مقاله با عنوان خواص و فوائد برنج از نظر علمی و دیدگاه ائمه در فرمت ورد در 4 صفحه و شامل مطالب زیر می باشد:
شناخت و خواص برنج از نظر علمی
خواص و فوائد برنج از دیدگاه ائمّه
منابع
تاریخ تحلیلی زندگانی ائمه معصومین
شامل نیمسالهای:
نیمسال اول 89-88
نیمسال دوم 89-88
نیمسال اول 90-89 + با پاسخنامه
نیمسال دوم 90-89 + با پاسخنامه
نیمسال اول 91-90
نیمسال دوم 91-90 + با پاسخنامه
نیمسال اول 92-91 + با پاسخنامه
نیمسال دوم 92-91 + با پاسخنامه
نیمسال اول 93-92 + با پاسخنامه
نیمسال دوم 93-92 + با پاسخنامه
تابستان 93+ با پاسخنامه
دانلود مقاله جایگاه تفکر و اندیشه در سیره رسول اکرم و ائمه اطهار (علیهم السلام) با فرمت ورد و قابل ویرایش در 17 صفحه
چکیده
سیره پیامبر(ص) و ائمه اطهار سرشار از روش ها و برنامه های تربیتی مبتنی بر تفکر و اندیشه دینی بوده و از مختصات برجسته این سیره ، منطق عملی آن است. بدین معنا که در اسلام اصول محکم مانند اصول برهانی در ابعاد مختلف رفتاری از جمله رفتار فردی، اجتماعی، خانوادگی، مدیریتی، تبلیغی، فرهنگی، آموزشی و غیره وجود دارد. به عبارت دیگر، در همه این محورها، سیره و سبکی مخصوص به خود دارد. چنان که از واژه سبک مفهوم صلابت، محکمی، استواری، بقا و دوام برداشت می شود، این سیره ها نیز اصولی پابرجا و با ثبات و مستحکم دارد.
قرآن که کتاب هدایت است و راه های تعالی و کمال را به بشر نشان می دهد ، اهمیت مسئلۀ تفکر و اندیشه دینی را به صورت مستقیم و غیر مستقیم مطرح نموده است . اساس تمام پیشرفتهاى مادى و معنوى بشر در طول تاریخ، اندیشه و تفکر از یک طرف، و سعى و تلاش و عمل از طرف دیگر بوده است . اگر بشر قرن بیستم و بیست و یکم، از نظر صنعتى و تکنولوژى به موفقیتهاى چشمگیرى دستیافته، بر اثر اندیشه و تلاش بوده است; چنان که پیشرفتهاى معنوى جوامع و افراد نیز بر اثر بهرهورى از توان عقل و تفکر و قدرت عمل و تلاش بوده است . پیامبران، امامان و بندگان صالح الهى همگى اهل فکر و تعقل بودهاند در مقاله حاضر سعی داریم به جایگاه تفکر و اندیشه دینی در سیره رسول اکرم (ص) و ائمه اطهار بپردازیم.
کلید واژه : تفکر،اندیشه دینی،رسول اکرم(ص)،ائمه اطهار
فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات:84
مقدمه ۱
تاریخ چیست؟ ۲
کاستیها و دشواریها ۴
نقش ائمه در تداوم رسالت ۶
مشکلات راه ۸
اما مشکلات عمومی ۸
مشکلات خاص تاریخ ائمه ۹
نفس عمل و ذات حوادث ۹
شرایع و مواضع : ۱۱
ریشههای مکتبی در موضعگیریها ۱۱
موضعگیری فکری و عقیدتی ۱۲
موضع عملی و مبارزاتی ۱۳
تغییر «شیوه» تابع تغییر «شرایط» ۱۳
شرایط گوناگون ۱۴
موضع و نوع مبارزه ائمه ۱۶
مبارزه مثبت ۱۷
مبارزه منفی ۱۸
ائمه و مبارزه مسلحانه ۲۰
ائمه و نهضتهای ضد خلافت ۲۲
دوره های حیات ائمه (ع) ۲۶
۱ – دوره صبر و سکوت ۲۶
۲ – دوره قدرت امام ۲۹
۳ – دوره تلاش سازنده کوتاه مدت جهت حکومت اسلامی ۳۱
۴ – دوره تلاش دراز مدت ۳۳
امام سجاد در حماسه کربلا: ۳۶
