دانلود تحقیق ارزش ادبی نهج البلاغه 23 ص

اختصاصی از یارا فایل دانلود تحقیق ارزش ادبی نهج البلاغه 23 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل:  ورد ( قابلیت ویرایش ) 

---

قسمتی از محتوی متن ...

تعداد صفحات : 23 صفحه

ارزش ادبی نهج البلاغه این مجموعه نفیس و زیبا به نام " نهج البلاغه " که اکنون در دست ما است و روزگار از کهنه کردن آن ناتوان است و گذشت زمان و ظهور افکار و اندیشه‏های نوتر و روشن‏تر مرتبا بر ارزش آن افزوده است ، منتخبی از " خطابه‏ها " و " دعاها " و " وصایا " و " نامه‏ها " و " جمله‏های‏ کوتاه " مولای متقیان علی ( ع ) است که بوسیله سید شریف بزرگوار " رضی‏ " رضوان الله علیه در حدود هزار سال پیش گردآوری شده است .
آنچه تردید ناپذیر است اینست که علی ( ع ) چون مرد سخن بوده است ، خطابه‏های فراوان انشاء کرده ، و همچنین به تناسبهای مختلف جمله‏های‏ حکیمانه کوتاه فراوان از او شنیده شده است ، همچنانکه نامه‏های فراوان‏ مخصوصا در زمان خلافت نوشته است ، و مردم مسلمان علاقه و عنایت خاصی به‏ حفظ و ضبط آنها داشته‏اند .
" مسعودی " که تقریبا صد سال پیش از سید رضی می‏زیسته است( اواخر قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری ) در جلد دوم مروج الذهب تحت عنوان " فی ذکر لمع من کلامه و اخباره و زهده " می‏گوید : " آنچه مردم از خطابه‏های علی در مقامات مختلف حفظ کرده‏اند ( 1 ) بالغ بر چهارصد و هشتاد و اندی می‏شود ، علی ( ع ) آن خطابه‏ها را بالبدیهه‏ و بدون یادداشت و پیشنویس انشاء می‏کرد ، و مردم هم الفاظ آنرا می‏گرفتند و هم عملا از آن بهره‏مند می‏شدند " .
گواهی دانشمند خبیر و متتبعی مانند مسعودی می‏رساند که خطابه‏های علی چه‏ قدر فراوان بوده است ، در نهج البلاغه تنها 239 قسمت به نام خطبه نقل‏ شده است ، در صورتیکه مسعودی چهارصد و هشتاد و اندی آمار می‏دهد و به‏ علاوه اهتمام و شیفتگی طبقات مختلف را بر حفظ و ضبط سخنان مولی می‏رساند سید رضی و نهج البلاغه سید رضی شخصا شیفته سخنان علی ( ع ) بوده است ، او مردی ادیب و شاعر و سخن شناس بود ، ثعالبی که معاصر وی بوده درباره‏اش گفته است : " او امروز شگفت‏ترین مردم عصر و شریفترین سادات عراق است و گذشته‏ از اصالت نسب و حسب به ادب روشن و فضل کامل آراسته شده است .
.
.
او از همه شعرای آل ابی الب برتر است با اینکه آل ابی طالب شاعر برجسته فراوان دارند ، اگر بگویم در همه قریش‏ شاعری به این پایه نرسیده است دور از صواب نگفته‏ام " ( 1 ) .
سید رضی به خاطر همین شیفتگی که به ادب عموما و به کلمات علی ( ع ) خصوصا ، داشته است بیشتر از زاویه فصاحت و بلاغت و ادب به سخنان مولی‏ می‏نگریسته است ، و به همین جهت در انتخاب آنها این خصوصیت را در نظر گرفته است ، یعنی آن قسمت‏ها بیشتر نظرش را جلب می‏کرده است که از جنبه بلاغت برجستگی خاص داشته است ، و از این رو نام مجموعه منتخب‏ خویش را " نهج البلاغه " نهاده است ، و به همین جهت نیز اهمیتی به‏ ذکر ماخذ و مدارک نداده است ، فقط در موارد معدودی به تناسب خاصی نام‏ کتابی را می‏برد که آن خطبه یا نامه در آنجا آمده است .
در یک مجموعه تاریخی و یا حدیثی در درجه اول باید سند و مدرک مشخص‏ باشد وگرنه اعتبار ندارد ، ولی ارزش یک اثر ادبی در لطف و زیبایی و حلاوت و شیوائی آن است .
در عین حال نمی‏توان گفت که سید رضی از ارزش‏ تاریخی و سایر ارزشهای این اثر شریف غافل و تنها متوجه ارزش ادبی آن‏ بوده است .
خوشبختانه در عهدها و عصرهای متاخرتر افراد دیگری در پی گرد آوری اسناد و مدارک نهج البل

