دانلود پروژه آمار نظرسنجی به منظور دست یافتن به نظر پاسخگویان در مورد میزان شناخت از خودشان با فرمت ورد و قابل ویرایش تعداد صفحات 40
این پروژه آمار به صورت کامل و دقیق طراحی شده و کلیه جداول و نمودار های لازم را جهت ارائه دارد و قادر به کسب نمره کامل می باشد. قیمت این محصول نسبت به نمونه های مشابه سراسر اینترنت بسیار مناسب تر می باشد و بر خلاف بسیاری از نمونه ها که فقط عنوان پروژه را کپی می کنند نمونه کاملی است.
مقدمه :
تعریف خودآگاهی
خودآگاهی ادراک و شناختی است که فرد از خویش دارد. به عبارتی، خودآگاهی شامل شناخت ما از خودمان است و این شناخت زمانی حاصل می شود که ما تصویری روشن از ویژگی ها، ارزشها، نگرشها، علائق و نیاز های خویش داشته باشیم.
خودآگاهی بینشی است که پیش نیاز دیگر مهارتهای زندگی است، زیرا افراد برخوردار از کارکرد سالم، برای رسیدن به قله های موفقیت، در هنگام شروع، باید دیدی دقیق از خود داشته باشند.
"یکی از متخصصین روانکاوی در پاسخ به این سوال قدیمی میگوید: صرف اینکه همیشه این مساله به عنوان یک موضوع امکان پذیر (علیرغم مشکلات آن) مطرح شده است، مایه دلگرمی است.
مسلما، برخی از قسمتهای تشکیل دهنده ما پنهان است، و البته خود ما هم دوست نداریم به آنها اعتراف کنیم. به هر حال، آیا بهتر است رودررو، و با اخلاقی خوش به آنها نگاه کنید؟ یا اینکه واقعیت وجود خویش را پشت پردهای از دروغهای کوچک زیبا و تکراری پنهان سازید؟
به خویشتن بقبولانید که چنین ظاهرسازی، فقط توهمی در شما ایجاد میکند و این را بپذیرید که برای اطرافیان، نزدیکان و خانواده خود، همیشه یک فرشته محسوب نمیشوید، بلکه گاهی اوقات، کمی هم دیو جلوه میکنید. این واقعیت، چاشنی زندگی شما، و تاکیدی بر شخصیت شماست. بنابراین، از بررسی دقیق نقاط ضعف خویش نترسید و خود را با لذت بردن از یک خودشیفتگی ایدهآلیستی از شخصیت خویش ارضا نکنید."
افرادی که دارای خودآگاهی عمومی هستند، از عقاید دیگران نسبت به خودشان آگاهی کامل دارند و افرادی که از خودآگاهی خصوصی برخوردارند، از احساسات درونی خود، آگاه هستند و می توانند خود را به خوبی تحلیل کنند.
فردی که خودآگاهی عمومی بالاتری دارد، بیشتر نگران استقلال و هویت خود است و خود را بیشتر با معیارهای بیرونی هماهنگ می کند اما شخصی که خودآگاهی خصوصی بالاتری دارد، بیشتر بر اهداف و استانداردهای درونی متمرکز است".
اهمیت و کاربرد خوآگاهی:
بنا به اعتقاد بسیاری از روانشناسان، میزان شناختی که ما از خودمان داریم و نیز نحوه نگریستن ما به خودمان، مبنای بسیاری از تصمیم ها و رفتارهای ماست." و در صورتی که پاسخ به سوال" من کیستم" را ندانیم، آنگاه برای تصمیم گیری، هیچ اصل و مبنایی نخواهیم داشت.
دین مبین اسلام نیز عنایت خاص دارد که انسان " خود " رابشناسد و موقعیت خود را در جهان آفرینش تشخیص دهد. در قرآن بارها تاکید شده است که انسان خویشتن را آنچنان که هست بشناسد و مقام و موقعیت خود را در عالم وجود درک کند و هدف از این شناختن و درک کردن این است که خود را به مقام والایی که شایسته آن است برساند البته منظور از این (خود)، خود شناسنامهای نیست، که نام، نام پدر، محل تولد، ملیت، وضعیت تاهل و....... را شامل شود، این" خود" همان چیزی است که روح " الهی " نامیده میشود و با شناختن این" خود " ، است که انسان شرافت، کرامت و تعالی را می آموزد و خویشتن را از تن دادن به پستی ها محفوظ می دارد و به واسطه همین "خود" به قداست خویش پی برده ومقدسات اخلاقی و اجتماعی برایش معنی و ارزش پیدا میکند.