نقش اجتماعی امام سجاد (ع) در دوران امامت ۳۸
اوضاع سیاسی واجتماعی ۳۸
عصر امام باقر (ع) ۳۹
شرایط سیاسی و اجتماعی عصر آن حضرت ۴۳
فاصله میان دو رژیم ۴۳
امام صادق و دستگاه خلافت ۴۵
دعوت اصلاح گرانه امام صادق (ع) ۴۷
فرقههای دینی زمان آن حضرت ۴۸
فراست امام ۴۹
قرن هارونی و نقش امام کاظم(ع) ۵۰
از سقوط بنیامیه تا سلطة هارونالرشید ۵۰
امام چه میکرد؟ ۵۲
تشکیلات مخفی شیعه ۵۴
رضای آل احمد ۵۶
ترسیمی مختصر از سیمای امام ۵۶
امام و ولایت ۵۷
انگیزههای سیاسی در قضیة ولایتعهدی ۶۰
شهادت ۶۱
جوادالائمه(ع) جوانترین امام شهید ۶۲
امام جواد(ع) ۶۲
سیاست منافقانة مأمون ۶۲
موضع امام و وضعیت سیاسی مأمون ۶۳
شرف شهادت ۶۵
امام هادی(ع) در سنگر هدایت و مبارزه ۶۷
امام هادی ۶۷
در سنگر مبارزه اعتقادی ۶۷
خط سیاسی امام هادی(ع) ۶۹
سالهای آخر ۷۱
ویژگیهای خاص این دوره ۷۲
سیاست کلی خلفا در این دوره ۷۳
زمینه سازی برای دوران غیبت ۷۵
امام مهدی ۷۸
غیبت صغری ۷۸
شناخت مختصر سفرای چهارگانه ۸۰
شیوههای عمل و مسؤولیت سفرا ۸۱
فهرست منابع: ۸۳
چکیده:
صفحة چشمة جوشان تاریخ اسلام و سیرة اولیاء دین، منبع فیاضی است که همیشه برای همگان درسهای زندگیساز داشته و دارد.
از آنجا که ما به «اسوه» بودن معمصومین در همة جهات معتقدیم، توفیق الگوگیری از آنان را جز در سایة شناخت سیره و شیوة آنان به دست نمیآوریم.
بعد سیاسی زندگی امامان و سیرة اجتماعی و مبارزاتی آنان کمتر مورد بحث و تحقیق و عرضه قرار گرفته است. به همین دلیل، شناخت «تاریخ سیاسی ائمه» از ضرورت و اولویت بیشتری برخوردار است.
طرح و تبیین بعد سیاسی و مبارزاتی معصومین(ع)، آرزویی است که فرزانگان امت و شیفتگان تاریخ امامان، پیوسته داشتهاند و دارند و با وجود کارهای ارزشمندی که در دهههای اخیر انجام گرفته، تاکنون حق این مطلب ادا نشده است و حرفهای گفتنی و زمینة کاوش در ابعاد و زوایای ناشناخته، هنوز بسیار است.
خوشبختانه مراکز و افرادی هم به تتبع و تدوین این گوشة مهم از تاریخ اسلام مشغولند وامید میرود که ثمردهی این تلاشها و به بار نشستن و عرضه شدن محصول این تحقیقات خیلی به درازا نکشد و مشتاقان هرچه زودتر، به تماشای دستاورد این تلاش مقدس بنشینند.
آنچه پیش رو دارید، تا آن مرتبة مطلوب و آرمانی فاصلة بسیار دارد، ولی به هر حال گامی است که میتواند به سهم خود، روشنگر این زاویه از سیرة معصومین(ع) باشد. در این تحقیق، بیش از آنکه به جزئیات زندگی و سیرة معصومین پرداخته شود، کوشش شده تا ترسیمی کلیتر و نمایی روشن از بعد مبارزاتی زندگی امامان ـ البته مستند به وقایع حیاتشان ـ ارائه شود. غور و کاوش دقیق و ریز، بویژه در مقطع حیات امامان تا عصر امام سجاد و امام باقر(ع) جای خود را به دورهبندی این مقاطع و بیان ویژگیهای آن داده است و از عصر امام کاظم(ع) به بعد، مبسوطتر مورد بحق قرار گرفته است.
تاریخ چیست؟
تاریخ را سه گونه میتوان تعریف کرد. در حقیقت سه علم مربوط به تاریخ میتوانیم داشته باشیم، که با یکدیگر رابطه نزدیک دارند.
