اختصاصی از یارا فایل
دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .
فرمت فایل : word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:52
فهرست مطالب:
عنوان صفحه
کلیاتی پیرامون معدن چغارت 1
زمین شناسی ساختمانی معدن چغارت 11
مکانیک سنگ و تحلیل پایداری شیب 15
ایمنی در معدن چغارت 27
دفتر طراحی 29
واحد استخراج 31
حفاری و آتشباری 34
بارگیری و باربری 43
آزمایشگاه معدنی 44
کارخانه کانه آرایی (سنگ شکنی) 48
تکنولوژی و ارسال 51
کلیاتی پیرامون معدن چغارت
موقعیت جغرافیایی:
معدن چغارت در 14 کیلومتری شمال شرقی شهرستان بافق واقع شده است. بافق نزدیکترین شهر به معدن چغارت می‌باشد. این معدن در طول جغرافیایی 55 درجه و 24 دقیقه و عرض 45 دقیقه می‌باشد که در 120 کیلومتری جنوب شرقی شهرستان یزد واقع شده است.
یک راه آسفالته چغارت ـ بافق و بافق ـ یزد را به هم مرتبط می‌سازد. طول راه آهن بین اصفهان و بافق 550 کیلومتر می‌باشد، که مواد اولیه‌ی شرکت ذوب آهن اصفهان از طریق این راه حمل می‌گردد.
آب و هوا:
با توجه به اینکه چغارت در حاشیه‌ی کویر مرکزی ایرن قرار گرفته است دارای آب و هوای گرم و خشک می‌باشد. حداکثر درجه حرارت به 50-45 درجه سانتی‌گراد و حداقل آن به زیر صفر درجه سانتی‌گراد می‌رسد، در زمستان یخبندان بندرت مشاهده می‌شود، میزان بارندگی بسیار کم بوده و در بعضی موارد در صورت طویل شدن مدت بارندگی جریان آبهای سطحی و سیلاب‌ها براه می‌افتد.
وزش باد تقریباً همیشگی است و از جنوب به شمال و در بعضی مواقع از شمال غربی به سمت جنوب شرقی خواهد بود.
متوسط بارندگی در بافق 50 میلیمتر و میزان تبخیر 40 میلیمتر ورطوبت نسبی %27 می‌باشد.
وسعت شهرستان بافق 20000 کیلومترمربع و ارتفاع آن از سطح دریا 955 متر می‌باشد و مختصات آن 55 درجه و 3 دقیقه تا 56 درجه و 19 دقیقه طول شرقی و 56 درجه و 19 دقیقه تا 32 درجه و 3 دقیقه عرض شمالی می‌باشد.
خصوصیات زمین‌شناسی منطقه:
در ساختمان زمین‌شناسی منطقه کمپلکس‌های گسترده‌ای از سنگ‌های رسوبی، ولکانیکی، متامورنیک وجود دارد که بعلت پوشیده شدن آن‌ها و کمبود نقشه‌های زمین‌شناسی استاندارد بصورت طرحی است که از مطالعات ژئومکانیکی و تحقیقات قبلی و مشاهده در مسیر کمک گرفته شده است.
چینه‌شناسی منطقه:
سنگ شدگی و درجه متامورف شدگی سنگ‌های منطقه کانسار، مشخص‌کننده‌ی سه نوع کمپکلس پرکامبرین (بطور قراردادی)، مزوزوئیک، کوارترنری دوران چهارم می‌باشد. قسمت اعظم منطقه بوسیله‌ی رسوبات آبرفتی دوران چهارم پوشیده شده است که در بین آن‌ها بیرون زدگی‌هایی از نوع افوزیورسوبی متعلق به دوران پرکامبرین و سنگ‌های درونی بصورت سکوسکو (جزیره) مانند، نمایان شده‌اند. همچنین سنگ‌های متعلق به دوره‌ی غروزوئیک بیشتر بصورت کوه‌های مرتفع و سنگی درآمده‌اند.
تشکیلات پرکامبرین که ترکیب اساسی آن‌ها بصورت فیلیت، شیست‌های کریستالیزه، سنگ‌های سبز رنگ و مرمر می‌باشد در قسمت شمال و شمال شرقی بافق قرار گرفته‌اند. این تشکیلات بوسیله‌ی سنگ‌های نفوذی که دارای سنگ‌های مختلفی می‌باشند قطع و در معرفی دگرگون مجاورتی ناحیه ای قرار گرفته‌اند، ضخامت این تشکیلات در حدود 1000 متر می‌باشد.
در بین تشکیلات پرکامبرین توده‌های ولکانیکی دریایی دگرگون شده‌ای که به دوران کامبرین مرتبط می‌باشد دیده شده است که به سری ریزوووزّو نسبت داده شده است. این تشکیلات بوسیله‌ی ماسه سنگ‌ها، پشت ها (فیلیت، سنگ‌های آهکی، دولومیت‌ها) سنگ‌های بیرونی که در بین آن‌ها کنگلومراها و سنگ‌های توف‌دار و سلیسی آهن‌دار مشخص و با اندکی جابجایی بر روی توده‌های سنگ‌های پرکامبرین قرار گرفته‌اند وضخامت این تشکیلات را با تشکیلات ریف [Refey] در اورال شوروی و سینین [Sinian] می‌توان مقایسه کرد و امکان آن می‌رود که قسمتی از آن‌ها به تشکیلات کامبرین پایینی نسبت داده شود.
این تشکیلات بوسیله‌ی قسمت عمده‌ی سنگ‌ها در مرز کانسارهای منطقه، شامل سنگ‌های بیرونی با ترکیبات اسیدی (کوارتز، آلیتوفیر) با رگه‌های نازکی از سنگ‌های کربناتی، پشت‌ها ]فیلت‌ها[ ماسه سنگ‌ها و سنگ‌های رسی می باشند.