متن کامل را می توانید دانلود نمائید چون فقط تکه هایی از متن در این صفحه درج شده به صورت نمونه

ولی در فایل دانلودی بعد پرداخت متن کامل

همراه با تمام متن با فرمت ورد Powerpoint,Word, Excell , ... که قابل ویرایش و کپی کردن می باشند

موجود است 

تحقیق و بررسی در مورد آرایه های ادبی

اختصاصی از یارا فایل تحقیق و بررسی در مورد آرایه های ادبی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

آرایه های ادبی

آرایه های ادبی (صنایع بدیعی) این "صنایع بدیعی"، عنوانی قدیمی است برای بخشی از هنرمندیهای شاعران که خارج از قلمرو وزن و قافیه بوده و به عنوان آرایشهایی برای کلام به کار می رفته است.   ادبای قدیم ما کوشیده اند هر چه از این هنرمندیها در کار شاعران به چشم شان می خورد، مدوّن کنند و در شاخه هایی از صنایع بدیع بگنجانند و یا در صورت نیاز، شاخه های جدیدی برای آنها بتراشند. علم بدیع نیز عنوان دانشی بوده که برای دسته بندی این صنایع و نشان دادن آنها در شعر به کار می رفته است. شاید آنگاه که علم بدیع تدوین شد، ادبا پنداشتند که خدمتی بزرگ انجام شده و آنان می توانند به کمک این دانش، شگردها و هنرمندیهای لفظی و معنوی شعرها را قانونمند و مدوّن کنند و در اختیار شاعران قرار دهند.   مثلاً وقتی شاعری گفته بود صندوق خود و کاسه درویشان را خالی کن و پر کن که همین می ماند عالِم بدیع می توانست به او توضیح دهد که در این بیت، حداقل دو صنعت به کار رفته; نخست آوردن دو مفهوم متضاد "خالی" و "پر" در یک بیت که "طباق" نام دارد و دوّم ترتیب خاصی که در "صندوق و کاسه" مصراع اوّل و "خالی و پر" مصراع دوّم است; یعنی صندوق خود را خالی کن و کاسه درویشان را پُر. این صنعت را هم ادبا "لفّ و نشر" نام نهاده بودند. تا این جا، مشکلی در کار نبود; شاعران هنرمندی می کردند و ادبا، نامگذاری و دسته بندی آن هنرمندیها را بر عهده داشتند. ولی وضع به این منوال باقی نماند. کم کم پای کارهایی به میان آمد که هر چند سخت بود، ولی ارزشی نداشت و کمکی به زیبایی شعر نمی کرد.    مثلاً شاعری قطعه ای می گفت بدون حرف الف یا بدون نقطه یا مصراعی می ساخت که از هر دو سو یکسان خوانده می شد یا غزلی می ساخت که از حروف نخستین مصراعهای آن، اسم فلان کس یا فلان واقعه تاریخی استخراج می شد. در این جا هم همانند شعر کانکریت، اشتباهی در سبک و سنگین کردن عناصر شعر رخ داده بود و شاعران، یک هنرمندی فرعی و کم خاصیت را کانون توجّه خویش ساخته بودند. اصولاً این اولویت بندی های واژگون، از خواص دورانهای رکود و انحطاط است که شاعران، سلیقه هایی بیمارگونه پیدا می کنند و شعرهایی بیمارگونه می سرایند. ادبا نیز به جای پرهیزدادن شاعران از این کارهای بیهوده، برای هر یک از این تفنّن ها نامی تراشیدند و در داخل صنایع بدیع، جایش دادند. کم کم صنعتگری و آن هم بدون توجه به تأثیر هنری این صنایع، یک ارزش تلقّی شد و بعضی تصوّر کردند که قوّت شاعری شان، به میزان برخورداری از این صنایع عجیب و غریب وابسته است. از سویی دیگر، ادبا نیز چنین پنداشتند که هر چه دامنه تقسیم بندی را بیشتر گسترش بدهند، به شعر کمک بیشتری کرده اند.    مثلاً جناس، یکی از صنایع مهم بدیع بود یعنی آوردن دو کلمه ای که در لفظ یکسان و در معنی متفاوت باشند نظیر "شانه" در این بیت امیر خسرو دهلوی امیر خسرو دهلوی، : تار زلفت را جدا مشّاطه گر از شانه کرد دست آن مشاطه را باید جدا از شانه کرد می شد جناس را عنوانی گسترده گرفت برای انواع گوناگون این تناسب، ولی قدمای ما چنین نکردند و شاخه هایی نیز در داخل جناس پدید آوردند مثل جناس ناقص، جناس زاید، جناس مذیّل، جناس مرکّب، جناس مفروق، جناس مقرون، جناس متشابه، جناس مطرّف، جناس خط، جناس لفظ و جناس مکرّر. در این میان مثلاً جناس خط آن بوده است که ارکان جناس در کتابت یکی و در تلفظ و نقطه گذاری متفاوت باشند مثل "درشت" و "درست" و در مقابل، جناس لفظ آن بوده است که کلمات متجانس در تلفّظ یکسان و در کتابت متفاوت باشند مثل "خوار" و "خار". باری این توهّم که قوت شاعر در استفاده از صنایع نهفته است و این پندار که هر چه تقسیم بندیها را ریزتر کنیم، خدمت بیشتری کرده ایم، دست به دست هم دادند و باعث افزایش حیرت انگیز صنعتهای شعری شدند