1ـ علم به وقایع و حوادث و اوضاع و احوال انسانها در گذشته، در مقابل اوضاع و احوالی که در زمان حال وجود دارد و به تعبیر دیگر هر وضع و حالتی و هر واقعه و حادثهای که به زمان حال ـ یعنی زمانی که دربارهاش قضاوت میشود ـ تعلق دارد، «حادثه روز» و «جریان روز» است. و ثبت چنین وقایعی از قبیل «روزنامه» است. اما همین که زمانش منقضی شد و بگذشته تعلق یافت، جزء تاریخ میگردد و به تاریخ تعلق دارد. پس علم تاریخ در این معنی یعنی: علم به وقایع و حوادث سپری شده و اوضاع و احوال گذشتگان. زندگینامهها، فتحنامهها، سیرهها که در میان همه ملل تألیف شده و میشود، از این مقوله است.
علم تاریخ، در این معنی، اولا جزئی، یعنی علم به یک سلسله امور شخصی و فردی است، نه علم به کلیات و یک سلسله قواعد و ضوابط و روابط، ثانیاً یک علم «نقلی» است نه عقلی، ثالثاً علم به «بودن»ها است نه علم به «شدن»ها. رابعاً به گذشته تعلق دارد نه به حاضر. ما این نوع تاریخ را «تاریخ نقلی» اصطلاح میکنیم.
2ـ علم به قواعد و سنن حاکم بر زندگیهای گذشته که از مطالعه و بررسی و تحلیل حوادث و وقایع گذشته بدست میآید. و آنچه که محتوا و مسائل تاریخ نقلی را تشکیل میدهد، یعنی حوادث و وقایع گذشته، به منزله «مبادی» و مقدمات این علم بشمار میروند. و در حقیقت آن حوادث و وقایع برای تاریخ به معنی دوم، در حکم موادی است که دانشمند علوم طبیعی در لابراتوار خود گرد میآورد و آنها را مورد تجزیه و ترکیب و بررسی قرار میدهد، که خاصیت و طبیعت آنها را کشف نماید و به روابط علی و معلولی آنها پی ببرد و قوانین کلی استنباط نماید. مورخ به معنی دوم، در پیش کشف طبیعت حوادث تاریخی و روابط علی و معلولی آنها است تا به یک سلسله قواعد و ضوابط عمومی و قابل تعمیم به همه موارد مشابه حال و گذشته دست یابد. ما تاریخ به این معنی را «تاریخ علمی» اصلاح میکنیم.
هرچند موضوع و مورد بررسی تاریخ علمی حوادث و وقایعی است که به گذشته تعلق دارد، اما مسایل و قواعدی که استنباط میکند اختصاص به گذشته ندارند، بلکه قابل تعمیم به حال و آینده هم است. این جهت تاریخ را بسیار سودمند میگرداند و آنرا بصورت یکی از منابع «معرفت» (شناخت) انسانی در میآورد و او را برآیندهاش مسلط مینماید.
فرقی که میان کار محقق تاریخ علمی با کار عالم طبیعی هست، اینست که مواد بررسی عالم طبیعی، یک سلسله مواد موجود حاضر عینی است و قهراً بررسیها و تجزیه و تحلیلهایش همه عینی و تجربی است. اما مواد مورد بررسی مورخ در گذشته وجود داشته و اکنون وجود ندارد، تنها اطلاعاتی از آنها و پروندهای از آنها در اختیار مورخ است. مورخ در قضاوت خود مانند قاضی دادگستری است که براساس قرائن و شواهد موجود در پرونده قضاوت میکند نه براساس شهود عینی. از اینرو تحلیل مورخ تحلیل منطقی و عقلانی و ذهنی است نه تحلیل خارجی و عینی. مورخ تحلیلهای خود را در لابراتوار عقل با ابزار استدلال و قیاس انجام میدهد نه در لابراتوار خارجی و با ابزاری از قبیل قرع و انبیق. لذا کار مورخ از این جهت به کار فیلسوف شبیهتر است تا کار عالم طبیعی.
تاریخ علمی مانند تاریخ نقلی موضوع و مورد بررسی خود را از وقایع و حوادث گذشته گرفته و به گذشته تعلق دارد نه به حال و علم به بودنها است نه علم به «شدنها» اما برخلاف تاریخ نقلی، کلی است نه جزئی، و عقلی است نه نقلی محض.
