دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
14 صفحه ورد قابل ویرایش :
بررسی و تحقیق در مورد مدیریت خطر و ایمنی بیمار
مدیریت خطر و ایمنی بیمار ( Risk management & Patient safety ) :
مراقبت های سلامت به طور غیرقابل اجتنابی با افزایش بروز خطر برای ایمنی بیمار و تهدید سلامت وی همراه است.
بیماران حق دارند که انتظار داشته باشند ، مراقبت از آن ها علاوه بر تطابق با بهترین شرایط و استانداردها و آخرین شواهد علمی و بالینی ، سلامتی ایشان را دچار مخاطره نسازد .
احتمال بروز خطر به معنای امکان بروز یک حادثه ناخوشایند و فقدان ( Loss ) است و قسمتی از زنــدگی طبیعی ما بشمار می رود . ما همواره در معرض دامنه وسیعی از موارد خطرزا هستیم و قسمت زیادی از وقتمان را در تلاش برای اجتناب از تصادف ، جراحت و یا حوادث ناخوشایند می گذرانیم . پیش بینی و شناسایی حوادث و خطرات ، و کاهش احتمال بروز و تخفیف اثرات آن ها در واقع همان اجزاء مدیریت خطر هستند.
در رویکرد سیستمیک و با عنایت به این موضوع که انسان امکان انجام خطا دارد ( ممکن الاخطا ) ، نحوه طراحی سیستم ، شرایط آن و نحوه پاسخ دهی سیستم به نواقص و شکست ها ، تعیین کننده نتیجه نهـــایی یک خطا بر روی سلامت بیمار ، است . لازم به ذکر است که خطا لزوماً منجر به آسیب و صدمه نمی شود . ارزیابی حوادث نه برای پیدا کردن مقصر و اعمال تنبیه و سرزنش است بلکه امکان یادگیری ، تشخیص و درمان یک مشکل عمده را در طراحی و کارکرد سیستم سلامت ، به ما نشان می دهد.
انواع خطاها :
خطاها به صورت مختلف تقسیم بندی می شوند. به منظور اینکه زمینه بحث را در حوزه خطاهای پزشکی فراهم کنیم ، می بایست تعاریفی از انواع خطاهای پزشکی ارائه نمائیم. خطا برطبق نظر James Reason 1990 دو نوعند :
1- خطای اجرایی :
زمانی که اقدامات و فعالیت های انجام شده بر طبق انتظار و به شکلی صحیح و مناسب صورت نگرفته باشد.
2- خطای برنامه ریزی و طراحی :
زمانی که اقدام یا عمل انجام شده از ابتدا ، پایه و اساس صحیح و مناسبی نداشته باشد. بنابراین دو تعریف اصلی در ارتباط با خطاها مطرح است یکی در مرحله برنامه ریزی و دیگری در مرحله اجرا .
در اینجا و بر اساس تقسیم بندی پیش گفت ، نمونه ای از خطاهای متصور در زمینه درمان در قالب ذیل آورده شده است .
خطاهای مرحله برنامه ریزی ( Planning Error ) :
این خطاها در حین تصمیم گیری و فعالیت های مرتبط با حل مسئله رخ می دهد . خطاهای این مرحله زمانی خود را نمایان می سازند که پیامدهای دلخواه برای بیمار محقق نشود. این دسته از خطاها به علت کمبود دانش و اطلاعات پزشکان در خصوص وضعیت بیمار ، روش های درمان و تجویز دارو هستند. استراتژی کاهش خطاهای مرحله برنامه ریزی ، انجام پژوهش ، تحقیق ، مطالع و انجام رویه های پزشکی مبتنی بر شواهد است که در این مسیر ، تدوین برنامه های مراقبتی اثر بخش به منظور کاهش خطر و بهبود پیامدهای بالینی بیماران از جمله روش هایی است که توصیه می شود.
خطاهای مرحله برنامه ریزی ممکن است به بیماران آسیب بزند یا آن ها را متحمل آسیب و خطر نکند اما آنچه بدیهی است اثرات و پیامدهای نامطلوبی است که بدنبال خواهند داشت . برای مثال به اثبات رسیده است که تجویز زود هنگام آسپرین به منظور درمان MI ( انفارکتوس قلبی ) سبب کاهش مرگ ومیر می شود و اگر برای بیمارانی که شرایط دریافت این نوع دارو را دارند تجویز مناسب صورت نگیرد خطای مرحله برنامه ریزی منظور خواهد شد. همچنین تجویز آنتی بیوتیک برای بیمارانی که به آن آلرژی دارند یک خطای پزشکی در مرحله برنامه ریزی به حساب می آید. دیگر مثال هایی که در آن برنامه مراقبت های درمانی سبب ارتقاء ایمنی خدمات برای بیماران می شود شامل : پروفیلاکسی مناسب آنتی بیوتیک و استفاده موثر از پروفیلاکسی به منظور پیشگیری از تروبوآمبولی است . همچنین تخلیه مداوم ترشحات حلق و حنجره به منظور پیشگیری از ترومبوآمبولی است. همچنین تخلیه مداوم ترشحات حلق و حنجره به منظور پیشگیری از پنومونی وابسته به وینتلاتور از جمله آن اقدامات است . اقدامات پزشکی که مبتنی بر تحقیق ، پژوهش و شواهد بالینی باشد سبب کاهش خطاها و افزایش ایمنی بیمار می شود.