به گونه ای که در طی چند قرن، تعداد صنایع که روزی کمتر از بیست بود، به بیش از دویست رسید و افسوس که بیشتر اینها از سر تفنّن و بیکاری بود و نشانه انحطاط ذوق جامعه شعری ما. در این میان ما چه می توانیم کرد؟ باید دست به پالایش بزنیم و از میان انبوه صنعتهایی که در کتابها آمده، آنها را که واقعاً به زیبایی و رسایی سخن کمک می کنند، بیرون بکشیم و به کار ببریم.   بسیاری از صنایع، واقعاً بیهوده اند و باعث اتلاف وقت و توان شاعر مثل انواع معمّا و موشّح و ماده تاریخ و التزام به حروف یا حذف حروف. بعضی دیگر مبنای هنری دارند، ولی ارزش و حضورشان در شعر، در این حد نیست که برایشان اسم و عنوانی داشته باشیم و در غیر این صورت، ضرر کنیم; مثل لف و نشر یا ردالمطلع. تعداد دیگری از صنایع، در یکدیگر قابل ادغام هستند و نیازی به دسته بندی مستقل آنها نیست; مثل انواع جناس. پس از این غربال کردن بیرحمانه ولی لازم و ضروری، فقط تعدادی انگشت شمار از این صنعتها باقی مانند که هم ارزش استفاده دارند و هم جای بحث و ارزیابی. ما بعضی از اینها را با عنوانهایی دیگر، در ضمن مباحث خویش مطرح کرده ایم; یعنی با تقسیم بندی ای که ما داشته ایم، انواع جناس، اشتقاق، قلب و دیگر صنایعی که مبنای شان تناسب لفظی است در مجموعه کلّی "موسیقی داخلی" می گنجند و بسیاری از صنایع معنوی مثل مراعات النظیر، تضاد و... در مجموعه "موسیقی معنوی" جای می گیرند. تشبیه، استعاره، مجاز، کنایه و اغراق هم که جزو صور خیال مطرح شده اند. بنابراین آن چه در میدان باقی مانده، ایهام است و تضمین و تلمیح و چند صنعت جزئی دیگر.

مکتبهای ادبی

اختصاصی از یارا فایل مکتبهای ادبی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