تاریخ علمی در حقیقت بخشی از جامعه شناسی است، یعنی جامعه ـ شناسی جامعههای گذشته است. چون موضوع مطالعه جامعه شناسی اعم است از جامعههای معاصر و جامعههای گذشته. البته اگر جامعه شناسی را اختصاص بدهیم به شناخت جامعههای معاصر، تاریخ علمی و جامعه شناسی دو علم خواهند بود اما دو علم خویشاوند و نزدیک و نیازمند به یکدیگر.
3ـ فلسفه تاریخ، یعنی علم به تحولات و تطورات جامعهها از مرحلهای به مرحله دیگر و قوانین حاکم برا این تطورات و تحولات. به عبارت دیگر: علم به «شدن» جامعهها نه «بودن» آنها.
کاستیها و دشواریها
پیش از ورود به مبحث اصلی به چند نکته باید اشاره کرد:
1ـ امامان شیعه، از آنجا که الگو و اسوة حیات و زندگی و امام همه، در همه جا و همة زمانها هستند، ضرورت دارد تا شناختی جامع از زندگی آنان داشته باشیم؛ زیرا نقش زندگی ائمه را در شکل دادن به شخصیت فکری و اجتماعی مسلمین نمیتوان منکر شد.
2ـ اکثر آنچه دربارة امامان گفته و نوشته شده، پیرامون شخصیت فردی و فضایل اخلاقی، علم، زهد، سخاوت، معاشرت، القاب، فرزندان و نحوة شهادت آنان بوده است، ولی بعد اجتماعی ـ سیاسی و نقش مبارزاتی ائمه و مواضع سیاسی آنان و شیوة عملشان در برخورد با جریانهای فکری و سیاسی و در مقابله با خلفای زمان خودشان، کمتر مورد بحث و بررسی وتحلیل قرار گرفته است. سعی ما بر این خواهد بود که به این جنبهها بیشتر بپردازیم.
3 – نوع بینش و شناختی که از ائمه داشته باشیم، میزانی «توقع» ما را نسبت به آنها متفاوت خواهد کرد. بنابراین ضرورت دارد بحثی هم در این زمینه داشته باشیم که اساسا نقش ائمه و رسالتشان در میان امت چیست؟ آنگاه خواهیم دید که آیا جایی برای پیگیری تاریخی سیاسی ائمه هست یا خیر. طبعا بینش ما نسبت به ائمه، ما را به این بعد سیاسی احتماعی، خواهد کشاند.
4 – در تحلیل و تجزیه تاریخ سیاسی ائمه، به مشکلاتی بر میخوریم که قابل توجه است. برخی از این مشکلات، مربوط به عموم تواریخ و شخصیتهاست و بعضی دیگر، اختصاصا به تاریخ زندگی امامان شیعه مربوط میگردد و همین مشکلات، باعث شده تا حد زیادی بعد سیاسی اجتماعی تاریخ شیعه و ائمه، مکتوم بماند.
نقش ائمه در تداوم رسالت
تلاشهای شبانهروزی و زحمات 23 ساله پیامبر در طول بعثت، نمیبایست پس از فوت آن حضرت نیمه کاره بماند و رها شود. برای تداوم خط و حرکت پیامبر، لازم است که با همان ویژگیهای پیامبر، آن خط را در زمینه فکری و خارجی ادامه دهد. رسول اسلام، در طول حیات، بعضی از مسائل و ارزشهای جاهلی را نفی کرد و برخی ارزشهای جدید را جایگزین نمود و روی آنها تاکید داشت. به عنوان مثال:
1 – جنبه اثباتی: شرک، ظلم، اسارت، مفاسد اخلاقی، احکام اسلام و ...
2 – جنبه نفی: شرک، ظلم، اسارت، مفاسد اخلاقی، تبعیض، استثمار، خرافات، اشرافیت جاهلی، تعصبات قومی و قبیلهای و ...
وقتی پیامبر، در این دو میدان فعالیت میکند، جانشین او هم که ادامه دهنده خط و راه اوست، باید در این مسیر (در هر دو جنبه ) تلاش کند. تداوم خط رسالت و نبوت در شکل «جانشینی»، چیزی است که در فرهنگ ما با تعبیراتی همچون، «وصایت» ، «امامت»، «خلافت» و «ولایت» بیان شده است و بر عهده وصی پیامبر است که مسؤولیتهای رسول را تداوم بخشد.
