکار و خاکستری و قطبی تا سال ۱۹۰۰ به شدت کاهش جمعیت پیدا کنند و تا مرز انقراض پیش بروند.
با آنکه امروزه به نظر می‌آید که جمعیت بسیاری از این گونه‌ها در حال بهبود و بازیابی خود است، بعضی هنوز بسیار تهدیدپذیر باقی مانده‌اند. در میان بیشترین تهدید شده‌ها می‌توان به نهنگ شکار اطلس شمالی، نهنگ شکار آرام شمالی، جمعیت‌های نهنگ قطبی ساکن شمالاقیانوس اطلس، جمعیت‌های نهنگ خاکستری ساکن غرب اقیانوس آرام، بیشتر جمعیت‌های نهنگ آبی اشاره کرد.[۲]
در تبعید
نهنگ‌ها گاه به منظور نمایش و انجام حرکات نمایشی در جلوی بازدیدکنندگان، به پارک‌های نمایشی پستانداران دریایی برده می‌شوند. نهنگ‌هایی همچون بلوگا از پر هوادارترین نمونه‌های نهنگ در پارک‌هایی همچون سی ورلد هستند.
کنشگران محیط زیست و هواداران حقوق جانوران تاکنون پویش‌های بسیاری را در زمینه جلوگیری از بهره‌گیری نمایشی از این جانوران انجام داده‌اند. در یک نمونه از چنین اقدام‌هایی، کنشگران با ارایه شکایتی به دادگاه بهره‌کشی از نهنگ‌ها در پارک‌های آبی شهرهای اورلاندو و سن دیگو را مخالف با ماده منع بردگی در قانون اساسی آمریکا است. این مبارزه با رای دادگاه مبنی بر آنکه آن ماده درباره انسان‌ها است و نه جانوران، ناکام ماند.[۳]
راسته نهنگ ها
آب بازان پستاندارانی آبزی هستند و تمام عمر خود را در آب می گذرانند. بدن این حیوانات برای زندگی در داخل آب تغییر شکل یافته و شباهت زیادی به ماهی پیدا کرده است. گردن ندارند، دم به باله دمی تبدیل شده و این باله برخلاف باله برخلاف باله دمی ماهی ها، نسبت به سطح آب حالت افقی دارد. حرکت و پریدن حیوان به خارج از آب به وسیله بالا و پایین بردن آن انجام می گیرد. پا ندارند، دست ها به باله های سینه ای تبدیل شده است که مانند فرمان اتومبیل جهت حرکت را تعیین می کنند. باله های سینه ای از نظر شکل و اندازه متفاوت هستند در برخی مانند نهنگ گوژپشت دراز و در برخی مانند دلفین قاتل، پهن و پارو مانندند. در قسمت پشت، باله پشتی کوچکی وجود دارد که در وسط پشت و یا عقب تر قرار دارد. این باله در برخی بلند و خمیده، در برخی بسیار کوچک و یا اصلاً وجود ندارد. لاله گوش ندارند. بینی یک یا دو سوراخ دارد که در بالاترین ناحیه سر قرار گرفته اند. سوراخ های بینی برای جلوگیری از ورود آب به داخل آنها قابل انسدادند. آب بازان مانند سایر پستانداران شُش دارند و برای نفس کشیدن به سطح آب می آیند. پوست آنها صاف و بدون مو است. موهای کوتاهی که در اطراف دهان جنین بعضی از نهنگ های بدون دندان وجود دارد با بالا رفتن سن حیوان از بین می رود. به منظور افزایش سرعت و جلوگیری از هدر رفتن گرمای بدن، غدد پستانی و اندام های تناسلی و دفعی پنهان است.آب بازان فاقد غدد تولیدکننده عرق و تولیدکننده چربی هستند. یک لایه فیبری در زیر پوست دارند که به وسیله چربی و یا روغن پر می شود. این لایه به عنوان عایق عمل نموده، دمای بدن را در آب های سرد حفظ می کند. علاوه بر آن لایه چربی به عنوان منبع ذخیره انرژی عمل می کند و در اعماق آب نیز باعث کاهش فشار آب بر بدن می شود. قطر لایه چربی در برخی از نهنگ های بدون دندان ممکن است از نیم متر تجاوز کند. در زمانی که آب بازان به اعماق آب فرو می روند جریان خون در سطح بدن و ماهیچه ها کاهش می یابد. همچنین با کم شدن ضربان قلب از میزان اکسیژن مصرفی نیز کاسته می شود.
مقاله درباره نهنگ وال ترجمه