نویسنده کتاب دکتر ثروت (که اتفاقا همشهری رضاسید حسینی است)در پیشگفتار در باب نیاز ما به مکتب شناسی ادبیات غرب سخن گفته و پس از مدتی تدریس مکاتب در دوره دکتری این کتاب را تالیف کرده که بنظرم بجز اشاره هایش به فلسفه در مجموع کتاب خوبیست. البته این اشارات  خیلی هم زیادند و نویسنده باید مطالعات بیشتری در تاریخ فلسفه میکرد و جاهایی اشتباهاتش زیاد است مثلا یونگ که روانکاو بزرگ قرن بیستمیست را در زمره نویسندگان رمانتیک آورده یا جان لاک را موثر بر آن دانسته و جایی هم از تاثیر روسو بر فروید گفته (احتمالا با شوپنهاور اشتباه گرفته) و غلط های فلسفی فاحشی دارد که نمیدانم چه اصراری بر ورود به این مباحث دارد و جایی هم از تاثیر آگوست کنت بر جان استوارت میل گفته در حالیکه میل قرن هجدهم زیسته و کنت نوزدهم! اما برای آدم های فلسفه کتاب اینگونه پر اشتباه است، و برای سایرین و دانشجویان ادبیات اشاراتش به فلسفه هم خوب است.  کتاب همان معضل همیشگی این مباحث را دارد که مرز این مکاتب چیست؟ و همان مشکل تعریف سبک اینجا هم هست . بعلاوه مکتب شناسی ها معمولا تا نیمه قرن و سور رئالیسم می آیند که اینهم اشکال دیگریست و بنظر میرسد ادبیات نیمه دوم قرن(و بخشی از نیمه اول قرن) را دیگر نمیتوان با مکتب تعریف نمود چون گستردگی و تنوع آن بسیار زیاد است و جنبه های قبلی ها را هم حفظ کرده و اصلا با یک نام نمیتوان آنرا نامید. در پیشگفتار آمده در فرهنگ معتبر کادن نوشته شده : اصطلاح مکتب ممکن است به گروهی از نویسندگان اطلاق گردد که تحت تاثیر مشترکی با هم ترکیب یافته اند ، همچنین وفاداری به اصولیست که نویسندگان هر مکتب خود را عموما موظف به رعایت آنها می دانند و این اصول گاها بعنوان بیانیه یا مانیفست منتشر میشود (که البته این ویژگی مختص قرن 20 است و نه گذشته)

 ما کلا در آغاز کلاسیسم و نئو کلاسیسم داریم در دوران مدرن به رمانتیسم می رسیم و همزمان رئالیسم و ناتورالیسم هم ظهور میکنند و قبل قرن 20 سمبولیسم هم اضافه میشود که ریشه فرم گرایی قرن20 است و قرن بیستم دادائیسم بعنوان یک جریان کوچک و بعد سوررئالیسم پیدا میشوند که شاید بتوان گفت آنچه فعلا داریم ترکیبی از سمبولیسم و سور رئالیسم و بقیه است . قرن بیستم کمتر اثر رمانتیکی نوشته شده اما مشکل قرن 19 است که دقیقا نمیتوان مرز مکاتب را مشخص کرد و گاها اثری از فلوبر را میبینیم که هم رئالیست است و هم رمانتیست و هم عده ای ریشه فرم گرایی و سمبولیسم را در آن پیدا کرده اند.

کلاسیسم

کلاسیس در لاتین بمعنای طبقه و گروه است و علمای اسکندریه بعنوان انواع ادبی بکار می بردند. نویسندگان یونان از سنکا و ویرژیل و نویسندگان رومی همه کلاسیست خوانده میشوند.در معنای مفهوم مدرسه و درس هم هست که این نشان میدهد این مکتب طولانی مدت اصول و فنون آموزش و قواعد نوشتن صحیح را می آموزاند و این کاملا برخلاف رمانتیسم است. جامعه ای این سبک ادبی را دارد که به آرامش فرهنگی رسیده و تنش و تحولی درونش نباشد و این مکتب از نظم فرهنگی حکایت میکند ، بنا بر گفته سارتر در "ادبیات چیست" عمر این مکتب 23 قرن بوده که از قرن پنج قبل میلاد شروع شده که میتوان همین دوره را بر چهار برهه یعنی از روزگار باستان تا سقوط امپراطوری روم (قرن پنجم میلادی) و دوم پس از آن تا قرن یازدهم تقسیم کرد که نگرش کاملا یونانی بود و مرحله سوم که در قرن سیزدهم به رنسانس ادبی منجر میشود و بعد سقور امپراطوری روم زبان مشترک لاتنین از دست میرود و حمله اقوام ژرمن به روم در این بسیار متاثر بود و البته هر چه قرابت با لاتین بیشتر بوده (ایتالیا) رشد زبان ملی هم سریعتر اتفاق افتاده است و بالاخره مرحله چهارم از اواخر قرن سیزدهم(تاسیس شهر های نو و دانشگاه) تا آخر قرن هفدهم است که بازهم توجه به یونان است اما اومانیسم عنصر غالب است . پیش از آن بحث های فن شعر ارسطو و هوراس حاکم بود اما ادبیات ملی کم کم ظاهر شد و رابله و مونتنی از آغازگران این نئو کلاسیسم در فرانسه بودند که در ادامه به ظهور .لتر ، لافونتن ، مولیر و راسین انجامید و در انگلستان افرادی بودند (مولف کتاب در کمال تعجب اینجا شکسپیر را جا انداخته) و در آلمان ، گوته شیلر هولدرلین معروف شدند. در این دوران هر چه جلو میرویم مخالفت با کلیسا هم شکلش در رجوع مجدد به یونان نمودار میشود و اومانیسم بعدها اساسا با جدایی از بینش قرون وسطی شکل گرفت و نگاه همچنان به ویرژیل و انئید و اورپید و ایفی ژنی بود .ویژگی اصلی کلاسیسم تا پیش از دوران جدید حل کردن فرد در نوع است که باعث میشود شخصیت ها قائم به ذات نباشند و بیشتر نمونه ای کلی باشند . تقلید از طبیعت هم یک مولفه مهم دیگر است اما همانطور که نویسنده میگوید نمیتوان اینرا مشخصه کلاسیسم در برابر رمانتیسم دانست اما مولفه مهم میتواند "نگاه به گذشته " باشد . نویسنده مولفه دیگر را پیروی از عقل میداند و آنرا به ارسطو منتسب میکند و میگوید دکارت اینگونه نبود!(که واضح است اشتباه است) . اما شاید بتوان مولفه مهم را "اصل اخلاقی" دانست چون کلاسیسم همواره به بهبود اخلاق انسانی توجه میکند و هدف را همانطور که ارسطو گفته تزکیه نفس میداند و وحدت در اثر هنری بسیار