آنچه که زیر بنای نقش اجتماعی ائمه را به عهده دارد این است که هدف، «تشکیل نظام اسلامی» است و این، نیازمند دو چیز است:
1 – ایدئولوژی و طرح (اسلام)
2 – قدرت اجرایی و حکومت
بدون طرح و برنامه، در دست گرفتن قدرت اجتماعی و سیاسی جامعه، به «نظام اسلامی» منجر نمیشود و داشتن طرح و ایدئولوژی بدون قدرت به «نظام اسلامی» منجر نمیشود و داشتن طرح و ایدئولوژی بدون قدرت اجرایی، کاری از پیش نمیبرد. بهترین قانون و طرح، بدون ضامن اجرایی، هیچ اثری ندارد. قانون اساسی کشور ما را اگر با آب طلا بنویسند و در قاب طلایی در تمام خانهها بگذارند، بدون یک «دولت»، که اجرا کننده آن در جامعه باشد فایدهای ندارد.
پیامبر اسلام، طرح و ایدئولوژی را داشت و آن اسلامی بود که از سوی خدا به طریق وحی نازل شده بود. قدرت اجرایی نداشت، که آن را هم با «هجرت» به مدینه تامین کرد و پس از هجرت، حکومت تشکیل داد. ائمه شیعه هم، دارای طرح و ایدئولوژی الهی بودند. منتهی دست و دسیسه غصب، آنان را به انزوای سیاسی کشیده بود. از این رو سعی میکردند که به هر طریقی، با کسب قدرت حکومتی و سیاسی، زمینه پیاده کردن حکم قرآن را فراهم کند. این بود که مبارزه با رژیم اموی و عباسی (با تاکتیکهای گوناگونش) یکی از اساسیترین کارهای ائمه بوده است، چرا که خط ائمه، با خط خلافت حاکم، متفاوت بوده است، وگرنه چرا ائمه، هر یک به گونهای شهید شدند یا دچار خفقان سیاسی و سانسور و محدودیت و زندان و تبعید گشتند؟ اگر خط ائمه با حکومتهای زمان خودشان یکی بود، باید در راس حکومت و رهبری باشند، یا لااقل نقش عمدهای در ارکان دولتها داشته باشند.
ائمه، نقشهای فکری و فرهنگی و پاسداری از مکتب هم داشتند. با توجه به آنچه گذشت می توان نقش ائمه را در سه بعد زیر خلاصه کرد:
1 – تبلیغ و تبیین ایدئولوژی و مکتب
2 – نفی بدعتها و جلوگیری از انحرافات و تحریفها
3 – مبارزه در جهت کسب قدرت اجتماعی به نفع حکومت اسلام.
میبینیم که در خط ائمه، حتمیت مبارزه جهت ایجاد قدرت حکومتی اسلام، نهفته و خط ائمه، تبلوری در مبارزه علویون با رژیم اموی و عباسی داشته است و امام به عنوان رهبر مکتبی و رهبر سیاسی – مبارزاتی، پیشوا و رهبر توده های مومن شیعی بوده که با خلافت غصب، سازش نداشتند با توجه به این شناخت از مسؤولیت و رسالت ائمه، میبینیم که بجاست تاریخ سیاسی آنان را پیگیری و تحلیل کنیم.
اما چرا این بعد از حیات ائمه، مکتوم مانده و چندان کار روی آن نشده است، به دلایلی است که اشاره میشود.
فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات:30
فهرست مطالب:
عنوان صفحه
1-مقدمه 1
2- بررسی لعن و نفرین در کتاب آسمانی قرآن 1
3- بررسی لعن و نفرین در کتاب ارزشمند صحیفه کامل سجادیه 6
4- دیدگاه اهل بیت (ع) درباره دشنامگویی به مقدسات دیگران 8
5- منبع زیارت عاشورا 11
6- بررسی زیارت عاشورا هز سه رویکرد (نسخه شناسی، سندی، محتوایی) 13
7- سابقه نقل زیارت عاشورا و اسنادی آن 13
8- جایگاه زیارت عاشورا در فرهنگ شیعی و نزد اهل بیت (س) 14
9- گذری بر کتاب شناسی زیارت عاشورا 15
10- طرح مسأله در رابطه با زیارت عاشورا 17
11- آیا زیارت عاشورا خشونت زا است؟ 24
12- فلسفه خواندن زیارت عاشورا 26
13- خلاصه و نتیجه کلام درباره زیارت عاشورا و لغت های آن 27
14- منابع و مأخذ 28
مقدمه:
لعن نوعی نفرین کردن و نشانه جدا بودن و دوری مسیر طرفین (حق و باطل) از یکدیگر است. حق سخن این است که ما به عنوان مسلمان بدانیم که آیا در دین کاملی مثل اسلام که در هیچ جا، جای شک و شبهه ای نمی گذارد آیا به ما اجازه لعن و نفرین داده شده است؟ و یا اینکه از دیدگاه انسانهای پاک و والامقام که در نظر خدا آبرومند و با ارزش هستند نیز لعن و نفرین چه جایگاهی دارد؟ پس در این زمینه به تحقیقی در مورد کتاب های با ارزش و تراز اول دینمان پرداخته و پس از آن به بررسی زیارت معروف و معتبر عاشورا پرداختیم که در واقع زیارت عاشورا یک حقیقت عرشی است زیرا در هیچ جای آن، آدمی از خدا دنیا نمی خواهد و مراحل قرب الی الله در آن ترسیم شده و آخرین مرحله اش فناست. خط عشق و بندگی به خدا و از جان گذشتن و ایثار در سراسر زیارت هویداست، امید آن است که با توکل به خدا مطالب این تحقیق راهی برای روشنگری باشد.