مرمرها، سنگ‌های تیز شده و دولومیت‌ها همراه با لایه‌های نازکی از شیست‌های سلیسی میکادار در فاصله‌ی 3 کیلومتری شرق ـ شمال شرقی کانسار چغارت گسترده شده‌اند. سنگ‌های کربناتی از قرار معلوم در منطقه سنگ معدن کانسار گسترش یافته‌اند. ]وجود فسیل‌ها، کربناتیزه شدن و ترکیبات ماشینی کلیست دار و سنگ معدن[ این حقیقت را ثابت می‌کند. ولی بعداً آن‌ها بوسیله‌ی حمل متاسوماتیک سنگ معدن پنهان شده‌اند. تشکیلات مزوزوئیک در فاصله‌ی 6 کیلومتری شرق کانسار چغارت قرار گرفته است. آن‌ها بوسیله‌ی رشته کوه‌های تخته سنگی که از شمال غرب کشیده‌اند مشخص گردیده و اسکلت دره‌ی بافق را تشکیل می‌دهند. این تشکیلات بنوبه‌ی خود بوسیله‌ی سنگ آهک‌ها، دولومیت‌ها، لایه‌های نازک افقی کنگلومرا و در پایین و پایه‌ی آن‌ها بوسیله‌ی سنگ‌هایی که در قشر عظیم هوا زده شده مشخص گردیده‌اند ضخامت این طبقات حدود 400 الی 700 متر می‌رسد. تشکیلات دوران چهارم بوسیله‌ی فرماسیون با فشار مختلف رسوبات قاره‌ی سنگی که بوسیله‌ی اجسام و شن‌های بادی ] ماسه نرم و خاک[ همراه باژیپس و نمک‌ها شن، خرده سنگ‌های مختلف و سنگ معدن مانیتیت‌دار تشکیل یافته است. ضخامت این تشکیلات به 150ـ100 متر در منطقه کانسار می‌رسد.
ژنزکانسار:
درباره‌ی منشأ کانسار چغارت و دیگر توده‌های معدنی ناحیه بافق نظرات متفاوتی ارائه شده است. گروهی آن را به تفریق ماگمایی و گروهی دیگر آنرا دگرنهادی یا نیوماتولیتی ـ دگرسانی می‌دانند و بعضی منشأ ماگماتوژن آن را مشابه کانسار کیرونا در سوئد می‌دانند. ویژگی‌های آلتراسیون، تمرکزآپاتیت، الیمنیت، اسفن و … و منطبق گشتن ناهنجاری‌های پرتوزایی‌های توریوم ـ اورانیوم، توریوم، اورانیوم و خواستگاه زمین ساختی کانسار از جمله معیارهایی است که این کانسار را از نوع تفریق ماگمایی می‌توان معرفی نماید اگر چه تعلق آن به مرحله‌ی ماگمایی آغازی و ماگمایی پایانی نامشخص است. در اینصورت دگرسانی سنگ‌های میزبان در اطراف کانسار چغارت می‌تواند معلول جایگزین توده چغارت به حساب آید. در گزارش Nisco 1976 نوع کانسار از تیپ دگر نهادی (متاسماتیسم) معرفی شده است.
شکل و ابعاد توده چغارت:
بطوریکه در نقشه‌ی زمین‌شناسی معدن مشاهده می‌گردد توده‌ی سنگ آهن شکل بیضی است که قطعه‌ی طویل آن در جهت شمال غربی است.
در امتداد شمال غربی طول توده آهن در حدود 600 متر و پهنای آن 140 تا 250 متر و بطور متوسط 210 متر می‌باشد. توده‌ی سنگ آهن بصورت تپه‌ای با ارتفاع 150 متر از سطح آلوریوم اطراف بیرون آمده است. شکل توده‌ی آهن در عمق بوسیله‌ی تونل‌ها و سنداژها مشخص شده است.
در پروفیل شماره‌ی یک شکل سنگ آهن بصورت گوه‌ای است که قاعده‌ی آن در سطح زمین و تارک آن در عمق زمین است. شیب در هر دو طرف کنتاکت حدود 77 تا 78 درجه به طرف توده است. ضخامت سنگ آهن در این پروفیل در سطح زمین 200 متر و در عمق حدود 80 متر است در پروفیل شماره‌ی (o) شکل توده آهن بصورت مکعبی است که کنتاکت آن عمودی است و ضخامتش در عمق تغییری نکرده و معادل 200 متر است.
در پروفیل شماره‌ی (o) شکل توده آهن بصورت مکعبی است که کنتاکت آن عمودی است و ضخامتش در عمق تغییری نکرده و معادل 200 متر است.
در پروفیل شماره‌ی 3 (o) وضع کنتاکت بطور محسوس تغییر می‌کند و شیب توده با زاویه‌ی 60 تا 63 درجه بطرف شمال شرقی است.
در پروفیل شماره‌ی چهار (IV) شیب لایه‌ی سنگ آهن در حدود 53 تا 55 درجه به طرف شمال شرقی و ضخامت آن 200 متر است.
در پروفیل شماره‌ی پنج (V) شکل توده سنگ آهن مجدداً تغییر می‌کند بدون اینکه سنداژ شماره 10 خاتمه یافته باشد می‌توان شکل آنرا براساس نتایج سنداژ شماره‌ی 3 تعیین نمود.
پروفیل‌های 6 و 8 نشان می‌دهد که در عمق ضخامت توده کم می‌گردد.
در صفحه‌ی بعد مقاطع (پروفیل‌های) یک تا شش زده شده است.
