در200صفحه با قابلیت ویرایش در ورد
چکیده
با پیدایش و گسترش رسانههای جدید، ذهن بسیاری از پژوهشگران و متخصصان علوم دینی و شماری از متفکران حوزه علوم اجتماعی و ارتباطات، به این نکته معطوف شده است که نسبت میان دین و رسانه چیست؟ نحوه تعامل و پیوند این دو با هم چگونه است در این راستا این تحقیق در پی پاسخ به این سوال است که چگونه میتوان در عرصه رسانه، اخلاق و ارزشهای دینی را رعایت کرد و صادقانه به نشر و تبلیغ دین پرداخت. از این رو تحقیق پیشرو با هدف شناسایی نقاط اشتراک و افتراق دیدگاه دو گروه علمی و اجرایی دین و رسانه به ارزیابی نظرات استادان ارتباطات و کارشناسان مذهبی سیمای جمهوری اسلامی ایران در خصوص چگونگی حضور دین در رسانه ملی و ویژگیهای یک برنامه دینی تلویزیونی مطلوب میپردازد. در این تحقیق نظریات دین و رسانه، تحقیقات پیشین و ادبیات تحقیق مبنای نظری ساخت گویههای تحقیق قرار گرفتند. تحقیق حاضر به روش کیو و با ارائه پرسشنامهای68 گویهای به 30 پاسخگو شامل 15 استاد ارتباطات و 15 کارشناس عالی مذهبی تلویزیون انجام شد. از مهم ترین دستاوردهای این پژوهش می توان به توافق دو گروه پاسخگو در خصوص مناسب بودن رسانه تلویزیون به عنوان یکی از ابزارهای انتقال و ارائه برنامههای دینی اشاره کرد، که تایید کننده نظریه همگرا- مکمل و رد کننده نظریه ذات گرایانه میباشد. الگوی مطلوب برنامههای دینی تلویزیون در این تحقیق در چهار حوزه چگونگی حضور دین در رسانه تلویزیون ایران، حوزه محتوا ، حوزه ارائه، و حوزه اجرا به صورت جداگانه ارائه میشود.
کلید واژگان: دین، تلویزیون، برنامه دینی، الگو
فهرست مطالب
1 کلیات پژوهش 1
2 تدارک نظری موضوع تحقیق 8
مقدمه...................................... 9
دین از منظر اندیشمندان مسلمان......... 18
دین از منظر جامعهشناسان............... 19
رویکردهای متفاوت به دین............... 22
ابعاد دین............................. 25
الگوهای دینداری....................... 27
تبلیغ از منظر قرآن و ائمه اطهار....... 33
تبلیغ اسلامی........................... 34
دین در ارتباطات سنّتی.................. 47
دین در ارتباطات مدرن.................. 52
نظریات دین و رسانه.................... 80
نظریات حوزه جامعهشناسی................ 90
نظریات حوزه ارتباطات.................. 92
3 روش شناسی تحقیق 99
4 بررسی یافتهها 112
5 جمعبندی و نتیجهگیری 146
منابع 165
ضمیمه 171