دانلود خلاصه ی عروض و قافیه و نقد ادبی پیش انسانی

اختصاصی از یارا فایل دانلود خلاصه ی عروض و قافیه و نقد ادبی پیش انسانی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

• دانلود  خلاصه ی عروض و قافیه و نقد ادبی پیش انسانی.
• دانستنی های مربوط به هر درس با پاسخ تشریحی.
• اختیارات شاعری ، وزن عروضی  و توضیحات لازم
• درس 1 تا پایان 14.
• ویژه ی دانش آموزان پیش دانشگاهی انسانی و دبیران ادبیات.
• حجم: 490 کیلوبایت.
• فرمت: pdf. zip
• تعداد صفحات: 17 صفحه

دانلود مقاله کامل درباره انواع سبک های ادبی در شعر فارسی

اختصاصی از یارا فایل دانلود مقاله کامل درباره انواع سبک های ادبی در شعر فارسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

تعریف سبک و انواع سبک های ادبی در شعر فارسی

سبک های ادبی شعری بحث های مفصلی دارند . در این جستار قصد بر این هست که تا حدی با انواع سبک های شعر فارسی آشنا شویم.

کتاب معروف و بسیار خوب در این زمینه : " سبک شناسی ، محمد تقی بهار، انتشارات امیر کبیر، چاپ دوم، 1337 تهران "

یکی از عوامل مهم در جداسازی سبک ها دوران زمانی زندگی شاعر هست و شیوه ی بیان آن.

اینکه عامل زمان علاوه بر شیوه ی بیان نقش مهمی در این طبقه بندی دارد شاید به این علت است که نمی توان زمان . دوران . جامعه و فضای فکری را از کارها و آثار شاعر جدا کرد و اینکه صرفا موضوع یاماهیت شعرها مشابه هست دلیلی بر یکسانی آنها نیست. ضمن اینکه همه ی این عوامل یعنی زمان و دوران و ماهیت و فضای فکری و شیوه ی بیان و ... همه موثرند.

سبکهای ادبی در شعر فارسی به چند بخش مهم و اساسی تقسیم شده اند :

.1سبک خراسانی

.2سبک عراقی

.3 سبک هندی

.4 بازگشت ادبی یا سبکهای جدید که منتهی به سبک جدید دوره معاصر شده اند.

که در این تقسیم بندی " بازگشت ادبی " و " شعر معاصر " در یک طبقه بندی قرار گرفتند. " این سبکها مربوط به زمان است نه مکان ، و مکان را در آن تأثیری نبوده و نیست و همچنین سبکهای بین بین نیز هست که استادانی داشته است."

اصولا این نوع تقسیم بندیها برای طبقه بندی راحت تر شعر فارسی و در دوران بعد از آن شاعران ایجاد شده . معرفی این سبکها و مکاتب فکری برای آشنایی با شاعران و شرایط اجتماعی زمان آنها بسیار مفید است.