بررسی لعن و نفرین در کتاب آسمانی قرآن
در بیش از 25 آیه از لسان خداوند یا فرشتگان یا مومنین دشمنان ایشان را لعن می کند.
1- و قالو قلوبنا غلف بل لعنهم الله بکفرهم فقلیلا مایغمنون (بقره آیه 88)
و گفتند دلهای ما در پرده غفلت است چنین نیست بلکه خدا بر آنها لعن و غضب فرمود زیرا کفر و عناد ورزیدند) «آیه 88 سوره بقره»
2- فلما جاء هم ما عرفوا کفروا به فلعنه الله علی الکافرین (بقره آیه 89)
پس چون آمد آن پیغمبر و شناختند وجود او ناسپاس کردند که خشم خدا بر کافران باد.
3- ان الذین کفروا و ماتوا و هم کفار اولئک علیهم لعنه الله و الملئکه و الناس اجمعین (بقره آیه 161)
آن کسان که کافر شدند و به عقیده کفر مردند البته بر آن گروه است لعنت خدا و ملائکه و تمام مردمان.
4- ان الذین یکتمون ما انزلنا من البینات و الهدی من بعد ما بیناه للناس فی الکتاب اولئک بلعنهم الله (بقره آیه 159)
آن گروه از اهل کتاب که آیات و ادله واضحه ای را که برای هدایت خلق فرستادیم کتمان نموده پس از آنکه برای مردم در کتاب آسمانی بیان کردیم آنها را خدا لعن می کند و جن و انس و ملک نیز لعن می کنند.
5- ثم بنتهل فنجعل لعنه الله علی الکاذبین (آل عمران آیه 61)
تا دروغگو و کافران را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازیم.
6- اولئک جزائهم أن علیهم لعنه الله و الملائکه و الناس اجمعین (آل عمران آیه 87)
کیفر آن گروه کافر این است که خدا و فرشتگان و همة مردمان بر آنان لعنت کنند.
7- لعن لعنهم الله بکفرهم (النساء آیه 46)
و لیکن خدا آنان را لعنت کرد چون کافر شدند.
8- اولئک الذین لعنهم الله و من یلعن الله فلن تجدله نصیرا (النساء آیه 52)
این گروهند که خدا آنان را لعنت کرد و هر که را خدا لعنت کند دیگر هرگز کزی مدد و یاری او نتواند کند.
9- و غضب الله علیه و لعنه و اعدله عذابا عظیما (النساء آیه 93)
و خدا بر او (هر کس مومنی را به عمد بکشد) خشم و لعن کند وعذابی بسیار شدید مهیا سازد.
10- لعنه الله و قال لأتخذن من عبادک نصیبا مفروضا (النساء آیه 118)
و خدا شیطان را از درگاه رحمت خود دور کرد و شیطان گفت با خدا که من از بندگان تو قسمتی را زیر بار طاعت خود خواهم کشید.
11- فبما نقضهم میثاقهم لعناهم (مائده آیه 13)
پس چون (بنی اسرائیل) پیمان شکستند آنان را لعنت کردیم.
12- من لعنه الله و غضب علیه و جعل منهم القرده و الخنازیر و عبد الطاغوت (مائده آیه 60)
کسانی که خدا بر آنها لعن و غضب کرد و آنان را به بوزینه و خوک مسخ نمود و آنکس که بندگی شیطان کرد.
13- و قالت الیهود یدالله مغلوله علت ایدیهم و لعنوا بما قالوا (مائده آیه 64)