اهمیت خود شناسی در اسلام:
در دین اسلام به اهمیت شناخت انسان از خود، به کرات تاکید شده است، بطوری که قران را کتاب انسان سازی نامیده اند که در همین ارتباط می توان به مطلبی از رادیو قران بسنده کرد:
"انسان شناسی یعنی خود شناسی، علاوه بر اینکه راهی برای شناخت خدا و پی بردن به صفات اوست؛ که فرمود: « عَجِبتُ لِمَن یَجهَلُ نَفسَهُ کَیفَ یَعرِفُ رَبَّهُ .» باید گفت بدون شناخت انسان نمی توان استعدادها و نیازهای او را شناخت و آنها را شکوفا کرد؛ و در حقیقت، مسئلة تربیت و سازندگی انسان حل و فصل نهایی نخواهد شد و برنامه ها و وظایف او در این عالم و در حوادث گوناگون و وقایع مختلف زندگی نامشخص باقی خواهد ماند: « اَعظَمُ الجَهلِ جَهلُ الاِنسانِ اَمرَ نَفسِهِ »؛ « الجاهِلُ مَن جَهِلَ قَدرَهُ .»
از این رو باید گفت که خود شناسی، اگر با مراقبت دایمی از ارزشهای خود همراه شود، تضمینی برای سلامت دایمی است: « عَلَیکُم اَنفُسَکُم لایَضُرُّکُم مَن ضَلَّ اِذَا اهتَدَیتُم »؛ و عارف حقیقی وکامل عارف به نفس است و عرفان حقیقی عرفانی نفسی؛ چه اینکه راه رهایی و آزادی انسان و صلاح و سازندگی اش فقط خود شناسی است: « اَلعَارِفُ مَن عَرَفَ نَفسَهُ فَاَعتَقَها وَ نَزَّه ها عَن کُلِّ ما یُبَعِّدُها وَ یُوبِقُها »؛ که هر کس بدون شناخت و علم به خود هر چه کند جز تباهی و فساد نخواهد بود: « مَن عَمِلَ عَلی غَیرِ عِلمٍ مایُفسِدُ اَکثَرُ مِمّا یُصلِحُ .»"
محمد علی سادات در کتاب اخلاق اسلامی با استناد بر بیانات حضرت امیرالمونین(ع) به نقل از کتاب غرر الحکم که فرموده اند " برترین معرفت، شناخت انسان نسبت به خویشتن است". و همچنین" بزرگترین جهل، نا آگاهی انسان نسبت به خود است"، می نویسد: آشنایی با صفات و استعداد ها و علایق و امیال و انواع گرایش های خود آگاه و نا خود آگاه خود، اولین قدم در راه سازندگی شخصیت است.
سادات با تاکید بر لزوم واقع بینی در خویشتن شناسی، خود خواهی های انسان را مانع از شناخت و قبول عیب های خویش می داند. وی معتقد است که" شواهد موجود در این زمینه در زندگی روزمره انسان ها نشان می دهد که بسیار نادرند افرادی که از روی صدق و حقیقت مشتاقانه به دنبال شناخت عیب های خود باشند، بلکه غالبا در مقام توجیه برآمده و هر کسی خود را فارغ از نقص و عیب معرفی می کند و با این توجیه، راه درک واقعیات را مسدود می کندو در همان اولین قدم باب هر گونه اصلاح جدی را به روی خود می بندد.
اما مع الوصف مهم ترین عاملی که بسیاری از افراد را در این زمینه باشگست مواجه می کند صعوبت خویشتن شناسی نیست بلکه وحشتی است که هر کس از آشنایی با نقص های خود دارد."
محمد علی سادات در بخش دیگری از مطالب خود در این ارتباط می نویسد:" عامل دیگری که سبب می شود انسان غالبا از نقایص خود تغافل کند، این است که آگاهی بر عیوب به دنبال خود زحمت و تلاش لازم دارد تا انسان خود را اصلاح کرده و گریبان نفس خود را از دست این نقص ها نجات دهد.
اما پر واضح است که هر کسی حوصله تحمل این زحمت را نداشته و یا اصولا آن را جدی نمی شمارد و لذا سعی می کند خود را از توجه به نقص های خویش باز دارد. از این رو، یا انسان باید عیوب خود را بشناسد و به فکر اصلاح آن ها باشد، یا آن ها را کتمان کند و بکوشد تا آن ها را از دید خویش نیز مستور نگاه دارد."
راستی آیا تا کنون آن گونه که دیگران را می شناسیم، خود را شناخته ایم؟
کلیات تحقیق
در این گزارش با به کارگیری نظرسنجی تلفنی و بدست آوردن آمارها، پردازش و تحلیل علمی آنها، سعی شده است تا به برداشت پاسخگویان و اینکه آن ها تا چه حد خودشان را می شناسند دست یافت.
در این گزارش نظر کسانی که تمایل به پاسخگویی به تمام پرسش های تحقیق را داشته اند، منعکس شده است.