اساسا سبک چیست ؟ :

سبک شعر، یعنی مجموع کلمات و لغات و طرز ترکیب آنها، از لحاظ قواعد زبان و مفاد معنی هر کلمه در آن عصر، و طرز تخیل و ادای آن تخیلات از لحاظ حالات روحی شاعر، که وابسته به تأثیر محیط و طرز معیشت و علوم و زندگی مادی و معنوی هر دوره باشد، آنچه از این کلیات حاصل می شود آب و رنگی خاص به شعر می دهد که آن را « سبک شعر» می نامیم، و پیشینیان گاهی به جای سبک « طرز» و گاه « طریقه» و گاه « شیوه» استعمال می کردند.

شعر فارسی ، به طور کلی ، از زیر سیطره و تسلط چهار سبک بیرون نیست ، اگر چه باز هر سبکی به طریقه و طرزهای مختلفی تبدیل می شود تا می رسد به جایی که هر شاعری استیل و طرز خاصی را به خود اختصاص می دهد که قابل حصر نیست ، بنابر این در مدارس امروز ما تنها چهار سبک را اصیل و مبدأ سبکها قرار داده ایم.

سبک خراسانی :

بیشتر گویندگان این سبک از مردم خراسان بودند. این سبک به اشعار اولین دوره های بعد از اسلام گفته می شود؛ چون دوره های سامانی، سلجوقی و غزنوی.

شعرای معروف این سبک عبارتند از: رودکی، شهید بلخی، فردوسی، منوچهری، عنصری، ناصرخسرو، فرخی و ... .

در سبک خراسانی آرایه هایی چون تشبیه و استعاره و ایهام وجود دارد؛ اما غالباً محسوس و قابل درک است و نیازی به تأمل زیاد ندارد. اشعار این سبک از حیث نوع بیشتر قصیده است و از لحاظ لفظ ساده ساده و روان و عاری از ترکیبات دشوار است و لغات عربی در آن اندک است. همچنین از لحاظ معنی صداقت و صراحت لهجه، تعبیرات و تشبیهات ساده و ملموس و محسوس، از اختصاصات مهم این سبک است. به عبارت دیگر در سبک خراسانی اصل بر ساده گویی است و هر کلمه درست برای همان معنی وضع می شود که شاعر اراده کرده و همه از آن یک معنی دریافت می کنند.

مضمون بیشتر اشعار این سبک وصف طبیعت و مدیحه و شرح فتوحات پادشاهان و گاهی نیز پند و اندرز بود است.

این سبک تا قرن ششم هجری رواج داشته است. ( در ادامه بیشتر به این سبک پرداخته خواهد شد. )

سبک عراقی :

بیشتر گویندگان این سبک از مردم فارس، اصفهان و عراق عجم بودند. این سبک به اشعار شعرای قرن ششم تا دهم هجری اطلاق می شود. ابوالفرج رونی، سید حسن غزنوی و جمال الدین اصفهانی از بنیانگذاران، و کمال الدین اصفهانی و سعدی و عراقی و حافظ و عده ای دیگر از نمایندگان این سبک به شمار می روند.

در این سبک قصیده بیشتر جای خود را به غزل داد. همینطور سادگی و روانی و استحکام جای خود را به لطافت و کثرت تشبیهات و تعبیرات و کنایات زیبا و تازه و در عین حال دقیق و باریک داد. واژه های تازی نیز فزونی گرفت.

با ورود تصوف و عرفان در شعر، گویندگان عارفی همچون سنایی، عطار، مولوی، حافظ و دهها شاعر دیگر ظهور کردند. ضمناً مشامین اخلاقی و تربیتی و پند و اندرز جای مدایح مبالغه آمیز را گرفت.

مقدمه سبک هندی :

از دوران صفویه به بعد یعنی از اوائل قرن دهم تا اواسط قرن دوازدهم سبک تازه ای در شعر فارسی پیدا شد به نام سبک هندی.

این سبک هندی نتیجهء اتفاقات و دگرگونی های سیاسی و ایدئولوژیک مذهبی بود که در روزگار صفویان در ایران به وقوع پیوست و پرداختن به آن در اینجا میسر نیست. تنها می شود به شعر گریزی دربار نورسیدگان متکی به شمشیر قزلباش اشاره کرد که بیش و پیش از هرچیز، دغدغهء رواج وگسترش خونین مذهب تشیع را داشتند و جز به جاعلان حدیث و متشرعان شیعی و مرثیه خوانان و روضه سرایان اعتنایی نمی کردند. وهمین