جریان شناسی سیاسی ایران
( دوره مشروطه طلبان تا دوره اصولگرایان)
(1386 - 1285)
64اسلاید
1- تعریف جریان شناسی:
شناخت فرآیند شکلگیری یک اندیشه به همراه بررسی مبانی فکری، اعتقادی و دیدگاههای سیاسی، فرهنگی و اقتصادی دستهای از احزاب، گروهها و جناحهای سیاسی که دارای همسویی در مواضع، رویکردها و گفتمانها باشند.
بر اساس این تعریف، جریانشناسی شامل:
1ـ فرآیند شکلگیری یک اندیشه و تفکر.
2ـ بررسی مبانی فکری اعتقادی و دیدگاههای سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، دسته ای از احزاب و گروههای سیاسی
3ـ تبیین همسویی در مواضع، رویکردها و گفتمانها.
2- ضرورت شناخت جریانات سیاسی:
1ـ تشخیص درست دوستان از دشمنان، خودیها از غیر خودیها بر اساس آموزههای تولی و تبری دینی.
2ـ تعیین نوع مواجهه و موضعگیری مناسب در برخورد با جریانات سیاسی بر اساس رسالت پاسداری از انقلاب و نظام اسلامی.
3ـ ظرفیتسازی و کارآمد سازی سپاه و بسیج در مقابله با تهدیدات سخت، نیمه سخت و نرم فراروی جمهوری اسلامی ایران.
4ـ توسعه و تعمیق انقلاب اسلامی و عمقبخشی داخلی با مهندسی فرهنگی و تأثیرگذاری بر افکار عمومی.
3 -صورت بندی جریانات سیاسی (بر مبنای نقش دین و مذهب):
بر این اساس جریانات سیاسی به چند دسته تقسیم میشوند:
1- جریان غیرمذهبی:
به نقش مذهب در اداره جامعه قائل نیستند، همانند برخی احزاب و گروههای ملیگرا و قومگرا.
2 -جریان ضدمذهبی:
علاوه بر نفی و انکار دین و شریعت، به مقابله جدی با دینمداران و نظام دینی جمهوری
اسلامی ایران برخاستند همانند احزاب مارکسیستی توده، چریکهای فدایی و پیکار.
3- جریان مذهبی:
آنان با اعتقاد به دین، قرائت یکسان از نقش اجتماعی مذهب ندارند
دانلود پاورپوینت تحقیق و بررسی جریان شناسی سیاسی ایران